Υπουργείο Πολιτισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Katerina Kostiou' | 7 Φεβρουαρίου 2019, 00:38

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Υπηρετώ 22 χρόνια στο Πανεπιστήμιο Πατρών και πριν να έρθω στην Πάτρα δίδαξα ένα χρόνο στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Οφείλω να αναγνωρίσω εξαρχής ότι η Αγγλία εφαρμόζει πολιτική πρόνοιας για τους πολίτες με αισθητηριακές ελλείψεις. Δυστυχώς, δεν συμβαίνει το ίδιο και στην Ελλάδα. Τυχαίνει να έχω αυτή την περίοδο μια εξαιρετική φοιτήτρια η οποία είναι τυφλή και αγωνίζεται ισότιμα με τους υπόλοιπους φοιτητές. Έχει την συμπαράσταση όλων, γονιών, διδασκόντων και συμφοιτητών. Κατάφερε να μένει μόνη της στο κέντρο της Πάτρας, να κυκλοφορεί μόνη της, να παίρνει μέρος σε συλλογικές δραστηριότητες, να είναι κοινωνική. Mε θλίψη αναλογίζομαι πριν από όλα τα άλλα το ψυχολογικό κόστος, αφού το κράτος έρχεται να ανακόψει την πρόοδό της και να την απογοητεύσει. Γιατί οι παράγραφοι 11 και 12 του άρθρου 2 μόνο εμπόδια μπορούν να δημιουργήσουν στην προσωπική εξέλιξη, την επαγγελματική ανάπτυξη και την κοινωνική ενσωμάτωση των τυφλών ή μερικώς βλεπόντων φοιτητών. Στο παρελθόν είχα και άλλους τυφλούς φοιτητές και, επιπλέον, ασχολούμαι με το επιστημονικό πεδίο των Disability Studies (Σπουδών Αναπηρίας) που στην Ελλάδα είναι υποανάπτυκτος κλάδος, όπως άλλωστε και η πολιτική στάση απέναντι στους ανάπηρους. Γνωρίζω καλά τις δυσκολίες αυτών των ατόμων: στις πρακτικές δυσκολίες που δημιουργεί η έλλειψη αυτή καθαυτήν προστίθεται συνήθως η κοινωνική περιθωριοποίησή τους και η οικονομική αφαίμαξη που υφίστανται εδώ και πολλά χρόνια. Στην προκειμένη περίπτωση, η στερούμενη στοιχειώδους ευαισθησίας ανορθολογική πρόταση της κυβέρνησης που καλεί τους τυφλούς φοιτητές να πληρώσουν για τη βιβλιογραφία στην οποία οι άλλοι φοιτητές έχουν δωρεάν πρόσβαση, δημιουργεί μια πρόσθετη ανισότητα, αδικεί κατάφωρα τους τυφλούς φοιτητές, οι οποίοι για άλλη μια φορά υποβαθμίζονται και αντιμετωπίζονται σαν πολίτες β΄ κατηγορίας.