Παρόμοιες προς τις συσκευές στις οποίες αφορά το νομοσχέδιο, έχουν ήδη εισαχθεί και λειτουργήσει με το γνωστό παράνομο καθεστώς. Τα κέρδη τους είναι τέτοια, ώστε να χρηματοδοτούνται "αυτοφωράκηδες" (άτομα που πληρώνονται για να συλληφθούν όταν επέμβει η αστυνομία στο κατάστημα), δικηγόροι, εισαγωγείς, προγραμματιστές κ.λπ. Το Κράτος οπωσδήποτε δε μπορεί να καταστείλει το φαινόμενο του εθισμού στον τζόγο, το οποίο η επιστήμη θα Σας πει ότι έχει φυσικά - βιοχημικά αίτια, όπως κάθε είδος εθισμού, από τους νόμιμους (καφές, αλκοόλ) μέχρι τους για πολύ διάστημα ακόμη παραμένοντας παράνομους (ναρκωτικά).
Το πρόβλημα που πρέπει να μην διαλάθει της προσοχής του νομοπαρασκευαστή, είναι η εξέλιξη του κρατικού μονοπωλίου στον κάθε είδους "τζόγο". Έχει επιληφθεί το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και έχει αποφασίσει ότι το κρατικό μονοπώλιο, επιτρέπεται ΜΟΝΟΝ όταν σαφώς και ρητώς διευκρινίζεται στο νομοθέτημα, ότι εξασκείται προς ΟΦΕΛΟΣ του πολίτη ειδικά του εθισμένου. Άν δεν θέλουμε να παρακαμφθεί ο Νόμος αυτός μέσω της ατραπού του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, πρέπει να δοθεί ακόμη σαφέστερος προσανατολισμός στα αίτια που δικαιολογούν την διαιώνιση του κρατικού μονοπωλίου στον "τζόγο". Πιστεύω, πως δεν θα ήταν κακή ιδέα να προβλέπεται (στο πνεύμα αυτό) και μία αυτεπάγγελτη διαδικασία αποκλεισμού από τον "τζόγο", στα πρότυπα της ακούσιας νοσηλείας ίσως.
Επιπλέον θα ευχόμουν να υπάρχει και προσωπική ευθύνη όχι του αγορανομικού υπεύθυνου (που μπορεί να είναι μίσθαρνο άπορο άτομο = αυτοφωράκιας) αλλά παράλληλη εις ολόκληρον του πωλητή ή εκμισθωτή του ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ μηχανήματος, μαζί με τον καταστηματάρχη (δικαιούχο της άδειας λειτουργίας ΚΥΕ, λ.χ.) και υποχρέωση αναπλήρωσης της περιουσιακής ζημίας που υπόκειται ο παίκτης που παίζει σε παράνομο μηχάνημα. Το χτύπημα στην τσέπη, είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος να περισταλούν τα παράνομα μηχανήματα. Η κατάσχεση απλώς των μηχανημάτων δεν ωφελεί. Τα κέρδη είναι τέτοια, που οι συσκευές βγάζουν τα λεφτά τους σε μία βδομάδα.
Παρόμοιες προς τις συσκευές στις οποίες αφορά το νομοσχέδιο, έχουν ήδη εισαχθεί και λειτουργήσει με το γνωστό παράνομο καθεστώς. Τα κέρδη τους είναι τέτοια, ώστε να χρηματοδοτούνται "αυτοφωράκηδες" (άτομα που πληρώνονται για να συλληφθούν όταν επέμβει η αστυνομία στο κατάστημα), δικηγόροι, εισαγωγείς, προγραμματιστές κ.λπ. Το Κράτος οπωσδήποτε δε μπορεί να καταστείλει το φαινόμενο του εθισμού στον τζόγο, το οποίο η επιστήμη θα Σας πει ότι έχει φυσικά - βιοχημικά αίτια, όπως κάθε είδος εθισμού, από τους νόμιμους (καφές, αλκοόλ) μέχρι τους για πολύ διάστημα ακόμη παραμένοντας παράνομους (ναρκωτικά). Το πρόβλημα που πρέπει να μην διαλάθει της προσοχής του νομοπαρασκευαστή, είναι η εξέλιξη του κρατικού μονοπωλίου στον κάθε είδους "τζόγο". Έχει επιληφθεί το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και έχει αποφασίσει ότι το κρατικό μονοπώλιο, επιτρέπεται ΜΟΝΟΝ όταν σαφώς και ρητώς διευκρινίζεται στο νομοθέτημα, ότι εξασκείται προς ΟΦΕΛΟΣ του πολίτη ειδικά του εθισμένου. Άν δεν θέλουμε να παρακαμφθεί ο Νόμος αυτός μέσω της ατραπού του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, πρέπει να δοθεί ακόμη σαφέστερος προσανατολισμός στα αίτια που δικαιολογούν την διαιώνιση του κρατικού μονοπωλίου στον "τζόγο". Πιστεύω, πως δεν θα ήταν κακή ιδέα να προβλέπεται (στο πνεύμα αυτό) και μία αυτεπάγγελτη διαδικασία αποκλεισμού από τον "τζόγο", στα πρότυπα της ακούσιας νοσηλείας ίσως. Επιπλέον θα ευχόμουν να υπάρχει και προσωπική ευθύνη όχι του αγορανομικού υπεύθυνου (που μπορεί να είναι μίσθαρνο άπορο άτομο = αυτοφωράκιας) αλλά παράλληλη εις ολόκληρον του πωλητή ή εκμισθωτή του ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ μηχανήματος, μαζί με τον καταστηματάρχη (δικαιούχο της άδειας λειτουργίας ΚΥΕ, λ.χ.) και υποχρέωση αναπλήρωσης της περιουσιακής ζημίας που υπόκειται ο παίκτης που παίζει σε παράνομο μηχάνημα. Το χτύπημα στην τσέπη, είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος να περισταλούν τα παράνομα μηχανήματα. Η κατάσχεση απλώς των μηχανημάτων δεν ωφελεί. Τα κέρδη είναι τέτοια, που οι συσκευές βγάζουν τα λεφτά τους σε μία βδομάδα.