Με απόφαση του αρμόδιου για τον αθλητισμό Υπουργού καθορίζονται τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για τη χορήγηση της ειδικής αθλητικής αναγνώρισης, σύμφωνα με τα άρθρα 8 και 28 του ν. 2725/1999, η σχετική διαδικασία και κάθε άλλο συναφές θέμα.
Με απόφαση του αρμόδιου για θέματα αθλητισμού Υπουργού, ρυθμίζονται η οργάνωση και η λειτουργία της Εθνικής Πλατφόρμας του άρθρου 13, η συγκρότησή της, καθώς και κάθε άλλο συναφές ειδικότερο θέμα.
Άρθρο 26
Στην παράγραφο 2 να γίνει διόρθωση , το μνημονευόμενο άρθρο 13 δεν αναφέρεται στην Εθνική Πλατφόρμα (πιθανολογούμε Εθνική Πλατφόρμα Αθλητικής Ακεραιότητας).
Σύμφωνα με τον ποινικό κώδικα, αν στο νόμο δεν προβλέπονται ποινές για τους παραβάτες, δεν μπορούν να επιβληθούν ποινές. Στην ουσία αυτό καθιστά το Νόμο ανίσχυρο, καθώς ο Ποινικός Κώδικας αναφέρει σαφώς πως δεν υπάρχει παράβαση αν δεν προβλέπεται ποινή. Ο Νόμος δηλαδή γίνεται συμβουλευτικός. Από το 1999 ως σήμερα, οι δικαστές αθωώνουν τους παραβάτες του 2725 και η Αστυνομία δεν επεμβαίνει, λόγω του ότι δεν προβλέπονται ποινές.
Για παράδειγμα: Αγώνες χωρίς άδεια (από Περιφέρεια ή από Ομοσπονδία). Καμία ποινή – νόμος ανεφάρμοστος – ο καθένας κάνει ότι θέλει.
Αναγκαία λοιπόν η θέσπιση αυστηρών ποινών σε κάθε άρθρο, ή έστω ένα τελικό άρθρο που να προβλέπει οριζόντιες και σαφείς ποινές, διοικητικές και ποινικές.
Το καλύτερο θα ήταν βέβαια, αντί να καταφεύγουμε στα ποινικά δικαστήρια (όπου συνήθως οι δικαστές δεν αντιλαμβάνονται τα αθλητικά) να προβλέπονται διοικητικές και χρηματικές ποινές άμεσης εφαρμογής, από τη ΓΓΑ (άρση αναγνώρισης), την Περιφέρεια (διάλυση σωματείου) και την Αστυνομία (χρηματικό πρόστιμο π.χ. στην περίπτωση τέλεσης αγώνα χωρίς την προβλεπόμενη άδεια).
Άρθρο 26
Στην παράγραφο 2 να γίνει διόρθωση , το μνημονευόμενο άρθρο 13 δεν αναφέρεται στην Εθνική Πλατφόρμα (πιθανολογούμε Εθνική Πλατφόρμα Αθλητικής Ακεραιότητας).
Σύμφωνα με τον ποινικό κώδικα, αν στο νόμο δεν προβλέπονται ποινές για τους παραβάτες, δεν μπορούν να επιβληθούν ποινές. Στην ουσία αυτό καθιστά το Νόμο ανίσχυρο, καθώς ο Ποινικός Κώδικας αναφέρει σαφώς πως δεν υπάρχει παράβαση αν δεν προβλέπεται ποινή. Ο Νόμος δηλαδή γίνεται συμβουλευτικός. Από το 1999 ως σήμερα, οι δικαστές αθωώνουν τους παραβάτες του 2725 και η Αστυνομία δεν επεμβαίνει, λόγω του ότι δεν προβλέπονται ποινές.
Για παράδειγμα: Αγώνες χωρίς άδεια (από Περιφέρεια ή από Ομοσπονδία). Καμία ποινή – νόμος ανεφάρμοστος – ο καθένας κάνει ότι θέλει.
Αναγκαία λοιπόν η θέσπιση αυστηρών ποινών σε κάθε άρθρο, ή έστω ένα τελικό άρθρο που να προβλέπει οριζόντιες και σαφείς ποινές, διοικητικές και ποινικές.
Το καλύτερο θα ήταν βέβαια, αντί να καταφεύγουμε στα ποινικά δικαστήρια (όπου συνήθως οι δικαστές δεν αντιλαμβάνονται τα αθλητικά) να προβλέπονται διοικητικές και χρηματικές ποινές άμεσης εφαρμογής, από τη ΓΓΑ (άρση αναγνώρισης), την Περιφέρεια (διάλυση σωματείου) και την Αστυνομία (χρηματικό πρόστιμο π.χ. στην περίπτωση τέλεσης αγώνα χωρίς την προβλεπόμενη άδεια).