Αρχική Περί ερασιτεχνικού και επαγγελματικού αθλητισμούΆρθρο 68 – Ιδιωτικά Γυμναστήρια – ιδιωτικές ΣχολέςΣχόλιο του χρήστη Σκόπα Έλενα | 9 Δεκεμβρίου 2016, 11:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σκόπα Έλενα' | 9 Δεκεμβρίου 2016, 11:20

    Με το άρθρο 16, 9 του Συντάγματος ο αθλητισμός τίθεται υπό την κρατική προστασία λόγω της σπουδαίας, ηθικής, κοινωνικής και παιδαγωγικής του σημασίας. Η κρατική εποπτεία ασκείται στις ενώσεις αθλητικών σωματείων και χρησιμοποιώντας τον όρο ανώτατη εποπτεία διακρίνεται η υποχρέωση του κράτους για σεβασμό στην ιδιωτική αυτονομία του αθλητικού σωματείου. Οι ειδικότεροι νόμοι μπορούν να καθορίζουν το γενικότερο πλαίσιο λειτουργίας των αθλητικών σωματείων, πρέπει όμως η ευθύνη της διοίκησης να αφήνεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία και ο ρόλος του κράτους να παραμένει εποπτικός και ρυθμιστικός. Η παροχή υπηρεσιών εκμάθησης αθλημάτων από κρατικούς φορείς, ενώ δεν περιλαμβάνεται καν στο καταστατικό τους, καταστρατηγεί τις θεμελιώδεις αυτές αρχές του Συντάγματος και δημιουργεί ταυτοπροσωπία εποπτεύοντος και εποπτευόμενου, επιχορηγούντος και επιχορηγούμενου. Και οι δύο παράγραφοι της διάταξης έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα: Τα σωματεία κινούνται σε εθελοντική βάση, στηρίζονται αποκλειστικά στις συνδρομές, προσπαθούν να διασφαλίσουν υγιή ανεξάρτητο ερασιτεχνικό αθλητισμό και συντηρούν τους δημοτικούς αθλητικούς χώρους. Οι τραγικές ελλείψεις αθλητικών εγκαταστάσεων, υποδομών και συντήρησής τους, η παντελής απουσία επιχορήγησης αλλά και η αντιμετώπισή τους από τη Δημοτική Αρχή και τις υπερκείμενες Ενώσεις με τιμολογιακή πολιτική καθιστούν ολοένα και δυσχερέστερη τη λειτουργία των ερασιτεχνικών τοπικών σωματείων. Με αυτά τα δεδομένα η παροχή υπηρεσιών εκμάθησης αθλημάτων από ιδιωτικά γυμναστήρια, σχολές και παντός είδους ν.π.δ.δ., δεν μπορεί να αποσκοπεί παρά στην εισπρακτική προοπτική, την ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων και την εξόντωση των υπαρχόντων σωματείων αντί να προστατευτούν ως ζωτικά κοινωνικά κύτταρα. Η συμμετοχή των παντός είδους ν.π.δ.δ. στον αθλητισμό και μάλιστα σε ρόλο αθέμιτου ανταγωνιστή που θα χαίρει προνομίων δημοσίου, με αδιευκρίνιστες προϋποθέσεις που προκαλούν ασάφεια και ανασφάλεια δικαίου, θα προκαλέσει κατακερματισμό και θα λειτουργήσει διχαστικά στις τοπικές κοινωνίες. Αν η τοπική αυτοδιοίκηση, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και κατ’ επέκταση η πολιτεία διαθέτει κονδύλια για οργανωμένο αθλητισμό σε τοπικό επίπεδο, γιατί παραμένουν εγκαταλελειμμένες οι αθλητικές εγκαταστάσεις, που τα τοπικά ερασιτεχνικά σωματεία με κόπο συντηρούν και όχι μόνο δεν ενισχύονται, παρά οδηγούνται σε οικονομική ασφυξία. Τον ίδιο αθέμιτο ρόλο θα έχουν και τα ιδιωτικά γυμναστήρια και οι σχολές που εκτός από τις εταιρείες του άθρου 9 και αυτά θα μπορούν να παρέχουν υπηρεσίες εκμάθησης αθλημάτων με απλή άδεια του Περιφερειάρχη. Ο καθένας δηλαδή θα μπορεί να επιδίδεται στην εκμάθηση αθλημάτων με οποιοδήποτε κίνητρο και σκοπό και μάλιστα χωρίς να υπάγεται στο νομικό πλαίσιο που υπάγονται τα σωματεία.