Σε σχέση με τα θέματα που έθεσε ο κύριος Καραπέτσης στο σχόλιο του για την Ψηφιακή Ελλάδα 2020, η οποία αποτελεί ουσιαστικά μια προσπάθεια σύνθεσης στρατηγικής με χρήση crowdsourcing, μπορώ να μεταφέρω την εμπειρία μου από τη συμμετοχή μου στην ομάδα για τα δίκτυα πρόσβασης επόμενης γενιάς. Στο πλαίσιο της ομάδας έγινε προσπάθεια ώστε να λυθούν ακριβώς τα θέματα τα οποία έθεσε ο κύριος Καραπέτσης στο σχόλιο του. Η λύση που δόθηκε σε οργανωτικό επίπεδο περιγράφεται παρακάτω:
Σε πρώτο στάδιο έγινε επιλογή από εθελοντές με ανοιχτή διαδικασία μιας συντακτικής ομάδας, υπεύθυνης για να συλλέξει και να ομογενοποιήσει ότι υλικό προταθεί.
Στη συνέχεια η συντακτική ομάδα πρότεινε και έθεσε σε ανοιχτή συζήτηση, τη μορφή και το επίπεδο ανάλυσης που θα έπρεπε να έχουν οι προτάσεις ώστε να είναι εφικτή η σύγκριση και συγκέντρωση τους.
Επιπλέον προτάθηκαν κριτήρια για την επιλογή τόσο των βραχυχρόνιων όσο και των μεσο- μακροχρόνιων δράσεων. Τα κριτήρια βασίζονταν σε στόχους - indicators τους οποίους επιτύγχανε κάθε πρόταση. Μία πρόταση κατατάσσεται σε υψηλότερη θέση όσο περισσότερους στόχους καλύπτει.
Όλες οι προτάσεις συγκεντρώθηκαν και αξιολογήθηκαν με βάση τα σχετικά κριτήρια. Έτσι προέκυψε μια κατάταξη των προτάσεων απ' όπου επιλέχθηκαν οι τρεις - τέσσερις πιο σημαντικές. Ως μέρος του παραδοτέου παρ' όλα αυτά παρουσιάστηκαν όλες οι προτάσεις που τέθηκαν στο πλαίσιο της ομάδας.
Από την εμπειρία της συμμετοχής στην ομάδα, διαφάνηκε ότι αδύναμο στοιχείο μιας τέτοιας προσπάθειας αποτελεί το γεγονός ότι κινητοποιεί κυρίως ανθρώπους που συμμετέχουν έτσι κι αλλιώς σε τέτοιες διαδικασίες και fora. Έτσι δεν ανοίγει το διάλογο και σε χώρους που δε συμμετέχουν σε fora ή που τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν είχαν τον απαραίτητο χρόνο να διαθέσουν. Σε αυτό το πλαίσιο από την ομάδα για τα δίκτυα νέας γενιάς απουσίαζαν οι απόψεις κάποιων σημαντικών δημόσιων και ιδιωτικών φορέων καθώς και πολιτών με σημαντική εμπειρία σχετική με το αντικείμενο της ομάδας.
Σε σχέση με τα θέματα που έθεσε ο κύριος Καραπέτσης στο σχόλιο του για την Ψηφιακή Ελλάδα 2020, η οποία αποτελεί ουσιαστικά μια προσπάθεια σύνθεσης στρατηγικής με χρήση crowdsourcing, μπορώ να μεταφέρω την εμπειρία μου από τη συμμετοχή μου στην ομάδα για τα δίκτυα πρόσβασης επόμενης γενιάς. Στο πλαίσιο της ομάδας έγινε προσπάθεια ώστε να λυθούν ακριβώς τα θέματα τα οποία έθεσε ο κύριος Καραπέτσης στο σχόλιο του. Η λύση που δόθηκε σε οργανωτικό επίπεδο περιγράφεται παρακάτω: Σε πρώτο στάδιο έγινε επιλογή από εθελοντές με ανοιχτή διαδικασία μιας συντακτικής ομάδας, υπεύθυνης για να συλλέξει και να ομογενοποιήσει ότι υλικό προταθεί. Στη συνέχεια η συντακτική ομάδα πρότεινε και έθεσε σε ανοιχτή συζήτηση, τη μορφή και το επίπεδο ανάλυσης που θα έπρεπε να έχουν οι προτάσεις ώστε να είναι εφικτή η σύγκριση και συγκέντρωση τους. Επιπλέον προτάθηκαν κριτήρια για την επιλογή τόσο των βραχυχρόνιων όσο και των μεσο- μακροχρόνιων δράσεων. Τα κριτήρια βασίζονταν σε στόχους - indicators τους οποίους επιτύγχανε κάθε πρόταση. Μία πρόταση κατατάσσεται σε υψηλότερη θέση όσο περισσότερους στόχους καλύπτει. Όλες οι προτάσεις συγκεντρώθηκαν και αξιολογήθηκαν με βάση τα σχετικά κριτήρια. Έτσι προέκυψε μια κατάταξη των προτάσεων απ' όπου επιλέχθηκαν οι τρεις - τέσσερις πιο σημαντικές. Ως μέρος του παραδοτέου παρ' όλα αυτά παρουσιάστηκαν όλες οι προτάσεις που τέθηκαν στο πλαίσιο της ομάδας. Από την εμπειρία της συμμετοχής στην ομάδα, διαφάνηκε ότι αδύναμο στοιχείο μιας τέτοιας προσπάθειας αποτελεί το γεγονός ότι κινητοποιεί κυρίως ανθρώπους που συμμετέχουν έτσι κι αλλιώς σε τέτοιες διαδικασίες και fora. Έτσι δεν ανοίγει το διάλογο και σε χώρους που δε συμμετέχουν σε fora ή που τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν είχαν τον απαραίτητο χρόνο να διαθέσουν. Σε αυτό το πλαίσιο από την ομάδα για τα δίκτυα νέας γενιάς απουσίαζαν οι απόψεις κάποιων σημαντικών δημόσιων και ιδιωτικών φορέων καθώς και πολιτών με σημαντική εμπειρία σχετική με το αντικείμενο της ομάδας.