Υπάρχει μία αφελής προπαγάνδα που οι δύο προηγούμενες γενιές(από το 1945 ως σήμερα),τη μεταφέρουν από πρόσωπο σε πρόσωπο και κυριαρχεί σήμερα ως ιδέα στην κοινωνία. Αυτή είναι ότι η Εκκλησία έχει μεγάλη περιουσία τόσο σε χρήματα όσο σε ακίνητα. Η πραγματικότητα είναι πολύπλοκη καθώς τα μοναστήρια και όχι όλα διαθέτουν πραγματικά περιουσία, ενώ οι ενορίες οι οποίες χωρίζονται και αυτές σε αστικές και υπαίθριες δεν μπορούμε να πούμε ότι διαθέτουν περιουσία. Μερικές μάλιστα γιά να περιορίσουν την αρπακτική βουλιμία των"φτωχών"γειτόνων υψώνουν σταθερούς φράχτες κλπ.Αν είχαν περιουσία και αν είχαν τη δύναμη να κινητοποιήσουν την ακίνητή τους περιουσία, τότε θα εξυπηρετούνταν πραγματικά οι ανάγκες του λαού. Όμως παρεμβαίνουν διάφοροι σύλλογοι οικολογικοί, πολιτιστικοί και άλλοι, οι οποίοι εμποδίζουν όλα αυτά τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου να ξεδιπλώσουν στο μέγιστο τη φιλανθρωπική τους προσπάθεια. Επίσης στην περίεργη αυτή ιστορία εμπλέκονται δικηγόροι που προστατεύουν τα δικαιώματα δήθεν αναξιοπαθούντων συμπολιτών και φυσικά το κράτος. Επομένως μόνο αν εκλείψουν όλοι αυτοί οι παράγοντες θα μπορεί και η Εκκλησία να χρηματοδοτήσει το προσωπικό της και να γίνει οικονομία στο κράτος όπως αποφαίνεται ο αγαπητός συμπολίτης. Αν βέβαια λυθεί το πτωχευτικό πρόβλημα της χώρας με την αφαίρεση του μισθού των κληρικών. Αλλά επειδή φτάσαμε στο σημείο να τα ψειρίζουμε όλα θα πρέπει να προσθέσουμε κι αυτά: Εδώ βέβαια προβάλλει-επειδή είναι κακώς ενημερωμένος- τον κωδικό του προϋπολογισμού που αναφέρεται στη μεγάλη μάζα των ιερέων. Ξεχνά να μιλήσει γιά τρεις άλλους κωδικούς, αυτούς των επισκόπων, των ιεροκηρύκων αρχιμανδριτών που είναι περίπου χίλιοι και βεβαίως των κληρικών του κλίματος του Πατριαρχείου που αφορούν μεγαλύτερα ποσά.Τους αναφέρουμε ξεχωριστά γιατί αφορούν κυρίως μοναχούς ή άγαμους ιερείς χωρίς άλλα προστατευόμενα μέλη.
Επίσης ξεχνά να αναφέρει ότι ο ιερέας πληρώνει από το προσωπικό του θυλάκιο γιά όλες τις μετακινήσεις του γιά την τέλεση ιεροπραξιών σε ενορίες χωρίς ιερέα, ειδικά στις μεγάλες γιορτές που απαιτούν βενζίνη που η τιμή της αυξάνεται συνέχεια και όχι νερό, κάτι που δεν ισχύει γιά κανένα δημόσιο υπάλληλο. Επίσης οι ιερείς προσφέρουν στην εθνική οικονομία με την οικοδόμηση ναών, πνευματικών κέντρων καθώς δίνουν εργασία σε χιλιάδες εργαζόμενους που ασκούν οικοδομικά και συναφή επαγγέλματα. Άρα πριν προτείνει το χωρισμό Κράτους- Εκκλησίας έπρεπε να παραθέτει και αντίστοιχα ισχυρά επιχειρήματα γι' αυτό.
