Αρχική Δημιουργική Ελλάδα: ενίσχυση του κινηματογραφικού, οπτικοακουστικού και δημιουργικού τομέα ίδρυση φορέα για το βιβλίο και λοιπές διατάξεις σύγχρονου πολιτισμούΜΕΡΟΣ Γ’ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: CASH REBATE GREECE (CRGR) (άρθρα 22-41)Σχόλιο του χρήστη Νικος Μαστορακης | 26 Μαρτίου 2024, 18:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νικος Μαστορακης' | 26 Μαρτίου 2024, 18:28

    Mου είναι αδιανόητο ότι θα μπορούσα να διαβάσω ολόκληρο το νομοθέτημα. Άλλωστε από προηγούμενη πείρα πολλών ετών και τη στενή μου επαφή με τη βιομηχανία του κινηματογράφου, ξέρω πόσο λάθος δρόμο πήρε το rebate, πόσοι και ποιοι το εκμεταλλεύτηκαν (ώστε τώρα να μας αποκαλούν sucker Greeks) και ποιά τεράστια ποσά μπήκαν στις τσέπες πονηρών, επιτήδειων ξένων παραγωγών. Κι αυτό έγινε όχι επειδή ο προηγούμενος νόμος είχε πολλά προβλήματα, αλλά επειδή σπανίως εφαρμοζόταν. Μας διακατείχε ένας λάθος πόθος να γίνουμε «οικιακή βοηθός» των ξένων παραγωγών, προσφέροντας γενναιόδωρα σε όποιον ζητούσε, απλώς και μόνο για να «καμωθούμε» ότι έχουμε πια διεθνείς παραγωγές στην Ελλάδα. Για να μη συνεχίσει να συμβαίνει αυτή η κοροϊδία, ο νομοθέτης η ο αρμόδιος υπουργός, πρέπει: (1) Να συντάξουν πλήρη, αυστηρή και καθοριστική λίστα πολιτιστικών κριτηρίων (cultural list) ώστε να αποκλείονται όσοι δεν συγκεντρώνουν τα απαραίτητα points. (2) Να ανεβάσουν τον συνολικό αριθμό των points για ταινίες που διεκδικούν rebate. (3) Nα ζητούν, ανάμεσα σε άλλα δικαιολογητικά, και συμβόλαιο του παραγωγού με σοβαρή και καθιερωμένη εταιρία distribution γιατί χωρίς αυτό, ο κάθε wannabe σκηνοθέτης/παραγωγός θα ζητάει το 40% κάποιου απύπαρκτου προϋπολογισμού για ταινία η σειρά που βρίσκεται στο speculative στάδιο και δεν έχει εξασφαλισμένη διανομή, (4) Να υπάρξει διαβαθμιστική αξιολόγηση δημιουργικών παραγόντων. Αλλιώς είναι μια ταινία με τον Τομ Κρουζ από ένα φιλμ με τον Τόμμυ Κρουζέροβιτς. (5) Κανένας (απ’ όσο ξέρω) Έλληνας δεν είναι επαγγελματίας script reader. Ο ΕΚΟΜΕ πρέπει να προσλάβει δυο τουλάχιστον Αμερικανους script readers να διαβάζουν το σενάριο (και όχι μια περίληψη) και να το αξιολογούν σύμφωνα με τις επιδιώξεις του ΕΚΟΜΕ. (6) Να υπάρξει ελεγκτικός μηχανισμός του ΕΚΟΜΕ που να παρακολουθεί τα γυρίσματα και να διαπιστώνει αν συμβαδίζουν με το εγκεκριμένο σενάριο. Η ανυπαρξία τέτοιου μηχανισμού στο παρελθόν, οδήγησε σε rebate δυσφημιστικών για τη χώρα εξαμβλωμάτων, που ακόμη και