1. Στους αθλητές όλων των κατηγοριών, που σημειώνουν εξαιρετική αγωνιστική διάκριση παρέχεται, μετά από εισήγηση του Ε.Σ.Α.Σ. και της Ε.Ο.Ε., οικονομική επιβράβευση ανάλογα με το μέγεθος της διάκρισης και τα εισοδήματα των αθλητών που διακρίθηκαν, το ύψος της οποίας, οι προϋποθέσεις για τη χορήγησή της, τα δικαιολογητικά που απαιτούνται, η διαδικασία για την εκκαθάριση και την καταβολή της, και κάθε άλλο συναφές ειδικότερο θέμα καθορίζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Πολιτισμού και Αθλητισμού. Η απόφαση αυτή εκδίδεται στο πρώτο τρίμηνο κάθε έτους και αφορά τις διακρίσεις του προηγούμενου έτους. Το μισό (1/2) της οικονομικής επιβράβευσης που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο της παρούσας χορηγείται στους προπονητές αθλητών, στους προπονητές και συνοδούς – αθλητές των αθλητών με αναπηρία που αγωνίζονται μαζί, όπου προβλέπεται από τους κανονισμούς αθλημάτων της οικείας αθλητικής ομοσπονδίας, οι αθλητές των οποίων σημειώνουν διάκριση της παραγράφου 2 του άρθρου 13.
2. Σε αθλητή που σημειώνει περισσότερες από μία διακρίσεις μέσα στο ίδιο ημερολογιακό έτος, χορηγείται η οικονομική επιβράβευση της μεγαλύτερης διάκρισης, προσαυξημένη με ποσοστό είκοσι τοις εκατό (20%) της οικονομικής επιβράβευσης που αντιστοιχεί σε καθεμία από τις άλλες διακρίσεις.
ΑΡΘΡΟ 14, παρ. 1:
Τίθεται ζήτημα αξιοπιστίας της πρόβλεψης για οικονομική επιβράβευση ανάλογα με «…τα εισοδήματα των αθλητών που διακρίθηκαν…», σύμφωνα με την σχετική πρόβλεψη του άρθρου, αφού τίθεται μία αόριστη και χωρίς συγκεκριμένες προϋποθέσεις αναφορά περί της εισοδηματικής κατάστασης των διακριθέντων αθλητών, χωρίς ειδικότερο προσδιορισμό, με αποτέλεσμα να ανακύπτουν εύλογα ερωτηματικά. Πέραν τούτου είναι προφανώς παράλογη και αντίθετη με την αρχή της ισότητας (άρθρο 4 του Συντάγματος) η θέση να μην επιβραβεύονται διακριθέντες αθλητές οι οποίοι ενδεχομένως να έχουν καλή εισοδηματική κατάσταση, αφού το νόημα της πρόβλεψης περί οικονομικής επιβράβευσης είναι όπως το λέει η λέξη: η «επιβράβευση» των αθλητών από την πολιτεία. Δηλαδή αποδεχόμαστε να μην επιβραβεύουμε τους ευρισκόμενους σε καλή εισοδηματική κατάσταση; Ή μήπως επιθυμούμε αθλητές οι οποίοι αντί να ασχολούνται με το άθλημά τους, να ασχολούνται σχετικά με το πώς θα μεριμνήσουν να τοποθετήσουν την εισοδηματική τους κατάσταση σε χαμηλό επίπεδο, προκειμένου να μην στερηθούν την επιβράβευση που θα λάβουν όλοι οι υπόλοιποι διακριθέντες συναθλητές τους;
Προτείνουμε την διαγραφή της πρόβλεψης περί επιβράβευσης των διακριθέντων αθλητών ανάλογα με τα εισοδήματά τους.
