Συγχαρητήρια για τη προσπάθεια σας!
Αρχικά παίρνω ως δεδομένο ότι τεράστιο πρόβλημα στο δημόσιο είναι το οικονομικό έχοντας ως καρκίνωμα τις προμήθειες.
Έχουμε δει τόσα χρόνια υπερτιμολογήσεις, μίζες, κακής ποιότητας υλικά, μεγάλες ποσότητες αχρείαστων υλικών που τελικά πετιούνται και πολλά ακόμα με τα οποία ξοδεύτηκαν άσκοπα δισεκατομμύρια και πλούτισαν αρκετοί.
Δεν μιλάμε μόνο για βουλευτές αλλά και για απλούς προϊσταμένους υπηρεσιών και συνδικαλιστές όπου για να εγκρίνουν μια προμήθεια υλικών έπαιρναν τις ανάλογες μίζες από τους προμηθευτές.
Όποιος το αμφισβητεί αυτό μάλλον ζει σε άλλο κόσμο.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ πριν μερικά χρόνια που είχαν πει οι ειδήσεις ότι σε φοιτητική λέσχη η μπριζόλα αγοραζόταν πιο ακριβά από χρυσό.
Ακόμα και για τα στυλό που θα παρθούν μήπως δεν δίνεται δωράκι από τους προμηθευτές σε κάποιους υπεύθυνους?
Μήπως τα δωράκια αυτά δεν ενσωματώνονται στις τιμές αγοράς των προϊόντων αυτών?
Φανταστείτε το μέγεθος των δώρων όταν πρόκειται για τεραστίου οικονομικού μεγέθους προμήθειες.
Και φυσικά η ποιότητα συνήθως σε όλα είναι κάτω του μετρίου.
Μήπως δεν δίνονται δωράκια σε γιατρούς από τους λεγόμενους ιατρικούς επισκέπτες ώστε να προωθήσουν συγκεκριμένα φάρμακα?
Εκατοντάδες παραδείγματα.
Γιατί κάνουμε όλοι πως δεν τα βλέπουμε ενώ τα ξέρουμε?
Μήπως γιατί είναι πολύς ο κόσμος που συμμετέχει επί χρόνια σε αυτό το σύστημα?
Ποιο λοιπόν είναι το ζητούμενο?
Να υπάρχει σε όλο το δημόσιο αφθονία φθηνών αλλά και σωστής ποιότητας υλικών με στόχο τη καλύτερη και γρηγορότερη εξυπηρέτηση του πολίτη σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς.
Ταυτοχρόνως όμως να μην παρατηρείται ανεξέλεγκτη οικονομική διαχείριση.
Άρα παίρνοντας το παραπάνω δεδομένο και το παραπάνω ζητούμενο αναρωτιέμαι με το φτωχό μου το μυαλό γιατί δεν μπορούμε να βάλουμε μια τάξη όταν πληθυσμιακά είμαστε σαν ένα χωριό της Κίνας και όταν μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες οργανώνονται σωστά και γνωρίζουν από το κεντρικό κατάστημα π.χ. της Νέας Υόρκης πόσες βίδες έχει π.χ. το κατάστημά τους στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας?
Επίσης αναρωτιέμαι αν άλλο χαρτί ή στυλό χρειάζεται η Βουλή των Ελλήνων από το Υπουργείο Οικονομικών, αν άλλο φαξ χρειάζεται η Αστυνομία Σπάρτης από τα Δικαστήρια Λαρίσης, αν άλλο απορριμματοφόρο χρειάζεται ο Δήμος Αθηναίων από το Δήμο Θεσσαλονίκης και χιλιάδες ακόμα παραδείγματα με τα οποία δεν θέλω να σας κουράσω.
Άρα τι προτείνω?
Αν θέλουμε να λάβουμε υπόψιν πρώτον την αποκέντρωση και δεύτερον την αναβάθμιση των Περιφερειών τότε προτείνω 13 σύγχρονα ηλεκτρονικά κέντρα προμηθειών δημοσίου στις Περιφέρειες όπου θα δέχονται τις ανάγκες όλων, θα ελέγχουν, θα εγκρίνουν και θα προωθούν τη κάθε παραγγελία μαζικά είτε αφορά αυτή στυλό είτε αεροπλάνο ενημερώνοντας ηλεκτρονικά και άμεσα το Υπουργείο Οικονομικών και το αρμόδιο Υπουργείο εφόσον αφορά εξειδικευμένα υλικά π.χ. μόνο για το Υπουργείο Υγείας.