πρόσφατα διεκδικούν πάνω από 8 εκ. ευρώ επειδή... δυσφήμισαν την Ελλάδα. (7) Να υποχρεωθούν οι ξένοι παραγωγοί να προσλαμβάνουν 10 interns (άμισθους) Έλληνες, αποφοίτους κινημ. Σχολών για να δημιουργούνται έτσι νέες γενιές τεχνικών και δημιουργικών που έμαθαν πλαϊ στους καλύτερους. Το ίδιο να ισχύσει και για επιδοτούμενες ντόπιες ταινίες και σειρές. (8) Με δεδομένο ότι οι ξένοι παραγωγοί χρηματοδοτούν το φιλμ τους με το αναμενόμενο rebate (banks discounting paper) ο ΕΚΟΜΕ στην ουσία παίζει ρόλο συν-χρηματοδότη. Όμως στην περίπτωση ενός σημαντικού κέρδους (π. χ. πώληση ελληνικής σειράς σε ξένη πλατφόρμα με 1 εκ. δολ. το επεισόδιο) ο ΕΚΟΜΕ/η χώρα δεν πρέπει να έχουν μέρισμα στο κέρδος αφού συνέβαλαν κατά 40% στο υποτιθέμενο συνολικό κόστος της σειράς; (9) Ο ΕΚΟΜΕ πρέπει να επανδρωθεί με ειδικούς που γνωρίζουν σε βάθος τη διεθνή παραγωγή. Χωρίς τους άξιους αυτούς ειδικούς, πάντα ένας «μπαγάσας» ξένος θα μας τα παίρνει ενώ δεν τα αξίζει. (10) Βλέπουμε σε πολλές ταινίες, στους τίτλους, καμιά δεκαριά εταιρίες παραγωγής. Παράλληλα, βλέπουμε στην ίδια θέση, και κάποιους κρατικούς οργανισμούς άλλων χωρών που συνέπραξαν εμμέσως η αμέσως στη χρηματοδότηση. Θα πρέπει και ο ΕΚΟΜΕ να εμφανίζεται στην ίδια θέση (favored nations) και όχι στους τίτλους τέλους. (11) Θέματα επικοινωνίας, πολλά και δυσανάλογα/δύσχρηστα. Ο ΕΚΟΜΕ πρέπει να έχει ακαριαίο χρόνο απόκρισης, να χρησιμοποιεί σωστή κινηματογραφική γλώσσα και από τα συμφραζόμενα μιάς πρότασης να κάνει μια πρώτη αξιολόγηση ανθρώπων και παραγόντων. Ένας πρώτος έλεγχος στο IMDB η παρόμοιο πόρταλ, δείχνει ποιοι ακριβως ζητούν 40%. (12) Θέματα επαφών. Ο ΕΚΟΜΕ πρέπει να δημιουργήσει σχέσεις με τους προέδρους παραγωγής (presidents of physical production) των μεγάλων στούντιος και σημαντικών αναξάρτητων εταιριών παραγωγής. Ο physical production president/vice president αποφασίζει και εισηγείται ΠΟΥ θα γυριστεί μια ταινία, πριν αυτή πάρει πράσινο φως για principal photography. Τους περίπου 30 τέτοιους προέδρους πρέπει να έχει μόνιμους «φίλους» η χώρα μας. Οι υπόλοιποι, των μικρότερων εταιριών παραγωγής, θα έρθουν έτσι κι αλλιώς για το rebate. Μας χρειάζονται μεγάλες παραγωγές που και πολύ χρήμα αφήνουν στη χώρα και διαφημίζουν εντυπωσιακά πολιτισμό/χαρακτήρα/τουρισμό της χώρας. Άλλωστε οι μικρότερες παραγωγές που παίρνουν rebate με άλλοθι την ανάπτυξη τοπικών κοινωνιών και επιχειρήσεων (ξενοδοχείων, εστιατορίων κλπ.) συνήθως εξασφαλίζουν