1. Το αθλητικό σωματείο μπορεί, με απόφαση του διοικητικού του συμβουλίου, να ορίζει αντίτιμο για τις υπηρεσίες εκμάθησης των αθλημάτων που καλλιεργεί. Το αντίτιμο αυτό καταβάλλεται από όσους δέχονται τις σχετικές υπηρεσίες, είτε είναι μέλη είτε όχι του αθλητικού σωματείου. Η διάταξη δεν εφαρμόζεται στους αθλητές των αγωνιστικών ομάδων του σωματείου.
2. Εφόσον τηρούνται οι κανονισμοί της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (Δ.Ο.Ε.) και της οικείας Διεθνούς Αθλητικής Ομοσπονδίας, καθώς επίσης και οι διατάξεις του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων και της κείμενης φορολογικής νομοθεσίας, και εφόσον δεν αναιρείται ο μη κερδοσκοπικός σκοπός του, το αθλητικό σωματείο μπορεί :
α)να δέχεται δωρεές, εφόσον αυτές δεν προέρχονται από άλλα αθλητικά σωματεία, ή από φυσικά, ή από νομικά πρόσωπα που συνδέονται με οποιοδήποτε τρόπο με αθλητικές δραστηριότητες,
β) να συνάπτει συμβάσεις χορηγίας ή διαφήμισης με φυσικά ή νομικά πρόσωπα για την ανάπτυξη της αθλητικής δραστηριότητας του,
γ)να συνάπτει συμβάσεις εμπορικής εκμετάλλευσης της επωνυμίας, του εμβλήματος και των λοιπών διακριτικών του στοιχείων,
δ)να ασκεί οποιαδήποτε άλλη οικονομική δραστηριότητα σχετική με την αθλητική του δραστηριότητα.
3. Με απόφαση του αρμόδιου, κατά τις διατάξεις του Κ.Πολ.Δ., δικαστηρίου, μπορεί να διαλυθεί το αθλητικό σωματείο, αν το ζητήσει η διοίκησή του, ή το ένα τρίτο των μελών του, ή η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, αν:
α) μειώθηκε ο αριθμός των μελών του κάτω από τα είκοσι (20),
β) είναι αδύνατο να αναδειχθεί διοίκηση ή γενικά να εξακολουθήσει να λειτουργεί το σωματείο σύμφωνα με το καταστατικό του και τον παρόντα νόμο,
γ) από τη μακρόχρονη αδράνεια ή από την απουσία αθλητικής δραστηριότητας συνάγεται ότι ο σκοπός του έχει εγκαταλειφθεί, ή
δ) επιδιώκει σκοπό διαφορετικό από εκείνον που καθορίζεται στο καταστατικό του ή αν ο σκοπός του αντιβαίνει στις διατάξεις του παρόντος νόμου.
4. Μετά την εκκαθάριση, όλα τα περιουσιακά στοιχεία του αθλητικού σωματείου που προέρχονται από δωρεές, χορηγίες, παραχωρήσεις, χρηματοδοτήσεις, επιχορηγήσεις και παροχές κάθε φύσεως από το Ελληνικό Δημόσιο ή από νομικά πρόσωπα του δημόσιου τομέα, περιέρχονται στο Ελληνικό Δημόσιο και εποπτεύονται από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού για την εξυπηρέτηση αθλητικών σκοπών. Η διάταξη δεν εφαρμόζεται για τα αθλητικά σωματεία της παραγράφου 3 του άρθρου 29 του παρόντος.
5. Κάθε αθλητικό σωματείο τηρεί υποχρεωτικά, εκτός από όσα προβλέπονται στη φορολογική νομοθεσία, και τα εξής βιβλία:
α) μητρώου μελών,
β) μητρώου αθλητών,
γ) μητρώου προπονητών,
δ) πρακτικών συνεδριάσεων γενικών συνελεύσεων,
ε)πρακτικών συνεδριάσεων διοικητικού συμβουλίου,
στ) πρωτοκόλλου, για όλα τα έγγραφα που εισέρχονται και εξέρχονται,
η) χορηγιών, δωρεών και λοιπών συμβάσεων της παραγράφου 2.
6. Τα βιβλία, πριν από τη χρήση τους, με την επιφύλαξη των διατάξεων της κείμενης φορολογικής νομοθεσίας, θεωρούνται από τις αρμόδιες υπηρεσίες της οικείας Περιφέρειας.
Άρθρο 35
Υποχρεώσεις – Δικαιώματα Αθλητικού Σωματείου
5. Κάθε αθλητικό σωματείο τηρεί υποχρεωτικά, εκτός από όσα προβλέπονται στη φορολογική νομοθεσία, και τα εξής βιβλία:
α) μητρώου μελών,
β) μητρώου αθλητών,
γ) μητρώου προπονητών,
δ) πρακτικών συνεδριάσεων γενικών συνελεύσεων,
ε)πρακτικών συνεδριάσεων διοικητικού συμβουλίου,
στ) πρωτοκόλλου, για όλα τα έγγραφα που εισέρχονται και εξέρχονται,
ζ)
η) χορηγιών, δωρεών και λοιπών συμβάσεων της παραγράφου 2.
