Αρχική Αθλητικός νόμοςΆρθρο 35: Υποχρεώσεις – Δικαιώματα Αθλητικού ΣωματείουΣχόλιο του χρήστη Γιώργος Λιανός | 5 Δεκεμβρίου 2014, 15:27
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Λιανός' | 5 Δεκεμβρίου 2014, 15:27

    Σχετικά με το σχόλιο του Δημήτρη Πετρά για την παράγραφο 3: Η διάταξη του άρθρου 3 αποτελεί ουσιαστικά μεταφορά στον αθλητικό νόμο του άρθρου 105 ΑΚ περί διάλυσης του σωματείου, στην οποία οι προϋποθέσεις διάλυσης δεν απαιτείται να συντρέχουν σωρευτικά. Η παρατήρηση σχετικά με το αν πρέπει τα αιτούντα μέλη να είναι και οικονομικά τακτοποιημένα ή/και να έχουν δικαίωμα ψήφου είναι πράγματι σωστή και θα πρέπει να διευκρινιστεί ρητά το συγκεκριμένο ζήτημα. Δεν θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει διαφορετική ρύθμιση από αυτή του άρθρου 105 ΑΚ σχετικά με τον αριθμό μελών που μπορούν να ζητήσουν τη διάλυση (1/5 στο άρθρο 105 ΑΚ και 1/3 στη διάταξη αυτή) καθώς η διάταξη του άρθρου 105 ΑΚ εφαρμόζεται ούτως ή άλλως (εν όψει και του άρθρου 29 του σχεδίου) και στα αθλητικά σωματεία, αφού αποτελούν σωματεία και ως εκ τούτου μπορούν να προκύψουν ζητήματα κανονιστικών αντινομιών. Επίσης, με βάση το άρθρο 105 ΑΚ εποπτεύουσα αρχή που μπορεί να ζητήσει τη διάλυση του σωματείου είναι και η Περιφέρεια της έδρας του σωματείου, η οποία και στην πράξη επίσης τηρεί πλήρη και ενημερωμένο φάκελο για το κάθε σωματείο και σε αυτή κοινοποιείται υποχρεωτικά και τυχόν απόφαση για ίδρυση του σωματείου ή τροποποίηση του καταστατικού του. Ως εκ τούτου, αν παραμείνει η συγκεκριμένη παράγραφος στον αθλητικό νόμο, θεωρώ ορθότερο είτε να αντικατασταθεί η αναφορά περί αρμοδιότητας της Γ.Γ.Α. από γενική αναφορά για "εποπτεύουσα αρχή" είτε να συμπληρωθεί η αναφορά αυτή με την προσθήκη της αρμοδιότητας της οικείας Περιφέρειας. Σχετικά με τις διατάξεις της παραγράφου 2 επισημαίνω τα εξής: Το δικαίωμα του αθλητικού σωματείου να συνάπτει συμβάσεις οικονομικής εκμετάλλευσης της επωνυμίας, του εμβλήματος και των λοιπών διακριτικών του στοιχείων αποτελεί κατά την άποψή μου πολύ ορθή ρύθμιση και στην ουσία αποτελεί πολύ επιτυχημένη μεταφορά στο αθλητικό δίκαιο της θεωρίας περί οικονομικής εκμετάλλευσης των στοιχείων της προσωπικότητας (right of publicity). Η θεωρία αυτή, η οποία αναπτύχθηκε αρχικά στις Η.Π.Α. και στη συνέχεια μεταφέρθηκε και στο ελληνικό δίκαιο (βλ. αναλυτικά Ι. Καράκωστα, Το Δίκαιο των Μ.Μ.Ε., σελ. 421 επ., βλ. επίσης Ν. Ρόκα, Εκμετάλλευση και προστασία της διαφημιστικής αξίας, ΕΕμπΔ 1999, σελ. 1 επ., Ψάρα, Η εμπορική εκμετάλλευση της φήμης προσώπων ή έργων του πνεύματος, ΕΕμπΔ 1999, σελ. 348-349), αφορά ως επί το πλείστον φυσικά πρόσωπα (π.χ. ακόμα και αθλητές), πλην όμως η ουσιώδης αξιολογική αντιστοιχία μεταξύ των οικονομικά εκμεταλλεύσιμων στοιχείων προσωπικότητας φυσικών και νομικών προσώπων, καθιστά επιτακτική εν προκειμένω τη "μεταφορά" της στο αθλητικό δίκαιο με πρόβλεψη περί οικονομικής εκμετάλλευσης των στοιχείων προσωπικότητας όλων των αθλητικών φορέων. Η υφιστάμενη ρύθμιση του άρθρου 8 παρ. 4 εδ. β΄ ν. 2725/1999 είναι κατά την άποψή μου παρωχημένη και εκτός της αθλητικής πραγματικότητας και η προτεινόμενη τροποποίηση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Επισημαίνω όμως ότι εν όψει του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα των αθλητικών σωματείων, ο όρος "συμβάσεις εμπορικής εκμετάλλευσης" πρέπει να αντικατασταθεί από τον όρο "συμβάσεις οικονομικής εκμετάλλευσης". Η πρόβλεψη του δικαιώματος του ερασιτεχνικού αθλητικού σωματείου να ασκεί οποιαδήποτε άλλη οικονομική δραστηριότητα σχετική με την αθλητική του δραστηριότητα, εφ' όσον δεν αναιρείται ο μη κερδοσκοπικός σκοπός του, θεωρώ ότι στην πράξη θα προκαλέσει πάρα πολλά προβλήματα καταστρατήγησης του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα του σωματείου και απαγορευόμενης υπόκρυψης εμπορικής δραστηριότητας. Η υφιστάμενη στο άρθρο 8 παρ. 3 ν. 2725/1999 απαγόρευση η δραστηριότητα του σωματείου να υποκρύπτει εμπορική δραστηριότητα είναι πολύ χρήσιμη και πρέπει να εξακολουθήσει να ισχύει, καθώς θα διαφορετική περίπτωση τίθενται και πολύ σοβαρά φορολογικά ζητήματα (σωματείο που δεν υπόκειται σε Φ.Π.Α. ή ν.π.ι.δ. υποκείμενο σε Φ.Π.Α. και σε ποιες περιπτώσεις ειδικότερα; υποχρέωση υποβολής περιοδικών δηλώσεων Φ.Π.Α.;) καθώς και ζητήματα νομιμότητας σκοπού (π.χ. σωματείο με σκοπό προεχόντως την άθληση και συμμετοχή σε αθλητικούς αγώνες και δευτερευόντως την πώληση αθλητικών ειδών) και εντεύθεν νομιμότητας λειτουργίας του σωματείου καθώς σύμφωνα με την παράγραφο 3, αν το σωματείο έχει σκοπό διαφορετικό από αυτόν που προβλέπεται στον αθλητικό νόμο, συντρέχει λόγος διάλυσής του.