Στο άρθρο 33 του ν. 2725/1999 (Α’ 121) προστίθενται τρίτο και τέταρτο εδάφια στην παρ. 2, μετά την παρ. 3 προστίθεται παρ. 3Α, τροποποιείται η περ. γ’ της παρ. 7 και το άρθρο διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 33
Δικαιώματα – Υποχρεώσεις αθλητών
1. Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου εφαρμόζονται σε αθλητές που δεν αγωνίζονται σε τμήμα αμειβόμενων αθλητών αθλητικού σωματείου ή σε αθλητική ανώνυμη εταιρεία.
2. Με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 85 του παρόντος νόμου, η αγωνιστική δραστηριότητα των αθλητών δεν αποτελεί άσκηση επαγγελματικής αθλητικής δραστηριότητας. Οικονομικές ή άλλες παροχές που δίνονται από αθλητικά σωματεία, ενώσεις ή ομοσπονδίες σε αθλητές, ως ενίσχυση για την υποστήριξη της αθλητικής τους δραστηριότητας, δεν αποτελούν οικονομικά ανταλλάγματα, κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 86 του παρόντος νόμου. Οι σχέσεις αθλητών και αθλητικών σωματείων καθορίζονται από τις διατάξεις του καταστατικού ή του σχετικού ειδικού κανονισμού της οικείας αθλητικής ομοσπονδίας. Ειδικά οι αθλητές που αγωνίζονται σε σωματεία που συμμετέχουν στα πρωταθλήματα της Α2 Εθνικής Κατηγορίας Καλαθοσφαίρισης Ανδρών, Α Εθνικής Κατηγορίας Ποδοσφαίρου Γυναικών, Α1 Εθνικής Κατηγορίας Καλαθοσφαίρισης Γυναικών, Α1 Εθνικής Κατηγορίας Πετοσφαίρισης Γυναικών, Α1 Εθνικής Κατηγορίας Υδατοσφαίρισης Ανδρών/Γυναικών, Α1 Εθνικής Κατηγορίας Χειροσφαίρισης Ανδρών/Γυναικών δύνανται να υπογράφουν σχετικό ιδιωτικό συμφωνητικό παροχής αθλητικών υπηρεσιών, το οποίο θα κατατίθεται στις οικείες ομοσπονδίες. Εάν τα διαλαμβανόμενα στο οικείο συμφωνητικό οικονομικά ανταλλάγματα για την υποστήριξη της αθλητικής δραστηριότητας του αθλητή ανέρχονται κατ’ ελάχιστον στο ποσό των τριών χιλιάδων (3.000,00) ευρώ, υφίσταται υποχρέωση ασφάλισης του αθλητή υπό το ειδικό καθεστώς εισφοράς ύψους 1%.
3. Με τους ειδικούς κανονισμούς του άρθρου 27 του παρόντος νόμου καθορίζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις εγγραφών και μεταγραφών αθλητών, ο χρόνος διενέργειάς τους, καθώς και η διαδικασία και τα αρμόδια για την έγκρισή τους όργανα. Μεταγραφές επιτρέπεται να γίνονται κατά τη διάρκεια μίας (1) ή δύο (2) μεταγραφικών περιόδων κάθε χρόνο, με εξαίρεση τις μεταγραφές Ελλήνων αθλητών του εξωτερικού για τις οποίες μπορεί να ορίζεται άλλη μεταγραφική περίοδος. Η διάρκεια κάθε μεταγραφικής περιόδου δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τις εξήντα (60) ημέρες.
Μεταξύ των όρων και των προϋποθέσεων των μεταγραφών συμπεριλαμβάνονται υποχρεωτικά και οι προϋποθέσεις μεταγραφής λόγω συναίνεσης σωματείου, αποδέσμευσης, αγωνιστικής απραξίας, μετοίκησης του αθλητή για σπουδές ή για επαγγελματικούς λόγους του ίδιου ή των γονέων του, λόγω ελεύθερης μεταγραφής αθλητή κάτω ή πάνω από ορισμένη ηλικία και λόγω διάλυσης σωματείου ή αναστολής δραστηριότητας τμήματός του ή απώλειας της ειδικής αναγνώρισής του. Η συμφωνία μεταγραφής αθλητή από αθλητικό σωματείο σε άλλο με συναίνεση του πρώτου, επιτρέπεται και με οικονομικό αντάλλαγμα, εφόσον, για την παραχώρηση του δελτίου αθλητικής ιδιότητας του αθλητή, εκδοθεί το προσήκον φορολογικό παραστατικό με τον αναλογούντα φόρο προστιθέμενης αξίας ή όποια άλλη φορολογική επιβάρυνση προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία και καταχωριστεί στα Βιβλία Εσόδων Εξόδων των δύο αθλητικών σωματείων. Οι ανωτέρω Κανονισμοί, κατά το μέρος που αφορούν διατάξεις για εγγραφές και μεταγραφές αθλητών, δεν επιτρέπεται να τροποποιούνται, αν δεν παρέλθει διετία από την κατά νόμο έγκρισή τους.
3Α. Ο ερασιτέχνης αθλητής ηλικίας δεκαοκτώ (18) ετών και άνω μεταγράφεται ελεύθερα από το αθλητικό σωματείο, στη δύναμη του οποίου ανήκει, σε άλλο, αλλά μόνο κατά τη διάρκεια των επιτρεπομένων σύμφωνα με τους οικείους κανονισμούς μεταγραφικών περιόδων. Κατά την πρώτη μετά την αποδέσμευσή του σύναψη σύμβασης παροχής αθλητικών υπηρεσιών με Α.Α.Ε. ή Τ.Α.Α. καταβάλλεται στο σωματείο από την Α.Α.Ε ή το Τ.Α.Α. ως αποζημίωση κατάρτισης του αθλητή το ποσό που προβλέπεται στον κανονισμό μεταγραφών της οικείας ομοσπονδίας, το οποίο δεν μπορεί να είναι μικρότερο από το ένα δέκατο (1/10) των συνολικών απολαβών του για όλη τη διάρκεια της σύμβασης.
4. Επιτρέπεται σε αθλητή ατομικού ή ομαδικού αθλήματος να συνάπτει συμβάσεις χορηγίας ή διαφήμισης προϊόντων ή υπηρεσιών με φυσικό ή νομικό πρόσωπο, εφόσον τούτο δεν αντίκειται στους τεχνικούς κανονισμούς του αθλήματος, στους κανονισμούς της οικείας αθλητικής ομοσπονδίας ή της Δ.Ο.Ε. Οι συμβάσεις του προηγούμενου εδαφίου απαιτείται να εγκριθούν από την οικεία αθλητική ομοσπονδία και με μέριμνά της να κατατεθούν στην αρμόδια Δ.Ο.Υ.. Αν δεν συντρέχει μια από τις προϋποθέσεις, οι συμβάσεις είναι ανίσχυρες και δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα.
5. Η προσφορά υπηρεσιών στις εθνικές ομάδες είναι ύψιστη υποχρέωση των αθλητών. Αθλητής που αρνείται αδικαιολόγητα να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην αντίστοιχη εθνική ομάδα τιμωρείται, σύμφωνα με όσα ορίζονται στον ειδικό κανονισμό του άρθρου 27 του παρόντος νόμου, με ποινή αποκλεισμού από τους αγώνες της εθνικής ομάδας, των πρωταθλημάτων και του κυπέλου και στερείται τις κάθε είδους παροχές της ομοσπονδίας. Αθλητής που τιμωρείται για άρνηση προσφοράς των υπηρεσιών του στην εθνική ομάδα, στερείται επίσης των κάθε είδους παροχών της Πολιτείας, των ευεργετημάτων που προβλέπονται από τις διατάξεις του παρόντος και των τυχόν ειδικών φορολογικών απαλλαγών.
6. Ο αθλητής οφείλει να συμμορφώνεται με την ισχύουσα νομοθεσία και τους ισχύοντες εκάστοτε κανονισμούς της Δ.Ο Ε. σχετικά με τη φαρμακοδιέγερση. Αθλητής που τιμωρείται από την οικεία αθλητική ομοσπονδία ή την αντίστοιχη παγκόσμια για παράβαση των κανονισμών περί φαρμακοδιέγερσης στερείται τις κάθε είδους παροχές της ομοσπονδίας του, όπως επίσης και τις κάθε είδους παροχές της Πολιτείας και τα ευεργετήματα που προβλέπονται από τις διατάξεις του παρόντος και τις τυχόν φορολογικές απαλλαγές.
7. Στα ελληνικά ερασιτεχνικά διασυλλογικά πρωταθλήματα τοπικού, περιφερειακού ή πανελλαδικού επιπέδου και στους ελληνικούς ερασιτεχνικούς αγώνες κυπέλλου, ατομικών ή ομαδικών αθλημάτων, επιτρέπεται να συμμετέχουν: α) ομογενείς, β) πολίτες κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), γ) πολίτες τρίτης χώρας και ανιθαγενείς που διαμένουν νόμιμα στη χώρα με άδεια διαμονής σε ισχύ, ή είναι κάτοχοι βεβαίωσης κατάθεσης αίτησης για την έκδοση άδειας διαμονής της παρ. 5 του άρθρου 8 ή της παρ. 4 του άρθρου 9 του ν. 4251/2014 (Α` 80) και δ) πολίτες τρίτης χώρας ή ανιθαγενείς που διαμένουν στη χώρα είτε ως δικαιούχοι διεθνούς προστασίας είτε ως αιτούντες διεθνή προστασία. Τα πρόσωπα του πρώτου εδαφίου εγγράφονται σε αθλητικά σωματεία της επιλογής τους και αποκτούν την αθλητική ιδιότητα, εφόσον πληρούν τις ηλικιακές και λοιπές προϋποθέσεις που θέτουν οι κανονισμοί της οικείας ομοσπονδίας, με την επίδειξη αντίστοιχα:
α) δελτίου ταυτότητας ομογενούς,
β) διαβατηρίου κράτους – μέλους Ε.Ε.,
γ) άδειας διαμονής ή βεβαίωσης κατάθεσης αίτησης για την έκδοση άδειας διαμονής της παρ. 5 του άρθρου 8 ή της παρ. 4 του άρθρου 9 του ν. 4251/2014 και
δ) άδειας διαμονής δικαιούχου διεθνούς προστασίας ή βεβαίωσης κατάθεσης αίτησης διεθνούς προστασίας.».
8. Απαγορεύεται η συμμετοχή αθλητή σε αγώνες που δεν έχουν εγκριθεί από την οικεία αθλητική ομοσπονδία.
9. Η πιστοποίηση της υγείας των αθλητών είναι υποχρεωτική και αποτελεί προϋπόθεση για τη συμμετοχή τους σε προπονήσεις και αγώνες. Η πιστοποίηση αυτή δίδεται μόνο κατόπιν συγκεκριμένων ιατρικών εξετάσεων, οι οποίες προσδιορίζονται με εισήγηση του Εθνικού Κέντρου Αθλητικών Ερευνών (Ε.Κ.Α.Ε.) και θεσπίζονται με κοινή υπουργική απόφαση του αρμόδιου για τον Αθλητισμό Υπουργού και του Υπουργού Υγείας. Η πιστοποίηση ικανότητας προς άθληση καταγράφεται σε κάρτα υγείας, η οποία αποτελεί προσωπικό έγγραφο του αθλητή, βρίσκεται στην κατοχή του και ισχύει για ένα (1) έτος από τη θεώρησή της. Η κάρτα του προηγούμενου εδαφίου ανανεώνεται και εκδίδεται από τις Εθνικές Αθλητικές Ομοσπονδίες. Οι αθλητές του αγωνιστικού μπριτζ και του ζατρικίου εξαιρούνται από την υποχρέωση πιστοποίησης της υγείας τους και έκδοσης της κάρτας υγείας του τρίτου εδαφίου της παρούσας, ως προϋπόθεσης για τη συμμετοχή τους σε προπονήσεις και αγώνες.
Η Κάρτα Υγείας του Αθλητή θεωρείται βάσει της προαναφερθείσας κοινής υπουργικής απόφασης από ιατρούς μονάδων παροχής υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Περιφερειακών ή Πανεπιστημιακών Νοσοκομείων, υγειονομικών στρατιωτικών μονάδων ή από ιατρούς έχοντες οποιαδήποτε σχέση με το Δημόσιο ή Ν.Π.Δ.Δ., καθώς και ιατρούς του ιδιωτικού τομέα, κατέχοντες την καρδιολογική ειδικότητα. Σε ιατρούς λοιπών ειδικοτήτων παρέχεται η δυνατότητα παρακολούθησης μετεκπαιδευτικών σεμιναρίων που διοργανώνει το Ε.Κ.Α.Ε. σε θέματα προαγωνιστικού ελέγχου των αθλητών, με βάση την προαναφερθείσα κοινή υπουργική απόφαση.