θ)
ζ) βιβλίο απογραφής
θ) βιβλίο αποθήκης
7 (Πρόσθετη παράγραφος). Το ΔΣ του Σωματείου κηρύσσεται έκπτωτο, αν δεν εκπληρώσει τις οικονομικές υποχρεώσεις του, πέραν του διμήνου, προς τους εργαζομένους, τους προπονητές και τους αθλητές του (περίπτωση ΑΕΚ).
Τα αθλητικά σωματεία για την καλλιέργεια και διάδοση του αθληματος να είναι υποχρεωμένα να προσλαμβάνουν ως κύριο προπονητή ,προπονητή κατηγορίας κατ΄ Α ή αποφοίτου ΤΕΦΑΑ ο οποίος με την έναρξη της αθλητικής σαιζον να καταθέτει ενυπόγραφο απο τον ίδιο αναλυτικό ετήσιο πρόγραμμα προπόνησης στην οικία αρχή,του αθλητή ή αθλητών ή της ομάδας που προκειται να προπονήσει.Πέραν τη υποχρέωσης του αθλ.σωματείου να συμμετεχει σε αγώνες,να προσλαμβλανει προπονητή κατ.Α ή αποφοίτου ΤΕΦΑΑ,να υπάρχει και η υποχρέωση της κατάθεσης απο τον προπονητή αυτόν αναλυτικού ετήσιου προγραμματος προπονησης για του αθλητες που θα αναλάβει.Με την παρουσία και συνεργασία προπονητή κατηγορίας Α ή πτυχιούχου ΤΕΦΑΑ να επιτρέπεται και η συνεργασία του σωματείου με προπονητές Β και Γ κατηγορίας. Μη τηρηση των παράπάνω να επιφέρει ποινικές κυρώσεις , πρόστιμα και απαγόρευση ενασχόλησης στο μέλλον με σωματεία σε άτομα που ανήκουν σε Δ.Σ των σωματείων.
Σχετικά με το σχόλιο του Δημήτρη Πετρά για την παράγραφο 3:
Η διάταξη του άρθρου 3 αποτελεί ουσιαστικά μεταφορά στον αθλητικό νόμο του άρθρου 105 ΑΚ περί διάλυσης του σωματείου, στην οποία οι προϋποθέσεις διάλυσης δεν απαιτείται να συντρέχουν σωρευτικά. Η παρατήρηση σχετικά με το αν πρέπει τα αιτούντα μέλη να είναι και οικονομικά τακτοποιημένα ή/και να έχουν δικαίωμα ψήφου είναι πράγματι σωστή και θα πρέπει να διευκρινιστεί ρητά το συγκεκριμένο ζήτημα. Δεν θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει διαφορετική ρύθμιση από αυτή του άρθρου 105 ΑΚ σχετικά με τον αριθμό μελών που μπορούν να ζητήσουν τη διάλυση (1/5 στο άρθρο 105 ΑΚ και 1/3 στη διάταξη αυτή) καθώς η διάταξη του άρθρου 105 ΑΚ εφαρμόζεται ούτως ή άλλως (εν όψει και του άρθρου 29 του σχεδίου) και στα αθλητικά σωματεία, αφού αποτελούν σωματεία και ως εκ τούτου μπορούν να προκύψουν ζητήματα κανονιστικών αντινομιών. Επίσης, με βάση το άρθρο 105 ΑΚ εποπτεύουσα αρχή που μπορεί να ζητήσει τη διάλυση του σωματείου είναι και η Περιφέρεια της έδρας του σωματείου, η οποία και στην πράξη επίσης τηρεί πλήρη και ενημερωμένο φάκελο για το κάθε σωματείο και σε αυτή κοινοποιείται υποχρεωτικά και τυχόν απόφαση για ίδρυση του σωματείου ή τροποποίηση του καταστατικού του. Ως εκ τούτου, αν παραμείνει η συγκεκριμένη παράγραφος στον αθλητικό νόμο, θεωρώ ορθότερο είτε να αντικατασταθεί η αναφορά περί αρμοδιότητας της Γ.Γ.Α. από γενική αναφορά για «εποπτεύουσα αρχή» είτε να συμπληρωθεί η αναφορά αυτή με την προσθήκη της αρμοδιότητας της οικείας Περιφέρειας.
