Αρχική Αθλητικός Εθελοντισμός,Αθλητισμός Αναψυχής και Άθληση για Όλους,Πνευματικός Αθλητισμός,Ηλεκτρονικός Αθλητισμός (e-sports),Εργασιακός Αθλητισμός και λοιπές τροποποιήσεις της αθλητικής νομοθεσίαςΜΕΡΟΣ Β’ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΝΑΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ Άρθρο 13 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Στέφανος Όκκας | 22 Νοεμβρίου 2021, 20:33
Σίγουρα το θέμα της άθλησης για όλους και κατά επέκταση της προσδοκώμενης δια βίου άσκησης παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον τόσο σε επιστημονικό όσο και σε πολιτισμικό και κοινωνικό επίπεδο. Η αναγκαιότητα της άσκησης και του υγιεινού τρόπου ζωής θα είναι από τα ζητούμενα στο επόμενο διάστημα καθώς ο κάθε άνθρωπος (μαθητής, νέος, εργαζόμενος ή μη, συνταξιούχος, ΑΜΕΑ και ειδικά προγράμματα) θα αναζητήσει τρόπους αναζωογόνησης - κυρίως ως αντιστάθμισμα ή ισορροπία από το στρες της καθημερινότητας αλλά και βελτίωσης δεικτών της φυσικής κατάστασης του - που κατά το μεγαλύτερο ποσοστό το δίνουν οι δραστηριότητες της αθλητικής και κινητικής αναψυχής. Ταυτόχρονα μέσα από αυτή την αναγκαιότητα αναπτύχθηκε και η επιθυμία του να βρεθεί ως φυσικό επακόλουθο όλο και ποιο συχνά κοντά σε φυσικό περιβάλλον έτσι απλά ή μέσω οργανωμένων δραστηριοτήτων, που μπορούν να σχεδιάζονται και να προσφέρονται από δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς ή και συνεργασία αυτών. Το πλαίσιο της άθλησης για όλους που αναπτύχθηκε μέσω των Δήμων ήταν στη σωστή κατεύθυνση με αρκετές δυσλειτουργίες και θέλω να πιστεύω πως δεν θα πρέπει να ατονήσει, αντίθετα θα πρέπει να ενισχυθεί και να αναμορφωθεί δημιουργώντας ένα διαφορετικό εργασιακό περιβάλλον για τους επιστήμονες του αθλητισμού και τον τρόπο λειτουργίας όπως: 1. Εργασιακή διάρκεια της σύμβασης 11 μηνών (δεν μπορεί να διαρκεί ένα αθλητικό πρόγραμμα για 8 μήνες για ανθρώπους που όπως σε άλλες αθλητικές δραστηριότητες ή άλλα κοινωνικά προγράμματα έχουν διάρκεια 10-11 μήνες), καθώς και δυνατότητα πρόσθετων ευέλικτων συμβάσεων ανάπτυξης ειδικών προγραμμάτων με αναμόρφωση και των κριτηρίων πρόσληψης. 2. Καθορισμός του έργου ως εκπαιδευτικό και όχι ασαφές όπως είναι τώρα με ταυτόχρονη αμοιβή σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις. 3. Στελέχωση των αθλητικών τμημάτων των δήμων με εξειδικευμένους επιστήμονες της άθλησης ώστε να δημιουργείται ο κατάλληλος σχεδιασμός και έλεγχος. 4. Δυνατότητα ανάπτυξης ακαδημιών με εναλλαγή στα αθλήματα και σύνδεση με τον σχολικό αθλητισμό αλλά και με δυνατότητα συμμετοχών σε εκδηλώσεις κοινού αθλητικού ενδιαφέροντος με άλλους δήμους ή φορέων σε δομημένο πλαίσιο. 5. Δίκαιη κατανομή των υπάρχοντών αθλητικών χώρων και δημιουργία νέων προς χρήση τόσο από τα προγράμματα ΑγΟ όσο και για τα ερασιτεχνικά σωματεία που πολλές φορές κάνουν κατάχρηση του χώρου στερώντας τη δυνατότητα για άθληση από τους υπόλοιπους δημότες-πολίτες που επιθυμούν επίσης την χρήση τους. 6. Σύνδεση προγραμμάτων κινητικής αναψυχής με συνταγογράφηση της άσκησης και έλεγχο δεικτών υγείας 7. Μεικτή χρηματοδότηση όπως άλλωστε προτείνετε και με το υπάρχον πλαίσιο με την προσθήκη της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης από πλευράς οργανισμών και ιδιωτών. Για την καλύτερη λειτουργία και ανάπτυξη του συστήματος θα πρέπει να αποκεντρωθούν αρκετές αρμοδιότητες από την ΓΓΑ προς τις περιφέρειες και τις περιφερειακές ενότητες ενεργοποιώντας και στελεχώνοντας τα αντίστοιχα αθλητικά τμήματα από τα υπάρχοντα περιγράμματα, τα οποία θα έχουν τη δυνατότητα να σχεδιάζουν, να ελέγχουν και να συνεργάζονται με τους δήμους αλλά και με άλλους φορείς της άθλησης δημιουργώντας ταυτόχρονα εκδηλώσεις ειδικού ενδιαφέροντος. Το παραπάνω σκεπτικό θα δώσει την πραγματική ώθηση που χρειάζεται η άθληση για όλους και για τη δια βίου άσκηση. Αν εφαρμοστεί το προτεινόμενο πλαίσιο με ταυτόχρονη αναμόρφωση πολλών ομοσπονδιών με την δημιουργία τμημάτων αθλητικής αναψυχής στις δομές τους δεν χρειάζεται η δημιουργία νέων ομοσπονδιών παρά μόνο κάποιες ειδικού σκοπού (π.χ. γιόγκα, τάι τσι ή εναλλακτικών τεχνικών) . Θα πρότεινα να εξεταστεί και το ενδεχόμενο συνύπαρξης ΓΓΑ και ΕΟΕ, ώστε να δρουν επιτελικά με σκοπό το καλύτερο παραγόμενο έργο από τον αθλητισμό γενικότερα. Για τα σωματεία δημιουργεί σύγχυση ο τρόπος που παρουσιάζεται στο νομοσχέδιο και πρέπει να αναμορφωθεί σε ποιες περιπτώσεις είναι αναγκαία αν αναπτυχθεί η παραπάνω πρόταση. Η αναγκαιότητα του εκπαιδευτή και ο διαχωρισμός του από αυτόν του αθλητικού επιστήμονα τόσο στο έργο όσο και εύρος δράσης θα πρέπει να αναζητηθεί μετά από εκτεταμένο διάλογο με τα πανεπιστημιακά ιδρύματα των ΣΕΦΑΑ, των ομοσπονδιών, των υπουργείων υγείας και εργασίας και φορέων του κλάδου των αθλητικών επιστημών. Ένας ανασχεδιασμός της άθλησης, της αθλητικής και κινητικής αναψυχής του κάθε πολίτη θα πρέπει να έχει ως γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και υγεία αλλά και να δημιουργεί το κατάλληλο εύρυθμο και ευνομούμενο περιβάλλον της επιστημονικής, επαγγελματικής και επιχειρηματικής κοινότητας.