τέτοιες υπηρεσίες με ανταλλαγή διαφήμισης/προβολής αμφιοβόλου ανανταποδοτικής αξίας, ώστε και οι τοπικοί άρχοντες να έχουν το μέρισμα τους σε photo op με κάποιο Β κατηγορίας σταρ. (13) Θεωρώ το 40% rebate ως δυσανάλογα υψηλό με τα ανταποδοτικά του και ότι πέρασε η εποχή που η Ελλάδα δεν είχε παραγωγές και ανέβασε το αντίτιμο του rebate για να προσελκύσει τέτοιες ευκαιρίες από ανταγωνιστικές χώρες. (14) Απορρίπτω το «άλλοθι» του rebate, δηλαδή ότι το δίνουμε για να έχουν δουλειά οι Έλληνες τεχνικοί. Ρεαλιστικά, με τόσες ντόπιες τηλεοπτικές παραγωγές, δεν υπάρχει ελεύθερος καλός Έλληνας τεχνικός να δουλέψει σε ξένες παραγωγές, τόσο μάλιστα που ξένοι παραγωγοί να φέρνουν τεχνικό προσωπικό από γειτονικές μας χώρες. (15) Τέλος η χώρα, το ΕΚΚ και ο ΕΚΟΜΕ θα πρέπει να αναπτύξουν, αντί για το σύστημα και τις υπηρεσίες «οικιακής βοηθού,» τη διεθνή δημιουργικότητα της εμμονικά εσωστρεφούς ελληνικής παραγωγής, για να ανοίξουμε διεθνείς πόρτες σε ελληνικό intellectual property, ακόμη και αν μιλάμε για φιλμ χαμηλού κόστους αλλά αποδεκτού genre (αντί για ταινίες artsy που γίνονται με στόχο κάποιο βραβειάκι σε κάποιο φεστιβαλάκι αλλά δεν τις βλέπει κανείς) ώστε να είναι παρούσα η ελληνική παραγωγή στις μεγάλες πλατφόρμες και, γιατί όχι, στο πρόγραμμα μεγάλων παραγωγών. Πολιτισμός, τουρισμός, προβολή και διαφήμιση της χώρας (και όλα αυτά Made in Greece) ας γίνουν οι βασικοί στόχοι της νέας εποχής του ΕΚΟΜΕ. Mου είναι αδιανόητο ότι θα μπορούσα να διαβάσω ολόκληρο το νομοθέτημα. Άλλωστε από προηγούμενη πείρα πολλών ετών και τη στενή μου επαφή με τη βιομηχανία του κινηματογράφου, ξέρω πόσο λάθος δρόμο πήρε το rebate, πόσοι και ποιοι το εκμεταλλεύτηκαν (ώστε τώρα να μας αποκαλούν sucker Greeks) και ποιά τεράστια ποσά μπήκαν στις τσέπες πονηρών, επιτήδειων ξένων παραγωγών. Κι αυτό έγινε όχι επειδή ο προηγούμενος νόμος είχε πολλά προβλήματα, αλλά επειδή σπανίως εφαρμοζόταν. Μας διακατείχε ένας λάθος πόθος να γίνουμε «οικιακή βοηθός» των ξένων παραγωγών, προσφέροντας γενναιόδωρα σε όποιον ζητούσε, απλώς και μόνο για να «καμωθούμε» ότι έχουμε πια διεθνείς παραγωγές στην Ελλάδα. Για να μη συνεχίσει να συμβαίνει αυτή η κοροϊδία, ο νομοθέτης η ο αρμόδιος υπουργός, πρέπει: (1) Να συντάξουν πλήρη, αυστηρή και καθοριστική λίστα πολιτιστικών κριτηρίων (cultural list) ώστε να αποκλείονται όσοι δεν συγκεντρώνουν τα απαραίτητα points. (2) Να ανεβάσουν τον συνολικό αριθμό των points για ταινίες που