Αρχική Περί ερασιτεχνικού και επαγγελματικού αθλητισμούΆρθρο 35 – ΑθλητήςΣχόλιο του χρήστη Ποφάντης Στέφανος | 9 Δεκεμβρίου 2016, 11:24
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ποφάντης Στέφανος' | 9 Δεκεμβρίου 2016, 11:24

    Οι ερασιτέχνες αθλητές δεν έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν σε αθλητικούς αγώνες με στόχο τη νίκη; Θα πρέπει εκ των πραγμάτων να συνάψουν σύμβαση και απαιτήσουν αντάλλαγμα;Πως ένας ανήλικος θα συνάψει οποιαδήποτε σύμβαση από τη στιγμή που στερείται δικαιοπρακτικής ικανότητας και δεν μπορεί να είναι φορέας υποχρεώσεων; Ο αθλητισμός είναι καθοριστικός για τη σωματική και ψυχική υγεία και την ανάπτυξη της προσωπικότητας. Απαραίτητο συστατικό είναι όχι μόνο η φυσική κίνηση αλλά και ο αθλητικός συναγωνισμός, χωρίς να σημαίνει ότι αυτός καλλιεργείται μόνο με οικονομικό αντάλλαγμα. Ο στόχος της επικράτησης ως καλύτερος αγωνιστικά, που σημαίνει τη συνεχή προσπάθεια για βελτίωση, δεν καθιστά έναν αθλητή αμειβόμενο, πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει διαχωρισμός των ανήλικων αθλητών. Κριτήριο για το χαρακτηρισμό αθλητή ως αμειβόμενου, μπορεί να αποτελεί μόνο η ύπαρξη οικονομικής συμφωνίας, κι όχι απλώς αγωνιστικής δραστηριότητας, εκτός αν σκοπός είναι να ωθηθούν οι ανήλικοι στη συναλλαγή και το «μανατζάρισμα». Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο αθλητισμός έχει απόλυτη συνάφεια με την παιδεία, με ηθικές και κοινωνικές προεκτάσεις, η πλήρης απελευθέρωση των μεταγραφών ανήλικων αθλητών θα μετατρέψει τον αθλητισμό από ερασιτεχνική, ψυχαγωγική δραστηριότητα σε κατεύθυνση επαγγελματικής αποκατάστασης και σε αντικείμενο συναλλαγής. Στη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα, που ο αθλητικός χώρος είναι ίσως η μοναδική υγιής διέξοδος, είναι απαραίτητο να ενισχύεται η συλλογικότητα και ο στενός δεσμός μεταξύ ανήλικου αθλητή συναθλητών και συλλόγου. Ο περιορισμός των μεταγραφών ανήλικων αθλητών, τουλάχιστον μέχρι τα 16, είναι απαραίτητος διασφαλίζοντας την απαραίτητη σταθερότητα για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους, ιδιαίτερα στα ομαδικά αθλήματα που το ζητούμενο είναι η κοινωνικοποίηση και η καλλιέργεια ομαδικού πνεύματος. Η απελευθέρωση των μεταγραφών δεν θα προστατεύσει τα παιδιά αλλά θα ενισχύσει τη συναλλακτική πρακτική, θα την επεκτείνει σε γονείς και managers και θα πολλαπλασιάσει τα φαινόμενα μαζικής συγκέντρωσης παιδιών απ’ όλη την Ελλάδα για να καρπωθούν τα υποσχόμενα προνόμια διάκρισης, μια διαδικασία απόλυτης εμπορευματοποίησης, που δεν έχει καμία σχέση με την προσωπική αθλητική αξία, ούτε φυσικά με το αθλητικό ιδεώδες. Όπως δε νοείται μετακίνηση από σχολείο σε σχολείο με στόχο την επίτευξη μεγαλύτερης βαθμολογίας έτσι δε νοείται και περιφορά των παιδιών από σωματείο σε σωματείο με ευθύνη των γονέων ή ακόμη χειρότερα με managers, μέχρι να αναδειχθούν ως υποτιθέμενα ταλέντα. Προφανώς πρέπει να προβλεφθούν και οι περιπτώσεις μετοίκησης και πραγματικής, αποδεδειγμένης ρήξης της σχέσης παιδιού – συλλόγου.