Υπάρχει μία αφελής προπαγάνδα που οι δύο προηγούμενες γενιές(από το 1945 ως σήμερα),τη μεταφέρουν από πρόσωπο σε πρόσωπο και κυριαρχεί σήμερα ως ιδέα στην κοινωνία. Αυτή είναι ότι η Εκκλησία έχει μεγάλη περιουσία τόσο σε χρήματα όσο σε ακίνητα. Η πραγματικότητα είναι πολύπλοκη καθώς τα μοναστήρια και όχι όλα διαθέτουν πραγματικά περιουσία, ενώ οι ενορίες οι οποίες χωρίζονται και αυτές σε αστικές και υπαίθριες δεν μπορούμε να πούμε ότι διαθέτουν περιουσία. Μερικές μάλιστα γιά να περιορίσουν την αρπακτική βουλιμία των"φτωχών"γειτόνων υψώνουν σταθερούς φράχτες κλπ.Αν είχαν περιουσία και αν είχαν τη δύναμη να κινητοποιήσουν την ακίνητή τους περιουσία, τότε θα εξυπηρετούνταν πραγματικά οι ανάγκες του λαού. Όμως παρεμβαίνουν διάφοροι σύλλογοι οικολογικοί, πολιτιστικοί και άλλοι, οι οποίοι εμποδίζουν όλα αυτά τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου να ξεδιπλώσουν στο μέγιστο τη φιλανθρωπική τους προσπάθεια. Επίσης στην περίεργη αυτή ιστορία εμπλέκονται δικηγόροι που προστατεύουν τα δικαιώματα δήθεν αναξιοπαθούντων συμπολιτών και φυσικά το κράτος. Επομένως μόνο αν εκλείψουν όλοι αυτοί οι παράγοντες θα μπορεί και η Εκκλησία να χρηματοδοτήσει το προσωπικό της και να γίνει οικονομία στο κράτος όπως αποφαίνεται ο αγαπητός συμπολίτης. Αν βέβαια λυθεί το πτωχευτικό πρόβλημα της χώρας με την αφαίρεση του μισθού των κληρικών. Αλλά επειδή φτάσαμε στο σημείο να τα ψειρίζουμε όλα θα πρέπει να προσθέσουμε κι αυτά: Εδώ βέβαια προβάλλει-επειδή είναι κακώς ενημερωμένος- τον κωδικό του προϋπολογισμού που αναφέρεται στη μεγάλη μάζα των ιερέων. Ξεχνά να μιλήσει γιά τρεις άλλους κωδικούς, αυτούς των επισκόπων, των ιεροκηρύκων αρχιμανδριτών που είναι περίπου χίλιοι και βεβαίως των κληρικών του κλίματος του Πατριαρχείου που αφορούν μεγαλύτερα ποσά.Τους αναφέρουμε ξεχωριστά γιατί αφορούν κυρίως μοναχούς ή άγαμους ιερείς χωρίς άλλα προστατευόμενα μέλη. Επίσης ξεχνά να αναφέρει ότι ο ιερέας πληρώνει από το προσωπικό του θυλάκιο γιά όλες τις μετακινήσεις του γιά την τέλεση ιεροπραξιών σε ενορίες χωρίς ιερέα, ειδικά στις μεγάλες γιορτές που απαιτούν βενζίνη που η τιμή της αυξάνεται συνέχεια και όχι νερό, κάτι που δεν ισχύει γιά κανένα δημόσιο υπάλληλο. Επίσης οι ιερείς προσφέρουν στην εθνική οικονομία με την οικοδόμηση ναών, πνευματικών κέντρων καθώς δίνουν εργασία σε χιλιάδες εργαζόμενους που ασκούν οικοδομικά και συναφή επαγγέλματα. Άρα πριν προτείνει το χωρισμό Κράτους- Εκκλησίας έπρεπε να παραθέτει και αντίστοιχα ισχυρά επιχειρήματα γι' αυτό.