Αρχική Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/789 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 17ης Απριλίου 2019Άρθρο 14 Χορήγηση συλλογικών αδειών με διευρυμένη ισχύ και λήψη από τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης κατάλληλων μέτρων δημοσιότητας για την ενημέρωση των δικαιούχων σχετικά με την παροχή αδειών με διευρυμένη ισχύ – Προσθήκη άρθρου 7Α στον ν. 4481/2017 – Τροποποίηση άρθρου 28 ν. 4481/2017 (άρθρο 12 της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/790)Σχόλιο του χρήστη Α & Κ ΜΕΤΑΞΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ | 1 Νοεμβρίου 2022, 17:47
  • Σχόλιο του χρήστη 'Α & Κ ΜΕΤΑΞΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ' | 1 Νοεμβρίου 2022, 17:47

    Η προτεινόμενη διάταξη θα πρέπει να αφαιρεθεί ολοσχερώς διότι παραγνωρίζει τον ίδιο τον πυρήνα του απόλυτου και αποκλειστικού πνευματικού δικαιώματος, ήτοι την εξουσία του δικαιούχου να διαχειρίζεται ο ίδιος ατομικά τα έργα του, είτε μετέχοντας προσωπικά στη διαδικασία οικονομικής εκμετάλλευσης αυτών ή καταρτίζοντας περαιτέρω συμβάσεις εκμεταλλεύσεως με τρίτους, τους οποίους ο ίδιος επιλέγει και υπό όρους που αυτός αποφασίζει. Η δυνατότητα ατομικής διαχείρισης των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων, κατά την ελεύθερη επιλογή του δικαιούχου, αποτελεί την πιο αποτελεσματική έκφραση του αποκλειστικού χαρακτήρα των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και συνιστά θεμελιώδη αρχή του δικαίου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, ως προκύπτει από το σύνολο των διατάξεων του ν. 2121/1993. Σύμφωνα άλλωστε με την πρακτική που ακολουθείται διεθνώς στον τομέα της συλλογικής διαχείρισης, οι δικαιούχοι των δικαιωμάτων εφόσον το επιθυμούν (και μόνον), αναθέτουν την διαχείριση των περιουσιακών δικαιωμάτων τους σε οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης. Έχουν όμως ελεύθερα και τη δυνατότητα να μην είναι μέλη κάποιου οργανισμού συλλογικής διαχείρισης, περίπτωση κατά την οποία ασκούν και διαχειρίζονται ατομικά τα περιουσιακά δικαιώματά τους, έχοντας παράλληλα και το δικαίωμα/ δυνατότητα να μην προβούν καθόλου στην άσκησή τους. Με την προτεινόμενη διάταξη, οι οργανισμοί μπορούν να εκπροσωπούν και δικαιούχους που δεν συνδέονται μαζί τους συμβατικά και μάλιστα για όλες τις κατηγορίες έργων (με εξαίρεση τα οπτικοακουστικά έργα) και χρήσεις των έργων αυτών, χωρίς να προβλέπεται καν υποχρέωση των οργανισμών να ενημερώνουν τους εν λόγω δικαιούχους ότι τυχόν προτίθενται να ασκήσουν τη διαχείριση των δικαιωμάτων τους. Έτσι, η διάταξη παρουσιάζεται ελλιπής καθώς δεν προσδιορίζεται με ποιο τρόπο και εάν οι δικαιούχοι θα ενημερώνονται εκ των προτέρων για την πρόθεση των οργανισμών να τους εκπροσωπήσουν. Αντιθέτως, η διάταξη δημιουργεί ένα βάρος στον δικαιούχο που δεν εκπροσωπείται από τον οργανισμό να μεριμνήσει ο ίδιος για την υποβολή δήλωσης αποκλεισμού προς κάθε οργανισμό, η οποία μάλιστα φαίνεται ότι θα παράγει αποτελέσματα μετά από την πάροδο τριών μηνών από την υποβολή της (!!). Εξάλλου καμία αναφορά δεν γίνεται στη διάταξη εάν τυχόν θα εισαχθεί στον νόμο σύστημα για την απόδοση στους μη εκπροσωπούμενους από τους οργανισμούς δικαιούχους των εισπραττομένων για λογαριασμό τους αμοιβών και με ποιο τρόπο τυχόν θα λειτουργεί αυτό. Διερωτόμαστε (και δεν αντέχει στην κοινή λογική) πώς ο οργανισμός θα εισπράττει αμοιβή από τους χρήστες την οποία στη συνέχεια και θα αποδίδει σε δικαιούχους, την ταυτότητα και τον αριθμό όμως των οποίων δεν γνωρίζει επακριβώς;; (αφού δεν είναι μέλη του οργανισμού ή/ και δεν του έχουν αναθέσει τη διαχείριση των δικαιωμάτων τους!!) Τέλος, και η αναφορά στην παράγραφο 4 ότι «οι παρ. 1 έως 3 δεν επηρεάζουν την εφαρμογή μηχανισμών χορήγησης συλλογικών αδειών με διευρυμένη ισχύι σύμφωνα με άλλες διατάξεις, συμπεριλαμβανομένων των διατάξεων που επιτρέπουν εξαιρέσεις ή περιορισμούς, ούτε την υποχρεωτική συλλογική διαχείρισης» είναι τελείως ασαφής και δημιουργεί σύγχυση δεδομένου ότι η νεοεισαγόμενη διάταξη δεν μπορεί εξ ορισμού να αφορά περιπτώσεις υποχρεωτικής συλλογικής διαχείρισης αφού σε αυτές ΔΕΝ επιτρέπεται η ατομική άσκηση του δικαιώματος του δικαιούχου/δημιουργού και κατά συνέπεια η διάταξη δεν μπορεί να τυγχάνει εφαρμογής.