Αρχική Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/789 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 17ης Απριλίου 2019Άρθρο 5 Παρεπόμενες επιγραμμικές υπηρεσίες – Αρχή της χώρας προέλευσης – Προσθήκη άρθρου 48Β στον ν. 2121/1993 (παρ. 1 άρθρου 2 και παρ. 1, 2 και 3 άρθρου 3 Οδηγίας (ΕΕ) 2019/789)Σχόλιο του χρήστη GRAMMO/IFPI | 1 Νοεμβρίου 2022, 19:45
  • Σχόλιο του χρήστη 'GRAMMO/IFPI' | 1 Νοεμβρίου 2022, 19:45

    Με το άρθρο αυτό μεταφέρεται στην εθνική έννομη τάξη η πρόβλεψη της Οδηγίας 2019/789 για τις «παρεπόμενες επιγραμμικές υπηρεσίες». Οι παρατηρήσεις μας είναι οι παρακάτω: ‒Πρώτον, η νομοθετική επιλογή είναι να ενσωματωθεί η διάταξη της Οδηγίας ως άρθρ. 48Β στον ν. 2121/1993. Τούτο δεν είναι, κατά τη γνώμη μας, νομοτεχνικά ορθό. Διότι εντάσσεται η ρυθμιστέα ύλη στο κεφάλαιο περί συγγενικών δικαιωμάτων του ν. 2121/1993. Η διάταξη δεν ρυθμίζει ή εισάγει κάποιο συγγενικό δικαίωμα, πολλώ δε μάλλον των ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών, αλλά μόνον ορίζει την έννοια της «παρεπόμενης επιγραμμικής υπηρεσίας» και που λαμβάνει χώρα η πράξη παρουσίασης στο κοινό. Άρα, η διάταξη αυτή πρέπει να μεταφερθεί στο περί εξουσιών κεφάλαιο του ν. 2121/1993, ως νέο άρθρ. 3β ν. 2121/1993. ‒Δεύτερον, οι εξουσίες που αφορούν στις παρεπόμενες υπηρεσίες είναι η αναπαραγωγή, η παρουσίαση στο κοινό και η κατ’ αίτηση διάθεση. Εκ του άρθρ. 1 της Οδηγίας 2019/789 συνάγεται ότι σκοπός της είναι η ενίσχυση της διασυνοριακής πρόσβασης, μέσω της διευκόλυνσης της εκκαθάρισης των δικαιωμάτων για την παροχή επιγραμμικών υπηρεσιών. Συνεπώς, η Οδηγία επεμβαίνει στο στάδιο αυτό και μόνον. Δεν ρυθμίζει προγενέστερα στάδια, στα οποία λαμβάνει χώρα άσκηση εξουσιών (εκμετάλλευση) των έργων/προστατευόμενων αντικειμένων. Τούτο σημαίνει ότι τα προ-γράμματα που αναφέρονται στο άρθρ. 48Β παρ. 1 του Σχεδίου Νόμου, πρέπει να έχουν δημιουργηθεί και να μεταδίδονται ραδιοτηλεοπτικώς νομίμως, λ.χ. νόμιμη ενσωμάτωση (συγχρονισμός) του ήχου στην εικόνα, ραδιοτηλεοπτική μετάδοση κατόπιν αδείας εκ μέρους των δημιουργών. Εντεύθεν, αν δεν συντρέχει η άνω προϋπόθεση, δεν εφαρμόζεται η αρχή της χώρας προέλευσης. Συνεπώς, πρέπει, να προστεθεί στην παρ. 2 του άρθρ. 48β ν. 2121/1993 και πριν από το στοιχείο (α), η εξής φράση: «……. Να έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης σε αυτά σε τόπο και χρόνο που επιλέγει ο καθένας ατομικά, οι οποίες πραγματοποιούνται όταν παρέχονται στο κοινό νόμιμα κατά τον παρόντα νόμο (α) ραδιοφωνικά προγράμματα και β) τηλεοπτικά προγράμματα, τα οποία είναι…………». ‒ Τρίτον, στην παρ. 1 του άρθρ. 48β ν. 2121/1993, γίνεται λόγος «για ένα καθορισμένο χρονικό διάστημα μετά τη μετάδοσή τους από τον ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό». Το διάστημα αυτό πρέπει να καθορισθεί. Είμαστε της γνώμης ότι το διάστημα αυτό δεν δύναται να υπερβαίνει τις δέκα πέντε ημέρες από την ραδιοτηλεοπτική μετάδοση του έργου/προστατευομένου αντικειμένου. Συνεπώς, η διάταξη της παρ. 1 πρέπει να προβλέπει: «…………….. που συνιστάται στην παροχή στο κοινό, από ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό ή υπό τον έλεγχο και την ευθύνη αυτού, ραδιοτηλεοπτικών προγραμμάτων ταυτόχρονα με ή για ένα χρονικό διάστημα δεκαπέντε (15) ημερών μετά τη μετάδοσή τους από τον ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό, καθώς και κάθε υλικού το οποίο είναι παρεπόμενο της εν λόγω μετάδοσης». Σημειώνουμε ότι την αυτή επιλογή έκανε και ο Κύπριος νομοθέτης, κατά την ενσωμάτωση της Οδηγίας. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 10Δ(2) του Ν. 59/76, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει σήμερα με τον Ν. 155(Ι)/2022 (Ε.Ε., Παρ. Ι(Ι), Αρ. 4912, 7/10/2022), προβλέπονται επί λέξει τα εξής: «(2) Η προβλεπόμενη στο εδάφιο (1) παροχή στο κοινό ραδιοτηλεοπτικών προγραμμάτων από ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό ή υπό τον έλεγχο και την ευθύνη αυτού πραγματοποιείται ταυτόχρονα με ή εντός χρονικού διαστήματος δεκαπέντε (15) ημερών από την ημερομηνία μετάδοσής τους από τον ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό».