Αρχική Νόμος για τη συλλογική διαχείριση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίαςΆρθρο 09-Γενική συνέλευση των μελώνΣχόλιο του χρήστη ΑΕΠΙ - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ | 21 Ιανουαρίου 2016, 13:09
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΑΕΠΙ - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ' | 21 Ιανουαρίου 2016, 13:09

    Άρθρο 9 παρ. 6 Νομοσχεδίου 6. Όλα τα μέλη του οργανισμού συλλογικής διαχείρισης έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν και να ψηφίζουν στη γενική συνέλευση των μελών. Ο οργανισμός συλλογικής διαχείρισης μπορεί να περιορίσει τα δικαιώματα ψήφου στη γενική συνέλευση των μελών βάσει των ποσών που έχουν εισπραχθεί ή οφείλονται σε μέλος του ή/και βάσει της διάρκειας της ιδιότητας του μέλους, υπό την προϋπόθεση ότι τα κριτήρια αυτά καθορίζονται και εφαρμόζονται με δίκαιο και αναλογικό τρόπο, περιλαμβάνονται στο καταστατικό του οργανισμού συλλογικής διαχείρισης και δημοσιοποιούνται σύμφωνα με τα άρθρα 26 και 28. Παρατηρήσεις ΑΕΠΙ: Σύμφωνα με την ανωτέρω διάταξη οι αποφάσεις στις Γενικές Συνελεύσεις των δημιουργών - δικαιούχων δεν θα λαμβάνονται με ισότιμες ψήφους αυτών. Αντιθέτως, όσοι εξ αυτών λαμβάνουν υψηλότερα δικαιώματα θα έχουν πιο αυξημένη συμμετοχή στην λήψη των αποφάσεων. Με απλά λόγια, αυτοί που θα αποφασίζουν πλέον για τις τύχες όλων των δημιουργών – δικαιούχων θα είναι αυτοί που λαμβάνουν υψηλότερα δικαιώματα από την χρήση των ρεπερτορίων τους. Και φυσικά θα μπορούν να αποφασίζουν επί όλων των θεμάτων της λειτουργίας του ΟΣΔ που αναφέρονται στις προηγούμενες παραγράφους, δηλαδή επί των πάντων. Η ΑΕΠΙ διανέμει το 45% περίπου των δικαιωμάτων που εισπράττει σε τέσσερις διεθνείς εκδοτικές μουσικές εταιρίες (SONY BMG, WARNER CHAPPELL, EMI & UNIVERSAL). Αυτό επομένως θα είναι και το ποσοστό συμμετοχής τους στις Γενικές Συνελεύσεις των ΟΣΔ που θα δημιουργηθούν. Επομένως, με την εφαρμογή της πιο πάνω διατάξεως η διοίκηση όλων των ρεπερτορίων (ΕΙΔΙΚΩΣ ΔΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟΥ) θα περιέλθει αμέσως στα χέρια των μεγάλων ξένων εκδοτών μουσικής, οι οποίοι και θα αποφασίζουν για την μοίρα του. Η ΑΕΠΙ, η οποία σύμφωνα με την Οδηγία δεν θα αποτελούσε πλέον ΟΣΔ, αλλά ΑΟΔ δεν θα δεσμευόταν από την πιο πάνω διάταξη, η οποία εφαρμόζεται αποκλειστικώς και μόνον στους ΟΣΔ. Επομένως μπορεί να συνεχίσει ακώλυτα την ισότιμη αδειοδότηση και προστασία όλων των ρεπερτορίων που διαχειρίζεται. Τίθενται λοιπόν εύλογα και καίρια ερωτήματα: 1. Γιατί το Νομοσχέδιο επιλέγει να παραβιάσει ευθέως την Οδηγία και να εξαναγκάσει την ΑΕΠΙ να πάψει να λειτουργεί Ανεξάρτητα, Αμερόληπτα και Ισότιμα στην διαχείριση και προστασία όλων των μουσικών ρεπερτορίων; 2. Κρύβεται κάποιος από πίσω; Και αν ναι ποιος; 3. Αποτελεί πολιτική απόφαση η άμεση, καίρια και απόλυτη υποβάθμιση του ελληνικού και όλων των εθνικών μουσικών ρεπερτορίων έναντι αυτών που έχουν την μεγαλύτερη εμπορική αξία; 4. Είναι δίκαιο τα εμπορικά ρεπερτόρια να λαμβάνουν μόνα τους όλες τις αποφάσεις για την μοίρα όλων των υπολοίπων ρεπερτορίων; 5. Πώς θέλουμε από εδώ κι εμπρός να προχωρήσουμε; Θέλουμε ανεξάρτητους και ισότιμους δημιουργούς ή δημιουργούς έρμαια των αποφάσεων των οικονομικά ισχυρών; 6. Έχει αντιληφθεί η Πολιτεία ότι με τον εξαναγκασμό της ΑΕΠΙ να καταστεί ΟΣΔ παραδίδει όλο το Εθνικό Ρεπερτόριο και τα λοιπά Εθνικά Ρεπερτόρια στα μεγάλα αλλοδαπά συμφέροντα; 7. Και μάλιστα ότι για να το πετύχει αυτό ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ την Κοινοτική Οδηγία και το Κοινοτικό Κεκτημένο; 8. Θα πρέπει η Ελληνική Πολιτεία, στο σταυροδρόμι που βρίσκεται, να αποφασίσει ποια είναι η πολιτική που επιθυμεί να ακολουθήσει απέναντι στους πνευματικούς μας δημιουργούς και τον πολιτισμό που παράγουν. Τους προστατεύει ισότιμα και αμερόληπτα, όπως και η Οδηγία επιβάλλει, ή τους παραδίδει βορά σε αυτούς που θα αποφασίζουν πλέον κυριαρχικά για τη μοίρα τους; 9. Είναι η Πολιτική Ηγεσία ενήμερη για όλα τα ανωτέρω; Άρθρο 9 παρ. 10 Νομοσχεδίου Σχόλιο ΑΕΠΙ: Η υποχρεωτική κλήση “επί ποινή ακυρότητος” και παράσταση του ΟΠΙ στις ΓΣ των ΟΣΔ δεν προβλέπεται σε κανένα σημείο της Οδηγίας. Επίσης είναι αντισυνταγματική (παράβαση του άρθρου 5 του Συντάγματος) καθόσον συνιστά ανεπίτρεπτη επέμβαση του κράτους απευθείας στην λειτουργία ιδιωτικών νομικών προσώπων, πέραν ακόμη και της παροχής διοικητικής άδειας για τη λειτουργία τους.