Η Κάρτα Υγείας Αθλητή συνιστά αυτοτελές έγγραφο και δεν συνδέεται με το Δελτίο Αθλητικής Ιδιότητας. Προσκομίζεται υποχρεωτικά στη γραμματεία ή στον αρμόδιο διαιτητή αγώνα κάθε είδους αθλητικής εκδήλωσης αγωνιστικού χαρακτήρα, σύμφωνα με τους κανονισμούς διεξαγωγής αγώνων των Εθνικών Αθλητικών Ομοσπονδιών ως βασική προϋπόθεση συμμετοχής στον αγώνα. Στην Κάρτα Υγείας Αθλητή αναγράφονται τα παρακάτω: α) Εθνική Αθλητική Ομοσπονδία, β) όνομα, επίθετο, πατρώνυμο αθλητή, γ) έτος γέννησης, δ) άθλημα, ε) φωτογραφία, στ) αριθμός δελτίου αθλητικής ιδιότητας, ζ) ΑΜΚΑ, η) ημερολογιακή θεώρηση με βεβαίωση – υπογραφή ιατρού για την πιστοποίηση συμμετοχής στο άθλημα (προετοιμασία και αγώνες) και βεβαίωση – υπογραφή ότι έχει υποβληθεί στις ιατρικές εξετάσεις που ορίζονται στην προαναφερθείσα κοινή υπουργική απόφαση.
Από την ψήφιση του παρόντος μέσα σε διάστημα ενός (1) έτους, οι Εθνικές Αθλητικές Ομοσπονδίες οφείλουν να τροποποιήσουν τα Δελτία Αθλητικής Ιδιότητας, να μεριμνήσουν για την ενημέρωση των αθλητικών σωματείων της δύναμής τους και την έκδοση των καρτών υγείας των αθλητών τους.
Η τροποποίηση των Δελτίων Αθλητικής Ιδιότητας, καθώς και η έκδοση της Κάρτας Υγείας των Αθλητών γίνεται ατελώς χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση των αθλητικών σωματείων και των αθλητών.
10. Αθλητής ερασιτεχνικού σωματείου που μεταγράφεται σε ομάδα του εξωτερικού χωρίς τη συναίνεση του σωματείου του, εφόσον επιστρέψει στην Ελλάδα, εντάσσεται αυτοδίκαια στη δύναμη του αθλητικού σωματείου στο οποίο ανήκε πριν από τη μεταγραφή του.»
Σχετικά με το άρθρο 18
Ξεκινώντας από την πεποίθηση ότι πρόθεση της ΓΓΑ και της νομοθετικής ρύθμισης αυτής, δεν είναι η δημιουργία εμποδίων στην ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού και η καταστροφή των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων, πιστεύουμε ότι η διάταξη είναι αντιαναπτυξιακή, άδικη και επιεικώς μονομερής. Στρέφεται εναντίον των ερασιτεχνικών σωματείων, μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη της ότι δεν μπορεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο να δημιουργεί αθλήτριες/τές και πριν ακόμη συμπληρώσουν την ηλικία που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα, να τους χάνει, χωρίς κανένα όρο και προϋπόθεση. Αυτό είναι το σοβαρότερο αντικίνητρο για να ασχοληθεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο με την ανάπτυξη και τις υποδομές.
Αντίθετα θα μπορούσε να ισχύσει μια τέτοια ρύθμιση, μετά την συμπλήρωση της ηλικίας που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα κάθε Ομοσπονδίας και όταν η μεταγραφή του είναι σε σωματείο της ίδιας ή ανώτερης αγωνιστικής κατηγορίας, να υπάρχει πάντα αποζημίωση του σωματείου προέλευσης από το σωματείο υποδοχής, η οποία θα καθορίζεται, βάσει κριτηρίων, από τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας. Ενώ σε περίπτωση μεταγραφής του σε σωματείο που συμμετέχει σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, τότε η οφειλόμενη αποζημίωση, σύμφωνα με τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας, να μοιράζεται στα σωματεία στα οποία ανήκε ο αθλητής από τα 14 έως τα 17 του χρόνια και να ισχύει για όσα επαγγελματικά συμβόλαια υπογράψει μέχρι την ηλικία των 30 ετών (ενδεικτικά). Μόνο τέτοιου είδους ρυθμίσεις αποτελούν κίνητρα για τα ερασιτεχνικά σωματεία να δουλέψουν τα αναπτυξιακά τους τμήματα και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν την ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και των σωματείων και των ερασιτεχνών αθλητών. Οι Ομοσπονδίες έχουν την εμπειρία και την γνώση να προβλέψουν τις απαιτούμενες ρυθμίσεις και με διάλογο με τους φορείς των αθλητών να καταληχθούν οι καλύτερες δυνατές αποφάσεις.
Ξεκινώντας από την πεποίθηση ότι πρόθεση της ΓΓΑ και της νομοθετικής ρύθμισης αυτής, δεν είναι η δημιουργία εμποδίων στην ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού και η καταστροφή των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων, πιστεύουμε ότι η διάταξη είναι αντιαναπτυξιακή, άδικη και επιεικώς μονομερής. Στρέφεται εναντίον των ερασιτεχνικών σωματείων, μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη της ότι δεν μπορεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο να δημιουργεί αθλήτριες/τές και πριν ακόμη συμπληρώσουν την ηλικία που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα, να τους χάνει, χωρίς κανένα όρο και προϋπόθεση. Αυτό είναι το σοβαρότερο αντικίνητρο για να ασχοληθεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο με την ανάπτυξη και τις υποδομές.
Αντίθετα θα μπορούσε να ισχύσει μια τέτοια ρύθμιση, μετά την συμπλήρωση της ηλικίας που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα κάθε Ομοσπονδίας και όταν η μεταγραφή του είναι σε σωματείο της ίδιας ή ανώτερης αγωνιστικής κατηγορίας, να υπάρχει πάντα αποζημίωση του σωματείου προέλευσης από το σωματείο υποδοχής, η οποία θα καθορίζεται, βάσει κριτηρίων, από τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας. Ενώ σε περίπτωση μεταγραφής του σε σωματείο που συμμετέχει σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, τότε η οφειλόμενη αποζημίωση, σύμφωνα με τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας, να μοιράζεται στα σωματεία στα οποία ανήκε ο αθλητής από τα 14 έως τα 17 του χρόνια και να ισχύει για όσα επαγγελματικά συμβόλαια υπογράψει μέχρι την ηλικία των 30 ετών (ενδεικτικά). Μόνο τέτοιου είδους ρυθμίσεις αποτελούν κίνητρα για τα ερασιτεχνικά σωματεία να δουλέψουν τα αναπτυξιακά τους τμήματα και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν την ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και των σωματείων και των ερασιτεχνών αθλητών. Οι Ομοσπονδίες έχουν την εμπειρία και την γνώση να προβλέψουν τις απαιτούμενες ρυθμίσεις και με διάλογο με τους φορείς των αθλητών να καταληχθούν οι καλύτερες δυνατές αποφάσεις.
Ξεκινώντας από την πεποίθηση ότι πρόθεση της ΓΓΑ και της νομοθετικής ρύθμισης αυτής, δεν είναι η δημιουργία εμποδίων στην ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού και η καταστροφή των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων, πιστεύουμε ότι η διάταξη είναι αντιαναπτυξιακή, άδικη και επιεικώς μονομερής. Στρέφεται εναντίον των ερασιτεχνικών σωματείων, μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη της ότι δεν μπορεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο να δημιουργεί αθλήτριες/τές και πριν ακόμη συμπληρώσουν την ηλικία που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα, να τους χάνει, χωρίς κανένα όρο και προϋπόθεση. Αυτό είναι το σοβαρότερο αντικίνητρο για να ασχοληθεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο με την ανάπτυξη και τις υποδομές.
Αντίθετα θα μπορούσε να ισχύσει μια τέτοια ρύθμιση, μετά την συμπλήρωση της ηλικίας που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα κάθε Ομοσπονδίας και όταν η μεταγραφή του είναι σε σωματείο της ίδιας ή ανώτερης αγωνιστικής κατηγορίας, να υπάρχει πάντα αποζημίωση του σωματείου προέλευσης από το σωματείο υποδοχής, η οποία θα καθορίζεται, βάσει κριτηρίων, από τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας. Ενώ σε περίπτωση μεταγραφής του σε σωματείο που συμμετέχει σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, τότε η οφειλόμενη αποζημίωση, σύμφωνα με τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας, να μοιράζεται στα σωματεία στα οποία ανήκε ο αθλητής από τα 14 έως τα 17 του χρόνια και να ισχύει για όσα επαγγελματικά συμβόλαια υπογράψει μέχρι την ηλικία των 30 ετών. Μόνο τέτοιου είδους ρυθμίσεις αποτελούν κίνητρα για τα ερασιτεχνικά σωματεία να δουλέψουν τα αναπτυξιακά τους τμήματα και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν την ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και των σωματείων και των ερασιτεχνών αθλητών. Οι Ομοσπονδίες έχουν την εμπειρία και την γνώση να προβλέψουν τις απαιτούμενες ρυθμίσεις και με διάλογο με τους φορείς των αθλητών να καταληχθούν οι καλύτερες δυνατές αποφάσεις. Η προτεινόμενη πάντως είναι η χειρότερη δυνατή.
Ξεκινώντας από την πεποίθηση ότι πρόθεση της ΓΓΑ και της νομοθετικής ρύθμισης αυτής, δεν είναι η δημιουργία εμποδίων στην ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού και η καταστροφή των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων, πιστεύουμε ότι η διάταξη είναι αντιαναπτυξιακή, άδικη και επιεικώς μονομερής. Στρέφεται εναντίον των ερασιτεχνικών σωματείων, μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη της ότι δεν μπορεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο να δημιουργεί αθλήτριες/τές και πριν ακόμη συμπληρώσουν την ηλικία που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα, να τους χάνει, χωρίς κανένα όρο και προϋπόθεση. Αυτό είναι το σοβαρότερο αντικίνητρο για να ασχοληθεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο με την ανάπτυξη και τις υποδομές.
Αντίθετα θα μπορούσε να ισχύσει μια τέτοια ρύθμιση, μετά την συμπλήρωση της ηλικίας που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα κάθε Ομοσπονδίας και όταν η μεταγραφή του είναι σε σωματείο της ίδιας ή ανώτερης αγωνιστικής κατηγορίας, να υπάρχει πάντα αποζημίωση του σωματείου προέλευσης από το σωματείο υποδοχής, η οποία θα καθορίζεται, βάσει κριτηρίων, από τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας. Ενώ σε περίπτωση μεταγραφής του σε σωματείο που συμμετέχει σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, τότε η οφειλόμενη αποζημίωση, σύμφωνα με τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας, να μοιράζεται στα σωματεία στα οποία ανήκε ο αθλητής από τα 14 έως τα 17 του χρόνια και να ισχύει για όσα επαγγελματικά συμβόλαια υπογράψει μέχρι την ηλικία των 30 ετών. Μόνο τέτοιου είδους ρυθμίσεις αποτελούν κίνητρα για τα ερασιτεχνικά σωματεία να δουλέψουν τα αναπτυξιακά τους τμήματα και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν την ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και των σωματείων και των ερασιτεχνών αθλητών. Οι Ομοσπονδίες έχουν την εμπειρία και την γνώση να προβλέψουν τις απαιτούμενες ρυθμίσεις και με διάλογο με τους φορείς των αθλητών να καταληχθούν οι καλύτερες δυνατές αποφάσεις. Η προτεινόμενη πάντως είναι η χειρότερη δυνατή.
Ξεκινώντας από την πεποίθηση ότι πρόθεση της ΓΓΑ και της νομοθετικής ρύθμισης αυτής, δεν είναι η δημιουργία εμποδίων στην ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού και η καταστροφή των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων, πιστεύουμε ότι η διάταξη είναι αντιαναπτυξιακή, άδικη και επιεικώς μονομερής. Αφορά τα ερασιτεχνικά σωματεία, μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη της ότι δεν μπορεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο να δημιουργεί αθλήτριες/τές και πριν ακόμη συμπληρώσουν την ηλικία που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα, να τους χάνει, χωρίς κανένα όρο και προϋπόθεση. Αυτό είναι το σοβαρότερο αντικίνητρο για να ασχοληθεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο με την ανάπτυξη και τις υποδομές.
