Αρχική Νόμος για τη συλλογική διαχείριση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίαςΆρθρο 69-Καταργούμενες και λοιπές ρυθμίσειςΣχόλιο του χρήστη Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας | 22 Ιανουαρίου 2016, 15:34
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας' | 22 Ιανουαρίου 2016, 15:34

    για την παράγραφο 8 Η παράγραφος 8 πρέπει να αφαιρεθεί εντελώς Αιτιολόγηση (α) Το εν λόγω άρθρο επιδιώκει τη σύσταση ενός συλλογικού διοικητικού οργάνου, με την ονομασία “Επιτροπή”, το οποίο παρότι δεν θα αποτελεί δικαστικό όργανο, ούτε και θα στελεχώνεται αποκλειστικά από δικαστές, θα έχει εντούτοις εξουσίες οι οποίες ανήκουν αποκλειστικά στη Δικαιοσύνη, π.χ. θα μπορεί να διατάξει έναν πάροχο να διακόψει την πρόσβαση των χρηστών σε κάποια ιστοσελίδα (β) Η συνολική διακοπή της πρόσβασης σε μία ιστοσελίδα παύει ουσιαστικά και άμεσα την ύπαρξή της και προκαλεί μία ζημία που δεν είναι αναστρέψιμη σε περίπτωση που το δικαστήριο δικαιώσει τον κάτοχο της ιστοσελίδας μετά την εκδίκαση της όποιας προσφυγής και την πάροδο αρκετών ετών που απαιτεί αυτή η εκδίκαση (γ) Είναι οξύμωρο το γεγονός ότι ενώ οι αποφάσεις της Επιτροπής δεν θα είναι δεσμευτικές για τη δικαιοσύνη και θα μπορούν να καταπέσουν όταν φτάσουν στο δικαστήριο, εντούτοις θα έχουν άμεση εφαρμογή και δεν θα αναστέλλονται με την άσκηση της προσφυγής. Αυτό αποτελεί ξεκάθαρη παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας (δ) Προκύπτει επιπλέον ότι η προτεινόμενη λειτουργία της επιτροπής αντιστρέφει τους μέχρι πρότινος όρους εκδίκασης μιας υπόθεσης, μεταφέροντας τους κατόχους των ιστοσελίδων σε υποδεέστερη θέση: με την μέχρι πρότινος νομική διαδικασία (πχ με την κατάθεση μήνυσης ενός Συλλογικού Φορέα Διαχείρισης εναντίον ιδιωτικού διαδικτυακού τόπου) ο κάτοχος του δικτυακού τόπου ήταν κατηγορούμενος, δηλαδή αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου ενώπιον δικαστηρίου. Με την παράγραφο 8 η δικαστική υπεράσπιση του κατόχου της ιστοσελίδας απαιτεί αυτός να δράσει πλέον όχι ως κατηγορούμενος, αλλά ως ενάγοντας, και μάλιστα όχι εναντίον μιας ιδιωτικής εταιρίας, όπως ενός Φορέα Συλλογικής Διαχείρισης, αλλά εναντίον ενός φορέα του δημοσίου, δηλαδή της Επιτροπής. Δεδομένης της τρέχουσας λειτουργίας της δικαιοσύνης, η αμφισβήτηση από έναν ιδιώτη μιας απόφασης μιας Επιτροπής του δημοσίου και μάλιστα "ειδικών" είναι κατά πολύ δυσκολότερη από την μέχρι πρότινος υπεράσπιση της αθωώτητας του εναντίον των ισχυρισμών ενός έταιρου ιδιώτη (ήτοι ενός Φορέα Συλλογικής Διαχείρισης). (ε) Οι χρόνοι επεξεργασίας που προτείνονται στις παραγράφους 4, 6, 8, 9 είναι μη εφαρμόσιμοι για ζητήματα διαδικτύου, τα οποία στην πλειοψηφία τους χρήζουν περίπλοκης νομικής ερμηνείας και αρκετά από αυτά εκδικάζονται εδώ και χρόνια σε ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια. Επισημαίνεται ενδεικτικά ότι αντίστοιχες επιτροπές, όπως το ΕΣΡ ή η ΕΕΤΤ απαιτούν κατά μέσο όρο 3-6 μήνες για να εξετάσουν ένα αίτημα της δικαιοδοσίας τους. Επιπλέον, οι χρόνοι επίδοσης αποφάσεων από δημόσιους κλητήρες μπορεί να ξεπεράσουν το διάστημα των 10 ημερών, με αποτέλεσμα πολλές υποθέσεις να εκδικαστούν “ερήμην” των θιγόμενων προσώπων εις βάρος τους. Τέλος, οι χρόνοι της παραγράφου 7, είναι εξοντωτικοί για έναν απλό κάτοχο ιστοσελίδας, αφού καλείται εντός 5 ημερών να υποβάλλει γραπτές αντιρρήσεις που προϋποθέτουν τη γνωμοδότηση νομικού συμβούλου (στ) Αντιστοίχως εξοντωτικά είναι τα ποσά του προστίμου της παραγράφου 11, αφού ελάχιστες ιστοσελίδες έχουν κύκλο εσόδων που να μπορεί να δικαιολογεί την πληρωμή ενός τέτοιου προστίμου, έστω και για μία ημέρα (ζ) Ζήτημα μεροληψίας τίθεται επίσης από το γεγονός ότι η “Επιτροπή” αποτελεί όργανο με ρυθμιστικό χαρακτήρα για τη λειτουργία των ιστοσελίδων, ωστόσο έχει και έμμεση οργανική σχέση με τους ΟΣΔ (μέσω της συμμετοχής του ΟΠΙ), δηλαδή κρίνει εν μέρει μονομερώς στην όποια απόφαση. Ως συμπέρασμα, θεωρούμε ότι η σύσταση της επιτροπής, παρότι φαινομενικά συντομεύει τις διαδικασίες και τους χρόνους επίλυσης ζημάτων πνευματικής ιδιοκτησίας στο διαδίκτυο, ουσιαστικά ισχυροποιεί τους Φορείς Συλλογικής Διαχείρισης και συνθλίβει τη θέση των ιδιοκτητών ιστοσελίδων. Οι τελευταίοι, στην πλειοψηφία τους μικρές επιχειρήσεις με ελάχιστα έσοδα, καλούνται να επωμιστούν το οικονομικό κόστος και τη χρονική πίεση της υπεράσπισης της θέσης τους σε έλαχιστο χρονικό διάστημα και με σαφώς μειονεκτικούς όρους