Αρχική Περί ερασιτεχνικού και επαγγελματικού αθλητισμούΆρθρο 34 – ΠροπονητήςΣχόλιο του χρήστη Α. Π. | 3 Δεκεμβρίου 2016, 04:39
  • Σχόλιο του χρήστη 'Α. Π.' | 3 Δεκεμβρίου 2016, 04:39

    ΑΡΤΙΟΣ ορισμός του προπονητή, σαφέστατη η περιγραφή των προσόντων των διδασκόντων στα ταχύρρυθμα σεμινάρια των σχολών προπονητών, θα τα καθορίζει ο υπουργός, οι Ομοσπονδίες και οι σύνδεσμοι προπονητών, άλλοι ειδικοί δεν χρειάζονται. ΑΡΙΣΤΑ κύριοι που γράψατε το νόμο. Μην ταράξουμε τα νερά, λίγο-πολύ συνεχίζουμε ως έχουμε με την εκπαίδευση προπονητών. Σ' αυτή τη χώρα που γέννησε τον αθλητισμό με κύριο σκοπό την αγωγή και διάπλαση του χαρακτήρα των νέων ώστε να ευδαιμονούν οι ίδιοι και η κοινωνία, σα να σας διέφυγε ότι ο προπονητές συναναστρέφονται με νέους ανθρώπους, ότι γαλουχούν τους χαρακτήρες ανθρώπων στην φάση της ανάπτυξης, τότε ακριβώς που διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους (παιδιά-έφηβοι-νέοι). Ούτε μια αναφορά στις λέξεις «χαρακτήρας», «ηθική», «κοινωνία». Αν δεν ενδιαφέρει η εκπαίδευση σε θέματα ηθικής ανάπτυξης των νέων μπορούμε να είμαστε ήσυχοι με το ντοπάρισμα και με το "φτιάξιμο" των αγώνων, με τον αποκλεισμό απ' το παιχνίδι στους αγώνες των παιδιών που δε συνεισφέρουν στη νίκη της ομάδας, με την αδιαφορία ή και αποδοχή των συγκρούσεων μεταξύ οπαδών και των βρισιών στους αγώνες πολλών έξαλλων γονέων!!! Φαντάζομαι ότι διάσημοι προπονητές Ολυμπιονικών μας που τους αφαιρέθηκε το μετάλλιο ή τους απαγορεύτηκε να συμμετάσχουν σε αγώνες λόγω ντόπινγκ θα είναι οι STARS των σχολών προπονητών, αλλά δύσκολα θα πείσουν ότι είναι οι καταλληλότεροι για εκπαίδευση σε θέματα ηθικής ανάπτυξης. Επίσης δύσκολα θα πειστώ ότι η συντριπτική πλειοψηφία των προπονητών χωρίς εκπαίδευση σε θέματα παιδαγωγικής και ψυχολογίας γνωρίζουν πώς να αναπτύσσουν κοινωνικές δεξιότητες όπως συνεργασία και επικοινωνία που είναι απαραίτητες για επιτυχία στη ζωή (εκτός από να θεωρούν ότι μέσα από το παιχνίδι τα παιδιά "ψήνονται" σ' αυτά τα θέματα …ακόμη κι αν «το ψήσιμο» στην επικοινωνία οδηγεί σε συγκρούσεις). Κι ακόμη πιο δύσκολα θα πειστώ ότι οι περισσότεροι διδάσκοντες προπονητικών σχολών θα αντισταθούν στο ρεύμα της εποχής, δίνοντας προτεραιότητα στο πώς τα νέα παιδιά μαθαίνουν να διαχειρίζονται την ήττα και τη νίκη, πώς η ήττα δεν εκλαμβάνεται ως αποτυχία και ντροπή μετά από αγώνες όπου γονείς ωρύονται με διαιτητές, προπονητές, αντιπάλους, συμπαίκτες ακόμη και με το ίδιο τους το παιδί. Ψιλοπράγματα; Χιλιάδες περιπτώσεις