Αρχική Αθλητικός νόμοςΆρθρο 10: Μεταγραφές ΑθλητώνΣχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Τσόγιας | 17 Δεκεμβρίου 2014, 15:04
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Τσόγιας' | 17 Δεκεμβρίου 2014, 15:04

    ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 10 ΕΧΩ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΝΑ ΥΠΟΒΑΛΩ ΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ 1ον) Το Σύνταγμα στο άρθρο 5&1 προστατεύει το ατομικό δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας καθενός (άρθρο στο οποίο θεμελιώνονται μέχρι σήμερα οι αποφάσεις του ΑΣΕΑΔ για τη χορήγηση μεταγραφής για σπουδαίο λόγο) και στο άρθρο 16&9 προστατεύει τον αθλητισμό και τον θέτει υπό της προστασία του Κράτους. Αυτά είναι τα συνταγματικά πλαίσια του νομοθέτη. Ορθά αναφέρεται στο νομοσχέδιο ότι οι αθλητές είναι κύτταρα του αθλητισμού αλλά πρέπει να υπογραμμιστεί και κάτι άλλο που δεν αναφέρεται : ότι πυρήνες του αθλητισμού είναι τα αθλητικά σωματεία, στους κόλπους των οποίων ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ καλλιεργείται ο αθλητισμός στην Ελλάδα, δεδομένου ότι δεν υπάρχει πραγματικός σχολικός αθλητισμός. Πρέπει να γίνουν αντιληπτές οι βλαπτικές για τον αθλητισμό και αποτρεπτικές για την ανάπτυξη παρενέργειες της προτεινόμενης πλήρους απελευθέρωσης των μεταγραφών ερασιτεχνών αθλητών. Ένα υγιές παραγωγικό σωματείο αποσκοπεί στη μύηση των νέων στον αθλητισμό, στην ανάπτυξη των καλλιεργούμενων αθλημάτων και στην "παραγωγή" αθλητών μέσω της δημιουργίας και συμμετοχής των ηλικιακών ομάδων στα αντίστοιχα ηλικιακά πρωταθλήματα και στην εν συνεχεία παροχή δυνατότητα συνέχισης στις ανώτερες ομάδες (ανδρών-γυναικών). Με την προτεινόμενη ρύθμιση μεταγραφών απειλείται η δομή των αθλητικών ομάδων και ο προσανατολισμός των αθλητικών σωματείων. Ως γνωστόν στα ομαδικά αθλήματα συμμετέχουν ΟΜΑΔΕΣ. Οι υγιείς και παραγωγικές ομάδες «χτίζονται» σιγά-σιγά με τον καιρό, με σχεδιασμό, προγραμματισμό, προπόνηση και δουλειά, διαδικασία μέσω της οποίας σμιλεύονται σώματα και χαρακτήρες και "παράγονται" αθλητές. Απεναντίας οι ομάδες παρασιτικών σωματείων μπορούν να συγκροτηθούν και εν μία νυκτί από τη συλλογή αθλητών παραγωγικών σωματείων με κύριο μέσον το χρήμα. Η ένταξη ενός μικρού παιδιού στις ακαδημίες ενός σωματείου για την εκμάθηση του αθλήματος ασφαλώς και δεν θα πρέπει να του αποστερεί τη δυνατότητα διαφορετικής επιλογής για οποιονδήποτε λόγο και αιτία, αλλά μέχρι ενός εύλογου χρονικού σημείου, που είναι το σημείο ένταξής του σε ομάδα αγωνιστικής κατηγορίας. Η ένταξη ενός εκκολαπτόμενου αθλητή σε αγωνιστική ομάδα ομαδικού αθλήματος θα πρέπει να συνοδεύεται με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μιας μικρής κοινότητας, χωρίς βέβαια να εμποδίζεται