Τι κερδίζουμε με αυτό.
1. Μαζικές ελεγχόμενες ετήσιες παραγγελίες.
2. Ένας προμηθευτής ανά είδος.
3. Καθορισμός από εμάς της ποιότητας.
4. Καλύτερες τιμές.
5. Διαφάνεια.
6. Πλήρης έλεγχος.
Εξαιρούνται μόνο τα όπλα του Στρατού.
Ουδεμία άλλη προμήθεια σε όλο το δημόσιο δεν χρειάζεται να εξαιρεθεί.
Με σωστή διαχείριση θα υπάρχει πάντα αφθονία υλικών καλής ποιότητας και σε πολύ καλύτερες τιμές σε σχέση με το σήμερα.
Αν νομίζετε ότι μιλάμε για κάποιες χιλιάδες ευρώ κάνετε λάθος.
Αυτά είναι μόνο τα μολύβια όλου το Δημοσίου τομέα.
Είναι δισεκατομμύρια και ότι θέλει παραγγέλνει ο καθένας, όποτε θέλει, με άγνωστη διαφάνεια και χωρίς να είμαστε σίγουροι αν υπάρχει πραγματική ανάγκη.
Μετά εορτής τρέχουμε να βγάλουμε άκρη τι έγινε, που ξοδεύτηκαν τα χρήματα και αν υπάρχουν οικονομικές ατασθαλίες.
Ένα παράδειγμα-ερώτηση, αφού όλοι μας αν μας ρωτήσει κάποιος είμαστε άγιοι, αλλά πως είναι δυνατόν τόσα χρόνια με τόσα δημοτικά τέλη και κρατικές επιδοτήσεις όλοι οι δήμοι να χρωστάνε δισεκατομμύρια?
Μα δεν υπάρχει ένας δήμος που να μην χρωστάει.
Είναι δυνατόν? Ούτε ένας?
ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ???
Η μισθοδοσία ευθύνεται? Τα 1000 ευρώ που παίρνει ο κάθε υπάλληλος έβαλε δισεκατομμύρια τους Δήμους μέσα?
Συγχαρητήρια για τη προσπάθεια σας! Αρχικά παίρνω ως δεδομένο ότι τεράστιο πρόβλημα στο δημόσιο είναι το οικονομικό έχοντας ως καρκίνωμα τις προμήθειες. Έχουμε δει τόσα χρόνια υπερτιμολογήσεις, μίζες, κακής ποιότητας υλικά, μεγάλες ποσότητες αχρείαστων υλικών που τελικά πετιούνται και πολλά ακόμα με τα οποία ξοδεύτηκαν άσκοπα δισεκατομμύρια και πλούτισαν αρκετοί. Δεν μιλάμε μόνο για βουλευτές αλλά και για απλούς προϊσταμένους υπηρεσιών και συνδικαλιστές όπου για να εγκρίνουν μια προμήθεια υλικών έπαιρναν τις ανάλογες μίζες από τους προμηθευτές. Όποιος το αμφισβητεί αυτό μάλλον ζει σε άλλο κόσμο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πριν μερικά χρόνια που είχαν πει οι ειδήσεις ότι σε φοιτητική λέσχη η μπριζόλα αγοραζόταν πιο ακριβά από χρυσό. Ακόμα και για τα στυλό που θα παρθούν μήπως δεν δίνεται δωράκι από τους προμηθευτές σε κάποιους υπεύθυνους? Μήπως τα δωράκια αυτά δεν ενσωματώνονται στις τιμές αγοράς των προϊόντων αυτών? Φανταστείτε το μέγεθος των δώρων όταν πρόκειται για τεραστίου οικονομικού μεγέθους προμήθειες. Και φυσικά η ποιότητα συνήθως σε όλα είναι κάτω του μετρίου. Μήπως δεν δίνονται δωράκια σε γιατρούς από τους λεγόμενους ιατρικούς επισκέπτες ώστε να προωθήσουν συγκεκριμένα φάρμακα? Εκατοντάδες παραδείγματα. Γιατί κάνουμε όλοι πως δεν τα βλέπουμε ενώ τα ξέρουμε? Μήπως γιατί είναι πολύς ο κόσμος που συμμετέχει επί χρόνια σε αυτό το σύστημα? Ποιο λοιπόν είναι το ζητούμενο? Να υπάρχει σε όλο το δημόσιο αφθονία