Ζητάμε απο τους ενδιαφερόμενους εάν το επιθυμούν να υποβάλλουν προτάσεις για διαδικασίες crowdsourcing σε θεματικούς τομείς της Δημόσιας Διοίκησης τους οποίους αυτοί θεωρούν χρήσιμους. Οι προτάσεις αυτές θα αξιολογηθούν για μελλοντικές δράσεις.
Μπορείτε να υποβάλλετε καλές πρακτικές που έχετε εντοπίσει οι ίδιοι (από το εξωτερικό ή από τη δική σας εμπειρία) καθώς και να υποβάλλετε απόψεις καινοτόμες οι οποίες θεωρείτε οτι θα βοηθήσουν τις παραπάνω διαδικασίες.
Μία πρόταση για crowdsourcing που αφορά το Υπουργείο Υγείας.
Εκτιμώ ότι ήρθε η ώρα, οι Έλληνες να αποκτήσουν ατομική κάρτα υγείας.
Δεν είναι δυνατόν να εισάγεσαι στο νοσοκομείο, να σε ρωτάνε το προηγούμενο ιατρικό ιστορικό σου και να ζητάνε να φέρεις τις προηγούμενες εξετάσεις από το σπίτι σου!
Οι υπολογιστές (που έχουν εισέλθει στη ζωή μας εδώ και 30 χρόνια) δεν είναι μόνο για διαβουλεύσεις, αλλά έχουν και πολλές πρακτικές εφαρμογές που διευκολύνουν τη ζωή μας.
Προτείνω μία κάρτα, σε μέγεθος πιστωτικής, η οποία θα περιέχει όλο το ιατρικό ιστορικό του καθενός.
Απλή και οικονομική εφαρμογή που μπορεί να εφαρμοσθεί σταδιακά.
Θα πρέπει όμως πρώτα να ακουσθούν γνώμες και απόψεις όσον αφορά τον τρόπο χρήσης της, το δικαίωμα πρόσβασης, τις διαβαθμισμένες πληροφορίες κλπ.
Crowdsourcing: Μόχλευση ιδεών ή λύσεων.
Το crowdsourcing αδιαμφισβήτητα αποτελεί τη πλέον αποδοτική νέα μέθοδο επιχειρηματικής οργάνωσης και ανάπτυξης στη Κοινωνία της Πληροφορίας. Σχετικά, η συγκεκριμμένη τεχνική είναι αρκετά δημοφιλής κι αποτελεί αν θέλετε ένα νέο μέσο έκφρασης, δυνατότητας συμμετοχής και δράσης των πολιτών στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Οι απόψεις συχνά ποικίλουν και διαπιστωμένα τέτοιου είδους τεχινκές δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να καταστρατηγούν τον θεσμό της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Συμφωνούμε ενδεχομένως στο γεγονός ότι μπορεί να θεωρηθεί σαν μια εναλλακτική διέξοδος πολιτικής εκπροσώπησης, δράσης και παρέμβασης που συμπληρώνει και κινητοποιεί τη σχέση αναπτυξιακής Δημοκρατίας και Κοινωνίας Πολιτών. Όπως πολύ σωστά τονίστηκε και από άλλους σχολιαστές, χαθήκαμε αν θεωρήσουμε το crowdsourcing ως τον μοναδικό μοχλό συμμετοχικής Δημοκρατίας. Το κράτος σαφώς οφείλει να είναι αποδέκτης αιτημάτων μέχρι ενός σημείου, ούτως ώστε να στηρίζει, από τη μια τη σχέση του με τους πολίτες και από την άλλη να θέτει τα όρια διασφάλισης του αντιπροσωπευτισμού.
Αναφορικά με την τεχνική crowdsourcing εμπίπτουν σχετικοί προβληματισμοί και ερωτήματα που καλό θα ήταν να μη παραβλέψουμε. Δεν θα πρέπει για παραδειγμα να αγνοήσουμε το γεγονός ότι μπορεί να συμβάλει πολλές φορές στη δημιουργία εσφαλμένων εντυπώσεων /συμπερασμάτων, όσο και στο ότι μπορεί να προάγει και να επιβραβεύσει την ανοησία. Το εύστοχο ερώτημα που αιωρείται είναι σε ποιό ποσοστό μπορεί το crowdsourcing να καταστεί μια δεόντως αποτελεσματική διαδικασία ενσωμάτωσης καινοτόμων ιδεών και λύσεων, διατηρώντας τη δυνατότητα υλοποίησης της με χαμηλό κόστος και σε στενά χρονικά πλαίσια.
