Αρχική Θεσμικό πλαίσιο αρχαιρεσιών αθλητικών φορέων,διακρίσεις συνοδών αθλητών ΑμεΑ,Εθνική Πλατφόρμα Αθλητικής Ακεραιότητας,Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή,Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή και άλλες διατάξειςΆρθρο 6 Διοικητικό Συμβούλιο αθλητικής ομοσπονδίας – Τροποποίηση του άρθρου 22 του ν. 2725/1999 (Α΄121)  Σχόλιο του χρήστη ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΗΣ | 23 Αυγούστου 2020, 14:33
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΗΣ' | 23 Αυγούστου 2020, 14:33

    Σύμφωνα με το άρθρο 3 του νόμου 2725 του 1999, παράγραφος 3 “Οι εν ενεργεία και μη εν ενεργεία διαιτητές, κριτές, χρονομέτρες και όσοι άλλοι συμμετέχουν σε διαιτητικό έργο ατομικού αθλήματος, μέλη των οικείων συνδέσμων, μπορούν να είναι μέλη αθλητικού σωματείου που καλλιεργεί τον ίδιο κλάδο άθλησης, δεν επιτρέπεται όμως να είναι μέλη του διοικητικού συμβουλίου ή της εξελεγκτικής επιτροπής του σωματείου αυτού ούτε να είναι αντιπρόσωποι του σε υπερκείμενες ενώσεις ή ομοσπονδίες...”. Στην από 15 Φεβρουαρίου 1999 Εισηγητική έκθεση προς τη Βουλή των Ελλήνων του σχεδίου νόμου "Για τον ερασιτεχνικό και επαγγελματικό αθλητισμό" (του Γενικού Διευθυντή Διονυσίου Ρίζου), ο οποίος ψηφίστηκε και έλαβε τον αριθμό 2725/1999, ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ότι: “...με τα νέα θετικά δεδομένα των επιτυχιών, της αύξησης του διεθνούς αθλητικού κύρους της χώρας και της προσέλκυσης σημαντικών ανθρώπων στο χώρο του αθλητισμού, όχι μόνο δεν εξαφανίστηκαν, αλλά επεκτάθηκαν τα γνωστά σε όλους νοσηρά φαινόμενα του παραγοντισμού, της αίσθησης ότι τα μαζικά - ομαδικά αθλήματα πάσχουν από διαφθορά, της έλλειψης ορθολογισμού και διαφάνειας στη διαχείριση των πόρων, της βίας, του αναποτελεσματικού συστήματος απονομής αθλητικής δικαιοσύνης, της διάβρωσης της διαιτησίας, της σύγχυσης του αθλητισμού ως ερασιτεχνικής και ως επαγγελματικής δραστηριότητας κ.ο.κ.. Ταυτοχρόνως, λοιπόν, με τις επιτυχίες αναπτύχθηκε, ανδρώθηκε και συγκεκριμενοποιήθηκε το αίτημα για μια ριζική μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου του αθλητισμού με βάση τους κατωτέρω άξονες: ...- πλήρης και σαφής διαχωρισμός των διαδικασιών και των φορέων της ερασιτεχνικής αθλητικής δημιουργίας, από την επαγγελματική δραστηριότητα στον τομέα του αθλητικού θεάματος υψηλού επιπέδου, - πρόβλεψη κανόνων λειτουργίας για την κατοχύρωση της διαφάνειας, της ισονομίας σε επίπεδο σωματείων, ενώσεων, ομοσπονδιών, επαγγελματικών ενώσεων, ...- ρύθμιση θεμάτων της διαιτησίας με τρόπο ενιαίο, που θα επιτρέπει, ωστόσο, το σεβασμό των ανά άθλημα ιδιαιτεροτήτων και θα επιτρέψει την εξυγίανσή της... Οι ασχολούμενοι με τη διοίκηση του αθλητισμού πρέπει όχι μόνο να είναι, αλλά και να φαίνονται τίμιοι... Διαιτητές ομαδικών αθλημάτων και προπονητές του οικείου κλάδου άθλησης δεν επιτρέπεται όταν ασκούν το ευαίσθητο έργο τους να είναι και μέλη αθλητικών σωματείων που καλλιεργούν το ίδιο άθλημα ή της διοίκησής τους. Το αγωνιστικό αποτέλεσμα πρέπει να προκύπτει από τις προσπάθειες των διαγωνιζόμενων αθλητών αποκλειστικά και μόνο στους αγωνιστικούς χώρους. Οι υπόνοιες για συναλλαγή ή επιρροή προσώπων που έχουν την ιδιότητα μέλους αθλητικού σωματείου, την ίδια στιγμή που ασκούν και το λειτούργημα του διαιτητή ή του προπονητή, πρέπει να εκλείψουν οριστικά. Η ενασχόληση με τα κοινά του αθλητισμού δεν πρέπει να γεννά υπόνοιες για προσκόμιση ίδιου οφέλους... (άρθρο 3). ...