Αρχική Αθλητικός Εθελοντισμός,Αθλητισμός Αναψυχής και Άθληση για Όλους,Πνευματικός Αθλητισμός,Ηλεκτρονικός Αθλητισμός (e-sports),Εργασιακός Αθλητισμός και λοιπές τροποποιήσεις της αθλητικής νομοθεσίαςΆρθρο 20 ΕκπαιδευτήςΣχόλιο του χρήστη Ν.Διγγελίδης | 19 Νοεμβρίου 2021, 09:57
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ν.Διγγελίδης' | 19 Νοεμβρίου 2021, 09:57

    Το προωθούμενο νομοσχέδιο του Υφυπουργείου Αθλητισμού εισάγει τον όρο του «Εκπαιδευτή» (άρθρο 20), που σαφώς θέτει θέμα σύγκρουσης συμφερόντων ανάμεσα σε προπονητές και «εκπαιδευτές» καθώς ο διαχωρισμός αγωνιστικών δραστηριοτήτων και δραστηριοτήτων αναψυχής ή άθλησης για όλους είναι είτε ανέφικτο είτε εξαιρετικά δύσκολο να γίνει στην πράξη. Περαιτέρω, το άρθρο αναφέρει ότι ο «εκπαιδευτής» πρέπει να έχει την απαιτούμενη κατάρτιση και πιστοποίηση και ορίζει ότι αυτός θα πρέπει να έχει «ειδικότητα άσκησης σε αντικείμενα που δε διδάσκονται σε Τ.Ε.Φ.Α.Α.», ενώ στη συνέχεια ορίζει μια σειρά από προϋποθέσεις (i,ii,iii,iv) που ξεκάθαρα μόνο ένας απόφοιτος Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού θα μπορούσε να καλύψει πλήρως. Συνεπώς, γεννάται εύλογα το ερώτημα για το ποια είναι η πραγματική σκοπιμότητα αυτού του άρθρου; Πρόκειται για αυθαίρετη κατάργηση νομοθετημένων επαγγελματικών δικαιωμάτων πτυχιούχων Τ.Ε.Φ.Α.Α. (Ν2527/2013, Ν1774/2016 και ΠΔ219/2006) προσβάλλοντας χιλιάδες επαγγελματίες της άσκησης πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, την Ανώτατη εκπαίδευση της χώρας μας και τον Έλληνα πολίτη καθώς θα του παρέχονται υπηρεσίες άσκησης χαμηλότατου επιπέδου από εκπαιδευτές μη πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Δυστυχώς άλλη μια σοβαρή ένδειξη της προχειρότητας με την οποία κατατίθεται ένα νομοσχέδιο στη διαβούλευση, χωρίς καμία προηγούμενη συζήτηση με τους αρμόδιους φορείς του χώρου της άσκησης και του αθλητισμού. Ακόμη περισσότερο λυπάμαι που βλέπω για 3η φορά μέσα σε 10 χρόνια να κατατίθεται παρόμοιο νομοσχέδιο που να φέρει τον όρο "εκπαιδευτής", κάθε φορά με διαφορετική έκδοση. Τελικά αυτό το νομοσχέδιο πόσα χρόνια βρίσκεται σε κάποιο συρτάρι και πως ανασύρεται κάθε φορά, φέρνοντας όμως πάλι τον ίδιο επίμαχο όρο; Ποια προβλήματα επιλύονται με μια τέτοια ρύθμιση; Μήπως αντί για ρύθμιση πάμε για πλήρη απορρύθμιση; Το άρθρο αυτό, σε συνδυασμό με τον αυθαίρετο ορισμό κλάδων άσκησης στο άρθρο 16 του ίδιου νομοσχεδίου που παραποιεί και επικαλύπτει τομείς που καλύπτονται πλήρως από τα προγράμματα σπουδών των Τ.Ε.Φ.Α.Α., χρειάζονται είτε πλήρη απόσυρση, είτε σοβαρή επανεξέταση. Ειδάλλως νομιμοποιείται μια κατάσταση ασυδοσίας που έχει προκύψει λόγω νομοθετικών κενών ετών. Σε καμία σοβαρή χώρα του κόσμου δεν υπάρχει "παραγιατρός" για κάθε γιατρό, "παρανομικός" για κάθε νομικό, "παρακτηνίατρος" για κάθε κτηνίατρο, "παραφιλόλογος" για κάθε φιλόλογο κοκ. Ποιο είναι το σκεπτικό που ουσιαστικά θεσπίζεται "παραγυμναστής" για κάθε γυμναστή; Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, αρμόδιο για το νομοσχέδιο, θεωρεί ότι η άσκηση είναι ένα αγαθό, μια υπηρεσία που μπορεί οποιοσδήποτε χωρίς επαρκή πανεπιστημιακού επιπέδου εκπαίδευση να παρέχει; Σε ποια εποχή όμως ακριβώς θέλει να επιστρέψουμε; Το 1862 διορίζονταν πυροσβέστες χωρίς εκπαίδευση για να κάνουν γυμναστική, το 1882 θεωρούνταν κάποιος ειδικός στην άσκηση με σεμινάριο διάρκειας 40 ημερών, το 1897 οι σπουδές για κάποιον που ενδιαφέρονταν για την άσκηση ήταν 2 χρόνια. Στην εποχή μας, εδώ και 40 χρόνια τουλάχιστον, χρειάζονται πανεπιστημιακού επιπέδου σπουδές για κάποιον/α που θέλει να γίνει ειδικός στην άσκηση, καθώς οι εξελίξεις στην αθλητική επιστήμη είναι ραγδαίες. Ας επιλέξει προσεκτικά το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού σε ποια εποχή θέλει να επιστρέψουμε.