Αρχική Θεσμικό πλαίσιο αρχαιρεσιών αθλητικών φορέων,διακρίσεις συνοδών αθλητών ΑμεΑ,Εθνική Πλατφόρμα Αθλητικής Ακεραιότητας,Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή,Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή και άλλες διατάξειςΆρθρο 11 Προπονητής – Τροποποίηση του άρθρου 31 του ν. 2725/1999 ( Α΄121)  Σχόλιο του χρήστη Πατλάκας Ιωάννης | 22 Αυγούστου 2020, 16:00
  • Σχόλιο του χρήστη 'Πατλάκας Ιωάννης' | 22 Αυγούστου 2020, 16:00

    Πατλάκας Ιωάννης πτυχιούχος Τ.Ε.Φ.Α.Α. και φυσικοθεραπείας . Πρέπει κάποια στιγμή εμείς οι καθηγητές φυσικής αγωγής να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Όταν έχουμε πάρει ειδικότητα αθλήματος και δεν έχουμε υπάρξει αθλητές σε επίπεδο πρωταθλητισμού του αθλήματος της ειδικότητας μας , τον καιρό που είναι να δώσουμε πρακτικές εξετάσεις απευθυνόμαστε σε πρωταθλητές του συγκεκριμένου αθλήματος ασχέτως εάν έχουν πτυχίο ή άδεια ασκήσεως επαγγέλματος για να μπορέσουμε να τις περάσουμε. Αυτό και μόνο λέει πολλά, άλλο ο καθηγητής φυσικής αγωγής και άλλο ο προπονητής. Το ότι διδασκόμαστε εργοφυσιολογία αυτό δεν μας κάνει και εργοφυσιολόγους, το ίδιο συμβαίνει και με την προπονητική. Δεν είναι τυχαίο που το συντριπτικό ποσοστό των προπονητών μπορεί και πάνω από το 95% που μονοπωλούν τις επιτυχίες σε πανελλήνιο αλλά και παγκόσμιο επίπεδο είναι πρώην αθλητές Ολυμπιονίκες, αθλητές με παγκόσμιες διακρίσεις ευρωπαϊκές μεσογειακές πανελλήνιες και αυτό συμβαίνει για έναν απλό λόγο, οι ώρες της ειδικότητας ενός αθλήματος δεν μπορούν να συγκριθούν με τις ώρες που έχει διανύσει ένας αθλητής τέτοιου βεληνεκούς στις προπονήσεις του αλλά και τις βιωματικές εμπειρίες που έχει αποκτήσει σε αγώνες, δηλαδή απλά μαθηματικά, με μέσο όρο 4 ώρες την ημέρα επί 5 φόρες την εβδομάδα επί 15 χρόνια μας κάνει 19.000 ώρες πρακτικού μαθήματος έτη φωτός μακριά από τις ώρες ειδικότητας των Τ.Ε.Φ.Α.Α . . Πρέπει λοιπόν να υπάρξει εξορθολογισμός στο όλο θέμα που αφορά την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος προπονητή δηλαδή οι ολυμπιονίκες από θέση 1η -8η αυτοί που έχουν 1η – 8η παγκόσμια και ευρωπαϊκή θέση και 1η έως 3η μεσογειακή θέση αυτοδίκαια να λαμβάνουν άμεσα την άδεια επαγγέλματος 1ης κατηγορίας προπονητή, 1η έως 3η πανελλήνια 3ης κατηγορίας. Οι πτυχιούχοι Τ.Ε.Φ.Α.Α. να λαμβάνουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος προπονητή 1ης κατηγορίας μόνο εάν υπήρξαν κάτοχοι 1ης έως 8ης θέσης πανελλήνιου πρωταθλήματος, εάν όχι 2ης κατηγορίας. Οι προπονητές αθλητών άνω των 18 ετών ατομικού αθλήματος που οι αθλητές τους κατέλαβαν 1η -8η ολυμπιακή 1η – 8η παγκόσμια και ευρωπαϊκή θέση και 1η έως 3η μεσογειακή να λαμβάνουν αυτοδίκαια άδεια ασκήσεως επαγγέλματος 1ης κατηγορίας. Είναι θλιβερό να συνδικαλίζεσαι απλά και μόνο για να κοιτάξεις τα συμφέροντα τα δικά σου και όχι τα συμφέροντα των αθλητών, δηλαδή του αντικειμένου ύπαρξης σου ως προπονητής. Οι περισσότεροι προπονητές διακρίσεων είναι πρώην αθλητές, κάτοχοι αδειών ασκήσεως επαγγέλματος είτε μέσω παγκοσμίων ομοσπονδιών ή σχολών εξωτερικού ή σχολών της Γ.Γ.Α. σε συντριπτικό ποσοστό έναντι των αντιστοίχων πρώην αθλητών πτυχιούχων Τ.Ε.Φ.Α.Α., δεν ομιλώ καν για προπονητές που δεν υπήρξαν πρώην αθλητές του αντιστοίχου αθλήματος της ειδικότητάς τους. Αυτά φυσικά είναι αυτονόητα για χώρες που είναι πολύ πιο προηγμένες στον αθλητισμό από εμάς, οι διακριτοί ρόλοι είναι το παν, άλλο ο προπονητής, άλλο ο γυμναστής ενδυνάμωσης και φυσικής κατάστασης, άλλο ο εργοφυσιολόγος κλπ κλπ .