φθηνών αλλά και σωστής ποιότητας υλικών με στόχο τη καλύτερη και γρηγορότερη εξυπηρέτηση του πολίτη σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς. Ταυτοχρόνως όμως να μην παρατηρείται ανεξέλεγκτη οικονομική διαχείριση. Άρα παίρνοντας το παραπάνω δεδομένο και το παραπάνω ζητούμενο αναρωτιέμαι με το φτωχό μου το μυαλό γιατί δεν μπορούμε να βάλουμε μια τάξη όταν πληθυσμιακά είμαστε σαν ένα χωριό της Κίνας και όταν μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες οργανώνονται σωστά και γνωρίζουν από το κεντρικό κατάστημα π.χ. της Νέας Υόρκης πόσες βίδες έχει π.χ. το κατάστημά τους στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας? Επίσης αναρωτιέμαι αν άλλο χαρτί ή στυλό χρειάζεται η Βουλή των Ελλήνων από το Υπουργείο Οικονομικών, αν άλλο φαξ χρειάζεται η Αστυνομία Σπάρτης από τα Δικαστήρια Λαρίσης, αν άλλο απορριμματοφόρο χρειάζεται ο Δήμος Αθηναίων από το Δήμο Θεσσαλονίκης και χιλιάδες ακόμα παραδείγματα με τα οποία δεν θέλω να σας κουράσω. Άρα τι προτείνω? Αν θέλουμε να λάβουμε υπόψιν πρώτον την αποκέντρωση και δεύτερον την αναβάθμιση των Περιφερειών τότε προτείνω 13 σύγχρονα ηλεκτρονικά κέντρα προμηθειών δημοσίου στις Περιφέρειες όπου θα δέχονται τις ανάγκες όλων, θα ελέγχουν, θα εγκρίνουν και θα προωθούν τη κάθε παραγγελία μαζικά είτε αφορά αυτή στυλό είτε αεροπλάνο ενημερώνοντας ηλεκτρονικά και άμεσα το Υπουργείο Οικονομικών και το αρμόδιο Υπουργείο εφόσον αφορά εξειδικευμένα υλικά π.χ. μόνο για το Υπουργείο Υγείας. Τι κερδίζουμε με αυτό. 1. Μαζικές ελεγχόμενες ετήσιες παραγγελίες. 2. Ένας προμηθευτής ανά είδος. 3. Καθορισμός από εμάς της ποιότητας. 4. Καλύτερες τιμές. 5. Διαφάνεια. 6. Πλήρης έλεγχος. Εξαιρούνται μόνο τα όπλα του Στρατού. Ουδεμία άλλη προμήθεια σε όλο το δημόσιο δεν χρειάζεται να εξαιρεθεί. Με σωστή διαχείριση θα υπάρχει πάντα αφθονία υλικών καλής ποιότητας και σε πολύ καλύτερες τιμές σε σχέση με το σήμερα. Αν νομίζετε ότι μιλάμε για κάποιες χιλιάδες ευρώ κάνετε λάθος. Αυτά είναι μόνο τα μολύβια όλου το Δημοσίου τομέα. Είναι δισεκατομμύρια και ότι θέλει παραγγέλνει ο καθένας, όποτε θέλει, με άγνωστη διαφάνεια και χωρίς να είμαστε σίγουροι αν υπάρχει πραγματική ανάγκη. Μετά εορτής τρέχουμε να βγάλουμε άκρη τι έγινε, που ξοδεύτηκαν τα χρήματα και αν υπάρχουν οικονομικές ατασθαλίες. Ένα παράδειγμα-ερώτηση, αφού όλοι μας αν μας ρωτήσει κάποιος είμαστε άγιοι, αλλά πως είναι δυνατόν τόσα χρόνια με τόσα δημοτικά τέλη και κρατικές επιδοτήσεις όλοι οι δήμοι να χρωστάνε δισεκατομμύρια? Μα δεν υπάρχει ένας δήμος που να μην χρωστάει. Είναι δυνατόν? Ούτε ένας? ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ??? Η μισθοδοσία ευθύνεται? Τα 1000 ευρώ που παίρνει ο κάθε υπάλληλος έβαλε δισεκατομμύρια τους Δήμους μέσα?