Άρθρο 01 – Ορισμός – Σκοπός

1. Αθλητικό Σωματείο είναι η ένωση φυσικών προσώπων η οποία ιδρύεται και λειτουργεί σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 78 επ. του Αστικού Κώδικα, 787 ΚΠολΔ, των άρθρων 12 παρ. 1 και 16 παρ. 9 του Συντάγματος και του παρόντος νόμου. Δεν επιδιώκει την απόκτηση κέρδους και πρωταρχικό σκοπό έχει τη συμμετοχή των αθλητών του σε αθλητικούς αγώνες. Περαιτέρω αποβλέπει:
α) στη συστηματική καλλιέργεια και στην ανάπτυξη των δυνατοτήτων των αθλητών του,
β) στην ανάπτυξη και προαγωγή των αθλημάτων που καλλιεργεί,
γ) στην παροχή υπηρεσιών εκγύμνασης για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, την πρόληψη και την εξασφάλιση της υγείας των αθλητών και όσων αθλούνται και
δ) στην προαγωγή του αθλητικού ιδεώδους και του φίλαθλου πνεύματος μεταξύ των μελών του και των αθλητών.

2. Το Αθλητικό Σωματείο είναι η πρωτοβάθμια αθλητική οργάνωση του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Μπορεί να ασκεί και άλλες δραστηριότητες που συνάδουν με τον καταστατικό του σκοπό, καθώς επίσης και να έχει και οποιονδήποτε άλλο, δευτερεύοντα, καταστατικό σκοπό, υπό την προϋπόθεση ότι δεν αναιρείται ο μη κερδοσκοπικός χαρακτήρας του.

3. Ως άθλημα νοείται αυτό που συμπεριλαμβάνεται αυτοτελώς στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων ή για το οποίο υπάρχει αυτοτελής διεθνής Ομοσπονδία. Στο πλαίσιο κάθε αθλήματος μπορεί με απόφαση της οικείας Ομοσπονδίας να διαμορφώνονται διαφορετικοί κλάδοι ή κατηγορίες άσκησής του.

  • 9 Δεκεμβρίου 2016, 11:26 | ΠΑΝΕΛ. ΣΥΛ. ΥΠΑΛ. Γ.Γ.Α.

    Πρέπει να προβλεφθεί στην παρ. 2 ποσόστωση της κυρίας αθλητικής δραστηριότητας του αθλητικού Σωματείου σε σχέση με τις δευτερεύουσες ώστε να αποφευχθεί το φαινόμενο σωματείου με μηδέν αθλητές και να το θεωρεί η οικεία Ομοσπονδία ως αθλητικό.

    Ως εκ τούτου, προτείνεται να προστεθεί η φράση:
    2. Το Αθλητικό Σωματείο είναι η πρωτοβάθμια αθλητική οργάνωση του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Μπορεί να ασκεί και άλλες δραστηριότητες που συνάδουν με τον καταστατικό του σκοπό, καθώς επίσης και να έχει και οποιονδήποτε άλλο, δευτερεύοντα, καταστατικό σκοπό, «εφόσον οι δευτερεύουσες δραστηριότητες αυτές δεν ξεπερνούν σε ετήσια βάση το 30% των πρωτευόντων» και υπό την προϋπόθεση ότι δεν αναιρείται ο μη κερδοσκοπικός χαρακτήρας του.

  • 9 Δεκεμβρίου 2016, 11:29 | ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

    Θα πρέπει να ληφθεί πρόνοια όσον αφορά την επωνυμία των σωματείων

  • 9 Δεκεμβρίου 2016, 08:26 | Στέλιος Χριστοδούλου

    Από την διαβούλευση λείπει χώρος για γενικές παρατηρήσεις, επομένως παραθέτω εδώ:
    Λείπει αρχικό άρθρο με ορισμούς (π.χ. τι είναι αγώνας, τι είναι επίσημη συνάντηση, τι είναι αθλητικό είδος, τι είναι αθλητική εγκατάσταση, τι είναι αθλητής και τι είναι αγωνιζόμενος αθλητής κλπ κλπ) ενώ, επίσης, συχνά χρησιμοποιούνται διαφορετικοί όροι για το ίδιο αντικείμενο προκαλώντας σύγχυση. Π.Χ Τέλεση – διεξαγωγή, συνάντηση – εκδήλωση κλπ

