Αρχική Κανονισμός διοργάνωσης και διεξαγωγής τυχερών παιγνίων μέσω του διαδικτύουΆρθρο 24 – ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ – ΕΠΙΛΥΣΗ ΔΙΑΦΟΡΩΝΣχόλιο του χρήστη GML INTERACTIVE LIMITED (STOIXIMAN) | 4 Φεβρουαρίου 2019, 10:13
  • Σχόλιο του χρήστη 'GML INTERACTIVE LIMITED (STOIXIMAN)' | 4 Φεβρουαρίου 2019, 10:13

    ΑΡΘΡΟ 24 (Α) Το άρθρο 24.4. του σχεδίου Κανονισμού, ως προτείνεται, είναι νομικά προβληματικό. Η φιλική διευθέτηση διαφοράς αποτελεί, κατά κύριο λόγο, διαδικασία μεταξύ των μερών χωρίς να μεσολαβεί η ανάμειξη τρίτων προσώπων. Δεν είναι, έστω και έμμεσα, αντιληπτή η υποχρέωση των μερών να γνωστοποιούν στην Ε.Ε.Ε.Π. την πρόθεσή τους για φιλική διευθέτηση και τα σχετικά στοιχεία και δεδομένα, πολλώ δε μάλλον όταν η Ε.Ε.Ε.Π. δεν ανήκει στους Φορείς Εναλλακτικής Επίλυσης Διαφορών (ΕΕΔ) που είναι καταχωρημένοι στο οικείο μητρώο, ούτε βέβαια έχει αρμοδιότητες επόπτευσης και ελέγχου των λειτουργιών τους. (Β) Η διάταξη του άρθρου 24.4.1. του σχεδίου Κανονισμού, δυνάμει της οποίας παραχωρείται στην Ε.Ε.Ε.Π. η εξουσία να αρνηθεί στα συμβαλλόμενα μέρη, για τη διευθέτηση ανακύψασας μεταξύ τους διαφοράς, να προσφύγουν σε διαδικασία φιλικής διευθέτησης, είναι, ως προτείνεται, νομικά προβληματική διότι, αφενός, καθιστά την Ε.Ε.Ε.Π. (ανεξάρτητη διοικητική αρχή) οιονεί δικαιοδοτικό όργανο, αφετέρου, στερεί από τα συμβαλλόμενα μέρη ένα στάδιο έννομης προστασίας που ρητά τους παρέχεται από ειδικό ρυθμιστικό πλαίσιο και, τέλος, παραβιάζει ευθέως την «αρχή διάθεσης των διαδίκων». Σημειωτέον ότι η σχετική υπ’ αριθμόν 70330οικ./2015 Κοινή Υπουργική Απόφαση προβλέπει (άρθρο 9.στ.) ότι σε περίπτωση μη επιτυχίας ή αποχώρησης ενός εκ των μερών συντάσσεται πρακτικό αποτυχίας, ότι τα μέρη μπορούν να αποσυρθούν από τη διαδικασία σε οποιοδήποτε στάδιο (αρ.10.2.α), καθώς επίσης και ότι η συμμετοχή στην διαδικασία δεν αποκλείει την δυνατότητα επιδίωξης έννομης προστασίας μέσω δικαστικών διαδικασιών (10.ii). Δεν υπάρχει νομικό έρεισμα στον Νόμο, όπου να αναγνωρίζεται σε μια ανεξάρτητη διοικητική αρχή η δυνατότητα να περιορίζει (έως και να καταργεί) το νόμιμο δικαίωμα συμβαλλόμενων μερών να κινούν τις διαδικασίες φιλικής διευθέτησης των ιδιωτικών διαφορών τους, να συμβιβάζονται ή ακόμα και να παραιτούνται των δικαιωμάτων τους, πολλώ δε μάλλον δεν αναγνωρίζεται στον Νόμο δυνατότητα βασιζόμενη σε κρίση τρίτου προσώπου (εν προκειμένω της Ε.Ε.Ε.Π.) περί επιδίωξης καταχρηστικής άσκησης συμβατικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, λαμβανομένου άλλωστε υπόψη του γεγονότος ότι η καταχρηστικότητα προτείνεται και κρίνεται από και προς το πρόσωπο του φερόμενου ως ζημιωθέντος. Εφόσον τα μέρη επιθυμούν να προσφύγουν και τελικώς προσφύγουν στη διαδικασία φιλικής διευθέτησης διαφοράς τους, για ποιο λόγο και υπό ποια ακριβώς ιδιότητα δύναται η Ε.Ε.Ε.Π. να απορρίπτει την υλοποίηση της αμοιβαίας πρόθεσης των μερών, πολλώ δε μάλλον να απορρίπτει το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που προβλέπεται από ειδικό ρυθμιστικό πλαίσιο;