Αρχική Νόμος για τη συλλογική διαχείριση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίαςΆρθρο 45-Ειδικές ρυθμίσεις για αμοιβές χρηστώνΣχόλιο του χρήστη Σύλλογος Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδας ΤΟ ΜΕΤΡΟΝ | 22 Ιανουαρίου 2016, 15:37
Υπουργείο Πολιτισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Άρθρο 45 παρ.1 Πολύ σωστά η διάταξη αυτή προβλέπειότι κριτήριο της αμοιβής που προσωρινά οφείλει να καταβάλει ο χρήστης μέχρι να οριστεί τελεσίδικα η αμοιβή είναι η συνήθως καταβαλλόμενη. Χρήστες διαμαρτύρονται θεωρώντας ότι η συνήθως καταβαλλόμενη είναι σε βάρος τους διότι έχει διαμορφωθεί από ΟΣΔ με μονοπωλιακή θέση. Κατ’ αρχήν το επιχείρημα αυτό δεν ισχύει ειδικά στο χώρο της δημόσιας εκτέλεσης όπου πλέον είναι υποχρεωτικές οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμφωνίες περί αμοιβής. Όμως και στις λοιπές περιπτώσεις οι χρήστες εκπροσωπούνται από ισχυρές ενώσεις που διαπραγματεύονται με τους ΟΣΔ για τον ορισμό της αμοιβής. Συνεπώς δεν υπάρχει αδύναμο μέρος στη σχέση ΟΣΔ – χρηστών. Εάν ο νόμος προέβλεπε ως προσωρινή ρύθμιση την εύλογη και όχι την συνήθη, τότε αυτό θα οδηγούσε σε διακριτική μεταχείριση στο βαθμό που η αμοιβή που θα ορίσει προσωρινά το Δικαστήριο θα διαφέρει από την συνήθως καταβαλλόμενη που καταβάλλουν όλοι οι υπόλοιποι χρήστες. Αλλά η χειρότερη συνέπεια θα είναι ότι οι χρήστες θα πάψουν να καταβάλουν ακόμα και αμοιβές που είναι καθιερωμένες με δικαστικές αποφάσεις επί σειρά ετών και και θα προσφεύγουν στο δικαστήριο επιδιώκοντας προσωρινά να καταβάλουν χαμηλότερες αμοιβές. Τέλος θα πρέπει να επισημανθεί ότι το συγκεκριμένο μέτρο αποτελεί προσωρινή ρύθμιση και όχι οριστική. Επομένως είναι παντελώς αβάσιμο το επιχείρημα με επίκληση της οδηγίας που προβλέπει ότι η αμοιβή που καταβάλουν οι χρήστες πρέπει να είναι εύλογη. Προφανώς πρέπει να είναι εύλογη αλλά αυτό έχει να κάνει με τον προσδιορισμό της στην τακτική και οριστική διαδικασία και όχι σε προσωρινό στάδιο, κατά το οποίο και ο δικαστής θα πρέπει να διευκολυνθεί στην έκδοση απόφασης σε σύντομο χρονικό διάστημα και με ασφάλεια δικαίου.