Όπως ίσχυε νομοθετικά και προηγουμένως, πρέπει:
Το ύψος της οικονομικής επιβράβευσης για κάθε διάκριση να καθορίζεται με απόφαση του αρμόδιου για τον αθλητισμό Υπουργού. Η απόφαση αυτή θα εκδίδεται μέσα σε προθεσμία έξι (6) μηνών πριν από την τέλεση των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων και θα ισχύει για τέσσερα (4) τουλάχιστον έτη.
Η επιβράβευση αυτή, θα χορηγείται σε κάθε αθλητή με κοινή απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του αρμόδιου για τον αθλητισμό Υπουργού. Η απόφαση χορήγησης θα εκδίδεται εντός του πρώτου διμήνου κάθε έτους και αφορά τις διακρίσεις του προηγούμενου έτους.
Σύντομη αιτιολόγηση:
Δεν μπορεί να υπάρξουν εισοδηματικά κριτήρια, διότι η ίδια μέγιστη προσπάθεια δύο πρωταθλητών θα επιβραβεύεται άνισα από την Πολιτεία. Πχ. Δεν θα μπορούσε ένας εργαζόμενος να πληρώνεται λιγότερο από έναν συνάδελφό του σε ακριβώς ίδια θέση εργασίας, μόνο και μόνο λόγω καλύτερης οικονομικής κατάστασης. Επίσης το ύψος των ποσών πρέπει να είναι καθορισμένο πριν τους αγώνες, για να υπάρχει κίνητρο και για να μπορεί ο καθένας να ελέγξει το κόστος της προετοιμασίας. Πχ. Δεν θα μπορούσε ένας εργαζόμενος να μάθει τις αποδοχές του για την χρονιά, το επόμενο έτος.
Η οικονομική επιβράβευση αφορά την αναγνώριση από την πολιτεία της διάκρισης του αθλητή. Εξυπακούεται ότι για να πετύχει ο αγωνιζόμενος διάκριση έχει εκτός από την συνεχή προσπάθεια, ξοδέψει και κάποιο ανάλογα με το είδος του αθλήματός μικρό ή μεγάλο χρηματικό ποσό.
Πως σε έναν διακριθέντα έφηβο αθλητή θα εξηγήσει η πολιτεία την μη καταβολή του οικονομικού επάθλου που του αναλογεί λόγω οικονομικών κριτηρίων που η εφορία φαντάζεται ότι υπάρχουν, ενώ οι γονείς του προσπαθούν να εξηγήσουν ότι δεν μπορεί να συμμετέχει σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα διότι έχουν οικονομικό πρόβλημα; Η οικονομική ενίσχυση αφορά τον ίδιο έφηβο αθλητή και την δυνατότητα που του δύνεται να συνεχίσει επενδύοντας τα χρήματα αυτά στην εξέλιξή του.
Να υπάρχει ενιαιος και σαφής τιμοκατάλογος με το ύψος των αφορολογητων οικονομικων επιβραβευσεων της πολιτείας-κρατους-Έθνους προς του πρωταθλητές αναλόγως την θέση ,τους αγώνες ή την επίδοση.
Σε ερασιτέχνη αθλητή που πετυχαίνει περισσότερες της μία επιτυχίας σε διεθνές επίπεδο, ως κίνητρο απόδοσης, δεν θα έπρεπε να υπήρχε οικονομικός περιορισμός. Έμμεσα δημιουργεί ψυχολογικό υπόβαθρο κάμψης της προσπάθειας για κατάκτηση των πρώτων θέσεων. Οι αμοιβές εφόσον υπάρχουν, είναι ένα ισχυρό «ντόπινγκ» για διαρκή προσπάθεια από μέρους του αθλητή.
Ο καθορισμός της διαδικασίας αμοιβής του αθλητή με την μέθοδο της επιχορήγησης, ή ως κίνητρο απόδοσης, θα μπορούσε να περάσει απευθείας μέσω της οικίας ομοσπονδίας, με απευθείας κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό του αθλητή και ενημέρωση της ΔΟΥ και όχι διαμέσου των σωματείων όπου ανήκει ο ερασιτέχνης αθλητής.