    Γενικότερα χρειάζεται τόσο κωδικοποίηση και απλούστευση του νόμου αφού δεν αφορά σε εξειδικευμένους νομικούς αλλά σε απλούς πολίτες που καλούνται να κινηθούν σε ένα νομικό πλαίσιο για μια δραστηριότητα που αφορά σε όλη την κοινωνία.
    Επ’ αυτού προτείνω να διαχωριστεί τελείως ο νόμος σε Αθλητικό Νόμο Ερασιτεχνικού Αθλητισμού και σε Αθλητικό Νόμο Επαγγελματικού Αθλητισμού αφού είναι τελείως διαφορετικό το δομικό κύτταρο, άλλο πράγμα το ερασιτεχνικό αθλητικό σωματείο (τοξοβολίας π.χ.) και άλλο η ΠΑΕ των εκατομμυρίων μετοχικού κεφαλαίου και τζίρου.

    Χρειάζεται ακόμα περισσότερη προσοχή στις διαδικασίες εποπτείας των αθλητικών φορέων που προκύπτουν και περιγράφονται παρακάτω (σωματεία, ενώσεις, ομοσπονδίες, σύνδεσμοι) ειδικά στις ομοσπονδίες οι οποίες, από την ΠΡΕΠΕΙ να είναι ελεύθερες να «λειτουργούν» το κάθε άθλημα, όχι όμως και ανεξέλεγκτες.
    Η ειδικά αναγνωρισμένη αθλητική Ομοσπονδία έχει εκ του νόμου, όχι μόνο δεσπόζουσα θέση στην κοινωνία αλλά και αποκλειστική! Η αθλητική τύχη αλλά και πολιτική διαβίωση του Ελληνα πολίτη (η του κηδεμονευομένου του) που θέλει να διακριθεί, να προχωρήσει στο διεθνές αθλητικό στερέωμα, να απολαύσει των προνομίων που παρέχονται στους διακριθέντες κλπ, εξαρτάται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από τις πράξεις-κινήσεις της αναγνωρισμένης Ομοσπονδίας (π.χ. εθνικές αποστολές, εθνικές ομάδες κλπ) ενώ παράλληλα η αναγνωρισμένη Ομοσπονδία παράγει (και πρέπει να παράγει!) σημαντικό διοικητικό έργο και να διευκολύνεται σε αυτό (π.χ. αδειοδοτήσεις αγώνων, αθλητικών χώρων κλπ) αλλά δεν μπορεί όλο αυτό το σημαντικό έργο να γίνεται (ή να μην γίνεται.. ) με το «ανεξέλεγκτο»
    ενός ΝΠΙΔ, μιας ιδιωτικής εταιρείας, που διοικείται από πρόσωπα που απολογούνται μόνο στα μέλη ή τους μετόχους τους.
    Εκ της δεσπόζουσας και αποκλειστικής θέσης που έχουν οι Αθλητικές Ομοσπονδίες, προκύπτει ότι θα πρέπει να εφαρμόζονται διατάξεις που αφορούν στα ΝΠΔΔ (π.χ. εισαγγελικές παραγγελίες κ.α.)
    Ακόμα, η αναφορά σε οικονομικό έλεγχο τους από την ΓΓΑ δεν αρκεί σε καμία περίπτωση, απαιτείται και ο διαχειριστικός που προβλέπει ο Αστ. Κώδικας και ο οποίος στην πράξη έχει καταργηθεί!

