Η πρόβλεψη της παρ. 10 ότι δηλαδή το Πειθαρχικό Συμβούλιο μπορεί να εκδώσει απόφαση διαφορετική από την απόφαση του Ποινικού Δικαστηρίου είναι ευθέως αντίθετη με την διάταξη του άρθρου 17 του Ν 4446/2016 όπου αναφέρεται ότι η Διοικητική Δικαιοσύνη ανεξάρτητα από το ποιο Δικαστήριο είναι , ποσά , όρια , είδος διαδικασίας κλπ. ΡΗΤΑ ΔΕΣΜΕΥΕΤΑΙ να αποδέχεται και να εφαρμόζει είτε τις καταδικαστικές είτε τις αθωωτικές αποφάσεις των Ποινικών Δικαστηρίων ( Εφόσον είναι αμετάκλητες ) , οπότε η διάταξη αυτή πρέπει να καταργηθεί. Στην πράξη το Σ.τ.Ε. κάτι με τα όρια κάτι με σκεπτικά του στύλ , αθωώθηκε ο υπεύθυνος αλλά όχι η επιχείρηση, προσπαθεί να βραχυκυκλώσει την διάταξη αλλά μέχρι στιγμής αυτή - εξ΄όσων γνωρίζουμε δεν έχει ανακληθεί. Ευχής έργον θα ήταν , είτε αυτή η διάταξη να κριθεί από το Α.Ε.Δ. η σε διαδικασία αγωγής κακοδικίας όπου είναι μέλη της σύνθεσης από όλα τα Δικαστήρια και να ξεμπερδεύει η κοινωνία από την καταδυνάστευση των διαφορετικών κρίσεων για επακριβώς το ίδιο θέμα. Δεν ανήκουν στον ίδιο νομικό πολιτισμό χώρας της Ε.Ε. τα κείμενα όπου το Ποινικό Δικαστήριο αθωώνει διότι " Το σωματείο ...ουδέποτε απώλεσε τον ΜΗ κερδοσκοπικό σκοπό και χαρακτήρα του κλπ" και το Σ.τ.Ε. για τις ίδιες χρήσεις και αντικείμενο διαφοράς να λέει ότι "Η προσφυγή είναι προδήλως άδικη διότι το πρόστιμο είναι κάτω από 40.000 € " και να καταστρέφει την επιχείρηση ( σωματείο) κλπ. Αν αυτοί οι δικαστές , με αυτά τα μυαλά μεγαλωμένοι στο δικαιοδοτικό σύστημα γίνουν μέλη της Αρχής δεν πρόκειται να μείνει ζωντανή καμία επιχείρηση..
Η πρόβλεψη της παρ. 10 ότι δηλαδή το Πειθαρχικό Συμβούλιο μπορεί να εκδώσει απόφαση διαφορετική από την απόφαση του Ποινικού Δικαστηρίου είναι ευθέως αντίθετη με την διάταξη του άρθρου 17 του Ν 4446/2016 όπου αναφέρεται ότι η Διοικητική Δικαιοσύνη ανεξάρτητα από το ποιο Δικαστήριο είναι , ποσά , όρια , είδος διαδικασίας κλπ. ΡΗΤΑ ΔΕΣΜΕΥΕΤΑΙ να αποδέχεται και να εφαρμόζει είτε τις καταδικαστικές είτε τις αθωωτικές αποφάσεις των Ποινικών Δικαστηρίων ( Εφόσον είναι αμετάκλητες ) , οπότε η διάταξη αυτή πρέπει να καταργηθεί. Στην πράξη το Σ.τ.Ε. κάτι με τα όρια κάτι με σκεπτικά του στύλ , αθωώθηκε ο υπεύθυνος αλλά όχι η επιχείρηση, προσπαθεί να βραχυκυκλώσει την διάταξη αλλά μέχρι στιγμής αυτή - εξ΄όσων γνωρίζουμε δεν έχει ανακληθεί. Ευχής έργον θα ήταν , είτε αυτή η διάταξη να κριθεί από το Α.Ε.Δ. η σε διαδικασία αγωγής κακοδικίας όπου είναι μέλη της σύνθεσης από όλα τα Δικαστήρια και να ξεμπερδεύει η κοινωνία από την καταδυνάστευση των διαφορετικών κρίσεων για επακριβώς το ίδιο θέμα. Δεν ανήκουν στον ίδιο νομικό πολιτισμό χώρας της Ε.Ε. τα κείμενα όπου το Ποινικό Δικαστήριο αθωώνει διότι " Το σωματείο ...ουδέποτε απώλεσε τον ΜΗ κερδοσκοπικό σκοπό και χαρακτήρα του κλπ" και το Σ.τ.Ε. για τις ίδιες χρήσεις και αντικείμενο διαφοράς να λέει ότι "Η προσφυγή είναι προδήλως άδικη διότι το πρόστιμο είναι κάτω από 40.000 € " και να καταστρέφει την επιχείρηση ( σωματείο) κλπ. Αν αυτοί οι δικαστές , με αυτά τα μυαλά μεγαλωμένοι στο δικαιοδοτικό σύστημα γίνουν μέλη της Αρχής δεν πρόκειται να μείνει ζωντανή καμία επιχείρηση..