Αρχική Μέτρα για τη διαφύλαξη και την ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, την προστασία και ενίσχυση του ελληνόφωνου τραγουδιού και της ορχηστρικής μουσικής απόδοσης του ελληνόφωνου τραγουδιούΆρθρο 8 Δημόσια εκτέλεση ελληνόφωνων τραγουδιών και ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού στους κοινόχρηστους χώρους των ξενοδοχείων και των σύνθετων τουριστικών καταλυμάτωνΣχόλιο του χρήστη Ιάσονας Χατζηθεοδώρου | 5 Μαρτίου 2024, 19:42
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ιάσονας Χατζηθεοδώρου' | 5 Μαρτίου 2024, 19:42

    1. Οι Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης (ΟΣΔ) ήδη έχουν εμπορικές συμβάσεις, εκπροσωπώντας τόσο το ελληνικό, όσο και ξένο ρεπερτόριο, για το οποίο αμείβονται από τους χρήστες, καθιστώντας τους ΟΣΔ εμπορικούς προμηθευτές των χρηστών. Δυστυχώς λόγω του αρρύθμιστου, δύναται να υπάρχουν παραπάνω τους ενός ΟΣΔ για το εκάστοτε δικαίωμα. 2. Η παρούσα νομοθετική ρύθμιση επιβάλλει στους χρήστες το τι θα προμηθευτούν από τους ΟΣΔ, επιβάλει δηλαδή την ειδικότητα της εμπορικής σχέση μεταξύ δύο ιδιωτικών φορέων, πράγμα αδιανόητο στις ελεύθερες εμπορικές σχέσεις. 3. Η παρ. 2 των άρθρων 8 έως και 11 είναι κενό γράμμα, αφού μονάχα κατά δήλωση οι χρήστες συμμορφώνονται με αυτό, και είναι αδύνατον τόσο για αυτούς, όσο και για οποιαδήποτε αρχή να επαληθεύσει ή να απορρίψει την δήλωση αυτή επί του ουσιαστικού περιεχομένου της. 4. Η παρ. 2 αγνοεί την περίπτωση χρηστών οι οποίοι δεν καταρτίζουν δικό τους πρόγραμμα εκτέλεσης, αλλά επιλέγουν την ραδιοφωνική, τηλεοπτική και διαδικτυακή αναμετάδοση μουσικών έργων, από την οποία είναι αδύνατον να προκύψει καταγραφή αυτών με σκοπό την κατάρτιση των μορφότυπων. 5. Η παρ. 2 οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αντιστροφή της υποχρέωσης: σε περίπτωση που ο χρήστης επιλέξει την πλατφόρμα του ΥΠΠΟ όπως το άρθρο 13 του παρόντος ορίζει, θα έχει προβεί σε ψευδής δήλωση, κι αναγκαστικά θα πρέπει να καταφύγει στους ΟΣΔ οι οποίοι θα καταρτίζουν αυτοί τους μορφότυπους, έναντι αμοιβής φυσικά, συνθήκη η οποία καθιστά τους ΟΣΔ ως προστάτες των χρηστών έναντι του ΟΠΙ και του νόμου. 6. Εύλογα, οι παραπάνω καταρτιζόμενοι από τους ΟΣΔ μορφότυποι θα έχουν αποκλειστικά έργα των δικών τους ρεπορτορίων, κι όχι άλλων ΟΣΔ, ή έργα που δεν έχουν δικαίωμα από επιλογή, ή που δεν έχουν εκπροσωπούμενο δικαίωμα στην ημεδαπή (δεν παράγονται όλα τα ελληνόφωνα στην ημεδαπή), ή που το δικαίωμά τους έχει εκπνεύσει, με αποτέλεσμα αντίθετο του σκοπού του νομοσχεδίου, καταδικάζοντας στην αφάνεια μέρος της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Ταυτόχρονα εξαναγκάζει δημιουργούς που δεν έχουν εκπροσώπηση στους ΟΣΔ, να την αναζητήσουν, περιορίζοντας