Όπως αναφέρεται και σε προηγούμενο σχόλιο στην ερώτηση 3 η απευθείας ευθύνη του υπεργολάβου απέναντι στις αναθέτουσες αρχές/αναθέτοντες φορές προϋποθέτει την νομοθέτηση εξαίρεσης από τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα για την ευθύνη του προστήσαντος για πταίσματα του προστηθέντος. Άλλωστε στην παρ. 4 του άρθρου 71 της Οδηγίας 2014/24/ΕΕ και στην παρ. 4 του άρθρου 88 της Οδηγίας 2014/25/ΕΕ ορίζεται ότι δεν αίρεται η ευθύνη του κύριου εργολάβου. Το ζήτημα της νομοθέτησης ευθύνης σων υπεργολάβων δεν συνδέεται απαραίτητα με την απευθείας πληρωμή του υπεργολάβου. Είτε θα θεσπισθεί ευθύνη και του υπεργολάβου είτε όχι και τούτο ανεξάρτητα από την δυνατότητα απευθείας πληρωμής. Εάν συνδεθούν οι δύο ρυθμίσεις το ενδεχόμενο ευθύνης λειτουργεί αποτρεπτικά στην υποβολή αιτήματος απευθείας πληρωμής. Η επιλογή (α) ουσιαστικά αντιστοιχεί στην παρ. 7 των άρθρων 71 και 88 των Οδηγιών. Για την ευθύνη του υπεργολάβου όπως προαναφέρεται η όποια ρύθμιση δεν πρέπει να συσχετισθεί με την απευθείας πληρωμή. Με δεδομένη την ρύθμιση του Αστικού Κώδικα στα άρθρα 334 & 922 για την ευθύνη του προστήσαντος που ισχύει από το 1945, η όποια απόκλιση στο πεδίο των δημοσίων συμβάσεων συνιστά σημαντική αλλαγή του νομικού καθεστώτος , η οποία μόνον ως όλως εξαιρετική μπορεί να νομοθετηθεί με ρητό αποκλεισμό εφαρμογής της σε άλλες περιπτώσεις. Γενικότερη θέσπιση ευθύνης υπεργολάβου συνεπάγεται τροποποίηση μιάς από τις βασικές αρχές του Αστικού – Ενοχικού δικαίου που δεν είναι εφικτό να συζητηθεί τώρα και στο πλαίσιο αυτό. Οι υπόλοιπες παράγραφοι των άρθρων 71 και 88 των Οδηγιών μπορούν να εφαρμοσθούν χωρίς ουσιαστική παρέμβαση στις συμβατικές σχέσεις κύριου εργολάβου – υπεργολάβου, λαμβάνοντας υπόψη και όσα αναφέρονται σε άλλα σχόλια πιο πάνω για το προαιρετικό του αιτήματος της απευθείας πληρωμής και το δικαίωμα αντίρρησης του κύριου εργολάβου στο αίτημα απευθείας πληρωμής.
Όπως αναφέρεται και σε προηγούμενο σχόλιο στην ερώτηση 3 η απευθείας ευθύνη του υπεργολάβου απέναντι στις αναθέτουσες αρχές/αναθέτοντες φορές προϋποθέτει την νομοθέτηση εξαίρεσης από τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα για την ευθύνη του προστήσαντος για πταίσματα του προστηθέντος. Άλλωστε στην παρ. 4 του άρθρου 71 της Οδηγίας 2014/24/ΕΕ και στην παρ. 4 του άρθρου 88 της Οδηγίας 2014/25/ΕΕ ορίζεται ότι δεν αίρεται η ευθύνη του κύριου εργολάβου. Το ζήτημα της νομοθέτησης ευθύνης σων υπεργολάβων δεν συνδέεται απαραίτητα με την απευθείας πληρωμή του υπεργολάβου. Είτε θα θεσπισθεί ευθύνη και του υπεργολάβου είτε όχι και τούτο ανεξάρτητα από την δυνατότητα απευθείας πληρωμής. Εάν συνδεθούν οι δύο ρυθμίσεις το ενδεχόμενο ευθύνης λειτουργεί αποτρεπτικά στην υποβολή αιτήματος απευθείας πληρωμής. Η επιλογή (α) ουσιαστικά αντιστοιχεί στην παρ. 7 των άρθρων 71 και 88 των Οδηγιών. Για την ευθύνη του υπεργολάβου όπως προαναφέρεται η όποια ρύθμιση δεν πρέπει να συσχετισθεί με την απευθείας πληρωμή. Με δεδομένη την ρύθμιση του Αστικού Κώδικα στα άρθρα 334 & 922 για την ευθύνη του προστήσαντος που ισχύει από το 1945, η όποια απόκλιση στο πεδίο των δημοσίων συμβάσεων συνιστά σημαντική αλλαγή του νομικού καθεστώτος , η οποία μόνον ως όλως εξαιρετική μπορεί να νομοθετηθεί με ρητό αποκλεισμό εφαρμογής της σε άλλες περιπτώσεις. Γενικότερη θέσπιση ευθύνης υπεργολάβου συνεπάγεται τροποποίηση μιάς από τις βασικές αρχές του Αστικού – Ενοχικού δικαίου που δεν είναι εφικτό να συζητηθεί τώρα και στο πλαίσιο αυτό. Οι υπόλοιπες παράγραφοι των άρθρων 71 και 88 των Οδηγιών μπορούν να εφαρμοσθούν χωρίς ουσιαστική παρέμβαση στις συμβατικές σχέσεις κύριου εργολάβου – υπεργολάβου, λαμβάνοντας υπόψη και όσα αναφέρονται σε άλλα σχόλια πιο πάνω για το προαιρετικό του αιτήματος της απευθείας πληρωμής και το δικαίωμα αντίρρησης του κύριου εργολάβου στο αίτημα απευθείας πληρωμής.