Αρχική Περί ερασιτεχνικού και επαγγελματικού αθλητισμούΆρθρο 05 – Διοικητικό Συμβούλιο Αθλητικού ΣωματείουΣχόλιο του χρήστη Σκόπα Έλενα | 8 Δεκεμβρίου 2016, 19:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σκόπα Έλενα' | 8 Δεκεμβρίου 2016, 19:20

    Η διάταξη του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 3 έρχεται σε αντίθεση καταρχήν με το Σύνταγμα. Το άρθρο 12 του Συντάγματος θεμελιώνει την αρχή της ελεύθερης κοινωνικής ομαδοποίησης, τη συλλογικότητα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και την αγώγιμη αξίωση αποχής από κρατικές παρεμβάσεις. Μια από τις ειδικότερες μορφές συλλογικής δράσης αποτελούν τα αθλητικά σωματεία, που υπάγονται στις διατάξεις 78 επ. του Αστικού Κώδικα και προσδιορίζονται ως είδος της γενικότερης έννοιας του σωματείου. Ο νόμος επομένως αναφέρεται σε αυτόβουλη ένωση προσώπων βασιζόμενη στην ιδιωτική τους αυτονομία. Αποτελεί εγγύηση για την ελεύθερη συλλογική δράση, για την κοινωνική ανάπτυξη. Ο σκοπός του συντακτικού νομοθέτη είναι με τη συγκεκριμένη διάταξη να προστατεύσει την ελεύθερη συλλογική δράση, τη δημιουργία ομάδων κατ’ επιλογή των κοινωνών, την συλλογική επιδίωξη κοινών σκοπών. Η σύσταση και η διοίκηση του Αθλητικού Σωματείου αποτελεί έκφραση του δικαιώματος ελεύθερης συνένωσης που προστατεύεται από το άρθρο 12 του Συντάγματος. Το δικαίωμα αυτό εκτείνεται και στο δικαίωμα (αυτό )διοίκησης της συνένωσης με τα δικά της όργανα. Η προφανής αντίληψη των νομοθετών ότι μεταξύ αθλητικών σωματείων δημιουργείται ανταγωνιστικό πεδίο συμφερόντων, που πρέπει κατά τη γνώμη τους να ελέγξουν. Παρόλ΄ αυτά δεν υπάρχει αντίστοιχο ενδιαφέρον και ασυμβίβαστο στις Αθλητικές Εταιρείες, που υπάρχουν αποδεδειγμένα οικονομικά συμφέροντα ως κεφαλαιουχικές. Από το άρθρο 12 του Συντάγματος προκύπτει σαφώς η αρχή της πολλαπλότητας, δηλαδή ότι επιτρέπεται η σύσταση και παράλληλη λειτουργία περισσότερων σωματείων έστω κι αν επιδιώκουν τον ίδιο σκοπό κι ανεξάρτητα αν μέλη του ενός είναι και μέλη του άλλου. Ακόμη και το δικαστήριο κατά την αναγνώριση σωματείου εξετάζει τη συνδρομή των νομίμων όρων (κανονιστικών διατυπώσεων) κι όχι τη σκοπιμότητα σύστασής του. Είναι πρωτοφανής η αντίθεση της διάταξης τόσο με το Σύνταγμα όσο και με το πνεύμα του αθλητισμού για ηθική και ευγενή άμιλλα, αφού εμποδίζει κάποιον να συμμετέχει τιμητικά και άμισθα στη Διοίκηση πλέον του ενός σωματείου προσφέροντας στον αθλητισμό, ούτε όμως και στο ίδιο Διοικητικό Συμβούλιο από κοινού με συγγενή μέχρι και δευτέρου βαθμού!!! Αποτελεί τουλάχιστον ειρωνεία το κώλυμα της συγγένειας όταν ο σκοπός δεν είναι το κέρδος αλλά το κοινωνικό όφελος, ενώ δεν υφίσταται κανένα τέτοιο κώλυμα όταν κανείς αποκτά οικονομικό συμφέρον!!