Εδώ και ένα χρόνο ακούγεται η κατάργηση του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Υπήρξαν καταλήψεις των φοιτητών και ατέλειωτες συζητήσεις σε τοπικά κανάλια για το θέμα αυτό, χωρίς βέβαια να καταλήγουν κάπου ή να υπάρχουν σοβαρές προτάσεις. Δεν θέλω να σταθώ στην πολιτική που ακολουθήθηκε τα προηγούμενα χρόνια όπου άνοιγαν Πανεπιστήμια και παραρτήματα σε επαρχιακές πόλεις χωρίς να εξασφαλίζεται η βιωσιμότητά τους και η ομαλή λειτουργία τους.
Το ΠΔΜ σήμερα είναι ένα μη βιώσιμο Πανεπιστήμιο. Δεν έχει ούτε ένα δικό του ιδιόκτητο κτίριο, ενώ τα κτίρια που νοικιάζονται δεν είναι κατάλληλα για εργαστήρια και τις ανάγκες των φοιτητών. Δεν είναι σε ένα σημείο, αλλά διάσπαρτο σε όλη την πόλη και δεν έχει αναπτύξει στα μέλη του φοιτητές, καθηγητές και διοικητικό προσωπικό την ιδέα και την αίσθηση της Πανεπιστημιακής Κοινότητας.
Δεν έχει καταφέρει τόσα χρόνια να προσφέρει ουσιαστικά στην τοπική κοινωνία. Χαρακτηριστικό είναι ότι πολλοί Κοζανίτες αγνοούν την ύπαρξη Πανεπιστημίου στην πόλη τους. Ακόμη και τώρα αν δούμε προσεκτικά τις αντιδράσεις των τοπικών φορέων στην κατάργηση του, θα δούμε ότι αυτή περιορίζεται στις επιπτώσεις που θα έχει στην οικονομία της πόλης (απώλεια ενοικίων, και συντήρηση καταστημάτων εστίασης και διασκέδασης) κάτι που αποδεικνύει περίτρανα ότι Πανεπιστήμιο και Πόλη τόσα χρόνια δεν κατάφεραν και πολλά. Διότι αν ως πιο σημαντικό όφελος για μια επαρχιακή πόλη προβάλουμε το οικονομικό όφελος όχι όλων αλλά λίγων κατοίκων – επιχειρηματιών μάλλον δεν έχουμε καταλάβει ποιος ο ρόλος μιας Πανεπιστημιακής Κοινότητας σε μια επαρχιακή πόλη.
Όσο αφορά τώρα τη διοίκηση προσωπικού του ΠΔΜ… Oι αδικίες είναι κατάφωρες. Το Διοικητικό δίκαιο βάση του οποίου καλούνται να λειτουργούν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες εδώ καταστρατηγείται ανάλογα με το πόσο αρεστός είσαι. Οι υπάλληλοι αντιμετωπίζονται με δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Υπάλληλοι ΠΕ ή με μεταπτυχιακά ή διδακτορικά είναι απλοί υπάλληλοι γραφείου και προΐστανται αυτών υπάλληλοι ΔΕ και ΤΕ ίσως και ΕΤΕΠ!
Το γεγονός ότι οι υπάλληλοι που διορίστηκαν με ΑΣΕΠ και γενικότερα ύστερα από προκήρυξη είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού ενώ οι υπόλοιποι υπήρξαν συμβασιούχοι που στην πορεία μονιμοποιήθηκαν, προφανώς αρεστοί κάποιων, έχει δημιουργήσει μεταξύ των υπαλλήλων ένα κλίμα «αλληλουποχρεώσεων» και συνενοχής που έχει οδηγήσει σε μια ομερτά.
Ένα είναι σίγουρο. Το ΠΔΜ δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι. Κοστίζει πολύ, προσφέρει ελάχιστα και σε λίγους στην τοπική κοινωνία, δεν εξασφαλίζει ένα καλό επίπεδο σπουδών στους φοιτητές, ούτε ένα σωστό και δίκαιο εργασιακό περιβάλλον στους υπαλλήλους του.