Αντίθετα θα μπορούσε να ισχύσει μια τέτοια ρύθμιση, μετά την συμπλήρωση της ηλικίας που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα κάθε Ομοσπονδίας και όταν η μεταγραφή του είναι σε σωματείο της ίδιας ή ανώτερης αγωνιστικής κατηγορίας, να υπάρχει πάντα αποζημίωση του σωματείου προέλευσης από το σωματείο υποδοχής, η οποία θα καθορίζεται, βάσει κριτηρίων, από τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας. Ενώ σε περίπτωση μεταγραφής του σε σωματείο που συμμετέχει σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, τότε η οφειλόμενη αποζημίωση, σύμφωνα με τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας, να μοιράζεται στα σωματεία στα οποία ανήκε ο αθλητής από τα 14 έως τα 17 του χρόνια και να ισχύει για όσα επαγγελματικά συμβόλαια υπογράψει μέχρι την ηλικία των 30 ετών (ενδεικτικά). Μόνο τέτοιου είδους ρυθμίσεις αποτελούν κίνητρα για τα ερασιτεχνικά σωματεία να δουλέψουν τα αναπτυξιακά τους τμήματα και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν την ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και των σωματείων και των ερασιτεχνών αθλητών. Οι Ομοσπονδίες έχουν την εμπειρία και την γνώση να προβλέψουν τις απαιτούμενες ρυθμίσεις και με διάλογο με τους φορείς των αθλητών να καταληχθούν οι καλύτερες δυνατές αποφάσεις. Η προτεινόμενη πάντως δεν είναι η πλέον ενδεδειγμένη.
Ξεκινώντας από την πεποίθηση ότι πρόθεση της ΓΓΑ και της νομοθετικής ρύθμισης αυτής, δεν είναι η δημιουργία εμποδίων στην ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού και η καταστροφή των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων, πιστεύουμε ότι η διάταξη είναι αντιαναπτυξιακή, άδικη και επιεικώς μονομερής. Στρέφεται εναντίον των ερασιτεχνικών σωματείων, μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη της ότι δεν μπορεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο να δημιουργεί αθλήτριες/τές και πριν ακόμη συμπληρώσουν την ηλικία που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα, να τους χάνει, χωρίς κανένα όρο και προϋπόθεση. Αυτό είναι το σοβαρότερο αντικίνητρο για να ασχοληθεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο με την ανάπτυξη και τις υποδομές.
Αντίθετα θα μπορούσε να ισχύσει μια τέτοια ρύθμιση, μετά την συμπλήρωση της ηλικίας που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα κάθε Ομοσπονδίας και όταν η μεταγραφή του είναι σε σωματείο της ίδιας ή ανώτερης αγωνιστικής κατηγορίας, να υπάρχει πάντα αποζημίωση του σωματείου προέλευσης από το σωματείο υποδοχής, η οποία θα καθορίζεται, βάσει κριτηρίων, από τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας. Ενώ σε περίπτωση μεταγραφής του σε σωματείο που συμμετέχει σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, τότε η οφειλόμενη αποζημίωση, σύμφωνα με τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας, να μοιράζεται στα σωματεία στα οποία ανήκε ο αθλητής από τα 14 έως τα 17 του χρόνια και να ισχύει για όσα επαγγελματικά συμβόλαια υπογράψει μέχρι την ηλικία των 30 ετών. Μόνο τέτοιου είδους ρυθμίσεις αποτελούν κίνητρα για τα ερασιτεχνικά σωματεία να δουλέψουν τα αναπτυξιακά τους τμήματα και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν την ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και των σωματείων και των ερασιτεχνών αθλητών. Οι Ομοσπονδίες έχουν την εμπειρία και την γνώση να προβλέψουν τις απαιτούμενες ρυθμίσεις και με διάλογο με τους φορείς των αθλητών να καταληχθούν οι καλύτερες δυνατές αποφάσεις. Η προτεινόμενη πάντως είναι η χειρότερη δυνατή.
1) Δυνατότητα ελεύθερης επιλογής συλλόγου από τους αθλητές με τη προϋπόθεση ότι η οικεία Ομοσπονδία του κάθε αθλήματος προσδιορίζει με αντικειμενικούς όρους την κατηγορία της ομάδας που ο αθλητής θέλει να μετακινηθεί, αν έχει συμμετοχές σε εθνική ομάδα, αν έχει συμμετοχές στην ανδρική ομάδα του μητρικού συλλόγου, το ποσό με το οποίο θα αμείβεται ο μητρικός σύλλογος και αν αυτό θα καταβάλλεται ετησίως ή εφάπαξ.
2) Η ηλικία του ανωτέρω δικαιώματος δεν μπορεί να είναι μικρότερη από το τέλος της ηλικίας που χαρακτηρίζεται «αναπτυξιακή» σύμφωνα με τις ηλικίες των αθλητών που η οικεία ομοσπονδία του κάθε αθλήματος ορίζει για τα αναπτυξιακά πρωταθλήματα της. Διαφορετικά, θα υπάρξει αθέμιτος ανταγωνισμός στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα και “σαφάρι” μορίων για τις Πανελλήνιες Εισαγωγικές εξετάσεις.
3) Οι αθλητές μπορούν να μεταγράφονται ελεύθερα μέχρι την ηλικία των 12 ετών σε σύλλογο της αρεσκείας τους αρκεί να συμφωνούν οι οικογένειες τους.
4) Σε κάθε περίπτωση ένας αθλητής μπορεί να μεταγράφεται με οποιαδήποτε τύπου μεταγραφή πριν την λήξη της αναπτυξιακής του ηλικίας με τη σύμφωνη γνώμη του ιδίου και του συλλόγου του. Ό,τι ισχύει, δηλαδή, μέχρι τώρα.
Μιχάλης Τριανταφυλλίδης
Επικεφαλής παράταξης «Όλοι μαζί για το Βόλεϊ»
Θα πρέπει ο αθλητικός νόμος να είναι ξεκάθαρος στο ποιά είναι τα «αγωνιστικά τμήματα» κάθως βάση του νόμου όσοι αθλητές μετέχουν στα αγωνιστικά τμήματα δεν καταβάλουν συνδρομές στα σωματεία τους. Δεδομένου ότι όλοι οι αθλητές από πολύ μικρή ηλικία συμμετέχουν σε αγώνες, με βάση το νόμο δε θα πρέπει να πληρώνουν αντίτιμο για τις υπηρεσίες εκμάθησης .Με αυτόν τον τρόπο όπως καταλαβαίνετε Μπορεί να σταματήσει ο μοναδικός πόρος που έχουν τα σωματεία και έτσι καθίσταται αδύνατη η βιωσιμότητα τους,καθώς είναι κι αυτός ένας απ τους λόγους που επικαλούνται οι αθλητές για μεταγραφές .
Ξεκινώντας από την πεποίθηση ότι πρόθεση της ΓΓΑ και της νομοθετικής ρύθμισης αυτής, δεν είναι η δημιουργία εμποδίων στην ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού και η καταστροφή των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων, πιστεύουμε ότι η διάταξη είναι αντιαναπτυξιακή, άδικη και επιεικώς μονομερής. Στρέφεται εναντίον των ερασιτεχνικών σωματείων, μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη της ότι δεν μπορεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο να δημιουργεί αθλήτριες/τές και πριν ακόμη συμπληρώσουν την ηλικία που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα, να τους χάνει, χωρίς κανένα όρο και προϋπόθεση. Αυτό είναι το σοβαρότερο αντικίνητρο για να ασχοληθεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο με την ανάπτυξη και τις υποδομές.
Αντίθετα θα μπορούσε να ισχύσει μια τέτοια ρύθμιση, μετά την συμπλήρωση της ηλικίας που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα κάθε Ομοσπονδίας και όταν η μεταγραφή του είναι σε σωματείο της ίδιας ή ανώτερης αγωνιστικής κατηγορίας, να υπάρχει πάντα αποζημίωση του σωματείου προέλευσης από το σωματείο υποδοχής, η οποία θα καθορίζεται, βάσει κριτηρίων, από τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας. Ενώ σε περίπτωση μεταγραφής του σε σωματείο που συμμετέχει σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, τότε η οφειλόμενη αποζημίωση, σύμφωνα με τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας, να μοιράζεται στα σωματεία στα οποία ανήκε ο αθλητής από τα 14 έως τα 17 του χρόνια και να ισχύει για όσα επαγγελματικά συμβόλαια υπογράψει μέχρι την ηλικία των 30 ετών (ενδεικτικά). Μόνο τέτοιου είδους ρυθμίσεις αποτελούν κίνητρα για τα ερασιτεχνικά σωματεία να δουλέψουν τα αναπτυξιακά τους τμήματα και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν την ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και των σωματείων και των ερασιτεχνών αθλητών. Οι Ομοσπονδίες έχουν την εμπειρία και την γνώση να προβλέψουν τις απαιτούμενες ρυθμίσεις και με διάλογο με τους φορείς των αθλητών να καταληχθούν οι καλύτερες δυνατές αποφάσεις. Η προτεινόμενη πάντως είναι η χειρότερη δυνατή.
Ξεκινώντας από την πεποίθηση ότι πρόθεση της ΓΓΑ και της νομοθετικής ρύθμισης αυτής, δεν είναι η δημιουργία εμποδίων στην ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού και η καταστροφή των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων, πιστεύουμε ότι η διάταξη είναι αντιαναπτυξιακή, άδικη και επιεικώς μονομερής. Στρέφεται εναντίον των ερασιτεχνικών σωματείων, μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη της ότι δεν μπορεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο να δημιουργεί αθλήτριες/τές και πριν ακόμη συμπληρώσουν την ηλικία που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα, να τους χάνει, χωρίς κανένα όρο και προϋπόθεση. Αυτό είναι το σοβαρότερο αντικίνητρο για να ασχοληθεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο με την ανάπτυξη και τις υποδομές.
Αντίθετα θα μπορούσε να ισχύσει μια τέτοια ρύθμιση, μετά την συμπλήρωση της ηλικίας που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα κάθε Ομοσπονδίας και όταν η μεταγραφή του είναι σε σωματείο της ίδιας ή ανώτερης αγωνιστικής κατηγορίας, να υπάρχει πάντα αποζημίωση του σωματείου προέλευσης από το σωματείο υποδοχής. Ενώ σε περίπτωση μεταγραφής του σε σωματείο που συμμετέχει σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, τότε η οφειλόμενη αποζημίωση, σύμφωνα με τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας, να μοιράζεται στα σωματεία στα οποία ανήκε ο αθλητής από τα 14 έως τα 17 του χρόνια και να ισχύει για όσα επαγγελματικά συμβόλαια υπογράψει μέχρι την ηλικία των 30 ετών. Μόνο τέτοιου είδους ρυθμίσεις αποτελούν κίνητρα για τα ερασιτεχνικά σωματεία να δουλέψουν τα αναπτυξιακά τους τμήματα και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν την ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και των σωματείων και των ερασιτεχνών αθλητών. Οι Ομοσπονδίες έχουν την εμπειρία και την γνώση να προβλέψουν τις απαιτούμενες ρυθμίσεις και με διάλογο με τους φορείς των αθλητών να καταληχθούν οι καλύτερες δυνατές αποφάσεις. Η προτεινόμενη πάντως είναι η χειρότερη δυνατή.
Με εκτίμηση,
Π.Α.Σ. «ΙΚΑΡΟΣ» ΕΔΕΣΣΑΣ
Εφόσον μιλάμε για ερασιτεχνικό αθλητισμό ο κάθε ερασιτέχνης αθλητής θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να μεταγγράφεται στην ομάδα που επιθυμεί χωρίς υποσημειώσεις και αστερίσκους.
Το να μπει παράβολο οικονομικό το οποίο να πρέπει να πληρώσει η ερασιτεχνική ομαδα μεταγραφής είναι ένα επιπλέον (εκ του πονηρού) εμπόδιο στην ελεύθερη μετακίνηση.
Οι αθλητές αυτοί έχουν πληρώσει στην ομάδα συνδρομές όλα τα έτη της κατάρτισής τους και δεν οφείλουν κάτι παραπάνω στους συλλόγους απ’όπου προέρχονται.