αυτοκτονιών και εγκλημάτων απ' αυτά τα θέματα, σ' όλο τον κόσμο. Εκατοντάδες οι γνωστές περιπτώσεις κορυφαίων αθλητών. Ψάξτε στο internet με λέξεις "athlete" & "suicide" και "athlete" & "crimes" και θα βρείτε περιπτώσεις να γεμίσετε τόμους βιβλίων. Και τα εκατομμύρια ανώνυμα παιδιά που εγκαταλείπουν τον αθλητισμό γιατί μισούν το άθλημα που κάποτε αγαπούσαν; Για αυτά τα παιδιά το τρίπτυχο "αθλητισμός, φυσική δραστηριότητα, υγεία" είναι γράμμα κενό. Κι αν όλα τα παραπάνω νομίζετε ότι καλύπτονται με ολιγοήμερα σεμινάρια, όπως γίνεται σήμερα, χωρίς βιωματική εκπαίδευση των εκπαιδευόμενων προπονητών η οποία θα αμφισβητήσει βαθιά εδραιωμένες πεποιθήσεις, ή αστειεύεστε ή υιοθετείτε τον κυνισμό κάποιων μαφιόζων του αθλητισμού που κυνηγάτε. Δεν θα αναφερθώ σε άλλες ειδικότητες της επιστήμης του αθλητισμού που πλήρως απουσιάζουν από την κατάρτιση ανθρώπων που ασχολούνται με την υγεία και την ασφάλεια των αθλητών. Ίσως γράψουν άλλοι γι’ αυτά. Φυσικά σχολές προπονητών με πενιχρή εκπαίδευση προπονητών συναντώνται παντού στον κόσμο. Τόσα έμαθαν οι Δυτικοί για τον πολιτισμό μας, τέτοια κάνουν και στον αθλητισμό. Η αγωγή των αθλητών έχει δευτερεύουσα σημασία. Το ήθος και το μέτρον άριστον στον αθλητισμό έγινε αγώνας-αγωνία για αδιάκοπο σπάσιμο παγκόσμιων ρεκόρ με ότι αυτό συνεπάγεται. Λες και οι αρχαίοι μας που γέννησαν τον αθλητισμό δεν είχαν μέτρα να μετρούν ρεκόρ, ή τυχαία τους διέφυγε να καταγράφουν ρεκόρ στη διάρκεια των 1100 ετών Ολυμπιακών αγώνων. Τυχαία έδιναν τον κότινο, φύλα δένδρων σε νικητές αγώνων σε Ολυμπία, Δελφούς, Νέμεα, Πύθια. Καλά στις ξένες χώρες. Αυτοί τουλάχιστον δεν ξέρουν Ελληνικά, πώς να διαβάσουν τα κείμενά μας; Αλλά είναι ντροπή να μην τονίζονται στη χώρα που γέννησε τον αθλητισμό για να διαμορφώσει το χαρακτήρα των νέων. Για να διδάξει κανόνες και ηθικές συμπεριφορές με παιγνιώδη τρόπο αλλά και με τον προβληματισμό της Σωκρατικής μεθόδου. Για να προάγει την αριστεία-αρετή. Για να ενώσει τους τότε Έλληνες, αυτό που σήμερα θε λέγαμε να ενώσει τους ανθρώπους όλου του κόσμου. Για να δώσει αξία στην ανθρώπινη φύση κι όχι στη σύγχρονη ανοησία του ανθρώπου-μηχανής απόδοσης. Λες και είναι μακριά ο χρόνος που δεν θα χρειαζόμαστε ανθρώπους για κάθε μορφής απόδοση. Μ’ αυτό το νόμο λοιπόν θα εξασφαλίσετε την εκπαίδευση για τους παιδοτρίβες μας, συγγνώμη, τους προπονητές εννοώ. Μόνο που εδώ ξεχάσατε την ιστορική μας ευθύνη ως έθνος να τονίζουμε την προώθηση των πανανθρώπινων αξιών μέσα από τον αθλητισμό.