Σχετικά με τις διατάξεις της παραγράφου 2 επισημαίνω τα εξής:
Το δικαίωμα του αθλητικού σωματείου να συνάπτει συμβάσεις οικονομικής εκμετάλλευσης της επωνυμίας, του εμβλήματος και των λοιπών διακριτικών του στοιχείων αποτελεί κατά την άποψή μου πολύ ορθή ρύθμιση και στην ουσία αποτελεί πολύ επιτυχημένη μεταφορά στο αθλητικό δίκαιο της θεωρίας περί οικονομικής εκμετάλλευσης των στοιχείων της προσωπικότητας (right of publicity). Η θεωρία αυτή, η οποία αναπτύχθηκε αρχικά στις Η.Π.Α. και στη συνέχεια μεταφέρθηκε και στο ελληνικό δίκαιο (βλ. αναλυτικά Ι. Καράκωστα, Το Δίκαιο των Μ.Μ.Ε., σελ. 421 επ., βλ. επίσης Ν. Ρόκα, Εκμετάλλευση και προστασία της διαφημιστικής αξίας, ΕΕμπΔ 1999, σελ. 1 επ., Ψάρα, Η εμπορική εκμετάλλευση της φήμης προσώπων ή έργων του πνεύματος, ΕΕμπΔ 1999, σελ. 348-349), αφορά ως επί το πλείστον φυσικά πρόσωπα (π.χ. ακόμα και αθλητές), πλην όμως η ουσιώδης αξιολογική αντιστοιχία μεταξύ των οικονομικά εκμεταλλεύσιμων στοιχείων προσωπικότητας φυσικών και νομικών προσώπων, καθιστά επιτακτική εν προκειμένω τη «μεταφορά» της στο αθλητικό δίκαιο με πρόβλεψη περί οικονομικής εκμετάλλευσης των στοιχείων προσωπικότητας όλων των αθλητικών φορέων. Η υφιστάμενη ρύθμιση του άρθρου 8 παρ. 4 εδ. β΄ ν. 2725/1999 είναι κατά την άποψή μου παρωχημένη και εκτός της αθλητικής πραγματικότητας και η προτεινόμενη τροποποίηση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Επισημαίνω όμως ότι εν όψει του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα των αθλητικών σωματείων, ο όρος «συμβάσεις εμπορικής εκμετάλλευσης» πρέπει να αντικατασταθεί από τον όρο «συμβάσεις οικονομικής εκμετάλλευσης».
Η πρόβλεψη του δικαιώματος του ερασιτεχνικού αθλητικού σωματείου να ασκεί οποιαδήποτε άλλη οικονομική δραστηριότητα σχετική με την αθλητική του δραστηριότητα, εφ’ όσον δεν αναιρείται ο μη κερδοσκοπικός σκοπός του, θεωρώ ότι στην πράξη θα προκαλέσει πάρα πολλά προβλήματα καταστρατήγησης του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα του σωματείου και απαγορευόμενης υπόκρυψης εμπορικής δραστηριότητας. Η υφιστάμενη στο άρθρο 8 παρ. 3 ν. 2725/1999 απαγόρευση η δραστηριότητα του σωματείου να υποκρύπτει εμπορική δραστηριότητα είναι πολύ χρήσιμη και πρέπει να εξακολουθήσει να ισχύει, καθώς θα διαφορετική περίπτωση τίθενται και πολύ σοβαρά φορολογικά ζητήματα (σωματείο που δεν υπόκειται σε Φ.Π.Α. ή ν.π.ι.δ. υποκείμενο σε Φ.Π.Α. και σε ποιες περιπτώσεις ειδικότερα; υποχρέωση υποβολής περιοδικών δηλώσεων Φ.Π.Α.;) καθώς και ζητήματα νομιμότητας σκοπού (π.χ. σωματείο με σκοπό προεχόντως την άθληση και συμμετοχή σε αθλητικούς αγώνες και δευτερευόντως την πώληση αθλητικών ειδών) και εντεύθεν νομιμότητας λειτουργίας του σωματείου καθώς σύμφωνα με την παράγραφο 3, αν το σωματείο έχει σκοπό διαφορετικό από αυτόν που προβλέπεται στον αθλητικό νόμο, συντρέχει λόγος διάλυσής του.
Στην παράγραφο 3 δεν είναι σαφές αν οι λόγοι διάλυσης συντρέχουν σωρευτικά ή εναλλακτικά.
Επίσης, χρειάζεται προσοχή, η διατύπωση »αν το ζητήσει η διοίκησή του, ή το ένα τρίτο των μελών του, ή η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού» αναφορικά με το ένα τρίτο των οικονομικως τακτοποιημένων (και όχι απλά) μελων του, καθως το αντίθετο μπορει να οδηγησει σε επικινδυνες, αθέμιτες και κακοβουλες ενεργειες εις βάρος σωματειων.
Λαμβάνοντας υπόψη τα διαλαμβανόμενα στην παράγραφο τρία (3), τι προβλέπεται αν κάποιο σωματείο διαλυθεί αλλά υφίσταται Α.Α.Ε. με το όνομα του ιδρυτικού σωματείου;