Αρχική Επιτροπή επαγγελματικού αθλητισμού – Προπονητές και εκπαιδευτές – Ιδιωτικά γυμναστήρια και ιδιωτικές σχολές εκμάθησης αθλημάτων και άλλες διατάξειςΆρθρο 81 – Τροποποίηση άρθρου 23 ν. 2725/1999Σχόλιο του χρήστη Γεώργιος Λιανός | 27 Νοεμβρίου 2018, 14:29
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Λιανός' | 27 Νοεμβρίου 2018, 14:29

    Με τη διάταξη αυτή προτείνονται μεν τροποποιήσεις του άρθρου 23 του ν. 2725/1999, το οποίο αφορά τους ειδικούς συνεργάτες αθλητικών ομοσπονδιών, αλλά για ζητήματα, τα οποία αφορούν τις γενικές συνελεύσεις αθλητικών ομοσπονδιών και τα οποία ρυθμίζονται ήδη στο άρθρο 24 του ν. 2725/1999, που δεν τροποποιείται! Με άλλα λόγια, αν ψηφισθεί η προτεινόμενη αυτή διάταξη, τα άρθρα 23 και 24 του ν. 2725/1999 θα εισάγουν ΠΛΕΙΣΤΕΣ διαφορετικές ρυθμίσεις για τα ίδια ακριβώς ζητήματα των γενικών συνελεύσεων των αθλητικών ομοσπονδιών. Περαιτέρω, με βάση τη de lege lata εφαρμογή στις αθλητικές ομοσπονδίες των διατάξεων των άρθρων 78 επ. ΑΚ περί σωματείων, κατά τη ρητή νομοθετική παραπομπή του άρθρου 19 παρ. 1 του ν. 2725/1999, όλες οι επί μέρους ρυθμίσεις της προτεινόμενης διάταξης που επαναλαμβάνουν το ενδοτικό και αναγκαστικό δίκαιο των διατάξεων περί σωματείων στερούνται οποιασδήποτε χρησιμότητας, κουράζουν λόγω της έκτασής της και φανερώνουν, δυστυχώς, αδυναμία αντίληψης της ήδη υφιστάμενης εσωτερικής συστηματικής ενότητας των διατάξεων των άρθρων 78 επ. ΑΚ και 19 επ. του ν. 2725/1999. Για παράδειγμα: Για ποιο λόγο καθιερώνεται στην προτεινόμενη παρ. 2 εκ νέου υποχρέωση αναγραφής στην πρόσκληση των θεμάτων ημερήσιας διάταξης, από τη στιγμή που η υποχρέωση αυτή καθιερώνεται ήδη στο εφαρμοζόμενο στις αθλητικές ομοσπονδίες άρθρο 97 παρ. 1 εδ. β΄ ΑΚ (βλ. ενδεικτικά ad hoc για αθλητική ομοσπονδία ΑΠ 1227/2002); Για ποιο λόγο επιχειρείται στην προτεινόμενη παρ. 3, με άστοχο μάλιστα τρόπο, η εκ νέου ρύθμιση του ζητήματος της υποχρεωτικής σύγκλησης Γενικής Συνέλευσης, κατόπιν αιτήματος της μειοψηφίας, το οποίο ρυθμίζεται ήδη επιτυχώς στο εφαρμοζόμενο στις αθλητικές ομοσπονδίες άρθρο 96 ΑΚ (βλ. ενδεικτικά ad hoc για αθλητική ομοσπονδία ΟλΑΠ 28/1997); Για ποιο λόγο επιχειρείται στην προτεινόμενη παρ. 4 εκ νέου κατοχύρωση της αρχής της πλειοψηφίας, από τη στιγμή που η αρχή αυτή κατοχυρώνεται ήδη στο εφαρμοζόμενο στις αθλητικές ομοσπονδίες άρθρο 97 παρ. 1 εδ. α΄ ΑΚ (βλ. ενδεικτικά ad hoc για αθλητική ομοσπονδία ΜΠρΑθ 853/2017); Περαιτέρω: Η προτεινόμενη παρ. 6 έρχεται σε κανονιστική αντινομία με το άρθρο 20 παρ. 2 εδ. γ΄ του ν. 2725/1999 και το άρθρο 24 παρ. 7 σε συνδυασμό με το άρθρο 14 παρ. 3 