Αρχική Νόμος για τη συλλογική διαχείριση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίαςΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ ΣΧΕΣΗ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΜΕ ΧΡΗΣΤΕΣ-Άρθρο22-Άδειες χρήσης –Σχόλιο του χρήστη ΑΕΠΙ - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ | 21 Ιανουαρίου 2016, 14:34
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΑΕΠΙ - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ' | 21 Ιανουαρίου 2016, 14:34

    Άρθρο 22 παρ. 5 Νομοσχεδίου 5. Στην περίπτωση που ο οργανισμός δεν χορηγεί άδεια λόγω διαφωνίας ως προς το ποσό της αμοιβής, θεωρείται ότι η άδεια έχει χορηγηθεί αν ο χρήστης προβεί στη διαδικασία της παραγράφου 1 του άρθρου 45. Παρατηρήσεις ΑΕΠΙ: 1. Η παρ. 5 του άρθρου 22 (που συναρτάται με το άρθρο 45 παρ. 1) δεν εμπεριέχεται στην Οδηγία και επομένως δεν αποτελεί μεταφορά αυτής, ως όλως εσφαλμένως και παραπειστικώς αναφέρεται στον τίτλο του άρθρου. 2. Επιβάλλει ουσιαστικά «αναγκαστική άδεια εκ του Νόμου» η οποία απαγορεύεται σε όλο το Κοινοτικό κεκτημένο της πνευματικής ιδιοκτησίας εκτός μίας μοναδικής εξαιρέσεως (της καλωδιακής αναμεταδόσεως), η οποία μάλιστα αναφέρεται όλως περιοριστικώς. 3. Μάλιστα, όλως αντιθέτως, το άρθρο 16 παρ. 3 της Οδηγίας αναφέρει ότι ο Οργανισμός μπορεί να αρνηθεί την αδειοδότηση της χρήσεως των έργων που εκπροσωπεί και να «παρέχει στον χρήστη αιτιολογημένη δήλωση στην οποία εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δεν προτίθεται να αδειοδοτήσει …» 4. Είναι εξάλλου γνωστό ότι τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας είναι απόλυτα και αποκλειστικά τόσο κατά τις διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες που δεσμεύουν την Ελλάδα, κατά το Σύνταγμα, αλλά και κατά το Κοινοτικό Δίκαιο. 5. Θεμελιώδης έκφανση του αποκλειστικού και απόλυτου χαρακτήρα των πνευματικών δικαιωμάτων είναι το δικαίωμα να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν την χρήση / εκμετάλλευσή τους. 6. Επομένως, μία διάταξη ως η παρ. 5 του άρθρου 22 που χορηγεί στον χρήστη «αναγκαστική άδεια» συγκρούεται ευθέως με τις οικείες διατάξεις της Συμβάσεως της Βέρνης, της Διεθνούς Συμβάσεως Πνευματικής Ιδιοκτησίας του ΠΟΔΙ (WCT) και της Συμφωνίας TRIPS, οι οποίες άπασες κατοχυρώνουν τον αποκλειστικό και απόλυτο χαρακτήρα των πνευματικών δικαιωμάτων. 7. Για τον ίδιο δε λόγο αντίκεινται ευθέως και στο άρθρο 3 παρ. 1 της Οδηγίας 2001/29/ΕΚ. Τέλος, για τους ίδιους λόγους, αντίκεινται και στο άρθρο 17(2) της Ευρωπαϊκής Χάρτας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, αλλά και στην σχετική νομολογία του ΕΔΔΑ.