η εξέλιξή του ή να προσβάλλεται το δικαίωμα της ελευθερίας και της προσωπικότητάς του, μετά από ένα εύλογο χρονικό σημείο. Οι ομάδες αποτελούνται από αθλητές, ο καθένας εκ των οποίων συνιστά έναν ξεχωριστό και αναγκαίο συνεκτικό κρίκο μιας αλυσίδας και πρέπει να τύχει του δέοντως σεβασμού η προσωπικότητα και το δικαίωμα άθλησης όλων, τόσο αυτών που αποτελούν μεταγραφικούς στόχους όσο και αυτών που επιθυμούν να παραμείνουν και κινδυνεύουν να διακόψουν τον αθλητισμό από την αποσύνθεση μίας ομάδας. Με την ανεξαρτήτου ηλικίας, χρόνου και αιτίας, πλήρη απελευθέρωση των μεταγραφών, χάνεται ο προσανατολισμός του αθλητή που αντί να ασχολείται σε βάθος ενός χρονικού διαστήματος με την αθλητική του βελτίωση μέσω του ομαδικού πνεύματος, θα βρίσκεται σε διαρκή ανησυχία για την επιλογή ομάδας για κάθε επόμενη αγωνιστική περίοδο. Χάνεται ο προσανατολισμός του προπονητή παραγωγικού σωματείου, που αντί να ασχολείται σε βάθος χρόνου με την αθλητική βελτίωση της ομάδας και των αθλητών, επ’ ωφελεία των αθλητών, του σωματείου αλλά και του αθλήματος, θα κινδυνεύει να βρίσκεται στην αρχή κάθε σεζόν ενώπιον νέων ομάδων με βραχυπρόθεσμο και χωρίς μακροπρόθεσμο προπονητικό στόχο. Χάνεται ο προσανατολισμός του υγιούς παραγωγικού σωματείου, που αντί να δημιουργεί από το μηδέν και να καρπώνεται (πρωτίστως αθλητικά και ηθικά και δευτερευόντως οικονομικά), μέχρις ενός σημείου την παραγωγική δράση του μέσω των αθλητών και των ομάδων του, θα κινδυνεύει να δημιουργεί ομάδες από το μηδέν και να επανέρχεται στο μηδέν και έτσι είτε να αποσυντεθεί είτε να επαναπροσδιοριστεί στον εύκολο δρόμο του παρασιτικού σωματείου. Χάνεται το όραμα του ομαδικού αθλητισμού, χάνεται ο δεσμός μεταξύ αθλητή και σωματείου, χάνεται ο δεσμός μεταξύ συναθλητών και η συνοχή αθλητικών ομάδων. Απεναντίας, μόνο το παρασιτικό σωματείο μπορεί να βρει έδαφος σε ένα τέτοιο νομοθετικό πλαίσιο, με την επιθετική πολιτική προσέλκυσης αθλητών δημιουργημένων στους κόλπους άλλων σωματείων, δυνάμενο να συλλέξει ανεξαρτήτως ποσοτικού περιορισμού, αποσυνθέτοντας παραγωγικά σωματεία και κατά προέκταση τους πυρήνες του αθλητισμού και τον ίδιο τον αθλητισμό. Θεωρώ λοιπόν ότι θα πρέπει να υπάρξει διαφορετική νομοθετική προσέγγιση στο θέμα των μεταγραφών, ώστε αφενός να εκλογικευτεί και να περιοριστεί η δέσμευση μεταξύ ερασιτεχνών αθλητών και σωματείων αλλά αφετέρου να μην καταργηθεί εντελώς, πάντα μέσα σε εύλογα πλαίσια. Και αυτό μπορεί να θεσπιστεί για ένα μεσοδιάστημα, που θα άρχεται από την ηλικία συμμετοχής των αθλητών σε ηλικιακά αγωνιστικά τμήματα (π.χ. 15 ετών, ανάλογα με την ηλικία έναρξης του παιδικού πρωταθλήματος κάθε αθλήματος) και θα λήγει με την πάροδο ενός μικρού διαστήματος από την ενηλικίωσή τους (π.