Επιτέλους πρέπει να σταματήσει η ομηρεία των αθλητών και η χρήση τους ως αντικείμενα πλουτισμού.
Εξυπακούεται ότι ο ερασιτέχνης αθλητής θα μπορεί ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ να μπορεί να μεταγράφεται σε ομάδα της αρεσκείας του, όπως αναφέρεται και στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο
– Ωστόσο είναι σωστό το σχόλιο ότι ίσως το δικαίωμα αυτό να πρέπει να μετατεθεί σε ηλικία που έχει τελειώσει και το δικαίωμα συμμετοχής σε αναπτυξιακά πρωταθλήματα.
– Πολύ σωστή η πρόβλεψη για οικονομικό αντάλλαγμα σε περίπτωση μεταγραφής σε επαγγελματικό σωματείο. θα πρέπει όμως να διαφοροποιείται το ποσό ανάλογα με το αν υπάρχει συμμετοχή σε Εθνικές κλπ.
Ξεκινώντας από την πεποίθηση ότι πρόθεση της ΓΓΑ και της νομοθετικής ρύθμισης αυτής, δεν είναι η δημιουργία εμποδίων στην ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού και η καταστροφή των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων, πιστεύουμε ότι η διάταξη είναι αντιαναπτυξιακή, άδικη και επιεικώς μονομερής. Στρέφεται εναντίον των ερασιτεχνικών σωματείων, μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη της ότι δεν μπορεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο να δημιουργεί αθλήτριες/τές και πριν ακόμη συμπληρώσουν την ηλικία που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα, να τους χάνει, χωρίς κανένα όρο και προϋπόθεση. Αυτό είναι το σοβαρότερο αντικίνητρο για να ασχοληθεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο με την ανάπτυξη και τις υποδομές.
Αντίθετα θα μπορούσε να ισχύσει μια τέτοια ρύθμιση, μετά την συμπλήρωση της ηλικίας που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα κάθε Ομοσπονδίας και όταν η μεταγραφή του είναι σε σωματείο της ίδιας ή ανώτερης αγωνιστικής κατηγορίας, να υπάρχει πάντα αποζημίωση του σωματείου προέλευσης από το σωματείο υποδοχής, η οποία θα καθορίζεται, βάσει κριτηρίων, από τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας. Ενώ σε περίπτωση μεταγραφής του σε σωματείο που συμμετέχει σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, τότε η οφειλόμενη αποζημίωση, σύμφωνα με τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας, να μοιράζεται στα σωματεία στα οποία ανήκε ο αθλητής από τα 14 έως τα 17 του χρόνια και να ισχύει για όσα επαγγελματικά συμβόλαια υπογράψει μέχρι την ηλικία των 30 ετών. Μόνο τέτοιου είδους ρυθμίσεις αποτελούν κίνητρα για τα ερασιτεχνικά σωματεία να δουλέψουν τα αναπτυξιακά τους τμήματα και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν την ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και των σωματείων και των ερασιτεχνών αθλητών. Οι Ομοσπονδίες έχουν την εμπειρία και την γνώση να προβλέψουν τις απαιτούμενες ρυθμίσεις και με διάλογο με τους φορείς των αθλητών να καταληχθούν οι καλύτερες δυνατές αποφάσεις. Η προτεινόμενη πάντως είναι η χειρότερη δυνατή.
Σχολιασμός επί της προτεινόμενης νέας & 3 Α στο άρθρο 33 ν.2725/1999.
1)Τι ισχύει τώρα για ελεύθερη μεταγραφή αθλητή χωρίς συναίνεση σωματείου ;
–Μέχρι τα 18 : Επιτρέπεται ως μία ηλικία βάσει του κανονισμού μεταγραφών κάθε ομοσπονδίας (πχ Ping pong <10, Basket-Volley-Κολύμβηση <12 , Handball <14 κλπ)
Έκτοτε ως τα 18 είναι δυνατή με ειδικούς λόγους του κανονισμού κάθε ομοσπονδίας ή δικαστικά μέσω προσφυγής στο ΑΣΕΑΔ με επίκληση σπουδαίου λόγου (που άλλοτε πράγματι υφίσταται και άλλοτε καταχρηστικά κατασκευάζεται επί τούτου, λογιζομένου ως τέτοιου -βάσει νομολογίας ΑΣΕΑΔ και του συνηγόρου του πολίτη- και του συνταγματικού δικαιώματος στην ελευθερία και την προσωπικότητα).
–Από τα 18 και εφεξής είναι δυνατή ομοίως μέσω ειδικών λόγων κανονισμού μεταγραφών ή μέσω ΑΣΕΑΔ με επίκληση σπουδαίου λόγου.
2)Τι θα ισχύει μετά την ισχύ της νέας διάταξης εάν ψηφιστεί ως έχει ;
–Μέχρι τα 18: θα συνεχίσει ομοίως ως άνω..
–Άνω των 18 : Θα επιτρέπεται ελεύθερα με πιθανή ευτελή αποζημίωση κατάρτισης, ενώ οι λοιποί ειδικοί λόγοι μεταγραφών και η προσφυγή στο ΑΣΕΑΔ είτε θα ισχύουν παράλληλα ως δίοδοι ανέξοδης μεταγραφής είτε θα καταργηθούν στην πράξη.
3)Ποιο πρέπει να είναι το αληθές ζητούμενο μίας νομοθετικής ρύθμισης ;
Η προστασία και της προσωπικότητας του ατόμου και του αθλητισμού (ΣΥΝΤΑΓΜΑ 5&1 + 16&9) και των φορέων που τον υπηρετούν. Σεβαστή η επιθυμία ενός αθλητή να «ανοίξει τα φτερά του» σε άλλο σύλλογο. Χωρίς αθλητές δεν υπάρχει αθλητισμός και χωρίς νέους στόχους ο αθλητής βαλτώνει. Αλλά σεβαστός και ο ρόλος του παραγωγικού ερασιτεχνικού σωματείου (μήτρα – πυρήνα προσέλκυσης, καλλιέργειας και κατάρτισης αθλητών). Χωρίς τέτοια σωματεία δεν καλλιεργείται ο αθλητισμός, δεν δημιουργούνται αθλητές και δεν τροφοδοτούνται σύλλογοι υψηλότερων στόχων. Μέσω αυτών των σωματείων υπηρετείται ο μαζικός αθλητισμός αλλά και η κοινωνικοποίηση των παιδιών. Οι όποιες συνδρομές είναι γνωστό ότι δεν καλύπτουν το παθητικό κόστος λειτουργίας, ενώ πόροι από κράτος και χορηγούς είναι στο μηδέν. Πρέπει τα ερασιτεχνικά σωματεία να ενισχύονται και να επιβραβεύονται για να συνεχίσουν τη δράση τους, με διατάξεις δίκαιες και διαυγείς, αλλιώς θα αποσυντεθούν και θα συμπαρασύρουν μεσοπρόθεσμα τον ελληνικό αθλητισμό. Παρεμπιπτόντως να τονιστούν και οι παρενέργειες της αποχώρησης ενός αθλητή στον κλονισμό του κινήτρου άθλησης και των μέχρι τότε συναθλητών του, γιατί το ζητούμενο δεν είναι μόνο να εξελίσσεται ο «ένας» αλλά και να συνεχίζουν και οι «πολλοί». Στα ομαδικά αθλήματα όλοι οι συναθλητές που αθλητικά μεγάλωσαν μαζί αποτελούν κρίκους μίας αλυσίδας που όταν σπάει νωρίς κινδυνεύει να σκορπίσει.
4)Προφανή σφάλματα της 3 Α:
– Εσφαλμένα χρησιμοποιείται ο όρος αποδέσμευση (πρόκειται για μεταγραφή).
-Το όριο των 18 είναι μικρότερο του ορίου συμμετοχής σε ηλικιακά πρωταθλήματα (εφήβων-νέων-νεανίδων) που είναι τα 21 έτη, και «κελίνει το μάτι» στην πλασματική δημιουργία από το πουθενά ηλικιακών ομάδων σε αναπτυξιακά αδρανή σωματεία με ό,τι αυτό συνεπάγεται στα πανελλήνια πρωταθλήματα, στις μοριοδοτήσεις αθλητών στις διακρίσεις συλλόγων.
– Γίνεται μνεία για συμβάσεις παροχής υπηρεσιών μόνο με ΑΑΕ ή ΤΑΑ, δηλαδή μένουν ακάλυπτα όλα τα αθλήματα/κατηγορίες όπου δεν υπάρχουν ΑΑΕ ή ΤΑΑ και όλες οι περιπτώσεις που η μετακίνηση γίνεται σε άλλο ερασιτεχνικό σωματείο.
– Η καταβολή αποζημίωσης κατάρτισης δεν ορίζεται ως προϋπόθεση συντέλεσης της μεταγραφής, άρα μπορεί να αποτελεί ανεκπλήρωτη μελλοντική ενοχική υποχρέωση.
– Η εξάρτηση με το 1/10 του ύψους του συμβολαίου, πέραν του ότι εγκυμονεί προφανείς κινδύνους εικονικότητας αξίας και διάρκειας συμβολαίων, οδηγεί σε ευτελή ποσά (πχ με ετήσιο συμβόλαιο 3.000 € η αποζημίωση θα είναι 300 €!!).
5)Προτεινόμενα :
–Όριο απελευθέρωσης των αθλητών το 21ο έτος αντί του 18ου.
–Θέσπιση max ετήσιου ορίου τέτοιων μεταγραφών από και προς κάθε σωματείο.
–Εφαρμογή μόνο στην μεταγραφική περίοδο πριν την έναρξη των πρωταθλημάτων.
–Υποχρέωση καταβολής αποζημίωσης κατάρτισης όχι μόνο από ΑΑΕ και ΤΑΑ αλλά και από ερασιτεχνικά σωματεία της ίδιας ή ανώτερης κατηγορίας και μάλιστα ως προϋπόθεση συντέλεσης της μεταγραφής προ της εκδόσεως νέου δελτίου.
–Θέσπιση συγκεκριμένων κριτηρίων για καθορισμό αποζημίωσης κατάρτισης και σύσταση επιτροπών αξιολόγησης σε κάθε ομοσπονδία με min όριο βάσει ποσοστού επί του συμβολαίου (με min αξία και διάρκεια) πολλαπλασιαζόμενο με τα έτη που ο αθλητής είχε δελτίο στο σωματείο του.
Παναγιώτης Τσόγιας
Δικηγόρος Δρ Νομικής ΑΠΘ
πρώην αθλητής – πρώην αθλητικός παράγων
Ξεκινώντας από την πεποίθηση ότι πρόθεση της ΓΓΑ και της νομοθετικής ρύθμισης αυτής, δεν είναι η δημιουργία εμποδίων στην ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού και η καταστροφή των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων, πιστεύουμε ότι η διάταξη είναι αντιαναπτυξιακή, άδικη και επιεικώς μονομερής. Στρέφεται εναντίον των ερασιτεχνικών σωματείων, μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη της ότι δεν μπορεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο να δημιουργεί αθλήτριες/τές και πριν ακόμη συμπληρώσουν την ηλικία που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα, να τους χάνει, χωρίς κανένα όρο και προϋπόθεση. Αυτό είναι το σοβαρότερο αντικίνητρο για να ασχοληθεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο με την ανάπτυξη και τις υποδομές.
Αντίθετα θα μπορούσε να ισχύσει μια τέτοια ρύθμιση, μετά την συμπλήρωση της ηλικίας που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα κάθε Ομοσπονδίας και όταν η μεταγραφή του είναι σε σωματείο της ίδιας ή ανώτερης αγωνιστικής κατηγορίας, να υπάρχει πάντα αποζημίωση του σωματείου προέλευσης από το σωματείο υποδοχής, η οποία θα καθορίζεται, βάσει κριτηρίων, από τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας. Ενώ σε περίπτωση μεταγραφής του σε σωματείο που συμμετέχει σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, τότε η οφειλόμενη αποζημίωση, σύμφωνα με τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας, να μοιράζεται στα σωματεία στα οποία ανήκε ο αθλητής από τα 14 έως τα 17 του χρόνια και να ισχύει για όσα επαγγελματικά συμβόλαια υπογράψει μέχρι την ηλικία των 30 ετών. Μόνο τέτοιου είδους ρυθμίσεις αποτελούν κίνητρα για τα ερασιτεχνικά σωματεία να δουλέψουν τα αναπτυξιακά τους τμήματα και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν την ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και των σωματείων και των ερασιτεχνών αθλητών. Οι Ομοσπονδίες έχουν την εμπειρία και την γνώση να προβλέψουν τις απαιτούμενες ρυθμίσεις και με διάλογο με τους φορείς των αθλητών να καταληχθούν οι καλύτερες δυνατές αποφάσεις. Η προτεινόμενη πάντως είναι η χειρότερη δυνατή.