Πρόταση:
Τα Τμήματα της Φλώρινας ενσωματώνονται στο Παν. Ιωαννίνων. Εξ αυτών τα δύο Παιδαγωγικά Τμήματα και το Καλών Τεχνών σταδιακά καταργούνται, αφού υπάρχουν τα ίδια στα Ιωάννινα.
Τα δύο Τμήματα Μηχανικών στην Κοζάνη δεν έχουν υποδομές και δεν θεωρούνται βιώσιμα. Το Παν. Ιωαννίνων θα πρέπει να αποφασίσει για την περαιτέρω λειτουργία των δύο αυτών Τμημάτων, ώστε να μη συνεχίσουν τη λειτουργία τους σε άλλη πόλη από αυτή στην οποία λειτουργεί το Τμήμα Χημικών Μηχανικών.
Το ιδρυθέν Τμήμα Αρχιτεκτονικής της Καστοριάς πρέπει να ακυρωθεί.
Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων είναι ένα μεγάλο και οργανωμένο Πανεπιστήμιο το οποίο μπορεί να ανταπεξέλθει σ αυτή την πρόταση. Επιπλέον τα Ιωάννινα μετά την εφαρμογή του Νόμου Καλλικράτη είναι έδρα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης και μπορούν αν υποστηρίξουν την ύπαρξη ενός μεγάλου Πανεπιστήμιου. Η δε πόλη των Ιωαννίνων έχει μια μακρόχρονη παράδοση ως πόλη των γραμμάτων και των τεχνών.
Στους μόνιμους διοικητικούς υπαλλήλους του ΠΔΜ θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα μετάταξης σε κενές οργανικές θέσεις Πανεπιστημίων αλλά και άλλων Κρατικών φορέων ανάλογα με τις ανάγκες που υπάρχουν και λαμβάνοντας υπόψη και τη δική τους προτίμηση ανάλογα με τον τόπο διαμονής τους και την ειδικότητά τους.
Εδώ και ένα χρόνο ακούγεται η κατάργηση του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Υπήρξαν καταλήψεις των φοιτητών και ατέλειωτες συζητήσεις σε τοπικά κανάλια για το θέμα αυτό, χωρίς βέβαια να καταλήγουν κάπου ή να υπάρχουν σοβαρές προτάσεις. Δεν θέλω να σταθώ στην πολιτική που ακολουθήθηκε τα προηγούμενα χρόνια όπου άνοιγαν Πανεπιστήμια και παραρτήματα σε επαρχιακές πόλεις χωρίς να εξασφαλίζεται η βιωσιμότητά τους και η ομαλή λειτουργία τους. Το ΠΔΜ σήμερα είναι ένα μη βιώσιμο Πανεπιστήμιο. Δεν έχει ούτε ένα δικό του ιδιόκτητο κτίριο, ενώ τα κτίρια που νοικιάζονται δεν είναι κατάλληλα για εργαστήρια και τις ανάγκες των φοιτητών. Δεν είναι σε ένα σημείο, αλλά διάσπαρτο σε όλη την πόλη και δεν έχει αναπτύξει στα μέλη του φοιτητές, καθηγητές και διοικητικό προσωπικό την ιδέα και την αίσθηση της Πανεπιστημιακής Κοινότητας. Δεν έχει καταφέρει τόσα χρόνια να προσφέρει ουσιαστικά στην τοπική κοινωνία. Χαρακτηριστικό είναι ότι πολλοί Κοζανίτες αγνοούν την ύπαρξη Πανεπιστημίου στην πόλη τους. Ακόμη και τώρα αν δούμε προσεκτικά τις αντιδράσεις των τοπικών φορέων στην κατάργηση του, θα δούμε ότι αυτή περιορίζεται στις επιπτώσεις που θα έχει στην οικονομία της πόλης (απώλεια ενοικίων, και συντήρηση καταστημάτων εστίασης και διασκέδασης) κάτι που αποδεικνύει περίτρανα ότι Πανεπιστήμιο και Πόλη τόσα χρόνια δεν κατάφεραν