    Τέλος, ο ισχύον Εθνικός Αθλητικός Σχεδιασμός (κατηγοριοποίηση αθλημάτων και αντίστοιχη επιχορήγηση που όμως ορίζεται και ως μηδενική!) μάλλον καταστρατηγεί το πνεύμα του νομοθέτη του Αθλ. Νόμου όπως ισχύει, αφού οι «μικρές» ομοσπονδίες και σωματεία που δεν έχουν «ελπίδα» επιχορήγησης, μπορούν να κάνουν ότι θέλουν (υπάρχουν και Ομοσπονδίες που αποφεύγουν να πάρουν την όποια μικρή επιχορήγηση απλά και μόνο για να μην έχουν κανέναν έλεγχο. Επίσης, με ελάχιστη η μηδενική επιχορήγηση, οι παραβάσεις άρθρων που έχουν ως ποινή την μείωση της κρατικής επιχορήγησης (αυτό ορίζεται σε πολλές περιπτώσεις) οδηγεί σε ατιμώρητο των σχετικών παραβάσεων!)

    Υπάρχει ευρύτατο πεδίο προβληματισμού και δρομολόγησης αποτελεσματικών κανόνων εδώ, υπάρχουν σκέψεις και προτάσεις, αλλά αυτό δεν μπορεί να εξελιχθεί στο πλαίσιο διαβούλευσης επί συγκεκριμένων άρθρων προτεινόμενου Νόμου.

    Στέλιος Χριστοδούλου
    Μέλος ΔΣ Α.ΜΟΤ.Ο.Ε.
    Πρόεδρος ΑΡΗΣ Α.Σ.
    Διεθνής Αλυτάρχης – Αγωνοδίκης αγώνων μοτοσυκλετισμού.
    Μέλος Ι.Δ.Ε.Α.Δ.

  • 8 Δεκεμβρίου 2016, 15:55 | ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΗΣ

    Στο νόμο περιγράφεται επαρκώς τι αναγνωρίζει ο παρόν νόμος και τι όχι, συνεπώς η 3η παράγραφος είναι περιττή, γιατί 1) λαθεύει ως προς τη θεωρητική προσέγγιση του «τι είναι άθλημα», και τέτοιο λάθος δεν μπορεί να είναι ανεκτό σε ένα νόμο, 2) περιορίζει απελπιστικά κάθε προσπάθεια για ανάπτυξη μορφών του αθλητισμού, και την εξέλιξή του, μη αναγνωρίζοντας ως «άθλημα» αυτές τις εξελίξεις, επειδή τάχα δεν διαθέτουν μια «αυτόνομη διεθνή ομοσπονδία». Ο ελληνικός αθλητικός νόμος, ως χώρα που ανέπτυξε το αθλητικό ιδεώδες, πρέπει να διακατέχεται από ανοιχτό πνεύμα στις εξελίξεις και προκλήσεις του μέλλοντος και όχι από «white collar mood».

  • Άρθρο 1 Αθλητικοί φορείς
    Αθλητικοί φορείς κατά την έννοια του παρόντος νόμου είναι οι φορείς, με οποιαδήποτε νομική μορφή, οργάνωσης του αγωνιστικού αθλητισμού, όπως: τα αθλητικά σωματεία, οι αθλητικές ενώσεις, οι αθλητικές ομοσπονδίες, οι αθλητικές ανώνυμες εταιρείες, οι επαγγελματικές ενώσεις αθλητικών ανωνύμων εταιρειών, η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (Ε.Ο.Ε.), η Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή (Ε.Π.Ε.) , οι σύνδεσμοι και οι ομοσπονδίες διαιτητών και κάθε άλλος φορέας ο οποίος εντάσσεται στις διατάξεις του παρόντος νόμου και αναγνωρίζεται αθλητικά, σύμφωνα με τους όρους των άρθρων 28 και 48.