Αρχικά η γνώμη για τη δημιουργία μιας διαδικτυακής πλατφόρμας η οποία θα παρείχε ουσιαστικά όλες τις απαραίτητες πληροφορίες/στοιχεία (οικονομικά κα.)των δημόσιων υπηρεσιών/φορέων του κράτους είναι θεμητή.Εντούτοις, η τεχνική αυτή δεν θα πρέπει να επικεντρωθεί ολοκληρωτικά σε μια web-based διαδικασία, διότι έτσι θα απέκλειε άτομα τα οποία για ευνόητους λόγους δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Η τοπική αυτοδιοίκηση και οι τοπικοί φορείς μπορούν κάλλιστα να συμβάλλουν προς αυτή τη κατεύθυνση, διεξάγοντας έρευνες τοπικού χαρακτήρα σε συχνή βάση.
Άλλου είδους προβλήματα, που πιθανώς να προκύψουν από μια web-based διεκπεραίωση είναι κατά κύριο λόγο η συγκέντρωση μεγάλου όγκου δεδομένων και πληροφοριών τις οποίες θα κληθούν να αξιολογήσουν πλήθος ατόμων, οπότε αυτόματα χάνεται ο στόχος χαμηλού κόστους και μικρής χρονικής διάρκειας που προαναφέραμε για την υλοποίηση του σχεδίου. Δευτερευόντως, με ποιά είδους κριτήρια θα αξιολογηθούν οι προτάσεις και ποιοι θα είναι οι αξιολογητές; Να ληφθεί επίσης υπόψη ότι στη περίπτωση που οι συμμετέχοντες δεν είναι σχετικώς προσανατολισμένοι με στοχευμένες απόψεις, θα συγκεντρωθεί κατά συνέπεια μεγάλος αριθμός σχολίων εκτός θέματος, καμίας ουσιαστικής χρηστικότητας, που θα μειώσει το συνολικό ποσοστό αξιοπιστίας της διαδικασίας και θα προκαλέσει άισθημα αμφισβήτησης και δυσαρέσκειας. Ποσοτική και ποιοτική έρευνα λοιπόν, με ανάλυση και αποτελέσματα κατηγοριοποίησης και ταξινόμησης του πλήθους των δεδομένων, οφείλει να είναι η πρωταρχική σκέψη για την εφαρμογή σχεδίου crowdsourcing.
Ως δευτερεύων συλλογισμός, προτείνεται η προσέλκυση αξιολογητών συγκεκριμμένης και σχετικής με το θέμα τεχνογνωσίας, οι οποίοι θα μπορούν να προσδιορίσουν και να κατευθύνουν επιτυχώς τη διεξαγωγή του crowdsourcing. Φερ’ειπείν, μπορούν δραστικά να προωθηθούν κοινωνικές και τεχνολογικές μέθοδοι (π.χ. netnography) για το σκοπό αυτό, από φορείς και δίκτυα του κοινωνικού ιστού της χώρας (π.χ. πανεπιστημιακοί και εκπαιδευτικοί φορείς, επιστημονικά ινστιτούτα, φοιτητές, επιστήμονες κ.α.) με τρόπο ίσως εθελοντικό και αν θέλετε υποχρεωτικό, γλιτώνοντας έτσι το κόστος διαχείρισης και υλοποίησης της διεκπεραίωσης.
Κατά κύριο λόγο, προτάσσεται η ανάγκη διεξαγωγής prize competition με την επιβράβευση συμμετεχόντων και αξιολογητών, προεκτείνοντας την ανάπτυξη νέων παραγωγικών καινοτόμων πρωτοβουλιών, που θα λειτουργούν με ανταγωνιστικούς όρους. Η προσπάθεια του prize competition θα μπορούσε ενθαρρυντικά να αντιταχθεί ως προς τα παραδοσιακά μοντέλα χρηματοδότησης, ενισχύοντας νέες δράσεις οικονομικών πόρων (π.χ. crowdfunding).
Συμπερασματικά, στόχος της διαδικασίας της «ανατιθέμενης στο πλήθος» ή του «πληθο-πορισμού» (crowdsourcing) είναι να εισακουστεί η κοινή γνώμη ποντάροντας στην ικανοποίηση του συνόλου διασφαλίζοντας συγχρόνως τις αρχές του αντιπροσωπευτισμού.