και πολλά. Διότι αν ως πιο σημαντικό όφελος για μια επαρχιακή πόλη προβάλουμε το οικονομικό όφελος όχι όλων αλλά λίγων κατοίκων – επιχειρηματιών μάλλον δεν έχουμε καταλάβει ποιος ο ρόλος μιας Πανεπιστημιακής Κοινότητας σε μια επαρχιακή πόλη. Όσο αφορά τώρα τη διοίκηση προσωπικού του ΠΔΜ… Oι αδικίες είναι κατάφωρες. Το Διοικητικό δίκαιο βάση του οποίου καλούνται να λειτουργούν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες εδώ καταστρατηγείται ανάλογα με το πόσο αρεστός είσαι. Οι υπάλληλοι αντιμετωπίζονται με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Υπάλληλοι ΠΕ ή με μεταπτυχιακά ή διδακτορικά είναι απλοί υπάλληλοι γραφείου και προΐστανται αυτών υπάλληλοι ΔΕ και ΤΕ ίσως και ΕΤΕΠ! Το γεγονός ότι οι υπάλληλοι που διορίστηκαν με ΑΣΕΠ και γενικότερα ύστερα από προκήρυξη είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού ενώ οι υπόλοιποι υπήρξαν συμβασιούχοι που στην πορεία μονιμοποιήθηκαν, προφανώς αρεστοί κάποιων, έχει δημιουργήσει μεταξύ των υπαλλήλων ένα κλίμα «αλληλουποχρεώσεων» και συνενοχής που έχει οδηγήσει σε μια ομερτά. Ένα είναι σίγουρο. Το ΠΔΜ δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι. Κοστίζει πολύ, προσφέρει ελάχιστα και σε λίγους στην τοπική κοινωνία, δεν εξασφαλίζει ένα καλό επίπεδο σπουδών στους φοιτητές, ούτε ένα σωστό και δίκαιο εργασιακό περιβάλλον στους υπαλλήλους του. Πρόταση: Τα Τμήματα της Φλώρινας ενσωματώνονται στο Παν. Ιωαννίνων. Εξ αυτών τα δύο Παιδαγωγικά Τμήματα και το Καλών Τεχνών σταδιακά καταργούνται, αφού υπάρχουν τα ίδια στα Ιωάννινα. Τα δύο Τμήματα Μηχανικών στην Κοζάνη δεν έχουν υποδομές και δεν θεωρούνται βιώσιμα. Το Παν. Ιωαννίνων θα πρέπει να αποφασίσει για την περαιτέρω λειτουργία των δύο αυτών Τμημάτων, ώστε να μη συνεχίσουν τη λειτουργία τους σε άλλη πόλη από αυτή στην οποία λειτουργεί το Τμήμα Χημικών Μηχανικών. Το ιδρυθέν Τμήμα Αρχιτεκτονικής της Καστοριάς πρέπει να ακυρωθεί. Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων είναι ένα μεγάλο και οργανωμένο Πανεπιστήμιο το οποίο μπορεί να ανταπεξέλθει σ αυτή την πρόταση. Επιπλέον τα Ιωάννινα μετά την εφαρμογή του Νόμου Καλλικράτη είναι έδρα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης και μπορούν αν υποστηρίξουν την ύπαρξη ενός μεγάλου Πανεπιστήμιου. Η δε πόλη των Ιωαννίνων έχει μια μακρόχρονη παράδοση ως πόλη των γραμμάτων και των τεχνών. Στους μόνιμους διοικητικούς υπαλλήλους του ΠΔΜ θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα μετάταξης σε κενές οργανικές θέσεις Πανεπιστημίων αλλά και άλλων Κρατικών φορέων ανάλογα με τις ανάγκες που υπάρχουν και λαμβάνοντας υπόψη και τη δική τους προτίμηση ανάλογα με τον τόπο διαμονής τους και την ειδικότητά τους.