24.1 Όλες οι διαφορές που απορρέουν ή σχετίζονται με τη Σύμβαση Προσχώρησης, υπάγονται στην αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων των Αθηνών ή αυτών της έδρας ή μόνιμης εγκατάστασης του Κατόχου της Άδειας, εφόσον αυτός έχει έδρα ή μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα.
24.2 Σε περίπτωση που ανακύψει διαφορά, διαφωνία ή αμφισβήτηση, απορρέουσα ή σχετιζόμενη με τη Σύμβαση Προσχώρησης, ο Κάτοχος Άδειας και ο Παίκτης οφείλουν να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για τη φιλική διευθέτηση της διαφοράς, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στις κείμενες νομοθετικές και κανονιστικές διατάξεις.
24.3 Για τη φιλική διευθέτηση της διαφοράς τα μέρη της Σύμβασης Προσχώρησης απευθύνονται σε έναν από τους Φορείς Εναλλακτικής Επίλυσης Διαφορών (ΕΕΔ) που είναι καταχωρημένοι στο οικείο Μητρώο που τηρείται βάσει των διατάξεων της με αριθμό 70330οικ./2015 Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΦΕΚ Β 1421), όπως κάθε φορά ισχύει.
24.4 Πριν από τη προσφυγή των μερών στη διαδικασία φιλικής διευθέτησης της διαφοράς, τα μέρη θέτουν σε γνώση της Ε.Ε.Ε.Π. τα στοιχεία και δεδομένα που αφορούν στη διαφορά, γνωστοποιώντας την πρόθεσή τους για φιλική διευθέτηση.
24.4.1 Η Αρχή μπορεί να αρνηθεί στα μέρη την προσφυγή σε διαδικασία φιλικής διευθέτησης της διαφοράς εάν, με βάση τα στοιχεία της υπόθεσης, κρίνει ότι με αυτήν επιδιώκεται η καταχρηστική άσκηση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των μερών που απορρέουν από τη Σύμβαση.
24.5 Εάν η προσπάθεια φιλικής διευθέτησης αποτύχει ή απορριφθεί από την Ε.Ε.Ε.Π., η διαφορά επιλύεται σύμφωνα με τα ειδικώς προβλεπόμενα στη Σύμβαση Προσχώρησης.
24.6 Διευθέτηση που επιτυγχάνεται μεταξύ των μερών δεν αναιρεί το δικαίωμα αυτών να προσφύγουν στα αρμόδια δικαστήρια για την προστασία των δικαιωμάτων τους.
24.7 Διευθέτηση που επιτυγχάνεται μεταξύ των μερών δεν αναιρεί το δικαίωμα της Ε.Ε.Ε.Π. να προβεί στους κατά νόμο απαιτούμενους ελέγχους και να επιβάλλει τις προβλεπόμενες στις κείμενες διατάξεις διοικητικές κυρώσεις.
ΑΡΘΡΟ 24
(Α) Το άρθρο 24.4. του σχεδίου Κανονισμού, ως προτείνεται, είναι νομικά προβληματικό. Η φιλική διευθέτηση διαφοράς αποτελεί, κατά κύριο λόγο, διαδικασία μεταξύ των μερών χωρίς να μεσολαβεί η ανάμειξη τρίτων προσώπων. Δεν είναι, έστω και έμμεσα, αντιληπτή η υποχρέωση των μερών να γνωστοποιούν στην Ε.Ε.Ε.Π. την πρόθεσή τους για φιλική διευθέτηση και τα σχετικά στοιχεία και δεδομένα, πολλώ δε μάλλον όταν η Ε.Ε.Ε.Π. δεν ανήκει στους Φορείς Εναλλακτικής Επίλυσης Διαφορών (ΕΕΔ) που είναι καταχωρημένοι στο οικείο μητρώο, ούτε βέβαια έχει αρμοδιότητες επόπτευσης και ελέγχου των λειτουργιών τους.
(Β) Η διάταξη του άρθρου 24.4.1. του σχεδίου Κανονισμού, δυνάμει της οποίας παραχωρείται στην Ε.Ε.Ε.Π. η εξουσία να αρνηθεί στα συμβαλλόμενα μέρη, για τη διευθέτηση ανακύψασας μεταξύ τους διαφοράς, να προσφύγουν σε διαδικασία φιλικής διευθέτησης, είναι, ως προτείνεται, νομικά προβληματική διότι, αφενός, καθιστά την Ε.Ε.Ε.Π. (ανεξάρτητη διοικητική αρχή) οιονεί δικαιοδοτικό όργανο, αφετέρου, στερεί από τα συμβαλλόμενα μέρη ένα στάδιο έννομης προστασίας που ρητά τους παρέχεται από ειδικό ρυθμιστικό πλαίσιο και, τέλος, παραβιάζει ευθέως την «αρχή διάθεσης των διαδίκων».