Είμαι απόφοιτος ΤΕΦΑΑ με ειδικότητα ποδόσφαιρο, κάτοχος του ανώτερου προπονητικού τίτλου αναγνωρισμένο από κρατική αρχή. Το εν λόγω νομοσχέδιο δεν λύνει το υπάρχων πρόβλημα. Χωρίς διάκριση του προπονητή ποδοσφαίρου, χωρίς στοχευμένη και φωτογραφική υποβάθμιση του ακαδημαϊκού μου τίτλου, χωρίς κάθε είδους περιορισμό των επαγγελματικών μου δικαιωμάτων και χωρίς δυσανάλογη συσχέτιση με αδιαβάθμητες ιδιωτικές σχολές της ΕΠΟ, πρέπει να εφαρμοστεί ο υπάρχων νόμος. Είναι λοιπόν επιτακτική η ανάγκη να προστεθεί στον αθλητικό νόμο για τους προπονητές η εξής προθήκη-τροπολογία με ξεχωριστή παράγραφο στο άρθρο 11 του ν.4726/20 της φράσης: «Η μη εφαρμογή της διάταξης αυτής από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και τα ποδοσφαιρικά σωματεία αποτελεί παράβαση κανόνα δικαίου και για την παράβαση αυτή προβλέπεται επιβολή προστίμου από 100.000 έως και 300.000 ευρώ, με απόφαση της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού.
Ξεκινώντας από την πεποίθηση ότι πρόθεση της ΓΓΑ και της νομοθετικής ρύθμισης αυτής, δεν είναι η δημιουργία εμποδίων στην ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού και η καταστροφή των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων, πιστεύουμε ότι η διάταξη είναι αντιαναπτυξιακή, άδικη και επιεικώς μονομερής. Στρέφεται εναντίον των ερασιτεχνικών σωματείων, μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη της ότι δεν μπορεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο να δημιουργεί αθλήτριες/τές και πριν ακόμη συμπληρώσουν την ηλικία που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα, να τους χάνει, χωρίς κανένα όρο και προϋπόθεση. Αυτό είναι το σοβαρότερο αντικίνητρο για να ασχοληθεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο με την ανάπτυξη και τις υποδομές.
Αντίθετα θα μπορούσε να ισχύσει μια τέτοια ρύθμιση, μετά την συμπλήρωση της ηλικίας που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα κάθε Ομοσπονδίας και όταν η μεταγραφή του είναι σε σωματείο της ίδιας ή ανώτερης αγωνιστικής κατηγορίας, να υπάρχει πάντα αποζημίωση του σωματείου προέλευσης από το σωματείο υποδοχής, η οποία θα καθορίζεται, βάσει κριτηρίων, από τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας. Ενώ σε περίπτωση μεταγραφής του σε σωματείο που συμμετέχει σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, τότε η οφειλόμενη αποζημίωση, σύμφωνα με τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας, να μοιράζεται στα σωματεία στα οποία ανήκε ο αθλητής από τα 14 έως τα 17 του χρόνια και να ισχύει για όσα επαγγελματικά συμβόλαια υπογράψει μέχρι την ηλικία των 30 ετών. Μόνο τέτοιου είδους ρυθμίσεις αποτελούν κίνητρα για τα ερασιτεχνικά σωματεία να δουλέψουν τα αναπτυξιακά τους τμήματα και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν την ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και των σωματείων και των ερασιτεχνών αθλητών. Οι Ομοσπονδίες έχουν την εμπειρία και την γνώση να προβλέψουν τις απαιτούμενες ρυθμίσεις και με διάλογο με τους φορείς των αθλητών να καταληχθούν οι καλύτερες δυνατές αποφάσεις. Η προτεινόμενη πάντως είναι η χειρότερη δυνατή.
Ξεκινώντας από την πεποίθηση ότι πρόθεση της ΓΓΑ και της νομοθετικής ρύθμισης αυτής, δεν είναι η δημιουργία εμποδίων στην ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού και η καταστροφή των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων, πιστεύουμε ότι η διάταξη είναι αντιαναπτυξιακή, άδικη και επιεικώς μονομερής. Στρέφεται εναντίον των ερασιτεχνικών σωματείων, μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη της ότι δεν μπορεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο να δημιουργεί αθλήτριες/τές και πριν ακόμη συμπληρώσουν την ηλικία που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα, να τους χάνει, χωρίς κανένα όρο και προϋπόθεση. Αυτό είναι το σοβαρότερο αντικίνητρο για να ασχοληθεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο με την ανάπτυξη και τις υποδομές.
Αντίθετα θα μπορούσε να ισχύσει μια τέτοια ρύθμιση, μετά την συμπλήρωση της ηλικίας που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα κάθε Ομοσπονδίας και όταν η μεταγραφή του είναι σε σωματείο της ίδιας ή ανώτερης αγωνιστικής κατηγορίας, να υπάρχει πάντα αποζημίωση του σωματείου προέλευσης από το σωματείο υποδοχής, η οποία θα καθορίζεται, βάσει κριτηρίων, από τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας. Ενώ σε περίπτωση μεταγραφής του σε σωματείο που συμμετέχει σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, τότε η οφειλόμενη αποζημίωση, σύμφωνα με τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας, να μοιράζεται στα σωματεία στα οποία ανήκε ο αθλητής από τα 14 έως τα 17 του χρόνια και να ισχύει για όσα επαγγελματικά συμβόλαια υπογράψει μέχρι την ηλικία των 30 ετών. Μόνο τέτοιου είδους ρυθμίσεις αποτελούν κίνητρα για τα ερασιτεχνικά σωματεία να δουλέψουν τα αναπτυξιακά τους τμήματα και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν την ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και των σωματείων και των ερασιτεχνών αθλητών. Οι Ομοσπονδίες έχουν την εμπειρία και την γνώση να προβλέψουν τις απαιτούμενες ρυθμίσεις και με διάλογο με τους φορείς των αθλητών να καταληχθούν οι καλύτερες δυνατές αποφάσεις. Η προτεινόμενη πάντως είναι η χειρότερη δυνατή.
Ξεκινώντας από την πεποίθηση ότι πρόθεση της ΓΓΑ και της νομοθετικής ρύθμισης αυτής, δεν είναι η δημιουργία εμποδίων στην ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού και η καταστροφή των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων, πιστεύουμε ότι η διάταξη είναι αντιαναπτυξιακή, άδικη και επιεικώς μονομερής. Στρέφεται εναντίον των ερασιτεχνικών σωματείων, μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη της ότι δεν μπορεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο να δημιουργεί αθλήτριες/τές και πριν ακόμη συμπληρώσουν την ηλικία που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα, να τους χάνει, χωρίς κανένα όρο και προϋπόθεση. Αυτό είναι το σοβαρότερο αντικίνητρο για να ασχοληθεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο με την ανάπτυξη και τις υποδομές.
Αντίθετα θα μπορούσε να ισχύσει μια τέτοια ρύθμιση, μετά την συμπλήρωση της ηλικίας που δεν επιτρέπει στον αθλητή την συμμετοχή του στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα κάθε Ομοσπονδίας και όταν η μεταγραφή του είναι σε σωματείο της ίδιας ή ανώτερης αγωνιστικής κατηγορίας, να υπάρχει πάντα αποζημίωση του σωματείου προέλευσης από το σωματείο υποδοχής, η οποία θα καθορίζεται, βάσει κριτηρίων, από τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας. Ενώ σε περίπτωση μεταγραφής του σε σωματείο που συμμετέχει σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, τότε η οφειλόμενη αποζημίωση, σύμφωνα με τον Κανονισμό κάθε Ομοσπονδίας, να μοιράζεται στα σωματεία στα οποία ανήκε ο αθλητής από τα 14 έως τα 17 του χρόνια και να ισχύει για όσα επαγγελματικά συμβόλαια υπογράψει μέχρι την ηλικία των 30 ετών. Μόνο τέτοιου είδους ρυθμίσεις αποτελούν κίνητρα για τα ερασιτεχνικά σωματεία να δουλέψουν τα αναπτυξιακά τους τμήματα και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν την ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και των σωματείων και των ερασιτεχνών αθλητών. Οι Ομοσπονδίες έχουν την εμπειρία και την γνώση να προβλέψουν τις απαιτούμενες ρυθμίσεις και με διάλογο με τους φορείς των αθλητών να καταληχθούν οι καλύτερες δυνατές αποφάσεις. Η προτεινόμενη πάντως είναι η χειρότερη δυνατή.
Με εκτίμηση
Μουλακάκης Αποστόλης
Μέλος ΔΣ ΑΟΝ Αργυρούπολης
Διαβάζοντας το σχόλιο του κου ΚΟΥΤΣΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ (19/2/21) ένα ακραίο αλλά όχι αδύνατο σενάριο, που έχει τη δυνατότητα να συμβεί, είναι : αν για κάποιο λόγο οι παίκτες έλθουν σε διάσταση με το προπονητή ή με τη διοίκηση ενός σωματείου και αποφασίσουν σύσσωμοι οι άνω τον 18 να αποχωρήσουν ή όπως έχει συμβεί αρκετές φορές, να φεύγει ο προπονητής από μια ομάδα και να προσπαθεί να πάρει τους παίκτες μαζί του. Τι θα συμβεί με την αγωνιστική βιωσιμότητα αυτού του Σωματείου ? Μήπως τα σωματεία γίνουν υποχείρια τώρα των αθλητών και αρχίσουν να εκβιάζονται ?
Άρα όντως η νομολογία του ΣτΕ «Η ανανέωση του δελτίου του αθλητή γίνεται για λόγους γενικότερου συμφέροντος» έχει λογική και πρέπει παράλληλα με τη προστασία των δικαιωμάτων των αθλητών να προστατεύονται και τα δικαιώματα των σωματείων.
Η παράγραφος 2 του άρθρου 33 του νόμου 2725/99 στη πράξη φορολογικά ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ αφού η ισχύουσα φορολογική νομοθεσία δεν δέχεται, όπως στο παρελθόν, ότι τα οδοιπορικά και τα έξοδα βελτίωσης τροφής αθλητών (ως ενίσχυση για την υποστήριξη της αθλητικής τους δραστηριότητας) και τα θεωρεί εισόδημα, με αποτέλεσμα να προστίθενται στα υπόλοιπα πραγματικά εισοδήματα των αθλητών και να φορολογούνται..
Παραθέτω τη σχετική παράγραφο του άρθρου:
«Με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 85 του παρόντος νόμου, η αγωνιστική δραστηριότητα των αθλητών δεν αποτελεί άσκηση επαγγελματικής αθλητικής δραστηριότητας. Οικονομικές ή άλλες παροχές που δίνονται από αθλητικά σωματεία, ενώσεις ή ομοσπονδίες σε αθλητές, ως ενίσχυση για την υποστήριξη της αθλητικής τους δραστηριότητας, ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ, κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 86 του παρόντος νόμου.»