χ. μέχρι 21-22 ετών, ανάλογα με το κάθε άθλημα). Στο μεσοδιάστημα αυτό, να είναι δυνατή η μεταγραφή αθλητή (με ελεύθερη ή υποσχετική) μόνο με τη συναίνεση του σωματείου του ή για σπουδαίο λόγο (που πάντα αποτελεί ορθή και δίκαια δικλείδα ασφαλείας), ενώ πριν και μετά να ισχύει η προτεινόμενη ρύθμιση. 2ον) Στο άρθρο 10 & 1, πέραν της απελευθέρωσης των μεταγραφών ερασιτεχνών αθλητών, αναφέρεται ότι αυτό μπορεί να γίνει οποτεδήποτε, χωρίς μάλιστα να αναφέρεται ο περιορισμός της & 2 (περί αμειβομένων) περί μη δυνατότητας συμμετοχής σε πρωταθλήματα της ίδιας αγωνιστικής περιόδου. Θεωρώ ότι το "οποτεδήποτε" θα πρέπει να εξαλειφθεί και να υπάρχει δυνατότητα μόνο "κατά την περίοδο μεταγραφών κάθε αθλήματος". Επίσης θεωρώ ότι ο περιορισμός της & 2 θα πρέπει να τεθεί και στην & 1 ώστε να μην υπάρχει δυνατότητα συμμετοχής σε άλλη ομάδα κατά την ίδια αγωνιστική περίοδο, που θα σημαίνει προφανή αλλοίωση των ερασιτεχνικών και ηλικιακών πρωταθλημάτων, ακόμα και στην περίπτωση μεταγραφής για σπουδαίο λόγο. 3ον) Στο άρθρο 10 & 1 η ρύθμιση "υπό την επιφύλαξη τυχόν υποχρέωσης καταβολής αποζημίωσης κατάρτισης" θεωρώ ότι πρέπει να γίνει πιο συγκεκριμένη.. Θεωρώ ότι θα πρέπει να ορίζεται από ποιο όργανο θα καθορίζεται η αποζημίωση κατάρτισης και με τι κριτήρια και ότι θα πρέπει να ορίζεται επίσης ως προϋπόθεση της συντέλεσης της μεταγραφής η υποχρέωση προηγούμενης καταβολής της καθορισθείσας αποζημίωσης κατάρτισης, εντός της μεταγραφικής περιόδου. 4ον) Στο άρθρο 10 & 3 που ρυθμίζει τη δυνατότητα δανεισμού (υποσχετικής) με τη συναίνεση των σωματείων και του αθλητή, θεωρώ ότι δεν έχει κανένα νόημα εφόσον παραμείνει η πλήρης απελευθέρωση των μεταγραφών.. Επίσης δεν αντιλαμβάνομαι ποια σκοπιμότητα έχει ο περιορισμός της δυνατότητας ενός σωματείου να δανείσει πάνω από δύο αθλητές, εκτός εάν ο νομοθέτης ήθελε να πει "να δανειστεί" , που έχει μία προστατευτική λογική απέναντι στα "επιθετικά" σωματεία, η οποία αν είναι έτσι θα πρέπει να ισχύει όμως και στις ελεύθερες μεταγραφές. 5ον) Στο άρθρο 10 & 4 που ορίζεται ότι η μη κατάθεση του συμφωνητικού αμειβόμενου αθλητή στην εφορία και την ομοσπονδία συνεπάγεται, πέραν της ακυρότητας αυτού, και την αντικανονικότητα της συμμετοχής του αθλητή, πρέπει να οριστεί τι έμπρακτη συνέπεια επιφέρει ως προς την τιμωρία του αθλητή και του σωματείου και την τύχη του τυχόν διεξαχθέντος αγώνα και πώς μπορεί να ελέγχεται από τα συμμετέχοντα σωματεία, αλλιώς είναι άνευ αξίας. Η ιδιότητά μου (για την όποια αξιολόγηση του σχολιασμού μου) είναι :  φιλαθλος, πρώην αθλητής, πατέρας αθλητή, έφορος αναπτυξιακών ομάδων σωματείου, δικηγόρος, dr Νομικής Σχολής ΑΠΘ, νομικός σύμβουλος σωματείου και αθλητών και προπονητών, πρώην μέλος επιτροπής ανάπτυξης ομοσπονδίας, μέλος διαιτητικού δικαστηρίου ευρωπαϊκής ομοσπονδίας.