Τα τελευταία χρόνια η ανάπτυξη του αθλητισμού είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία χιλιάδων αθλητικών σωματείων. Λόγω της ανυπαρξίας εθνικού αθλητικού σχεδιασμού, σε πολλές περιπτώσεις η ίδρυση και λειτουργία πάρα πολλών αθλητικών σωματείων σε περιοχές που το έμψυχο δυναμικό αλλά και οι αθλητικές εγκαταστάσεις δεν επαρκούσαν, προκάλεσε πολλά και δυσεπίλυτα προβλήματα, όπως την πίεση στο Κράτος να χρηματοδοτήσει την κατασκευή νέων αθλητικών εγκαταστάσεων αμφισβητούμενης χρησιμότητας, το νοσηρό παραγοντισμό, αλλά και το κόστος από την επιχορήγηση των σωματείων αυτών. Η νοσηρή αυτή κατάσταση πρέπει να θεραπευτεί.... (άρθρο 9)”. Επειδή λοιπόν ο νομοθέτης ξεκαθαρίζει ότι θέλει πια, από το 1999 και μετά, ξεκαθαρισμένους ρόλους και ιδιότητες στον αθλητισμό, δηλαδή “ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς” (κατά τον Γέρο του Μοριά). Για αυτόν το λόγο, δεν αναφέρει πουθενά για κριτές εν ενεργεία ή μη εν ενεργεία στο συγκεκριμένο άρθρο, γεγονός που καθιστά σαφές ότι δεν κάνει διάκριση στο θέμα αυτό. Συνεπώς, είτε είσαι εν ενεργεία κριτής, είτε δεν είσαι, έχεις κάνει την επιλογή σου στον αθλητισμό να είσαι κριτής, και δεν μπορείς να είσαι μέλος διοικητικού συμβουλίου Αθλητικής ομοσπονδίας. Άλλωστε η ιδιότητα του κριτή ουδέποτε αφαιρείται και ουδέποτε συνταξιοδοτείται, συνεπώς ένας κριτής μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντά του ανά πάσα στιγμή. Η φράση “... εφόσον είναι... μέλη του οικείου συνδέσμου...”, είναι αντίστοιχη της έξυπνης λογικής της Πυθίας “Ήξεις, αφήξεις ,[ου], εν πολέμω θνήξεις”, ώστε να παρακάμπτεται εσκεμμένα η αληθής θέληση του νομοθέτη. Ας κάνουμε αρχικά ένα παραλληλισμό για να γίνει περισσότερο κατανοητό το θέμα. Ένας δικαστικός, ως έμμισθος δημόσιος λειτουργός, έχει κώλυμα στο να εκλεγεί βουλευτής. Φανταστείτε να υπήρχε διάταξη που να έλεγε, ότι αν δεν είναι μέλος της ένωσης δικαστών και εισαγγελέων δεν θα είχε τέτοιο κώλυμα. Η αληθής θέληση του νομοθέτη για την ιδιότητα του κριτή-δικαστή δεν μπορεί να παρακαμφθεί από άσχετες, χωρίς ουσιαστική νομική επιρροή, καταστάσεις, όπως αυτή της ιδιότητας μέλους οικείου συνδέσμου, οι οποίες δεν επιτρέπεται να την επηρεάσουν. Εάν κριθεί τελεσίδικα, σύμφωνα με την εκκαλούμενη, ότι, αν ένας κριτής, δεν είναι μέλος του οικείου συνδέσμου κριτών, μπορεί να βάλει υποψηφιότητα για να εκλεγεί ως μέλος διοικητικού συμβουλίου Αθλητικής ομοσπονδίας, θα συμβεί το ακόλουθο, που θα αποτελέσει ευθεία παράκαμψη της αληθούς θέλησης του νομοθέτη, με τεράστια τελικά προβλήματα: Οι κριτές θα ζητήσουν τη διαγραφή τους από τους συνδέσμους τους και θα εγγραφούν ως μέλη σε αθλητικά σωματεία, προς το σκοπό της συμμετοχής τους στη διοίκηση των αθλητικών σωματείων και παραπέρα και της αθλητικής ομοσπονδίας. Στους αθλητικούς αγώνες οι κριτές αυτοί θα κρίνουν, όντας μέλη ενός ή περισσοτέρων αθλητικών σωματείων, υποκειμενικά υπέρ των σωματείων στα οποία είναι μέλη ή ακόμα και μέλη της διοίκησης των αγωνιζομένων σωματείων, με αποτέλεσμα η κρίση να μην γίνεται από αντικειμενικό τρίτο, αλλά από κριτή που έχει ιδιοτελή σκοπό να κρίνει υπέρ του σωματείου που είναι μέλος. Έχοντας βάλει υποψηφιότητα και έχοντας εκλεγεί στο διοικητικό συμβούλιο αθλητικής ομοσπονδίας, θα μπορεί να τους δίνεται, αν το θελήσουν, η δυνατότητα και η δύναμη να ελέγχουν πλήρως τα αποτελέσματα των αγώνων, όπως έχει καταγγελθεί εγγράφως ότι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο αθλήματα του ζατρικίου – σκάκι και του μηχανοκίνητου αθλητισμού (δείτε τη διαβούλευση του νέου αθλητικού νόμου Κοντονή στην ιστοσελίδα http://www.opengov.gr/cultureathl/?p=6413, για να καταλάβετε τα σχετικά προβλήματα). Άλλωστε, ο νομοθέτης, δεν έχει προσθέσει καν χρονικές προϋποθέσεις, δηλαδή αν κάποτε (ένα ή περισσότερα χρόνια) ήταν ένας κριτής μέλος οικείου συνδέσμου, ούτε άλλες προϋποθέσεις, δηλαδή αν διαγράφηκε από τον οικείο σύνδεσμο και πότε, ή αν ξαναγράφτηκε σε αυτόν, και γενικότερα, όπως αναλύθηκε παραπάνω δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελεί προϋπόθεση ισχύος της διάταξης η φράση “μέλη των οικείων συνδέσμων”, αλλά αποτελεί μια γενικόλογη άχρηστη φράση, χωρίς καμία ουσιαστική νομική επιρροή στην αληθή θέληση του νομοθέτη να εξαιρέσει πλήρως τους κριτές, χωρίς καμία προϋπόθεση, από την δυνατότητα της υποψηφιότητας σε διοικητικά συμβούλια.