Αρχική Σχέδιο Εθνικής Στρατηγικής στον Τομέα Δημοσίων ΣυμβάσεωνΜΕΡΟΣ Β – ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ 2016-2020Σχόλιο του χρήστη Βασιλική Δεληστάθη | 19 Φεβρουαρίου 2016, 13:41
  • Σχόλιο του χρήστη 'Βασιλική Δεληστάθη' | 19 Φεβρουαρίου 2016, 13:41

    Αναφορικά με το υπό διαβούλευση σχέδιο εθνικής στρατηγικής στον τομέα των δημοσίων συμβάσεων: Οι εμπειρίες που δανειζόμαστε από το εξωτερικό χρειάζεται σε κάθε περίπτωση να ενσωματώσουν την ελληνική ιδιαιτερότητα. Το ελληνικό παράδοξο συνίσταται ότι το μεγαλύτερο διοικητικό βάρος το έχουν οι αναθέτουσες αρχές (ΑΑ). Στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) των 27 χωρών μελών, οι ελληνικές ΑΑ δαπανούν τον διπλάσιο ανθρωποχρόνο τους σε σχέση με το μέσο όρο της ΕΕ και, σημειωτέον, ότι η Ελλάδα είναι ως προς αυτή χειρότερη από τη Βουλγαρία. Συνεπώς, η μείωση του διοικητικού βάρους πρέπει να μελετηθεί και για τις ΑΑ. Το ΚΗΔΜΗΣ έχει σχεδιαστεί για την Κεντρική Διοίκηση. Ωστόσο, από το μέχρι σήμερα χρόνο λειτουργίας τους, διαπιστώνονται προβλήματα, καθώς έχει κλειδωμένα πεδία που συναρτώνται με το σύστημα Διαύγεια (στο οποίο δεν υπόκεινται όλοι), επίσης ζητείται ΚΑΕ (το οποίο επίσης δεν έχουν όλοι). Επίσης, δεν υπάρχει πρόβλεψη για τους συμμετέχοντες που έχουν δικό τους SAP. Για τη μείωση του διοικητικού βάρους πρέπει να απλοποιηθούν οι διαδικασίες και προϋποθέσεις συμμετοχής και οι νέες οδηγίες για τις δημόσιες συμβάσεις είναι προς αυτήν την κατεύθυνση, ενώ η ελληνική μέχρι τούδε εμπειρία κινείται προς την αντίθετη (π.χ. ο ν. 4281/14, για τις προσφυγές δημιούργησε διαδικασία 60 ημερών αντί για 25 (10+15) του ν. 3886/10, επίσης υπήρχαν αντιφάσεις μεταξύ των διατάξεών του π.χ. με τις επουσιώδεις ελλείψεις – άρ. 160). Επίσης, η προτυποποίηση χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Οι νέες οδηγίες αφήνουν σημαντική ευελιξία, η οποία χρειάζεται να διατηρηθεί με την ενσωμάτωσή τους και βέβαια να υιοθετηθεί στα πρότυπα. Είναι απολύτως αναγκαία η άμεση ενσωμάτωση των νέων οδηγιών στην ελληνική έννομη τάξη, ώστε να αποφευχθεί η εφαρμογή του δαιδαλώδους Ν.4281/14 (έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, δηλ. μέχρι την ενσωμάτωση των οδηγιών), αφού μια τόσο γρήγορη εναλλαγή του κανονιστικού πλαισίου, μόνο προβληματική μπορεί να αποβεί. Τέλος, το ζήτημα της «κεντρικοποίησης» (market aggregation), μέσω συμβάσεων πλαισίου και κεντρικών αναθετουσών αρχών, έχει ιδιαιτερότητες στην Ελλάδα. Θεωρείται επιστημονικά πρόσκομμα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜΜΕ), γιατί αυξάνει τις οικονομικές απαιτήσεις των συμβάσεων (εγγυητικές επιστολές, turn over ως κριτήριο επιλογής). Στη Ελλάδα σχεδόν το σύνολο της οικονομίας αποτελείται και στηρίζεται από ΜΜΕ, ενδεικτικά το 84% των δημοσίων συμβάσεων ανατίθεται σε ΜΜΕ και το ποσοστό αυτό μεταφράζεται στο 78% της συνολικής αξίας των δημοσίων συμβάσεων. Προτιμητέοι μέθοδοι προς την κατεύθυνση της μη ακύρωσης της υπάρχουσας συμμετοχής των ΜΜΕ είναι: ο χωρισμός σε lot (το οποίο βέβαια είναι δύσκολο για όλες τις συμβάσεις), ευκολία συμπράξεων, συμβάσεις πλαίσιο με περισσότερους, διευκόλυνση υπεργολαβιών, μικρότερα κατώφλια συμμετοχής, μείωση διοικητικού βάρους, e-procurement, κέντρα πληροφοριών, κατάρτιση και καθοδήγηση των αναθετουσών και των ΜΜΕ, αναλογικά κριτήρια επιλογής, περιορισμός διοικητικού φόρτου, συμφέρουσα προσφορά και, βεβαίως, έγκαιρη καταβολή πληρωμών από τις ΑΑ.