    NA EΝΤΑΧΘΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΚΑΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ\Παραπάνω ολο το άρθρο με προσθηκη

  • 5 Δεκεμβρίου 2016, 23:26 | ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΜΠΡΗΣ

    Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια έξαρση αγώνων ορεινού τρεξίματος και ορεινού ποδηλάτου, όπου κατά κανόνα συμμετέχουν ερασιτέχνες αθλητές οι οποίοι δεν ανήκουν σε κανένα αθλητικό σωματείο. Θεωρώ ότι πρέπει να συμπεριληφθεί και ένα άρθρο για αυτά τα αθλήματα στο νομοσχέδιο

  • 1 Δεκεμβρίου 2016, 15:10 | ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΜΑΥΡΙΔΗΣ

    ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΦΘΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΟΡΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΚΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ

  • 30 Νοεμβρίου 2016, 09:24 | μεταξάς χρήστος

    Καλησπέρα και συγνώμμη για την παραπομπή,
    αλλά ο προηγούμενος υπουργός είχε δηλώσει οτι ενα μείζον πρόβλημα που αφήνει ορφανά το 50% των παιδιών απο πατέρα λόγω διαζυγίων, είναι το δικαστικοό εθίμο η μητερα να καθορίζει αν θα βλέπουν τα παιδιά τον πατέρα, όπως και το οτι να καθορίζονται απιστευτες διατροφές σε ανέργους 250-300 ευρω, δίνοντας το δικαίωμα στην πρώην συζυγο να του κάνει μυνησεις απλά γιατί μπορεί και να τον χώνει φυλακή όταν ο ίδιος δεν έχει να φάει.

    Ο νόμος μεταξά εξακολουθεί να ισχύει 90 χρονια μετά.
    Με γνώμονα οτι πατεράδες έχουν να δούν τα μωρά παιδιά τους 2-3 χρόνια και παρόλα αυτα απειλούνται με φυλάκιση αν δεν εχουν να πληρώσουν αυτες τις εξωφρενικές διατρόφες, με γνώμονα οτι οι δικαστές αποφασίζουν με μία απλή εγκληση της συζύγου χωρίς να την υποχρεώνουν ούτε να εισφέρει οικονομικά ουτε να δίνει τα παιδιά στον πατέρα ,τα παιδιά να μένουν ορφανά… όλα είς οφελος των τεκνων. (λενε οι αποφάσεις) και οχι των γυναικών .
    Τα ελληνικά πρωτοδικεία στο σύνολο τους θεωρούν εχθρό τον πατέρα για τα παιδιά του. Η ελληνική δικαιοσύνη και ο θρίαμβος της!!!
    Κύριε υπουργέ τηρήστε εσεις το αίτημα εκατομμυρίων πατεράδων για συνεπιμέλεια μια και ο προκάτοχος σας ουτε καν ασχολήθηκε.

    Οσον αφορά τα ελληνικά σωματεία ενα μείζον θέμα ειναι η αλλαγή στον τρόπο στρατολόγησης της νέας γενιάς στις αθλητικές ακαδημίες, να δίνονται κίνητρα στα παιδάκια μεσα στην κρίση που περνάμε να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους.
    Ευχαριστώ και συγνώμμη για την προηγούμενη αναφορά

  • 29 Νοεμβρίου 2016, 13:23 | Ερασιτεχνης Αθλητης

    Αδυνατώντας να κατανοήσω, πλήρως, τον ορισμό «Το Αθλητικό Σωματείο είναι η πρωτοβάθμια αθλητική οργάνωση του ερασιτεχνικού αθλητισμού.», και τις συνέπειες του (π.χ. κατ’ ελάχιστον 20 μέλη, τήρηση βιβλίων κλπ) , θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα.
    Π.χ. ένας απόφοιτος ΤΕΦΑΑ, που αθλείται μόνος του, και θέλει να συμμετάσχει σε επίσημο αγώνα, όπως ορίζεται σον νόμο, γιατί θα πρέπει να βρει άλλους 19 για την δημιουργία σωματείου (όχι π.χ. εργατικού με τις γνωστές προεκτάσεις, αλλά ΥΓΕΙΟΥΣ – ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥ κλπ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ), ώστε να νομιμοποιήσει την ικανότητα του να αθλείται και να αγωνίζεται μόνος του;
    Πως μπορεί ένα άτομο να ασκήσει επίσημα, τις αθλητικές ικανότητες του, ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, όταν η φύση δε απαιτεί καμιά συνέργεια;
    Άρα Θεωρώ ότι ο νόμος πρέπει να προβλέπει τον ορισμό του Ανεξάρτητου Αθλητή, με τις κατά περίπτωση προϋποθέσεις.

