Αρχική Νόμος για τη συλλογική διαχείριση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίαςΆρθρο 45-Ειδικές ρυθμίσεις για αμοιβές χρηστώνΣχόλιο του χρήστη ΑΘΗΝΑ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ | 22 Ιανουαρίου 2016, 15:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΑΘΗΝΑ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ' | 22 Ιανουαρίου 2016, 15:28

    Άρθρο 45 (Ειδικές ρυθμίσεις για αμοιβές χρηστών) Σχόλιο στην παράγραφο 2: Όπως ήδη επισημάναμε κατά τον σχολιασμό του άρθρου 18 του νομοσχεδίου, σε ένα σύστημα σύγχρονης και αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας θα έπρεπε να εντάσσεται υποχρεωτικά και η δραστική προσωρινή δικαστική μας προστασία κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας για τη δικαστική επίλυση των διαφορών μεταξύ των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης και των χρηστών. Θεωρούμε ως εκ τούτου επιβεβλημένη την αναβάθμιση της "δραστικότητας" της παρεχόμενης σήμερα με το άρθρο 908 ΚΠολΔ (δυνητικής) προσωρινής εκτελεστότητας, με τη θέσπιση του μέτρου της προσωρινής επιδίκασης του ημίσεως τουλάχιστον της κατά το άρθρο 65 παρ. 2 Ν. 2121/1993 αποζημίωσης, ώστε να αποτραπεί επιτέλους το απαράδεκτο φαινόμενο να συνεχίζουν οι παρανομούντες χρήστες, χωρίς καμία απολύτως οικονομική επιβάρυνσή τους, την χωρίς την άδεια των ΟΣΔ πνευματικών δικαιωμάτων χρήση των έργων των ρεπερτορίων των ΟΣΔ καθ’ όλο το χρονικό διάστημα μέχρι την έκδοση της τέμνουσας την διαφορά τελεσίδικης δικαστικής απόφασης. Ο δικαιοπολιτικός λόγος της θέσπισης του προαναφερόμενου μέτρου βρίσκεται πέρα από τον ρητά αναγνωρισμένο από τις περισσότερες ευρωπαϊκές νομοθεσίες διατροφικό χαρακτήρα των πνευματικών δικαιωμάτων στη διαπίστωση, ότι με την προσωρινή επιδίκαση αντιμετωπίζονται δραστικά οι κίνδυνοι που συνέχονται με το εξαιρετικά ευπρόσβλητο των πνευματικών δικαιωμάτων, αφού συνεπεία της ταχύτητας της αντίδρασης της έννομης τάξης εκλείπει ουσιαστικά το οικονομικό κίνητρο του χρήστη για την προσβολή των ανωτέρω δικαιωμάτων. Δεν πρέπει ταυτόχρονα να παραγνωρίζεται, ότι με την προτεινόμενη προσωρινή επιδίκαση παρέχεται στους σχετικά νέους ακόμα ΟΣΔ, που ιδρύθηκαν στη χώρα μας μετά τη θέση σε ισχύ του νόμου 2121/1993, ένα στέρεο οικονομικό θεμέλιο για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας και εν τέλει της αποτελεσματικότητάς τους. Ως καταρχήν θετική θα πρέπει να αξιολογηθεί ως εκ τούτου η διάταξη του άρθρου 45 παρ. 2 εδ. α του νομοσχεδίου, η οποία πάντως από νομικοτεχνικής απόψεως δεν μπορεί να παραμείνει ως έχει. Ως πλέον ενδεδειγμένη εμφανίζεται, κατά τη γνώμη μας, η ακόλουθη λύση: Να ρυθμιστεί το ζήτημα με δύο διαφορετικές, διακριτές μεταξύ τους διατάξεις, εκ των οποίων η πρώτη θα αφορά τα απόλυτα δικαιώματα και η δεύτερη τις αξιώσεις της εύλογης αμοιβής του άρθρου 49 ν. 2121/1993. Η αφορώσα τα απόλυτα δικαιώματα ρύθμιση θα πρέπει στη συνέχεια, ομού μετά της παραγράφου 1, να ενταχθεί στο άρθρο 22 του παρόντος νομοσχεδίου, στο οποίο αμφότερες οι διατάξεις ανήκουν άλλωστε συστηματικά. Οι παράγραφοι 5επ. του άρθρου 22 θα μπορούσαν διαμορφωθούν κατόπιν τούτου ως εξής: «5. Αν ο χρήστης διαφωνεί με το ύψος της αμοιβής που αξιώνει ο οργανισμός συλλογικής διαχείρισης, οφείλει πριν από οποιαδήποτε χρήση να προκαταβάλει στον οργανισμό ή το αιτούμενο ποσό αμοιβής ή το ποσό που έχει ορίσει το Μονομελές Πρωτοδικείο κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων ύστερα από αίτηση του χρήστη ως συνήθως καταβαλλόμενο σε παρόμοιες περιπτώσεις ή ως εύλογο, εφόσον δεν υπάρχουν παρόμοιες περιπτώσεις. Οριστικώς περί της αμοιβής αποφαίνεται το αρμόδιο δικαστήριο. 6. Στην περίπτωση που ο οργανισμός δεν χορηγεί άδεια λόγω διαφωνίας ως προς το ποσό της αμοιβής, θεωρείται ότι η άδεια έχει χορηγηθεί αν ο χρήστης προβεί στη διαδικασία της προηγούμενης παραγράφου. 7. Αν ο χρήστης προβεί σε χρήση χωρίς προηγούμενη άδεια του οργανισμού συλλογικής διαχείρισης, το Μονομελές Πρωτοδικείο ύστερα από αίτηση του οργανισμού συλλογικής διαχείρισης επιδικάζει προσωρινά κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων αποζημίωση, η οποία δεν δύναται να υπερβαίνει την αμοιβή που προβλέπεται για τη συγκεκριμένη χρήση στο αμοιβολόγιο του άρθρου 23. 8. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης παρέχουν τη δυνατότητα στους χρήστες να επικοινωνούν με αυτούς με ηλεκτρονικά μέσα».