του ν. 2725/1999. Η προτεινόμενη παρ. 13 στερείται οποιασδήποτε χρησιμότητας, εν όψει της ήδη υφιστάμενης θεμελιώδους δικαιοηθικής αρχής της ιδιωτικής αυτονομίας. Η προτεινόμενη παρ. 14 είναι εντελώς αόριστη και ασαφής και δημιουργεί σωρεία ερμηνευτικών προβλημάτων. Στη φράση «ακόμη κι αν παρεκκλίνουν των διατάξεων του παρόντος», εννοείται το παρόν άρθρο (23 του ν. 2725/1999) ή ο παρών νόμος (ν. 2725/1999); Η εφαρμογή της διάταξης αυτής θα είναι τελείως διαφορετική, ανάλογα με την απάντηση στο ερώτημα αυτό. Για παράδειγμα: Τα κωλύματα του άρθρου 3 του ν. 2725/1999 θα ισχύουν για την ΕΠΟ ή θα μπορούν να εκλέγονται καταδικασμένοι για ανθρωποκτονίες, επειδή μπορεί ίσως κάποια στιγμή να το επιτρέπει το καταστατικό της ΕΠΟ; Τα πιστοποιητικά της ΕΕΑ θα ισχύουν για τις ομάδες ποδοσφαίρου ή θα μπορεί η ΓΣ της ΕΠΟ να χορηγεί πιστοποιητικά συμμετοχής σε ομάδες με οφειλές 1 δις ευρώ, επειδή μπορεί ίσως κάποια στιγμή να το επιτρέπει το καταστατικό της ΕΠΟ; Οι άδειες διεξαγωγής αγώνων των άρθρων 56Α επ. του ν. 2725/1999 θα ισχύουν ή θα μπορούν να διεξάγονται αγώνες σε ερείπια και σπηλιές, επειδή μπορεί ίσως κάποια στιγμή να το επιτρέπει το καταστατικό της ΕΠΟ; Σημειωτέον ότι μπορούν όλες οι κρίσιμες αρμοδιότητες (π.χ. ποιος δίνει άδεια για συμμετοχή σε αγώνες) να μεταφερθούν με το καταστατικό της ΕΠΟ στη ΓΣ της ΕΠΟ, η οποία οπλίζεται με ασυλία. Περαιτέρω επισημαίνεται ότι εισάγεται εξαίρεση από τις διατάξεις του άρθρου 23 του ν. 2725/1999 ή όλου του ν. 2725/1999, αλλά φαίνεται να παραμένει η μη εξαίρεση από αντίστοιχες διατάξεις του ΑΚ! Για παράδειγμα, η ΕΠΟ μπορεί να εισάγει εξαίρεση από την παράγραφο 2 του άρθρου αυτού για υποχρέωση αναγραφής θεμάτων στην ημερήσια διάταξη, αλλά όχι και εξαίρεση από το άρθρο 97 παρ. 1 εδ. β΄ ΑΚ για υποχρέωση αναγραφής θεμάτων στην ημερήσια διάταξη; Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι το «αθλητικό αυτοδιοίκητο» της ΕΠΟ και όλων των αθλητικών ομοσπονδιών ταυτίζεται με την ελευθερία του συνεταιρίζεσαι, την ιδιωτική αυτονομία και την ελευθερία των συμβάσεων και επομένως, όπως γίνεται παγίως δεκτό, υφίσταται εκ των πραγμάτων περιορισμούς από το αναγκαστικό δίκαιο, τις γενικές αρχές δικαίου, τα ατομικά δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες και την αρχή της αναλογικότητας. Το ζητούμενο θα πρέπει να είναι η απλοποίηση και η κωδικοποίηση της αθλητικής νομοθεσίας και όχι εξαντλητικός κανονιστικός προσδιορισμός όλων των δράσεων των φυσικών και νομικών προσώπων στον αθλητισμό. Γεώργιος Δ. Λιανός, Υπ. Διδάκτωρ Νομικής Αθηνών Δικηγόρος-Νομικός Σύμβουλος πολλών αθλητικών φορέων