Θα πρέπει η ΓΓΑ σε συνεννόηση με το αρμόδιο υπουργείο οικονομικών να διευθετήσει αυτό το θέμα, ώστε να έχει ισχύ στη πράξη
Θα αναφερθώ στο άρθρο18.Θεωρώ ότι είναι ασαφές και χρειάζεται πολύ επεξεργασία .Καταρχήν η ελεύθερη μεταγραφή αθλητή -τριας θα πρέπει να ισχύει απο 18+ ΕΦΟΣΟΝ δεν μετέχει σε αναπτυξιακά πρωταθλήματα του συλλόγου του-της Αν συμμετέχει θα μπορεί να φύγει με ελευθέρας όταν τελειώσει το αναπτυξιακό πρωτάθλημα που αγωνίζεται. Επίσης με αυτό το νόμο δεν έχει κανένα κίνητρο το ερασιτεχνικό σωματείο το να παράγει ταλέντα αφού στα 18 (υπόψη ότι απο 16-17 Λυκείου μειώνουν τις προπονήσεις και αγώνες)θα έρχονται σωματεία με θεμιτό ή και αθέμιτο τρόπο τάζοντας πρωταθλήματα χρήματα κ.α. και θα κάνουν παιδομάζωμα αφού δεν θα στοιχίζει τίποτα .Από αυτά τα παιδιά βέβαια θα κρατήσουν όσα χρειάζονται και τα υπόλοιπα θα τα βάλουν στην άκρη ή θα τα παραχωρήσουν αλλού ενώ στην αρχική τους ομάδα μπορεί να έκαναν την διαφορά .Εδώ θέλω να διευκρινίσω ότι μιλάω για μετακίνηση σε ερασιτεχνικό σωματείο και όχι επαγγελματικό. Εδώ μια πρόταση θα μπορούσε να είναι η εξής: Θα πρέπει να καταβάλλεται από την ομοσπονδία ή το σωματείο που θέλει να κάνει την μεταγραφή έναν ποσό αποζημίωσης για την κατάρτιση του αθλητή-τριας. Το ποσό θα εξαρτάται από την κατηγορία που έπαιζε ο αθλητής -τρια από τα 15 ή 16 χρόνων και μετά σε αντρικό ή γυναικείο, πόσες συμμετοχές είχε στο πρωτάθλημα, πόσες συμμετοχές και διακρίσεις είχε στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα και συμμετοχές σε εθνικές ομάδες Η ετήσια αποζημίωση θα καταβάλλεται μέχρι την συμπλήρωση της ηλικίας των 30 ετών. Με αυτό τον τρόπο θα αποφευχθούν απο τα σωματεία οι άσκοπες μεταγραφές μόνο και μόνο για να αποδυναμώσουν κάποια άλλα σωματεία και να απαξιώσουν τις υποδομές τους. Ταυτόχρονα επιβραβεύονται παράλληλα οικονομικά ανά έτος, τα ερασιτεχνικά σωματεία που δουλεύουν τα αναπτυξιακά τους τμήματα, δίνοντας ένα ακόμη ουσιαστικό κίνητρο να βελτιώσουν την προσπάθεια τους. Τέλος δεν διευκρινίζεται το εξής: Το άρθρο 18 μας λέει ότι ο αθλητής φεύγει από το αρχικό του σωματείο στα 18 ελεύθερα και πάει λέω εγώ σε ένα άλλο ερασιτεχνικό . Μετά όταν γίνει ο αθλητής 19 χρονών και θέλει να φύγει από το σωματείο που είχε μετεγγραφεί την προηγούμενη χρονιά και να μεταγραφεί σε άλλο σωματείο, μπορεί το σωματείο που ανήκει να ζητήσει λεφτά; φεύγει ελευθέρας. Γιατί αν δεν φεύγει ελευθέρας τότε το αρχικό σωματείο είναι το κορόιδο της υπόθεσης.
Αν περάσει κάτι τέτοιο, τότε η ανάπτυξη που αποτελεί το μόνο υγιές κομμάτι αυτή την στιγμή, θα έχει τελειώσει οριστικά. Αυτό είναι απορρύθμιση και όχι μεταρρύθμιση. Και μετά από λίγο καιρό θα αναρωτιόμαστε γιατί τα παιδιά δεν κάνουν αθλητισμό…
Οπως είναι γνωστό σε όλους για να υπάρξει αθλητικός σύλλογος θα πρέπει ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ να υπάρξει παράγοντας ή παράγοντες που να έχουν τρέλα και αγάπη με τον αθλητισμό και να στηθεί από το μηδέν ένας σύλλογος. Αρα το κύτταρο ανάπτυξης του Ελληνικού αθλητισμού είναι το αθλητικό σωματείο και οι παράγοντες του. Αν αυτοί δεν κινηθούν να μαζέψουν μικρά παιδιά και να τους κάνουν αθλητές με όλα τα οικονομικά προβλήματα και τις δυσκολίες της εποχής, απλά δεν θα υπάρξει αθλητισμός.
Σε κράτη που υπάρχει σωστός σχολικός και κολεγιακός αθλητισμός φυσικά τα πράγματα είναι πολύ πιο άπλα διότι ο αθλητισμός είναι ένας βασικός και ουσιαστικός τομέας που αναπτύσσετε σωστά, τα κολέγια και τα σχολεία επενδύουν στο τομέα αυτόν κλπ.
Εκει πλέον το κύτταρο του αθλητισμού είναι το σχολείο και το κολέγιο, και έρχεται ο σύλλογος και επιλέγει τους αθλητές και οργανώνει τον αγωνιστικό αθλητισμό.
Το μοντέλο αυτό όμως ανάπτυξης έχει κόστος για το κράτος … και φυσικά δεν συμφέρει τη χώρα μας να το εφαρμόσει. Θέλει αθλητικό υλικό, θέλει κλειστά γυμναστήρια στα σχολεία κλπ., όταν εμείς έχουμε σχεδόν καταργήσει τις ώρες της γυμναστικής.
Αντί λοιπόν να βοηθήσουμε τους ταλαίπωρους αθλητικούς παράγοντες, με την απελευθέρωση των αθλητών στα 18, ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ, τους εξωθούμε στο να τα παρατήσουν όλα … γιατί τα κίνητρα τους και η ανταπόδοση της προσπάθειας τους δεν θα ανταμείβεται ΚΑΘΟΛΟΥ, αντίθετα οι όποιες προσπάθειες τους για να στελεχώσουν σωστές ομάδες με δικά τους παιδιά που τα έχουν παράξει αυτοί θα πέφτει στο κενό, μιας και τα σωματεία «βιτρίνα-επιχειρήσεις», που ίσως ούτε καν ασχολούνται με την ανάπτυξη, θα τους παίρνουν τους ΙΚΑΝΟΥΣ και ΕΤΟΙΜΟΥΣ αθλητές για το δικό τους συμφέρον και μάλιστα χωρίς τη παραμικρή ανταμοιβή, εκτός από τις περιπτώσεις μετακίνησης των αθλητών σε Α.Α.Ε και Τ.Α.Α.
Το αποτέλεσμα θα είναι ότι σύντομα θα επέλθει απογοήτευση στα αναπτυξιακά σωματεία και θα τα παρατήσουν και τότε ποιος θα κάνει τη «μάνα του λόχου» στον ερασιτεχνικό αθλητισμό ?
Εκτός των ανωτέρω ο ορισμός της ηλικίας 18 είναι λάθος και θα πρέπει να αντικατασταθεί με την ηλικία οπού τελειώνουν οι αθλητές/τριες να έχουν τη δυνατότητα να αγωνίζονται στα αναπτυξιακά πρωτάθλημα της κάθε Ομοσπονδίας αθλήματος, διαφορετικά θα ξεκινήσει ένα απίστευτο «σαφάρι» παιδομαζώματος από τα ισχυρά οικονομικά σωματεία για την διεκδίκηση πανελλήνιων τίτλων και μορίων για τις Πανελλήνιες εισαγωγικές εξετάσεις εις βάρος των αθλητών των μητρικών αναπτυξιακών σωματείων που διαλέγουν να μείνουν πιστοί στο σύλλογο τους αντιμετωπίζοντας τον αθέμητο ανταγωνισμό.
Συμφωνώ απόλυτα ότι πρέπει να βρεθεί μια φόρμουλα ώστε οι αθλητές/τριες να έχουν τη δυνατότητα σε μικρή ηλικία (μέχρι π.χ. 12 ετών) να μεταγράφονται ελεύθερα αν αποφασίσουν ότι ο πρώτος σύλλογος τους, στον οποίον αρχικά γράφτηκαν, δεν τους καλύπτει ποιοτικά και αγωνιστικά. Οι αθλητές μετά την «αθλητική τους ενηλικίωση», όταν δηλαδή θα μπορούν να αγωνίζονται ΜΟΝΟ σε Ανδρικές και Γυναικείες ομάδες, να έχουν το δικαίωμα μετακίνησης αλλά και το μητρικό σωματείο να ανταμείβεται για την αναπτυξιακή του προσφορά.
ΘΕΜΑ: Θέσεις Α.Ο.Κρανιδίου στο Άρθρο 18: Δικαιώματα και υποχρεώσεις αθλητών – Μεταγραφές ερασιτεχνών αθλητών – Τροποποίηση του άρθρου 33 του ν. 2725/1999)
Είμαστε ένα ερασιτεχνικό σωματείο και καλλιεργούμε το άθλημα της καλαθοσφαίρισης από το 1994.
Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου δίνει στα αθλητικά ερασιτεχνικά σωματεία.
Η πρόβλεψη που περιλαμβάνεται στο άρθρο 18 του υπό συζήτηση σχεδίου νόμου, με το οποίο τροποποιείται το άρθρο 33 του ν. 2725/1999, ότι “Ο ερασιτέχνης αθλητής ηλικίας δεκαοκτώ (18) ετών και άνω μεταγράφεται ελεύθερα από το αθλητικό σωματείο, στη δύναμη του οποίου ανήκει, σε άλλο…”, θα είναι η αρχή της διάλυσης του ερασιτεχνικού αθλητισμού.
Γιατί αλήθεια ποιό ερασιτεχνικό σωματείο που ασχολείται με την ανάπτυξη και παράγει αθλητές και αθλήτριες μέσω των ακαδημιών θα συνεχίσει να το κάνει ;
Πως προστατεύεται το γενικότερο συμφέρον ενός ερασιτεχνικού σωματείου από τον κίνδυνο της απώλειας σεβαστού αριθμού αθλητών και της κατά συνέπεια αδυναμίας του να εκπληρώσει το σκοπό του. Το ΣτΕ έχει νομολογήσει σχετικά με την απόφαση 1898/1995 ( η ανανέωση του δελτίου του αθλητή δεν παραβιάζει την ελευθερία του, διότι γίνεται για λόγους γενικότερου συμφέροντος).
Προτείνουμε :
– Η Ελεύθερη Μετεγγραφή Αθλητή και Αθλήτριας από το σωματείο που αγωνίζεται να γίνεται όταν δεν θα έχει δικαίωμα συμμετοχής ηλικιακά, στα Αναπτυξιακά πρωταθλήματα όπως ορίζεται με τις Προκηρύξεις της Ομοσπονδίας ή των Ενώσεων ενώ παράλληλα με απόφαση της Ομοσπονδίας να καθορίζεται ποσό ετησίως ως ελάχιστη αποζημίωση για την κατάρτιση του αθλητή ή της αθλήτριας στο/στα σωματεία που είχε Δελτίο μέχρι τα 18 έτη και για διάστημα 10 ετών.
– Για Αθλητή ή Αθλήτρια που μεταγράφεται για 1η φορά σε ομάδα που συμμετέχει σε επαγγελματική κατηγορία, η ομάδα που θα τον εντάξει να καταβάλει άμεσα στο ερασιτεχνικό σωματείο την προβλεπόμενη από την Ομοσπονδία αποζημίωση κατάρτισης επί πέντε (5).
Με τις παραπάνω προτάσεις μας, δίνεται η δυνατότητα καταρχήν σε αθλητές και αθλήτριες της Ελεύθερης Μετεγγραφής τους σε σωματείο που επιθυμούν, χωρίς να δημιουργούνται διενέξεις με τις ομάδες τους.
Επιβραβεύονται παράλληλα οικονομικά ανά έτος, τα ερασιτεχνικά σωματεία που δουλεύουν τα αναπτυξιακά τους τμήματα, δίνοντας ένα ακόμη ουσιαστικό κίνητρο να βελτιώσουν την προσπάθεια τους.
Για το ΔΣ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΚΟΥΤΣΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
Κύριε Υπουργέ. Στο πλαίσιο της νομοθετικής πρωτοβουλίας σας ίσως θα πρέπει να λάβετε υπόψη σας και τα ακόλουθα:
Με με τον Ν. 2101 της 2/2 Δεκεμβρίου 1992 κυρώθηκε τη Διεθνής Σύμβαση για τα
Δικαιώματα του Παιδιού (ΦΕΚ 192, τ. Α΄). Το περιεχόμενό της δεν έιναι εξαντλητικό στην αναφορά επί μέρους περιπτώσεων αλλά είναι απολύτως ενδεικτικό για τον τρόπο με τον οποίο θα π΄ρεπει να αντιμετωπίζονται τα ανήλικα παισ\διά σε κάθε έκφανση της κοινωνικής τους ζωής, συμπεριλαμβανομένου και του αθλητισμού.
Ιδιαίτερη δε μνεία γίνεται για τα ανάπηρα παιδιά.