  • 29 Νοεμβρίου 2016, 12:45 | Ερασιτεχνης Αθλητης

    Αδυνατώντας να κατανοήσω, πλήρως, τον ορισμό «Το Αθλητικό Σωματείο είναι η πρωτοβάθμια αθλητική οργάνωση του ερασιτεχνικού αθλητισμού.», και τις συνέπειες του (π.χ. κατ’ ελάχιστον 20 μέλη, τήρηση βιβλίων κλπ) , θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα.
    Π.χ. ένας απόφοιτος ΤΕΦΑΑ, που αθλείται μόνος του, και θέλει να συμμετάσχει σε επίσημο αγώνα, όπως ορίζεται σον νόμο, γιατί θα πρέπει να βρει άλλους 19 για την δημιουργία σωματείου (όχι π.χ. εργατικού με τις γνωστές προεκτάσεις, αλλά ΥΓΕΙΟΥΣ – ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥ κλπ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ), ώστε να νομιμοποιήσει την ικανότητα του να αθλείται και να αγωνίζεται μόνος του;
    Αδυνατώντας να κατανοήσω, πλήρως, τον ορισμό «Το Αθλητικό Σωματείο είναι η πρωτοβάθμια αθλητική οργάνωση του ερασιτεχνικού αθλητισμού.», και τις συνέπειες του (π.χ. κατ’ ελάχιστον 20 μέλη, τήρηση βιβλίων κλπ) , θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα.
    Π.χ. ένας απόφοιτος ΤΕΦΑΑ, που αθλείται μόνος του, και θέλει να συμμετάσχει σε επίσημο αγώνα, όπως ορίζεται στον νόμο, γιατί θα πρέπει να βρει άλλους 19 για την δημιουργία σωματείου (όχι π.χ. εργατικού με τις γνωστές προεκτάσεις, αλλά ΥΓΕΙΟΥΣ – ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥ κλπ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ), ώστε να νομιμοποιήσει την ικανότητα του να αθλείται και να αγωνίζεται μόνος του;

    Πως μπορεί ένα άτομο να ασκήσει επίσημα, τις αθλητικές ικανότητες του, ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, όταν η ιδια η φύση δε απαιτει καμιά συνέργεια;

  • 21 Νοεμβρίου 2016, 12:51 | Ερασιτεχνης Αθλητης

    Πολλά «Μικρά Σωματεία» τα οποία συχνά λειτουργούν σαν μικρά φέουδα, καταστρέφουν νέους αθλητές χάριν της τυχούσας προσωπικής σκοπιμότητας του φεουδάρχη.
    Η ελεύθερη μετακίνηση των αθλητών είναι στοιχειώδες δικαίωμα αυτοδιάθεσης τους, και δεν μπορεί να αντισταθμιστεί με τις υπηρεσίες που έλαβαν, αφού κατέβαλαν αμοιβή για την παροχή αύτη, πόσον μάλλον αν παροχή επιχορηγήθηκε από την πολιτεία.
    Επί πλέον κάθε αθλητής που έχει λάβει την αναγκαία εκπαίδευση στο άθλημα που ασκεί, και υπό τις αναγκαίες προϋποθέσεις (π.χ. Ατομικό Άθλημα, Συμμετοχή τουλάχιστον σε 2 πλήρεις αγωνιστικούς κύκλους Πρωταθλήματος, Ηλικία άνω των 16 ετών κλπ), θα μπορούσε να συνεχίσει ως ανεξάρτητος αθλητής, χωρίς την ανάγκη ελέγχου – κηδεμονίας η ότι άλλο συμφέρει τον «σύλλογο», (Μονοπρόσωπος Σύλλογος;).

