Αρχική Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2017/1564 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2017Άρθρο 02 – Αντικατάσταση του άρθρου 28Α ν. 2121/1993Σχόλιο του χρήστη Ιωάννης Κωνστανταρόπουλος | 8 Φεβρουαρίου 2019, 21:36
Υπουργείο Πολιτισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Είναι γνωστό ότι Έλληνες συγγραφείς και εκδότες διαχρονικά υποστηρίζουν εμπράκτως την διευκόλυνση της πρόσβασης σε δημοσιευμένα έργα ατόμων με πρόβλημα ανάγνωσης εντύπων (εντυποανάπηροι). Ποτέ δεν έχουν αρνηθεί την άδειά τους για την προσαρμογή των εντύπων τους σε μορφότυπο που καθιστά εφικτή την πρόσβαση σε εντυποανάπηρα άτομα και πάντα διευκολύνουν πρακτικά την δημιουργία αντιγράφων σε κατάλληλο μορφότυπο. Κατά συνέπεια δεν είναι κατ’ αρχήν αρνητικοί στην υιοθέτηση θεσμικού πλαισίου που διασφαλίζει τη δυνατότητα δημιουργίας αντιγράφων σε μορφότυπο και κατάλληλο για την πρόσβαση εντυποαναπήρων. Έχουμε όμως σοβαρές αντιρρήσεις με το προτεινόμενο θεσμικό πλαίσιο, καθόσον αυτό: α) δημιουργεί μεγάλους κινδύνους για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων και των συγγενικών με αυτά, αφού αυξάνει τους κινδύνους δημιουργίας και διακίνησης παράνομων αντιγράφων δηλαδή της πειρατείας βιβλίων. β. διευρύνει αδικαιολόγητα το αντικείμενο της εξαίρεσης πέραν των προβλεπομένων στην ως άνω οδηγία 2017/1564 συμπεριλαμβάνοντας τους κωφάλαλους, οι οποίοι δεν κατανοούμε πως εξισώνονται με τους εντυποανάπηρους και θεσπίζοντας υποχρεώσεις σε βάρος των εκδοτών χωρίς να προβλέπονται από την ως άνω οδηγία. γ. Μεταθέτει τελικά την άσκηση κοινωνικής πολιτικής του Κράτους για τους αναπήρους στον κλάδο των συγγραφέων και εκδοτών, κλάδος που σήμερα βρίσκεται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση προσπαθώντας παρά ταύτα με κόπο να παράγει και να συμβάλει στον πολιτισμό κι ενώ η οδηγία ρητά προβλέπει την καταβολή αμοιβής στους δικαιούχους. Ειδικότερα επισημαίνουμε τα ακόλουθα ζητήματα τα οποία θα πρέπει να βελτιωθούν: Α) ενώ το σχέδιο του νόμου προβλέπει ότι οι επωφελούμενοι φορείς, δηλαδή όσοι φορείς έχουν την δυνατότητα σύμφωνα με το νόμο να προβαίνουν στη δημιουργία αντιγράφων προς όφελος των εντυποανάπηρων, οφείλουν να λαμβάνουν κατάλληλα μέτρα για να αποτρέψουν την παράνομη αναπαραγωγή, διανομή και διάθεση των έργων, το σχέδιο νόμου όχι μόνον δεν εξειδικεύει τα μέτρα, αλλά επιπλέον επαφίεται στην βούληση του κάθε επωφελούμενου μέρους να επιλέξει εκείνο τα μέτρα που θεωρεί κατάλληλα για την αποτροπή της παράνομης αναπαραγωγής. Τα μέτρα αυτά πρέπει να αφορούν τόσο την πιστοποίηση των επωφελούμενων και την ασφαλή χορήγηση κωδικών, την χρήση υδατογραφημάτων και άλλων τεχνολογικών μέτρων που να αποτρέπουν τη δυνατότητα παράνομης αντιγραφής. Με τις ατέλειες της διάταξης αυτής το κράτος κατ’ αποτέλεσμα αφήνει απροστάτευτους του εκδότες και τους συγγραφείς και δημιουργεί ένα περιβάλλον που ευνοεί την πειρατεία. Πρόταση: Τα μέτρα προστασίας των υπό διάθεση έργων να ορίζονται υποχρεωτικά με Απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού μετά από διαβούλευση των ενώσεων των εκδοτών και των επωφελούμενων φορέων και να είναι κοινά για όλους τους επωφελούμενους φορείς Β) Ενώ το σχέδιο προβλέπει ορισμένες υποχρεώσεις για τους επωφελούμενους φορείς δεν προβλέπει