Στο πλαίσιαο αυτό έχει κινηθεί καιο Συνήγορος του Παιδιού του οποίου τα συμπεράσματα έχουν ήδη αποτυπωθεί από το έτος 2012 στην σχετική ετήσια έκθεσή του. Και είναι τραγικά τα συμπεράσματα σε ότι αφορά την καταπάτηση των δικαιωμάτων των ανήλικων αθλητών.
Το πλέον εύκολο ώστε να λυθεί το ζήτημα των ελεύθερων μεταγραφών των ανηλίκων αθλητών θα ήταν το εξής. Να αντιστρέψετε τη θλιβερή πραγματικότητα των κανονισμών των ομοσπονδιών.
Υπάρχει πλούσια παράδοση «νομολογίας’ του ΑΣΕΑΔ για το τι συνιστά σπουδαίο λόγο που επιτρέπει την ελέυθερη μεταγραφή των ανηλίκων αθλητών από ένα σωματείο σε ένα άλλο. Επομένως θα έπρεπε να υποχρεωθοούν οι ομοσπονδίες να επιτρέπουν την ελέυθερη μεταγραφή των ανηλίκων για σπουδαίο λόγο στους κανονισμούς τους. Και όταν το σωματείο διαφωνεί στην ελεύθερη μεταγραφή να προσφεύγει το σωματείο στο ΑΣΕΑΔ για την ακύρωσή της. Σήμερα συμβαίνει το αντίθετο με αποτέλεσμα τα παιδία να είναι όμηροι των σωματείων ή να υποχρεώνονται σε παύση της αθλητικής δράσηή να σύρονται στα δικαστήρια για το αυτονόητο δικαίωμά τους στον αθλητισμό.
Φυσικά θα υπάρχουν διαφωνίες αλλά έτσι θα σταματήσει η εμπορευματοποίηση του αυτονόητου δικαιώματος των παιδιών για συμμετοχή στον αθλητισμό.
Πιστεύω πως το νομοσχέδιο κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση και μάλιστα θα έπρεπε να λάβει πρόβλεψη και για ηλικίες και κάτω από την ενηλικίωση και πάντως μόνο μέσα στις προβλεπόμενες περιόδους.
Είκοσι χρόνια μετά τον ν. 2725/1999 θα πρέπει να εκλείψουν λογικές «εγκλωβισμού» νεαρών αθλητών, που είτε έτυχε (π.χ γειτνίαση οικίας με σωματείο) είτε για άλλους λόγους, μια δεδομένη στιγμή, κρίθηκε σωστό από συνήθως άπειρους γονείς, να επιλέξουν κάποιο σωματείο και να θεωρούν αυτονόητο πως και μετά από χρόνια θα συνεχίσουν να συντρέχουν οι αρχικοί λόγοι επιλογής. Κι αν δεν συντρέχουν, τα σωματεία και μόνο θα έχουν λόγο για οποιαδήποτε μεταβολή αυτής της σχέσης (με το ανάλογο αυθαίρετο αντίτιμο).
Η αιτίαση πως θα πρέπει να αποζημιωθεί το σωματείο για την αθλητική ανάπτυξη του αθλητή παραβλέπει (σκόπιμα?) το γεγονός πως οι αθλητές πληρώνουν συνδρομή (μικρή ή μεγάλη και πάντως καθοριζόμενη από το σωματείο). Το ότι έχουν εκμηδενιστεί οι κάθε είδους πόροι που παλαιότερα «έρεαν» προς τα σωματεία, δεν τους δίνει αυτονόητα και το δικαίωμα να αποφασίζουν για το μέλλον παιδιών χωρίς συμβατικές υποχρεώσεις, σε κρίσιμες ηλικίες που πληρώνουν ακόμη και το σακίδιό τους για να προπονηθούν-αναπτυχθούν αθλητικά.
Οπουδήποτε όμως υπάρχει (αν υπάρχει) αθλητική εκπαίδευση χωρίς οικονομική εισφορά εκ μέρους των μικρών αθλητών θα πρέπει να υπάρχει κάποιου είδους μικρή αποζημίωση για το σωματείο, η οποία να καθοριστεί με μέριμνα της Πολιτείας για να εκλείψουν οι αυθαιρεσίες.
Με την επιφύλαξη να σχολιάσω στο σύνολό του το εν λόγω άρθρο απλά να επισημάνω αρχικά ότι η παράγραφος 7 του παρόντος είναι σε ισχύ ήδη από την ψήφιση της παρ. 1 του άρθρου 35 του ν. 4603/2019 (Α’ 48/14.3.2019).
Σκοπός της ρύθμισης ήταν η ομαλή κοινωνική ένταξη των αλλοδαπών που διαμένουν νόμιμα στη χώρα, μέσω του αθλητισμού, ήτοι μέσω των αθλητικών σωματείων και η ενίσχυση του αθλητικού δυναμικού.
Χωρίς να καταθέτω νομική άποψη (δεν έχω άλλωστε σχετική εκπαίδευση) και θέλοντας να συνεισφέρω στην νομοθετική σας ρύθμιση διατυπώνω ως πολίτης και γονεάς τα κατωτέρω:
1. Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των αθλητών υπερισχύει (και καλώς υπερισχύει φαντάζομαι και στα μάτια του νομοθέτη) των όποιων συμφερόντων των αθλητικών σωματείων. Όμως είναι αδόκιμος ή ατυχής ο ηλικιακός διαχωρισμός σε όσους έχουν δικαίωμα αυτοδιάθεσης (+18) και σε όσους δεν έχουν (-18). Θα μπορούσε φυσικά να προκύπτει ένας τέτοιος διαχωρισμός υπό την έννοια της ενηλικίωσης αλλά εν προκειμένω οι γονείς/κηδεμόνες φέρουν την ευθύνη, και από προσωπική εμπειρία σας μεταφέρω ότι φροντίζουν για τα παιδιά τους αθλητές σε πλήρη σύμπνοια και συμφωνία μαζί τους. Η είσοδος ενός παιδιού στον αθλητισμό στις περισσότερες φορές συμπίπτει και με την είσοδο των γονιών του στο χώρο αυτό. Αποτέλεσμα, η πρώτη επιλογή αθλητικού σωματείου στις παιδικές/εφηβικές ηλικίες να γίνεται από τους άπειρους γονείς με κριτήρια γειτνίασης και λιγότερο με κριτήρια ποιοτικού επιπέδου στην παροχή αθλητικής εκπαίδευσης. Εξ άλλου σε μικρές ηλικίες είναι αδύνατον να διακρίνει ο γονέας τις αθλητικές δυνατότητες και τα ταλέντα του παιδιού του. Ως εκ τούτου οι αθλητές/παιδιά που εγκλωβίζονται στα αρχικά σωματεία επιλογής τους δεν δύνανται να επιλέξουν ελεύθερα κατά την κρίση τους ένα επόμενο σωματείο που η αθλητική ακαδημία του μέσα από το πρόγραμμα της θα τους βοηθούσε να εξελιχθούν περισσότερο αθλητικά. Προτείνω λοιπόν να επιτρέπεται στους αθλητές μία τουλάχιστον ελεύθερη μεταγραφή μέχρι την ηλικία των 18 και φυσικά υποστηρίζω την ελεύθερη επιλογή σωματείου από τους αθλητές μετά τα 18.
2. Για τις αμοιβές και αποζημιώσεις των αθλητικών σωματείων για τις μεταγραφές των αθλητών τους σε άλλα σωματεία έχω να σημειώσω/καταθέσω ότι τα σωματεία ελεύθερα καθορίζουν τις μηνιαίες εισφορές των αθλουμένων σε αυτά. Άρα εδώ υφίσταται ένα καθεστώς παροχής υπηρεσίας αθλητικής εκπαίδευσης από το σωματείο και καταβολής προκαθορισμένης από το σωματείο αποζημίωσης από τον λήπτη αθλητή και συνεπώς δεν μπορεί να προκύπτει η αξίωση περαιτέρω αποζημίωσης. Ίσως και να μπορούσε να οριστεί κάτι τέτοιο υπό της έννοια της υπεραξίας του προς μεταγραφή αθλητή. Αλλά αν είναι έτσι τότε στην υπεραξία αυτή πρέπει να συνυπολογίσει κανείς και την συμβολή όλων των συνεργαζομένων, δηλαδή του τρίπτυχου σωματείο-αθλητής-γονέας/κηδεμόνας με ανάλογες αποζημιώσεις, πράγμα εν πολλοίς αδύνατον να προκαθοριστεί παρά μόνο με την ύπαρξη κάποιας μορφής Σύμβασης που δεν προβλέπεται στον ερασιτεχνικό αθλητισμό.
Εν κατακλείδι η πολιτεία οφείλει αν επιθυμεί να υποστηρίξει τον Ερασιτεχνικό Αθλητισμό να χρηματοδοτήσει τα Σωματεία ορίζοντας κριτήρια και να μεριμνήσει για την ελευθερία της αυτοδιάθεσης των αθλητών. Δεν μπορεί το δεύτερο να χρησιμοποιείται για να καλυφθεί το έλλειμα στο πρώτο. Κυρίως γιατί πρόκειται για παραβίαση ατομικού θεμελιώδους δικαιώματος.
Κάρτα υγείας αθλητή.
Σε όποια Ομοσπονδία (π.χ. ΕΦΟΑ) τηρείται ηλεκτρονικό Μητρώο Αθλητών και οι δηλώσεις συμμετοχής σε αγώνες, η κατάρτιση του ταμπλό, οι κληρώσεις και το πρόγραμμα γίνονται ηλεκτρονικά, είναι αδύνατο να γίνει έλεγχος ύπαρξης της Κάρτας Υγείας αν ο αθλητής την έχει μαζί του. Η κάρτα υγείας όμως είναι απαραίτητη για τη δήλωση συμμετοχής και την αποδοχή του σε αγώνα. Συνήθως οι δηλώσεις γίνονται μια βδομάδα ή και περισσότερο πριν από τους αγώνες και περιλαμβάνουν εκατοντάδες αθλητές από όλη την Ελλάδα.
Προτείνω:
Όπου τηρείται ηλεκτρονικό μητρώο αθλητών, ο αθλητής ανεβάζει την κάρτα υγείας, με τους προσωπικούς του κωδικούς, στο σύστημα, η Ομοσπονδία ελέγχει και τον θεωρεί, αυτόματα, ενήμερο μέχρι τη λήξη της. Η κάρτα είναι ορατή μόνο από τους εξουσιοδοτημένους προς τούτο από την Ομοσπονδία.
Διευκολύνει αφάνταστα και απαλλάσσει τους αθλητές από το να κουβαλούν μαζί τους χαρτιά, ιδιαίτερα όταν η μεγάλη πλειοψηφία αυτών είναι ανήλικοι.
Είναι γνωστό ότι στην Δημόσια διαβούλευση βρίσκεται νομοσχέδιο του Υπουργείου αθλητισμού, που αφορά την Αναμόρφωση του Επαγγελματικού Αθλητισμού καθώς και τροποποιήσεις της Αθλητικής Νομοθεσίας.
Στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο και στο άρθρο 18 προβλέπεται ότι, αθλητής ή αθλήτρια όταν συμπληρώνει τα 18 έτη, μπορεί ελεύθερα να μεταγράφεται ελεύθερα σε σωματείο της επιλογής του/της, από το σωματείο που ανήκει.
Επειδή φαντάζομαι ότι η συγκεκριμένη διάταξη προέρχεται από την ασκούμενη πίεση προς το Υπουργείο, είτε γονέων είτε αθλητών ή αθλητριών που επιθυμούν χρόνια τώρα να μετεγγραφούν σε άλλο σωματείο και βρίσκουν εμπόδια.
Με την παρούσα δημόσια τοποθέτηση σήμερα καταθέτω, τόσο τον προβληματισμό μου για την λειτουργία των ερασιτεχνικών σωματείων, όσο και την δυνατότητα στον οποιοδήποτε αθλητή ή αθλήτρια, της ελεύθερης επιλογής μετεγγραφής σε σωματείο.
Καταρχήν θέλω να επισημάνω ότι με την συγκεκριμένη διάταξη, εάν εφαρμοστεί ως έχει, θα τιμωρηθούν τα σωματεία που επιλέγουν να ρίχνουν το βάρος στις αναπτυξιακές ηλικίες, για το άθλημα που καλλιεργούν.
Διότι με την ελεύθερη επιλογή του αθλητή ή της αθλήτριας που συμπληρώνει τα 18 να επιλέξει το σωματείο που θα αγωνιστή στο μέλλον, ποιο σωματείο θα προσπαθήσει να αναπτύξει και να βελτιώσει το οποιοδήποτε ταλέντο ή να το συμπεριλαμβάνει στην Ανδρική ή Γυναικεία ομάδα του.
