Ο στρατηγικός στόχος που θα πρέπει να εξυπηρετεί ένα πρόγραμμα καταργήσεων – συγχωνεύσεων φορέων του δημοσίου στα πλαίσια ενός ευρύτερου δημοσιονομικού προγράμματος είναι η επίτευξη περικοπής των δημοσίων δαπανών με παράλληλη βελτίωση των υπηρεσιών για τους πολίτες, εξασφάλιση μεγαλύτερης αναγνώρισης του έργου των δημοσίων υπαλλήλων και προώθηση μίας "κουλτούρας αποτελεσματικότητας”.
Η πρόταση βασίζεται στις αρχές της διαλογικής μεθόδου επίλυσης προβλημάτων SAST (Mason & Mitroff, 1981) για την κατανόηση και ενσωμάτωση των απόψεων, των συγκρουόμενων συμφερόντων και των θέσεων των διαφόρων εμπλεκομένων (stakeholders), στα πλαίσια εφαρμογής αλλαγών σε κοινωνικοοικονομικά συστήματα, η οποία δε μπορεί δυστυχώς να αναλυθεί πλήρως σε 250 λέξεις. Απώτερος στόχος της μεθόδου είναι η επίτευξη ευρείας συναίνεσης στα πλαίσια της επιδιωκόμενης αλλαγής/στρατηγικής.
Η προτεινόμενη μέθοδος έχει μεγάλες δυνατότητες σε περιπτώσεις, όπου παρατηρούνται αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με τη φύση του προβλήματος και του τρόπου επίλυσής του, και εφόσον τα εμπλεκόμενα μέρη είναι πρόθυμα να εργαστούν σε ομάδες για να διερευνήσουν τις αντικρουόμενες θέσεις για την εξεύρεση μίας κοινά αποδεκτής λύσης.
Τα τέσσερα βήματα που απαρτίζουν τη συνολική διαδικασία έχουν ως εξής: 1.Καθορισμός ομάδων ενδιαφέροντος (crowdsourcing), 2.Διαμόρφωση θέσεων/προτάσεων, 3. Διαβούλευση και αξιολόγηση των θέσεων, και 4.Σύνθεση.
Σύμφωνα με ανάλογες διεθνείς πρωτοβουλίες, όπως το General Services Administration των ΗΠΑ, η ταξινόμηση/αξιολόγηση των θέσεων για τους υπό κατάργηση/συγχώνευση φορείς θα πρέπει να ακολουθήσει μία επαναληπτική διαδικασία ερωτήσεων/απαντήσεων οι οποίες περιλαμβάνουν:
1. Χρειάζεται να κάνει αυτό που κάνει ο φορέας; (ΝΑΙ – περαιτέρω διερεύνηση, ΟΧΙ - κατάργηση).
2. Αυτό που κάνει μπορεί να το κάνει καλύτερα και φθηνότερα; (ΝΑΙ – εξέταση για συγχώνευση/αναδιοργάνωση, ΟΧΙ – διατήρηση φορέα).
Ο στρατηγικός στόχος που θα πρέπει να εξυπηρετεί ένα πρόγραμμα καταργήσεων – συγχωνεύσεων φορέων του δημοσίου στα πλαίσια ενός ευρύτερου δημοσιονομικού προγράμματος είναι η επίτευξη περικοπής των δημοσίων δαπανών με παράλληλη βελτίωση των υπηρεσιών για τους πολίτες, εξασφάλιση μεγαλύτερης αναγνώρισης του έργου των δημοσίων υπαλλήλων και προώθηση μίας "κουλτούρας αποτελεσματικότητας”. Η πρόταση βασίζεται στις αρχές της διαλογικής μεθόδου επίλυσης προβλημάτων SAST (Mason & Mitroff, 1981) για την κατανόηση και ενσωμάτωση των απόψεων, των συγκρουόμενων συμφερόντων και των θέσεων των διαφόρων εμπλεκομένων (stakeholders), στα πλαίσια εφαρμογής αλλαγών σε κοινωνικοοικονομικά συστήματα, η οποία δε μπορεί δυστυχώς να αναλυθεί πλήρως σε 250 λέξεις. Απώτερος στόχος της μεθόδου είναι η επίτευξη ευρείας συναίνεσης στα πλαίσια της επιδιωκόμενης αλλαγής/στρατηγικής. Η προτεινόμενη μέθοδος έχει μεγάλες δυνατότητες σε περιπτώσεις, όπου παρατηρούνται αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με τη φύση του προβλήματος και του τρόπου επίλυσής του, και εφόσον τα εμπλεκόμενα μέρη είναι πρόθυμα να εργαστούν σε ομάδες για να διερευνήσουν τις αντικρουόμενες θέσεις για την εξεύρεση μίας κοινά αποδεκτής λύσης. Τα τέσσερα βήματα που απαρτίζουν τη συνολική διαδικασία έχουν ως εξής: 1.Καθορισμός ομάδων ενδιαφέροντος (crowdsourcing), 2.Διαμόρφωση θέσεων/προτάσεων, 3. Διαβούλευση και αξιολόγηση των θέσεων, και 4.Σύνθεση. Σύμφωνα με ανάλογες διεθνείς πρωτοβουλίες, όπως το General Services Administration των ΗΠΑ, η ταξινόμηση/αξιολόγηση των θέσεων για τους υπό κατάργηση/συγχώνευση φορείς θα πρέπει να ακολουθήσει μία επαναληπτική διαδικασία ερωτήσεων/απαντήσεων οι οποίες περιλαμβάνουν: 1. Χρειάζεται να κάνει αυτό που κάνει ο φορέας; (ΝΑΙ – περαιτέρω διερεύνηση, ΟΧΙ - κατάργηση). 2. Αυτό που κάνει μπορεί να το κάνει καλύτερα και φθηνότερα; (ΝΑΙ – εξέταση για συγχώνευση/αναδιοργάνωση, ΟΧΙ – διατήρηση φορέα).