τη δυνατότητα των δικαιούχων συγγραφέων και εκδοτών να ζητούν και να λαμβάνουν σχετικές πληροφορίες κατά τακτά χρονικά διαστήματα αναφορικά ιδίως με τον αριθμό και τους τίτλους των βιβλίων που διατίθενται σε εντυποανάπηρους σε μορφή αναγνώσιμη από αυτούς. Συνεπώς δημιουργείται μεγάλος κίνδυνος αυθαιρεσιών από πλευρά των φορέων σε βάρος των εκδοτών και των συγγραφέων. Πρόταση: Οι επωφελούμενοι φορείς να έχουν υποχρέωση λογοδοσίας έναντι των δικαιούχων συγγραφέων και εκδοτών για τα έργα/αντίγραφα που αναπαράγονται ή διατίθενται στο πλαίσιο της εξαίρεσης για τους εντυποανάπηρους. Γ) Το σχέδιο νόμου επεκτείνει την ισχύ της εξαίρεσης και σε κωφάλαλους, κάτι που αφενός δεν προβλέπεται στην οδηγία αλλά κυρίως δεν έχει νόημα, αφού οι κωφάλαλοι δεν έχουν πρόβλημα όρασης. Πρόταση: Να καταργηθεί η ισχύς της συγκεκριμένης ρύθμισης για τους κωφαλάλους. Δ) Το σχέδιο νόμου προβλέπει υποχρέωση των εκδοτών να παρέχουν αντίγραφο των βιβλίων τους σε ψηφιακή μορφή και ειδικότερα το 100% των σχολικών βιβλίων και πανεπιστημιακών συγγραμμάτων και το 10% των υπόλοιπων βιβλίων που εκδίδουν. Πρόκειται για μία υπερβολική και περιττή υποχρέωση αφού δεν συνδέεται με τις ανάγκες συγκεκριμένων δικαιούχων που είναι εγγεγραμμένοι στον επωφελούμενο φορέα και παράλληλα αυξάνει τους κινδύνους παράνομης περαιτέρω αναπαραγωγής. Πρόταση: Η υποχρέωση αυτή δεν προβλέπεται στην οδηγία και προτείνουμε να καταργηθεί. Ε) Τέλος το σχέδιο νόμου δεν προβλέπει καμία αμοιβή/αποζημίωση των συγγραφέων και εκδοτών - την οποία ρητά προβλέπει η οδηγία - για την δημιουργία ή διάθεση αντιγράφων των έργων τους, σε μορφή προσβάσιμη από εντυποανάπηρους, μεταθέτοντας με τον τρόπο αυτό την άσκηση κοινωνικής πολιτικής από το Κράτος στους συγγραφείς και εκδότες. Ο κλάδος των συγγραφέων και εκδοτών είναι ίσως ο μοναδικός κλάδος που καλείται να αναλάβει μόνος του να προμηθεύσει τα προϊόντα του δωρεάν, χωρίς κανένα αντάλλαγμα στους εντυποανάπηρους για να απαλλαχθεί έτσι το Κράτος από τη σχετική υποχρέωση κοινωνικής πολιτικής. Πρόκειται αναμφισβήτητα για μία απαράδεκτη πολιτική του κράτους, όταν μάλιστα αυτό έχει αναλάβει να παρέχει δωρεάν παιδεία και μάλιστα να παρέχει με δικά του μέσα και με δική του χρηματοδότηση δωρεάν συγγράμματα σε σπουδαστές και φοιτητές που δεν πάσχουν από κανενός είδους αναπηρία. Γιατί το κράτος να προμηθεύει με δικές του δαπάνες δωρεά συγγράμματα σε υγιείς σπουδαστές και παράλληλα να προμηθεύει με δαπάνες των συγγραφέων και εκδοτών συγγράμματα σε εντυποανάπηρους σπουδαστές; Πρόταση: Να προβλεφθεί η υποχρέωση καταβολής αποζημίωσης των δικαιούχων συγγραφέων εκδοτών, η οποία να οριστεί σε ποσοστό 70% της τιμής του Ευδόξου που ισχύει για την προμήθεια συγγραμμάτων από το Ελληνικό δημόσιο, όπως αυτή καθορίζεται ετησίως με σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση. Οι όροι και οι λεπτομέρειες σχετικά με την καταβολή της αμοιβής /αποζημίωσης να ορισθούν υποχρεωτικά με Απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού. ΣΤ. Η ισχύς του εν λόγω θεσμικού πλαισίου δεν μπορεί να αρχίσει, πριν εκδοθούν οι κατά τα ανωτέρω σχετικές αποφάσεις του Υπουργού Πολιτισμού που αφορούν το περιεχόμενο των μέτρων για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων και την καταβολή της αμοιβής /αποζημίωσης.