  • 5 Νοεμβρίου 2016, 12:08 | Π.Δ

    Ένα από τα κυριότερα θέματα που πρέπει να συμπεριλάβει το παρόν νομοσχέδιο είναι το εξής:
    Στα επαγγελματικά ποδοσφαιρικά σωματεία, σε κάθε αγώνα να παίζουν υποχρεωτικά τουλάχιστον έξι (6) Έλληνες ποδοσφαιριστές.
    Αυτό δεν αντίκειται στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία και στο Ελληνικό Σύνταγμα. Προάγει την καλλιέργεια και στην ανάπτυξη των δυνατοτήτων των αθλητών τους και μάλιστα το σημαντικότερο, από τις Ακαδημίες τους.
    Αφορά ουσιαστικά τους κανονισμούς λειτουργίας του Ελληνικού ποδοσφαίρου, δεν αντίκειται στη FIFA αφού αυτό δεν απαγορεύει στις ομάδες να έχουν όσους ξένους ποδοσφαιριστές θέλουν.
    Απλά αυτό:
    1. θα καταργήσει την κατάχρηση-παραποίηση που γίνεται με τους αλλοδαπούς με τα κοινοτικά διαβατήρια.
    2. θα σταματήσει την απληστία των Ελλήνων μεγαλοπροέδρων και την αντίληψη που έχουν: «να πάρουμε με κάθε τρόπο το πρωτάθλημα¨και δεν μας ενδιαφέρει τίποτε άλλο», οι οποίοι σπαταλούν ένα σωρό χρήματα , μαζεύουν ένα σωρό ξένους παίχτες αμφιβόλου πολλές φορές αξίας & κατώτερης από τους Έλληνες και μετά τους διώχνουν κακήν-κακώς.
    3. Θα σταματήσει το φαινόμενο να βλέπουμε Ελληνικές ομάδες να παίζουν σχεδόν με έντεκα (11) ξένους παίχτες!!!
    4. Θα δοθεί πραγματική έμφαση στις Ακαδημίες και θα αξιοποιηθούν επιτέλους τα Ελληνόπουλα ταλέντα, τα οποία σήμερα δυστυχώς χάνονται ή αναγκάζονται να πάνε στο εξωτερικό!!! Θα υπάρξει ξανά κίνητρο στα νέα παιδιά.
    5. Θα ξαναδυναμώσει η (απαξιωμένη πλέον) Εθνική μας ομάδα.

    Για όλα αυτά, είναι επιτακτική ανάγκη να προβλεφθεί η ανωτέρω προτεινόμενη διάταξη.

  • 4 Νοεμβρίου 2016, 09:56 | ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

    Πιστεύω ότι, πρέπει ν’ αναφέρεται ξεκάθαρα από την αρχή το εξής:»με την έννοια σωματείο θεωρείται ότι έχει αναγνωρισθεί από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού»!!!

  • 2 Νοεμβρίου 2016, 21:30 | ΓΙΩΡΓΟΣ Φ. ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ

    Εκτιμώ ότι θα πρέπει να διατυπώνεται η ποσόστωση της κυρίας αθλητικής δραστηριότητας του αθλητικού Σωματείου σε σχέση τις δευτερεύουσες ώστε ο αθλητισμός δηλ, οι συμμετοχή των αθλητών του σε αγώνες να ξεπερνά το 50% των δευτερευόντων καταστατικών σκοπών του. Έτσι θα εξαφανισθεί το φαινόμενο να έχω σωματείο με μηδέν αθλητές (sic) και να το θεωρεί η οικεία Ομοσπονδία ως αθλητικό.

  • 31 Οκτωβρίου 2016, 16:10 | Δημήτριος Κωνσταντόπουλος

    Θα πρέπει να ληφθεί πρόνοια όσον αφορά την επωνυμία των σωματείων ->
    α) Να είναι με ελληνικούς χαρακτήρες- στην ελληνική γλώσσα απαραιτήτως και η χρήση άλλης γλώσσας να γίνεται προαιρετικά, αν το επιθυμεί το σωματείο
    β) Να μην είναι εμπορική επωνυμία ή φυσικό πρόσωπο (ιδίως από όσα βρίσκονται σε ζωή)