Σημειωτέον ότι η σχετική υπ’ αριθμόν 70330οικ./2015 Κοινή Υπουργική Απόφαση προβλέπει (άρθρο 9.στ.) ότι σε περίπτωση μη επιτυχίας ή αποχώρησης ενός εκ των μερών συντάσσεται πρακτικό αποτυχίας, ότι τα μέρη μπορούν να αποσυρθούν από τη διαδικασία σε οποιοδήποτε στάδιο (αρ.10.2.α), καθώς επίσης και ότι η συμμετοχή στην διαδικασία δεν αποκλείει την δυνατότητα επιδίωξης έννομης προστασίας μέσω δικαστικών διαδικασιών (10.ii).
Δεν υπάρχει νομικό έρεισμα στον Νόμο, όπου να αναγνωρίζεται σε μια ανεξάρτητη διοικητική αρχή η δυνατότητα να περιορίζει (έως και να καταργεί) το νόμιμο δικαίωμα συμβαλλόμενων μερών να κινούν τις διαδικασίες φιλικής διευθέτησης των ιδιωτικών διαφορών τους, να συμβιβάζονται ή ακόμα και να παραιτούνται των δικαιωμάτων τους, πολλώ δε μάλλον δεν αναγνωρίζεται στον Νόμο δυνατότητα βασιζόμενη σε κρίση τρίτου προσώπου (εν προκειμένω της Ε.Ε.Ε.Π.) περί επιδίωξης καταχρηστικής άσκησης συμβατικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, λαμβανομένου άλλωστε υπόψη του γεγονότος ότι η καταχρηστικότητα προτείνεται και κρίνεται από και προς το πρόσωπο του φερόμενου ως ζημιωθέντος.
Εφόσον τα μέρη επιθυμούν να προσφύγουν και τελικώς προσφύγουν στη διαδικασία φιλικής διευθέτησης διαφοράς τους, για ποιο λόγο και υπό ποια ακριβώς ιδιότητα δύναται η Ε.Ε.Ε.Π. να απορρίπτει την υλοποίηση της αμοιβαίας πρόθεσης των μερών, πολλώ δε μάλλον να απορρίπτει το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που προβλέπεται από ειδικό ρυθμιστικό πλαίσιο;
24.3 – Προτείνουμε ανεπιφύλακτα τη χρήση της IBAS, η οποία είναι μια Ανεξάρτητη υπηρεσία διευθέτησης στοιχημάτων, ως υπηρεσία εναλλακτικής επίλυσης διαφορών (ADR).
Η IBAS παρέχει ενημερωμένες και αμερόληπτες αποφάσεις σχετικά με διαφορές που προκύπτουν μεταξύ αδειοδοτημένων φορέων τυχερών παιχνιδιών και των πελατών τους.
Αρθρο 24.2:
Ποιες είναι οι νομοθετικές και κανονιστικές διατάξεις που προβλέπουν τα σχετικά με τη φιλική διευθέτηση της διαφοράς μεταξύ των συμβαλλομένων;
Αρθρο 24.3:
Η φιλική διευθέτηση της διαφοράς αποτελεί διαδικασία μεταξύ των συμβαλλομένων χωρίς ανάμειξη τρίτων. Μόνον εφόσον αυτή αποτύχει, θα μπορεί να προβλέπεται η προσφυγή των συμβαλλομένων στους Φορείς Εναλλακτικής Επίλυσης Διαφορών (ΕΕΔ) που είναι καταχωρημένοι στο οικείο Μητρώο (Συνήγορος Καταναλωτή κλπ.).
Άρθρο 24.4.1:
(α) Δεν γίνεται αντιληπτό γιατί τα μέρη θα πρέπει να γνωστοποιούν την πρόθεσή τους για φιλική επίλυση της μεταξύ τους διαφοράς στην Ε.Ε.Ε.Π.
(β) Εφόσον τα μέρη θέλουν να προσφύγουν στη διαδικασία φιλικής διευθέτησης της διαφοράς, πως και υπό ποια ιδιότητα μπορεί η Ε.Ε.Ε.Π. να αρνηθεί στα συμβαλλόμενα μέρη να επιλύσουν τη μεταξύ τους διαφορά φιλικά;
Άρθρο 24.5:
Βλ. προηγούμενο σχόλιο σχετικά με πως και υπό ποια ιδιότητα μπορεί η Ε.Ε.Ε.Π. να αρνηθεί στα συμβαλλόμενα μέρη να επιλύσουν τη μεταξύ τους διαφορά φιλικά.