Αρχική Νόμος για τη συλλογική διαχείριση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίαςΆρθρο 07-TεκμήριαΣχόλιο του χρήστη ΑΕΠΙ - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ | 21 Ιανουαρίου 2016, 13:56
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΑΕΠΙ - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ' | 21 Ιανουαρίου 2016, 13:56

    Άρθρο 7 Νομοσχεδίου 1. Τεκμαίρεται ότι οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης έχουν την αρμοδιότητα διαχείρισης … Σχόλια ΑΕΠΙ: 1. Η διάταξη αντίκειται ευθέως στην Οδηγία (ιδίως στα άρθρα 2 παρ. 4, 16 παρ. 1 & άρθρο 3(β) αυτής σε συνδ. με τις σκέψεις 14, 15 & 19 του Προοιμίου της), σύμφωνα με την οποία οι Ανεξάρτητες Οντότητες Διαχείρισης και οι Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης λειτουργούν απολύτως ισότιμα (βλ. ad hoc σκέψη 15, άρθρο 2 παρ. 4 σε συνδ. με άρθρο 16 παρ. 1 Οδηγίας). Επομένως, το άρθρο 7 παρ. 1 του Νομοσχεδίου, το οποίο χορηγεί προνόμια, υπό τον τύπο των τεκμηρίων αποκλειστικά και μόνον στους ΟΣΔ και όχι και στις ΑΟΔ αντίκειται ευθέως στην Οδηγία. 2. Επίσης αντίκειται ευθέως στους εγχώριους και κοινοτικούς κανόνες περί προστασίας του ελεύθερου ανταγωνισμού, διότι ευνοεί τους ΟΣΔ έναντι των ΑΟΔ, τις οποίες κατατάσσει σε ανεπίτρεπτα υποδεέστερη θέση έναντι των ΟΣΔ. Επιπροσθέτως, επιβάλλει όρους άνισης μεταχείρισης μεταξύ ΟΣΔ και ΑΟΔ παραβιάζοντας και εξ αυτής της αιτίας των ελεύθερο και υγιή ανταγωνισμό. 3. Για τους ίδιους λόγους η συγκεκριμένη διάταξη αντίκειται ευθέως στα άρθρα 4 & 5 του Συντάγματος κατά το μέρος που αποκλείει τις ΑΟΔ από τις χορηγούμενες στους ΟΣΔ αρμοδιότητες και τεκμήρια. 4. Επισημαίνουμε όλως ιδιαιτέρως ότι η Οδηγία δεν εμπεριέχει απολύτως καμμία διάταξη, η οποία να χορηγεί περισσότερα δικαιώματα στους ΟΣΔ έναντι των ΑΟΔ. Αντιθέτως, προβλέπει ρητώς και ειδικώς ότι οι ΟΣΔ και οι ΑΟΔ διαφέρουν μόνον ως προς την νομική και ιδιοκτησιακή τους φύση, ενώ κατά τα λοιπά οι σκοποί και η δραστηριότητά τους στην αγορά της συλλογικής διαχειρίσεως δικαιωμάτων είναι ταυτόσημοι (βλ. ανωτέρω διατάξεις της Οδηγίας). 5. Είναι απολύτως σαφές ότι η παραπάνω διάταξη είναι σκοπίμως και υπαιτίως διατυπωμένη με το συγκεκριμένο περιεχόμενο, προκειμένου να αποκλείσει την ΑΕΠΙ από τα τεκμήρια που χορηγεί στους λοιπούς ΟΣΔ. Πρόκειται περί φωτογραφικής διατάξεως κατά της ΑΕΠΙ. Επομένως, εξυπηρετεί ευθέως συγκεκριμένα συμφέροντα κατά της ΑΕΠΙ. 6. Προκειμένου μάλιστα να εξυπηρετήσει τα συγκεκριμένα συμφέροντα δεν διστάζει να παραβιάσει όλους τους κοινοτικούς και συνταγματικούς κανόνες που αναφέρονται ανωτέρω. 7. Πρακτικό αποτέλεσμα των ανωτέρω θα είναι ο ουσιαστικός αποκλεισμός της ΑΕΠΙ από την δυνατότητα αποτελεσματικής διαπραγμάτευσης (άρθρο 16 παρ. 1 Οδηγίας) διαχειρίσεως, αδειοδοτήσεως και δικαστικής και εξώδικης προστασίας των έργων των μελών της, πνευματικών δημιουργών. Ενδεχομένως αυτός να είναι και ο υποκρυπτόμενος σκοπός πίσω από την συγκεκριμένη διάταξη. Άρθρο 7 παρ. 1 & 3 Νομοσχεδίου Παρ. 1 «… Εφόσον οργανισμός συλλογικής διαχείρισης που λειτουργεί με άδεια του Υπουργού Πολιτισμού ασκεί δικαιώματα ή αξιώσεις στο πλαίσιο του νόμου 2121/1993, τα οποία υπόκεινται σε υποχρεωτική συλλογική διαχείριση, τεκμαίρεται ότι εκπροσωπεί όλους ανεξαιρέτως τους δικαιούχους, ημεδαπούς και αλλοδαπούς και όλα ανεξαιρέτως τα έργα τους. …» Παρ. 3 «… Η διάταξη αυτή δεν εφαρμόζεται στις περιπτώσεις της υποχρεωτικής συλλογικής διαχείρισης.» Σχόλια ΑΕΠΙ: 1. Τεκμήριο και μάλιστα αμάχητο εκπροσωπήσεως του παγκοσμίου μουσικού ρεπερτορίου είναι αντίθετο με την ίδια τη φύση της συλλογικής διαχείρισης, που νοείται μετά από ανάθεση και όχι κατά τεκμήριο. Δεν νοείται δηλαδή ένας ΟΣΔ να «τεκμαίρεται» ότι διαχειρίζεται το «παγκόσμιο ρεπερτόριο» χωρίς αυτό να του έχει πραγματικά ανατεθεί προς διαχείριση. Στο πλαίσιο αυτό, το τεκμήριο εκπροσώπησης συνιστά παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης μεταξύ των ΟΣΔ καθώς και παραβίασης του δικαιώματος άσκησης της δραστηριότητας τους, οπότε είναι εμφανώς αντισυνταγματικό. 2. Εξάλλου, το 8 παρ. 2 της Οδηγίας 92/100/ΕΟΚ της 19ης Νοεμβρίου 1992 και ήδη άρθρο 8 παρ. 2 της Οδηγίας 2006/115/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 12ης Δεκεμβρίου 2006 ρητώς προβλέπει ότι για τις συγκεκριμένες χρήσεις που αφορά η “υποχρεωτική” συλλογική διαχείριση, η οφειλομένη από τους χρήστες αμοιβή αφορά αποκλειστικώς και μόνον τα φωνογραφήματα εκείνα που έχουν μεταδοθεί ραδιοφωνικώς και τα οποία ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝΤΑΙ από τον αιτούντα ΟΣΔ. 3. Η χορήγηση ποινικής και αστικής “ασυλίας” σε μία τέτοια περίπτωση είναι ακατανόητη, αντισυνταγματική και αντιδημοκρατική. Για ποιον λόγο κάποιος τίθεται υπεράνω του νόμου και προστατεύεται με “ασυλία”;