την ελευθερία έκφρασής τους και διάθεσης των έργων τους. 7. Το παρόν περιορίζει επιπλέον την ελευθερία έκφρασης των χρηστών σε περίπτωση που σκοπίμως ήδη καταρτίζουν μουσικό πρόγραμμα με βάση τις δικές τους προτιμήσεις και διαθέσεις, ενώ φυσικά περιορίζει και την ελεύθερη εμπορική διάθεση των μη ελληνόφωνων έργων, τόσο αλλοδαπών όσο και ημεδαπών, σε πρωτοφανή παραβίαση πλείστων συμβάσεων και πρακτικών, όπως φυσικά και την ελευθερία έκφρασης Ελλήνων δημιουργών που επιλέγουν για τα έργα τους άλλη γλώσσα πέραν της ελληνικής. 8. Στην Ανάλυση Συνεπειών Ρύθμισης του παρόντος, παρέχονται συναφείς νομοθετικές πρακτικές σε άλλες χώρες της ΕΕ (Πορτογαλία, Γαλλία, Ισπανία, Ουγγαρία και Σλοβακία), οι οποίες αφορούν όμως αποκλειστικά υποχρεώσεις από το κράτος αδειοδοτημένων ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, και όχι ιδιωτών χρηστών ή και καταναλωτών. 9. Σε αντίθεση με τις προαναφερθείσες νομοθετικές ρυθμίσεις άλλων χωρών της ΕΕ, το άρθρο 7 του παρόντος δεν θεσμίζει καμία υποχρεωτικότητα, παρά μόνο δίνει εμπορικά κίνητρα στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ώστε να αυξήσουν την σχετική ποσόστωση, αναιρόντας το σκεπτικό του περιορισμού του χρόνου μετάδοσης μηνυμάτων διαφημιστικού περιεχομένου του 4779/2021. Επιπλέον δύναται χρήστες που επιλέγουν το ραδιόφωνο ως αποκλειστικό μέσο αναπαραγωγής μουσικών έργων στους κοινόχρηστους χώρους τους, να αδυνατούν να πετύχουν την ποσόστωση των άρθρων 8 έως και 11 του παρόντος, αφού τα ποσοστά δυνητικά υστερούν με εκείνα του άρθρου 7. Έτσι λοιπόν το άρθρο 7 δίνει το καρότο στα ραδιόφωνα, και το άρθρο 13 δίνει το μαστίγιο στους χρηστες. 10. Οι κοινόχρηστοι χώροι ιδιωτικών επιχειρήσεων, ακόμη κι αν έχουν δημόσιο χαρακτήρα, σίγουρα δεν έχουν κρατικό χαρακτήρα και δεν μπορεί να επιβάλλει το κράτος τι μουσική θα αναπαράγεται σε αυτούς. 11. Ήδη επιχειρήσεις, πολίτες και επισκέπτες, δια των φόρων και τελών που καταβάλλουν, δίνουν τα υλικά εφόδια στο ΥΠΠΟ ώστε να εκτελέσει την αποστολή του, μέρος της οποίας είναι η ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Η αποστολή αυτή είναι υποχρέωση του κράτους όπως η παρ. 1 του άρθρου 16 του Συντάγματος ορίζει, και δεν δύναται να επιτελεσθεί με την υποχρεωτική συμμετοχή πολιτών και ιδιωτικών φορέων. Συμπερασματικά, όλο τα άρθρα υποχρεωτικότητας και ποινών του νομοσχεδίου (8, 9, 10, 11 και 14) αποτελούν αυθαίρετη και αδικαιολόγητη κρατική παρέμβαση σε ιδιωτικά ζητήματα, λειτουργούν εισπρακτικά υπέρ των ΟΣΔ, και ουδόλως σχετίζονται με την διαφύλαξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου, εκτός κι αν οι ανελκυστήρες και οι χώροι υποδοχής επιχειρήσεων γίνουν τα νέα λίκνα του πολιτισμού μας. Να αποσυρθεί άμεσα το νομοσχέδιο.