Αρχική Αθλητικός νόμοςΆρθρο 22: ΠροπονητήςΣχόλιο του χρήστη Ιωάννης Παναγάκος | 9 Δεκεμβρίου 2014, 01:07
Υπουργείο Πολιτισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Υπάρχουν σωματεία τα οποία καλλιεργούν ερασιτεχνικά κάποιον κλάδο άθλησης, π.χ. Σκάκι. Πολλά από αυτά τα Σωματεία έχουν «προπονητές», όχι με κάποιο πτυχίο, αλλά καταξιωμένους στη συνείδηση κόσμου λόγω των επιτυχιών που έχουν επιτύχει με τους μαθητές τους. Αυτοί οι προπονητές πώς θα συνεχίσουν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους, στην ομάδα τους. Πολλοί, μάλιστα απ’ αυτούς, παρέχουν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς. Υπάρχουν και περιπτώσεις πολύ επιτυχημένων τέτοιων προπονητών οι οποίο τυγχάνουν και μέλη του Δ.Σ. του Σωματείου τους, πάντοτε, όμως, παρέχοντας τις υπηρεσίες τους δωρεάν. Προτείνω για τους υπόψη προπονητές και τα αντίστοιχα σωματεία, να συνεχίσουν χωρίς να αμείβονται και χωρίς να είναι υποχρεωτική η πρόσληψή τους με σύμβαση ή, σε διαφορετική περίπτωση, να συνάπτεται σύμβαση η οποία να προβλέπει την δωρεάν παροχή των υπηρεσιών του προπονητή. Και ένα προσωπικό θέμα: Τη χρονιά 2002-2003 δίδαξα στο ΙΕΚ Περιστερίου στο Τμήμα Προπονητών Σκακιού το οποίο, δυστυχώς, δε συνέχισε τη λειτουργία του. Το αντικείμενο διδασκαλίας ήταν «το Σχολικό Σκάκι», λόγω της μεγάλης εμπειρίας μου ως δάσκαλος σκακιού σε πολλά σχολεία και συλλόγους, όντας, μάλιστα, ο πρώτος δάσκαλος σκακιού σε σχολείο στην Ελλάδα (το 1983, στα πλαίσια των εξωσχολικών δραστηριοτήτων των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων των 1ου και 3ου Δημοτικών Σχολείων Παπάγου). Παρ’ όλα αυτά, δεν έχω πτυχίο προπονητή. Με το νέο Νόμο δε θα μπορώ να προπονώ; Κι αν δεν με καλύπτει ο Νόμος, δεν είναι άδικο και δη, ιστορική αδικία; Μήπως σ’ αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να προβλεφθεί κάποια εξαίρεση;