Αρχική Δημιουργική Ελλάδα: ενίσχυση του κινηματογραφικού, οπτικοακουστικού και δημιουργικού τομέα ίδρυση φορέα για το βιβλίο και λοιπές διατάξεις σύγχρονου πολιτισμούΜΕΡΟΣ Η’ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΙΚΕΣ, ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΜΕΝΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρα 86-96)Σχόλιο του χρήστη ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ | 27 Μαρτίου 2024, 22:51
Άρθρο 87 Επί της παραγράφου 1 προτείνουμε να συμπεριληφθεί σε αυτήν το εδάφιο β’ της παραγράφου 2, το οποίο προβλέπει την διαβούλευση, πριν την έκδοση της σχετικής ΚΥΑ, με επαγγελματικά σωματεία του οπτικοακουστικού τομέα. Η ΚΥΑ της παρ. 1 είναι προφανώς η σημαντικότερη διοικητική πράξη που θα εκδοθεί στο πλαίσιο εφαρμογής του νέου νομοθετικού πλαισίου. Ως εκ τούτου είναι απολύτως απαραίτητη η διαβούλευση, πριν την έκδοσή της, με τους επαγγελματίες του κλάδου, οι οποίοι μπορούν να εισφέρουν με τις γνώσεις τους και την αποκτηθείσα εμπειρία στην βέλτιστη δυνατή ρύθμιση των σχετικών ζητημάτων. Επειδή το σχετικό εδάφιο έχει διατυπωθεί με μάλλον αδόκιμο τρόπο («παράγοντες») προτείνουμε την συμπερίληψη στην παρ. 1 και 2 εδαφίου ως εξής: «Η απόφαση εκδίδεται έπειτα από διαβούλευση με τα αντιπροσωπευτικά επαγγελματικά σωματεία του οπτικοακουστικού κλάδου». Επιπροσθέτως θεωρούμε πως είναι κρίσιμη η απαλοιφή της παρ. 3 για τους ακόλουθους λόγους: Με το άρθρο 25 παρ. 1 του Σ/Ν το παρεχόμενο επενδυτικό κίνητρο ορίζεται ως σταθερό (μη μεταβλητό) ποσοστό σαράντα τοις εκατό (40%) επί της αξίας των επιλέξιμων δαπανών της παραγωγής. Τυχόν μείωση του ποσοστού αυτού με ΚΥΑ, κατ’ ενάσκηση της κανονιστικής αρμοδιότητας της Διοίκησης βάσει ειδικής νομοθετικής εξουσιοδότησης, αντίκειται στο άρθρο 43 παρ. 2 του Συντάγματος. Η νομοθετική εξουσιοδότηση του άρθρου 87 παρ. 3 του Σ/Ν εν προκειμένω πάσχει νομικά διότι το θέμα που ρυθμίζεται ούτε ειδικό είναι ούτε λεπτομερειακό. Δεδομένου ότι ο υπολογισμός του ύψους του επενδυτικού κινήτρου ως συγκεκριμένου, «κλειδωμένου» ποσοστού των επιλέξιμων δαπανών ρυθμίζεται αποκλειστικώς με τον πρωτεύοντα κανόνα δικαίου του άρθρου 25 παρ. 1, διαφορετική ρύθμιση αυτού είναι εφικτή μόνο με τροποποίηση του εκδοθησόμενου νόμου και όχι με ΚΥΑ.