Αρχική Δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση επί του σχεδίου νόμου για τον αθλητισμόΆρθρο 18 Δικαιώματα και υποχρεώσεις αθλητών – Μεταγραφές ερασιτεχνών αθλητών – Τροποποίηση του άρθρου 33 του ν. 2725/1999Σχόλιο του χρήστη ΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ | 17 Φεβρουαρίου 2021, 18:26
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ' | 17 Φεβρουαρίου 2021, 18:26

    Χωρίς να καταθέτω νομική άποψη (δεν έχω άλλωστε σχετική εκπαίδευση) και θέλοντας να συνεισφέρω στην νομοθετική σας ρύθμιση διατυπώνω ως πολίτης και γονεάς τα κατωτέρω: 1. Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των αθλητών υπερισχύει (και καλώς υπερισχύει φαντάζομαι και στα μάτια του νομοθέτη) των όποιων συμφερόντων των αθλητικών σωματείων. Όμως είναι αδόκιμος ή ατυχής ο ηλικιακός διαχωρισμός σε όσους έχουν δικαίωμα αυτοδιάθεσης (+18) και σε όσους δεν έχουν (-18). Θα μπορούσε φυσικά να προκύπτει ένας τέτοιος διαχωρισμός υπό την έννοια της ενηλικίωσης αλλά εν προκειμένω οι γονείς/κηδεμόνες φέρουν την ευθύνη, και από προσωπική εμπειρία σας μεταφέρω ότι φροντίζουν για τα παιδιά τους αθλητές σε πλήρη σύμπνοια και συμφωνία μαζί τους. Η είσοδος ενός παιδιού στον αθλητισμό στις περισσότερες φορές συμπίπτει και με την είσοδο των γονιών του στο χώρο αυτό. Αποτέλεσμα, η πρώτη επιλογή αθλητικού σωματείου στις παιδικές/εφηβικές ηλικίες να γίνεται από τους άπειρους γονείς με κριτήρια γειτνίασης και λιγότερο με κριτήρια ποιοτικού επιπέδου στην παροχή αθλητικής εκπαίδευσης. Εξ άλλου σε μικρές ηλικίες είναι αδύνατον να διακρίνει ο γονέας τις αθλητικές δυνατότητες και τα ταλέντα του παιδιού του. Ως εκ τούτου οι αθλητές/παιδιά που εγκλωβίζονται στα αρχικά σωματεία επιλογής τους δεν δύνανται να επιλέξουν ελεύθερα κατά την κρίση τους ένα επόμενο σωματείο που η αθλητική ακαδημία του μέσα από το πρόγραμμα της θα τους βοηθούσε να εξελιχθούν περισσότερο αθλητικά. Προτείνω λοιπόν να επιτρέπεται στους αθλητές μία τουλάχιστον ελεύθερη μεταγραφή μέχρι την ηλικία των 18 και φυσικά υποστηρίζω την ελεύθερη επιλογή σωματείου από τους αθλητές μετά τα 18. 2. Για τις αμοιβές και αποζημιώσεις των αθλητικών σωματείων για τις μεταγραφές των αθλητών τους σε άλλα σωματεία έχω να σημειώσω/καταθέσω ότι τα σωματεία ελεύθερα καθορίζουν τις μηνιαίες εισφορές των αθλουμένων σε αυτά. Άρα εδώ υφίσταται ένα καθεστώς παροχής υπηρεσίας αθλητικής εκπαίδευσης από το σωματείο και καταβολής προκαθορισμένης από το σωματείο αποζημίωσης από τον λήπτη αθλητή και συνεπώς δεν μπορεί να προκύπτει η αξίωση περαιτέρω αποζημίωσης. Ίσως και να μπορούσε να οριστεί κάτι τέτοιο υπό της έννοια της υπεραξίας του προς μεταγραφή αθλητή. Αλλά αν είναι έτσι τότε στην υπεραξία αυτή πρέπει να συνυπολογίσει κανείς και την συμβολή όλων των συνεργαζομένων, δηλαδή του τρίπτυχου σωματείο-αθλητής-γονέας/κηδεμόνας με ανάλογες αποζημιώσεις, πράγμα εν πολλοίς αδύνατον να προκαθοριστεί παρά μόνο με την ύπαρξη κάποιας μορφής Σύμβασης που δεν προβλέπεται στον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Εν κατακλείδι η πολιτεία οφείλει αν επιθυμεί να υποστηρίξει τον Ερασιτεχνικό Αθλητισμό να χρηματοδοτήσει τα Σωματεία ορίζοντας κριτήρια και να μεριμνήσει για την ελευθερία της αυτοδιάθεσης των αθλητών. Δεν μπορεί το δεύτερο να χρησιμοποιείται για να καλυφθεί το έλλειμα στο πρώτο. Κυρίως γιατί πρόκειται για παραβίαση ατομικού θεμελιώδους δικαιώματος.