διεκδικούν rebate. (3) Nα ζητούν, ανάμεσα σε άλλα δικαιολογητικά, και συμβόλαιο του παραγωγού με σοβαρή και καθιερωμένη εταιρία distribution γιατί χωρίς αυτό, ο κάθε wannabe σκηνοθέτης/παραγωγός θα ζητάει το 40% κάποιου απύπαρκτου προϋπολογισμού για ταινία η σειρά που βρίσκεται στο speculative στάδιο και δεν έχει εξασφαλισμένη διανομή, (4) Να υπάρξει διαβαθμιστική αξιολόγηση δημιουργικών παραγόντων. Αλλιώς είναι μια ταινία με τον Τομ Κρουζ από ένα φιλμ με τον Τόμμυ Κρουζέροβιτς. (5) Κανένας (απ’ όσο ξέρω) Έλληνας δεν είναι επαγγελματίας script reader. Ο ΕΚΟΜΕ πρέπει να προσλάβει δυο τουλάχιστον Αμερικανους script readers να διαβάζουν το σενάριο (και όχι μια περίληψη) και να το αξιολογούν σύμφωνα με τις επιδιώξεις του ΕΚΟΜΕ. (6) Να υπάρξει ελεγκτικός μηχανισμός του ΕΚΟΜΕ που να παρακολουθεί τα γυρίσματα και να διαπιστώνει αν συμβαδίζουν με το εγκεκριμένο σενάριο. Η ανυπαρξία τέτοιου μηχανισμού στο παρελθόν, οδήγησε σε rebate δυσφημιστικών για τη χώρα εξαμβλωμάτων, που ακόμη και πρόσφατα διεκδικούν πάνω από 8 εκ. ευρώ επειδή... δυσφήμισαν την Ελλάδα. (7) Να υποχρεωθούν οι ξένοι παραγωγοί να προσλαμβάνουν 10 interns (άμισθους) Έλληνες, αποφοίτους κινημ. Σχολών για να δημιουργούνται έτσι νέες γενιές τεχνικών και δημιουργικών που έμαθαν πλαϊ στους καλύτερους. Το ίδιο να ισχύσει και για επιδοτούμενες ντόπιες ταινίες και σειρές. (8) Με δεδομένο ότι οι ξένοι παραγωγοί χρηματοδοτούν το φιλμ τους με το αναμενόμενο rebate (banks discounting paper) ο ΕΚΟΜΕ στην ουσία παίζει ρόλο συν-χρηματοδότη. Όμως στην περίπτωση ενός σημαντικού κέρδους (π. χ. πώληση ελληνικής σειράς σε ξένη πλατφόρμα με 1 εκ. δολ. το επεισόδιο) ο ΕΚΟΜΕ/η χώρα δεν πρέπει να έχουν μέρισμα στο κέρδος αφού συνέβαλαν κατά 40% στο υποτιθέμενο συνολικό κόστος της σειράς; (9) Ο ΕΚΟΜΕ πρέπει να επανδρωθεί με ειδικούς που γνωρίζουν σε βάθος τη διεθνή παραγωγή. Χωρίς τους άξιους αυτούς ειδικούς, πάντα ένας «μπαγάσας» ξένος θα μας τα παίρνει ενώ δεν τα αξίζει. (10) Βλέπουμε σε πολλές ταινίες, στους τίτλους, καμιά δεκαριά εταιρίες παραγωγής. Παράλληλα, βλέπουμε στην ίδια θέση, και κάποιους κρατικούς οργανισμούς άλλων χωρών που συνέπραξαν εμμέσως η αμέσως στη χρηματοδότηση. Θα πρέπει και ο ΕΚΟΜΕ να εμφανίζεται στην ίδια θέση (favored nations) και όχι στους τίτλους τέλους. (11) Θέματα επικοινωνίας, πολλά και δυσανάλογα/δύσχρηστα. Ο ΕΚΟΜΕ πρέπει να έχει ακαριαίο χρόνο απόκρισης, να χρησιμοποιεί σωστή κινηματογραφική γλώσσα