1. Παράσταση επιτρέπεται να γίνεται σε θέατρο ή χώρο, για τον οποίο έχει εκδοθεί άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας και μέσα στο πλαίσιο που ορίζει η σχετική άδεια. Κατ’ εξαίρεση, παράσταση επιτρέπεται να γίνει και σε χώρο για τον οποίο δεν έχει εκδοθεί άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας, εφ’ όσον χορηγηθεί άδεια παράστασης.
2. Σε περίπτωση πολυχώρου, η άδεια εκδίδεται για κάθε χώρο χωριστά.
3. Δεν απαιτείται άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας ή άδεια παράστασης για παραστάσεις που δίνονται σε αδειοδοτημένους χώρους συνάθροισης κοινού με μέγιστο πληθυσμό μικρότερο των 50 ατόμων.
Στο Άρθρο 3.3
Θα θέλαμε όλοι να διασαφηνιστεί τι είναι «αδειοδοτημένος χώρος συνάθροισης κοινού». Μιλάμε για τους χώρους συνάθροισης κοινού που αναφέρονται στην αρχή του Άρθρου 10 του ΠΔ 71/1988; Κάποιοι από αυτούς δεν υπάγονται σε άδειες λειτουργίας, σωστά; Χρειαζόμαστε συγκεκριμένα κάποια παραδείγματα τέτοιων χώρων για να δούμε αν θα βοηθήσει ουσιαστικά αυτή η ρύθμιση. Δεν είναι σαφές από ΠΟΙΟΝ πρέπει να είναι αδειοδοτημένος ένας χώρος συνάθροισης και υπάρχει δικαιολογημένη αγωνία ότι μπορεί να δημιουργηθεί το ίδιο πρόβλημα με πριν. Π.χ. ένας χώρος κάτω των 50 τι θα δείξει σε έναν έλεγχο;
Επίσης, ζητάμε την παρακάτω προσθήκη / διευκρίνυση, η οποία θεωρούμε θα βοηθήσει και στην περίπτωση πολυχώρων:
3. Δεν απαιτείται άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας ή άδεια παράστασης για παραστάσεις που δίνονται σε αδειοδοτημένους χώρους συνάθροισης κοινού με μέγιστο πληθυσμό μικρότερο των 50 ατόμων εντος της αιθουσας των παραστασεων.
σχετικά με την παράγραφο 3.3
Οι χώροι που είναι κάτω των 50 ατόμων θέλουν να κάνουν μόνο παραστάσεις, τι άδεια θα βγάλουν? όταν στο άρθρο 10 αναφέρεται
ότι
Οι παρακάτω διατάξεις του άρθρου αυτού έχουν εφαρμογή μόνο σε χώρους συνάθροισης κοινού με πληθυσμό ΆΝΩ των 50 ατόμων.
Άρθρο 10
[Όπως αντικαταστάθηκε και τροποποιήθηκε με τις:
α) Υ.Α. 81813/5428/1993 (ΦΕΚ 647 τ. Α’)
β) Υ.Α. 54229/2498/1994 (ΦΕΚ 312 τ. Β’)]
Χώροι συνάθροισης κοινού
1. ΓΕΝΙΚΑ.
1.1. Στους χώρους συνάθροισης κοινού περιλαμβάνονται τα κτίρια ή τα τμήματα κτιρίων στα οποία συγκεντρώνεται το κοινό για κοινωνικές, οικονομικές, πολιτιστικές, θρησκευτικές, ψυχαγωγικές επιστημονικές και αθλητικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες καθώς και για την αναμονή συγκοινωνιακών μέσων. Ταξινομούνται για τις ανάγκες του κανονισμού αυτού στις ακόλουθες κατηγορίες ανάλογα με τη χρήση:
Σ1: Θέατρα, κινηματογράφοι, συνεδριακά κέντρα, αίθουσες διαλέξεων, συναυλιών, δικαστηρίων, αμφιθέατρα και μεγάλες αίθουσες διδασκαλίας, ναοί, κ.λ.π.
Σ2: Χώροι εκθέσεων, μουσεία, χώροι αναμονής συγκοινωνιακών μέσων, χώροι αναμονής θεαμάτων (φουαγιέ), κ.λ.π.
Σ3: Εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία, καφενεία, κέντρα διασκεδάσεως, λέσχες, BAR, κ.λ.π.
Σ4: Χώροι αθλητικών εκδηλώσεων.
Οι διατάξεις του άρθρου αυτού έχουν εφαρμογή μόνο σε χώρους συνάθροισης κοινού με πληθυσμό άνω των 50 ατόμων.