Αρχική Περιφερειακή Πολιτική Σύγχρονου ΠολιτισμούΆρθρο 02 – Συγκρότηση Συμβουλίου Σύγχρονου ΠολιτισμούΣχόλιο του χρήστη ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΕ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ | 14 Μαΐου 2019, 11:07
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΕ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ' | 14 Μαΐου 2019, 11:07

    Όλη η διαχείριση και η υλοποίηση πολιτιστικών προγραμμάτων περνάει μέσα από αυτό τον νέο οργανισμό, που θα δημιουργεί καλλιτεχνικές αξίες και πολιτιστικά γεγονότα. Συνολικά η πολιτιστική διαχείριση θα περνάει μέσα από αυτά τα όργανα , που διοικείται από ΝΠΙΔ και απροσδιόριστες «προσωπικότητες», που θα υπάρχουν στο χώρο, με απροσδιόριστα συμφέροντα , που θα καρπώνονται χρηματοδοτήσεις, διασυνδεόμενες με Δήμους και περιφέρειες . Η συνταγματική υποχρέωση του Κράτους να διαφυλάσσει την ελευθερία της τέχνης, υποτάσσεται στις διαδικασίες ελέγχου, προβολής και χρηματοδότησης μέσα από αυτά τα νέα σχήματα. Σε συνδυασμό με την εμπορευματική δράση που υπαγορεύει ο «Κλεισθένης» για την Τοπική Διοίκηση γίνεται σαφές ότι πλέον θα στην ουσία μιλάμε για ένα «Διευθυντήριο» στη διαχείριση της Τέχνης, όπου δεν θα μπορεί να υπάρχει τίποτε και κανείς έξω από αυτό, αφού θα έχει τη συνολική διαχείρηση προγραμμάτων και κονδυλίων, προσαρμοζόμενο στις απαιτήσεις της ΕΕ. Ο βασικός στόχος του ΥΠΠΟΑ είναι να εκμεταλλευτεί για λογαριασμό της Πολιτιστική Βιομηχανίας όλο το δημιουργικό δυναμικό των τεχνών, διαμορφώνοντας σχέσης ωφέλειας – κέρδους, στη δημιουργία, στη διάθεση, προβολή της τέχνης. Οδηγεί τους καλλιτέχνες, αθωράκιστους στην αγκαλιά της επιχειρηματικής δράσης, χωρίς κανένα μηχανισμό εποπτείας για αμοιβές, πνευματικά δικαιώματα για δράσεις στο δημόσιο χώρο.. Στην ουσία δημιουργείται ένας μηχανισμός που σκοπός του είναι να παίξει το ρόλο του διαμεσολαβητή μεταξύ της ΕΕ, των εγκεκριμένων προγραμμάτων για τον πολιτισμό και του πλήθους των διεθνών και ελληνικών ΜΚΟ που είναι μεσάζοντες στη διακίνηση και προβολή της τέχνης... Με άλλα λόγια, διαλέγουν «πριν από εμάς για εμάς» όχι μόνο τη διακίνηση του έργου αλλά και την παραγωγή του, τη δημιουργία του, μέσω της οικονομικής διαχείρισης που περνάει μέσα από το επιχειρηματικό κεφάλαιο, οριοθετώντας έτσι και τις διαδρομές επικοινωνίας με την κοινωνία πράγμα που οδηγεί τους δημιουργούς σε φίμωση...