Αρχική Αθλητικός νόμοςΆρθρο 25: ΕκπαιδευτήςΣχόλιο του χρήστη Χρήστος Λάμπρης, επιχειρηματίας τουρισμού και Οδηγός Βουνού | 9 Δεκεμβρίου 2014, 18:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'Χρήστος Λάμπρης, επιχειρηματίας τουρισμού και Οδηγός Βουνού' | 9 Δεκεμβρίου 2014, 18:28

    Πριν ορίσουμε τις αρμοδιότητες εκπαιδευτών και προπονητών, τις διαδικασίες πιστοποίησης, κλπ, θα πρέπει να πάρουμε υπόψη μας τα παρακάτω: 1. Υπάρχουν αθλήματα που δεν είναι Ολυμπιακά, και ίσως ούτε καν ανταγωνιστικά, όπως για παράδειγμα η ορειβασία 2. Σε πολλά αθλήματα υπάρχουν όχι μόνο επαγγελματίες αθλητές αλλά η μεγάλη πλειοψηφία είναι ερασιτέχνες. 3. Την όποια πιστοποίηση δεν μπορεί να την κάνουν δημόσιοι υπάλληλοι άσχετοι με το αντικείμενο, ιδιαίτερα σε δραστηριότητες που εμπεριέχουν το στοιχείο του κινδύνου, όπως για παράδειγμα οι σχολές των Οδηγών Βουνού και των εκπαιδευτών ορειβασίας και αναρρίχησης. 4. Πολλά σωματεία δραστηριοποιούνται σε αθλήματα με στόχο την διάδοση του αθλητισμού στο ευρύ κοινό, χωρίς να έχουν απαραίτητα και επαγγελματίες αθλητές ή να τους ενδιαφέρει η συμμετοχή σε αγώνες. Μετά από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι θα πρέπει να διαχωριστούν οι αρμοδιότητες των εκπαιδευτών και των προπονητών, με την εξής γενική αρχή: Προπονητές θα πρέπει να νοούνται μόνο όσοι είναι επαγγελματίες και ασχολούνται με επαγγελματίες αθλητές. Εκπαιδευτές θα πρέπει να νοούνται όσοι ασχολούνται με ερασιτέχνες αθλητές και η σχέση τους με κάποιο σωματείο μπορεί να είναι είτε εξαρτημένη – επαγγελματική, είτε εθελοντική. Να μπορούν δηλαδή να προσφέρουν υπηρεσίες με αμοιβή ή χωρίς αμοιβή. Ένας εκπαιδευτής να μπορεί να εκπαιδεύει αρχάριους και/ή ερασιτέχνες αθλητές χωρίς το δικαίωμα συμμετοχής του αθλητή σε αγώνες. Για να είναι δυνατή η συμμετοχή του αθλητή σε αγώνες θα πρέπει να προπονείται από προπονητή. Μετά από τα ανωτέρω, οι διαδικασίες πιστοποίησης των εκπαιδευτών θα πρέπει να αλλάξουν. Οι εκπαιδευτές θα πρέπει να πιστοποιούνται με διαδικασίες των ομοσπονδιών και η ΓΓΑ δεν πρέπει να έχει την παραμικρή ανάμιξη. Όσες ομοσπονδίες δεν έχουν εκπαιδευτικές διαδικασίες και διαδικασίες πιστοποίησης, θα πρέπει να τις δημιουργήσουν. Η ορολογία «αθλητική αναψυχή» που υπάρχει σε διάφορες παραγράφους του άρθρου 25 αναφέρεται σε τουριστικές δραστηριότητες «ενεργού αναψυχής», όπως rafting, canyoning, ορειβατικό ποδήλατο, αναρρίχηση βράχου ή πάγου, trekking, κ.ά. και όχι σε αθλητικές δραστηριότητες, με αποτέλεσμα να προκαλεί σύγχυση. Ένα τέτοιο άρθρο δημιουργεί τεράστια προβλήματα σε αυτό το είδος τουρισμού, τη στιγμή μάλιστα που πανευρωπαϊκά έχει ήδη διασαφηνιστεί το περιεχόμενο του όρου «ενεργός αναψυχή» και δεν έχει καμία σχέση με αθλητισμό και αθλητικές ομοσπονδίες. Η διαφορά είναι ότι μια δραστηριότητα (ακόμη και η ίδια δραστηριότητα) είναι αθλητική αν αποσκοπεί στην βελτίωση των επιδόσεων με σκοπό την συμμετοχή σε αγώνες, ενώ πρόκειται για ενεργό αναψυχή αν αποσκοπεί στην διασκέδαση. Για παράδειγμα η ιππασία μπορεί να είναι και άθλημα, μπορεί να είναι και τουρισμός όταν πρόκειται για βόλτα στο βουνό με τουρίστες. Θα πρέπει λοιπόν να γίνει ξεκάθαρο πως όποια δραστηριότητα αφορά τουρισμό και όχι την συμμετοχή σε αγώνες, θα πρέπει να αφαιρεθεί από οποιοδήποτε άρθρο του νομοσχεδίου, γιατί δεν τον αφορά. Όλο το άρθρο 25 δηλαδή θα πρέπει να αλλάξει: 1. Αναδιατυπώνοντας ολόκληρη την πρώτη παράγραφο, για το τι είναι «εκπαιδευτής». 2. Αναδιατυπώνοντας την 3η παράγραφο για την πιστοποίηση, αυτή να γίνεται από τις ομοσπονδίες και όχι από επιτροπή της ΓΓΑ 3. Διαγράφοντας όλη την 4η παράγραφο που εμπλέκει τους εκπαιδευτές με τουριστικές δραστηριότητες ενεργού αναψυχής. 4. Διαγράφοντας όλη την παράγραφο 5 καθώς η πιστοποίηση των εκπαιδευτών πρέπει να περάσει στις ομοσπονδίες.