και από τα συμφραζόμενα μιάς πρότασης να κάνει μια πρώτη αξιολόγηση ανθρώπων και παραγόντων. Ένας πρώτος έλεγχος στο IMDB η παρόμοιο πόρταλ, δείχνει ποιοι ακριβως ζητούν 40%. (12) Θέματα επαφών. Ο ΕΚΟΜΕ πρέπει να δημιουργήσει σχέσεις με τους προέδρους παραγωγής (presidents of physical production) των μεγάλων στούντιος και σημαντικών αναξάρτητων εταιριών παραγωγής. Ο physical production president/vice president αποφασίζει και εισηγείται ΠΟΥ θα γυριστεί μια ταινία, πριν αυτή πάρει πράσινο φως για principal photography. Τους περίπου 30 τέτοιους προέδρους πρέπει να έχει μόνιμους «φίλους» η χώρα μας. Οι υπόλοιποι, των μικρότερων εταιριών παραγωγής, θα έρθουν έτσι κι αλλιώς για το rebate. Μας χρειάζονται μεγάλες παραγωγές που και πολύ χρήμα αφήνουν στη χώρα και διαφημίζουν εντυπωσιακά πολιτισμό/χαρακτήρα/τουρισμό της χώρας. Άλλωστε οι μικρότερες παραγωγές που παίρνουν rebate με άλλοθι την ανάπτυξη τοπικών κοινωνιών και επιχειρήσεων (ξενοδοχείων, εστιατορίων κλπ.) συνήθως εξασφαλίζουν τέτοιες υπηρεσίες με ανταλλαγή διαφήμισης/προβολής αμφιοβόλου ανανταποδοτικής αξίας, ώστε και οι τοπικοί άρχοντες να έχουν το μέρισμα τους σε photo op με κάποιο Β κατηγορίας σταρ. (13) Θεωρώ το 40% rebate ως δυσανάλογα υψηλό με τα ανταποδοτικά του και ότι πέρασε η εποχή που η Ελλάδα δεν είχε παραγωγές και ανέβασε το αντίτιμο του rebate για να προσελκύσει τέτοιες ευκαιρίες από ανταγωνιστικές χώρες. (14) Απορρίπτω το «άλλοθι» του rebate, δηλαδή ότι το δίνουμε για να έχουν δουλειά οι Έλληνες τεχνικοί. Ρεαλιστικά, με τόσες ντόπιες τηλεοπτικές παραγωγές, δεν υπάρχει ελεύθερος καλός Έλληνας τεχνικός να δουλέψει σε ξένες παραγωγές, τόσο μάλιστα που ξένοι παραγωγοί να φέρνουν τεχνικό προσωπικό από γειτονικές μας χώρες. (15) Τέλος η χώρα, το ΕΚΚ και ο ΕΚΟΜΕ θα πρέπει να αναπτύξουν, αντί για το σύστημα και τις υπηρεσίες «οικιακής βοηθού,» τη διεθνή δημιουργικότητα της εμμονικά εσωστρεφούς ελληνικής παραγωγής, για να ανοίξουμε διεθνείς πόρτες σε ελληνικό intellectual property, ακόμη και αν μιλάμε για φιλμ χαμηλού κόστους αλλά αποδεκτού genre (αντί για ταινίες artsy που γίνονται με στόχο κάποιο βραβειάκι σε κάποιο φεστιβαλάκι αλλά δεν τις βλέπει κανείς) ώστε να είναι παρούσα η ελληνική παραγωγή στις μεγάλες πλατφόρμες και, γιατί όχι, στο πρόγραμμα μεγάλων παραγωγών. Πολιτισμός, τουρισμός, προβολή και διαφήμιση της χώρας (και όλα αυτά Made in Greece) ας γίνουν οι βασικοί στόχοι της νέας εποχής του ΕΚΟΜΕ.