Αφού θα γνωρίζει ότι σωματεία που επιλέγουν αποκλειστικά και μόνο τον πρωταθλητισμό, χωρίς να δίνουν βάρος στις υποδομές τους, πολύ εύκολα θα μπορούν να προσελκύσουν με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο να τον/την εντάξουν στην δύναμή τους.
Προσωπικά πιστεύω ότι υπάρχει η λύση χωρίς να διαταράσσεται τόσο η θέληση του αθλητή/τριας για μεταγραφή, όσο και η προσπάθεια του ερασιτεχνικού σωματείου.
Σύμφωνα με τα παραπάνω προτείνω δημόσια, καθώς θα τα καταθέσω και στην δημόσια Διαβούλευση του νομοσχεδίου, τα κάτωθι:
Κάθε Αθλητής ή Αθλήτρια μέχρι την ηλικία των 18, να έχει το δικαίωμα δύο ελεύθερων μετεγγραφών σε οποιοδήποτε σωματείο της επιλογής του/της. Εξαιρούνται από την συγκεκριμένη δυνατότητα οι αθλητές και οι αθλήτριες, που έχουν αναγραφεί σε Φ.Α. της Ανδρικής ή Γυναικείας ομάδας, καθώς και εάν έχουν επιλεγεί στα κλιμάκια Εθνικών Ομάδων. Έτσι θα εναρμονιστούμε και με της κατ’ καιρούς εισηγήσεις του Συνηγόρου του Πολίτη, για τις μετεγγραφές ανήλικων αθλητών.
Η Ελεύθερη Μετεγγραφή Αθλητή και Αθλήτριας από το σωματείο που αγωνίζεται δεν θα είναι όταν συμπληρώνει τα 18+, αλλά όταν δεν θα έχει δικαίωμα συμμετοχής ηλικιακά, στα Αναπτυξιακά πρωταθλήματα όπως ορίζει με τις Προκηρύξεις η εκάστοτε Ομοσπονδία.
Σε κάθε ανανέωση Αθλητών και Αθλητριών για την Ανδρική η Γυναικεία ομάδα, για να εγκριθεί από την Ομοσπονδία θα πρέπει να καταβάλλεται ποσό ως αποζημίωση για την κατάρτιση του αθλητή ή της αθλήτριας στο/στα σωματεία που είχε Δελτίο μέχρι τα 18 έτη. Η ετήσια αποζημίωση θα καθορίζεται από την Ομοσπονδία και θα είναι ανάλογη με την κατηγορία που αγωνίστηκε η ομάδα την προηγούμενη Αγωνιστική Περίοδο, καθώς και εάν είχε συμμετοχή σε Εθνική Ομάδα. Η αποζημίωση κατάρτισης αθλητή ή αθλήτριας θα καταβάλλεται από την Ομοσπονδία που θα το εισπράττει, σε κάθε σωματείο που καλλιεργεί το άθλημα και κατέρχεται στο αντίστοιχο πρωτάθλημα Ανδρών ή Γυναικών. Σε αντίθετη περίπτωση θα παρακρατούνται από την Ομοσπονδία για το αναπτυξιακό της πρόγραμμα. Η ετήσια αποζημίωση θα καταβάλλεται μέχρι την συμπλήρωση της ηλικίας των 30 ετών.
Για Αθλητή ή Αθλήτρια που μεταγράφεται για 1η φορά σε ομάδα που συμμετέχει σε επαγγελματική κατηγορία, η ομάδα που θα τον εντάξει θα καταβάλει άμεσα στο ερασιτεχνικό σωματείο επί πέντε (5) την προβλεπόμενη από την Ομοσπονδία αποζημίωση κατάρτισης. Θα διπλασιάζεται εάν έχει συμμετοχή σε Εθνική ομάδα.
Με τις παραπάνω προτάσεις μου, δίνεται η δυνατότητα καταρχήν σε αθλητές και αθλήτριες η Επιλογή της Ελεύθερης Μετεγγραφής τους σε σωματείο που επιθυμούν, χωρίς τις κατ’ καιρούς διενέξεις με τους παράγοντες.
Επιβραβεύονται παράλληλα οικονομικά ανά έτος, τα ερασιτεχνικά σωματεία που δουλεύουν τα αναπτυξιακά τους τμήματα, δίνοντας ένα ακόμη ουσιαστικό κίνητρο να βελτιώσουν την προσπάθεια τους.
Θα υπάρξει η αποφυγή από τα σωματεία, των άσκοπων μεταγραφικών κινήσεων με κίνητρο την αποδυνάμωση άλλων σωματείων και την απαξίωση των υποδομών τους.
Ελπίζω οι παραπάνω προτάσεις μου να δώσουν το ερέθισμα, για συμμετοχή και άλλων στην δημόσια διαβούλευση του Αθλητικού νομοσχεδίου που βρίσκεται στην διαδικασία προς κατάθεση και ψήφιση.
ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
Πρόεδρος ΕΣΠΕΠ
Με την θέσπιση της δυνατότητας ελεύθερων μεταγραφών ενήλικων ερασιτεχνών αθλητών επιλύεται ένα χρόνιο πρόβλημα , αυτό της ελεύθερης επιλογής αθλητικής στέγης εκ μέρους του κάθε ερασιτέχνη αθλητή, απότοκα των όσων ορίζουν τα άρθρα 5, 12 και 16 του Συντάγματος.
Καλύπτεται έτσι νομοθετικά ένα κενό δεκαετιών στην αθλητική μας έννομη τάξη , το οποίο μέχρι πρότινος ανελάμβανε να καλύψει η νομολογία του ΑΣΕΑΔ , με έξοδα, φυσικά αθλητών και γονέων .
Κατά συνέπεια η συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία είναι αξιέπαινη.
Ερευνητέο ωστόσο τυγχάνει το εάν και κατά πόσο είναι θεμιτός ο περιορισμός της ρύθμισης , μόνον στους ενήλικες αθλητές και όχι (και) στους ανήλικους οι οποίοι, σε κάθε περίπτωση, δύνανται να εκπροσωπούνται από τους ασκούντες τη γονική μέριμνα γονείς τους.
Επίσης η προστασία του αθλήματος (λόγος δημοσίου συμφέροντος κατά τη νομολογία του ΑΣΕΑΔ) από την αυθαίρετη και επανειλημμένη χρήση (δηλ. ουσιαστικά την κατάχρηση) του ανωτέρω δικαιώματος εκ μέρους κάποιου αθλητή. Τα κενά αυτά μπορεί και πρέπει να καλύπτονται από τον Κανονισμό Εγγραφών του άρθρου 27 του ν.2725/99 της οικείας αθλητικής Ομοσπονδίας, με ρητή, κατά τη γνώμη μας, νομική εξουσιοδότηση
Η φιλοσοφία της Παρ. 3Α, είναι λανθασμένη. Δεν μπορεί όποιος φτάνει στα 18 χρόνια και τον έχει κάνει αθλητή ένα Σωματείο, να πάει όπου θέλει χωρίς να ρωτηθεί το Σωματείο. Δηλαδή τα Σωματεία του Τοπικού Πρωταθλήματος, μόλις βγάζουν κάποιον αυτός θα πάει όπου θέλει ακόμα και στον «ανταγωνιστή» ο οποίος ίσως να έχει έναν «ΕΠΕΝΔΥΤΗ» και θα δώσει όραμα στον αθλητή και φυσικά τάξιμο απολαβών. Με αυτά που ισχύουν, όλοι οι αεριτζήδες «ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ» θα τάζουν λαγούς με Πετρεχείλια. Τα μισά Σωματεία πλέον θα ασχολούνται μόνο με αθλητές ως 18 χρονών.
Επειδή οι αθλητές πρέπει να προχωράνε, θα μπορούσε να ληφθεί πρόβλεψη για ελεύθερη επιλογή του αθλητή, μόνο όταν πρόκειται για Σωματείο που αγωνίζεται σε ΑΝΩΤΕΡΗ Ιεραρχικά Κατηγορία του αθλήματος. Σε ίδια, ή κατώτερη Κατηγορία να υπάρχει η συνένεση του Σωματείου που ανήκει ο αθλητής.
Πρόκειται ενδεχομένως για τις πιο σημαντικές και καινοτόμες αλλαγές στην αθλητική νομοθεσία από την ψήφιση του (αρτιότατου για την εποχή του) ν. 2725/1999.
Ως προς την παρ. 2:
Η νομοθετική πρωτοβουλία είναι αναμφισβήτητα αξιέπαινη, καθώς βρίσκεται προς την σωστή κατεύθυνση της κατοχύρωσης των δικαιωμάτων εκατοντάδων ερασιτεχνών αθλητών ομαδικών αθλημάτων που πράγματι λαμβάνουν αμοιβή από τα σωματεία τους, χωρίς να θεωρούνται «αθλητές με αμοιβή» κατά την έννοια του άρθρου 85 του ν. 2725/1999.
Προτείνεται πάντως, με σκοπό την αρτιότητα της προωθούμενης μεταρρύθμισης, να κατοχυρωθούν και τα αντίστοιχα δικαιώματα ερασιτεχνών αθλητών ατομικών αθλημάτων (π.χ. κολύμβησης, στίβου, ποδηλασίας κ.λπ.), οι οποίοι επίσης λαμβάνουν αμοιβή από τα σωματεία τους.
Ως προς την παρ. 3:
Η νομοθετική πρωτοβουλία είναι αναμφισβήτητα αξιέπαινη, καθώς βρίσκεται προς την σωστή κατεύθυνση της αξιοποίησης της πάγιας νομολογίας του ΑΣΕΑΔ (χιλιάδες πλέον αποφάσεις από το 1990 μέχρι και σήμερα) ως προς εδ. α΄ και της νομολογίας του ΔΕΕ (υποθέσεις C-325/08 Olympique Lyonnais και C-415/93 Bosman) ως προς το εδ. β΄.
Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ ότι θα πρέπει να προσεχθούν τα εξής σημεία, με σκοπό την αρτιότητα της προωθούμενης μεταρρύθμισης:
1. Η δικαιολογητική βάση της πάγιας νομολογίας του ΑΣΕΑΔ για μεταγραφή για σπουδαίο λόγο και της νομολογίας του ΔΕΕ για αποζημίωση κατάρτισης είναι διαφορετική. Στο πλαίσιο αυτό, είναι αβέβαιη η ορθότητα της νομοτεχνικής συγκατάστρωσης των δύο εδαφίων στην ίδια παράγραφο του ίδιου άρθρου. Θα ήταν ενδεχομένως νομοτεχνικά ορθότερη η μεταφορά του εδ. β΄ στο άρθρο 90 του ν. 2725/1999.
2. Η πάγια νομολογία του ΑΣΕΑΔ για μεταγραφή για σπουδαίο λόγο δεν εισάγει πλήρη και απεριόριστη ελευθερία μεταγραφής ανεξάρτητα από την ύπαρξη σπουδαίου λόγου, όπως αναφέρεται στην προτεινόμενη διάταξη, αλλά, αντιθέτως, ελευθερία μεταγραφής μόνο όταν υφίσταται σπουδαίος λόγος (ΑΣΕΑΔ 89/2020, ΑΣΕΑΔ 75/2020, ΑΣΕΑΔ 43/2020, ΑΣΕΑΔ 23/2019, ΑΣΕΑΔ 2/2018, ΑΣΕΑΔ 72/2016). Στο πλαίσιο αυτό, θα ήταν ενδεχομένως ορθότερη αντί της καθιέρωσης πλήρους και απεριόριστης ελευθερίας μεταγραφής ανεξάρτητα από την ύπαρξη σπουδαίου λόγου, η καθιέρωση ελευθερίας μεταγραφής για σπουδαίο λόγο, με ρητή συμπερίληψη αυτού στους λόγους μεταγραφής της παρ. 3 και συνακόλουθα και στους κανονισμούς μεταγραφών όλων των εθνικών αθλητικών ομοσπονδιών.
3. Δεν είναι αντιληπτό για ποιο λόγο φαίνεται να προκρίνεται δικαιοπολιτικά μόνο η πλήρης ελευθερία μεταγραφής ενηλίκων και όχι και ανηλίκων, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που ο σπουδαίος λόγος μεταγραφής φαίνεται να καταφάσκεται συνηθέστερα για τους ανηλίκους σε σχέση με τους ενηλίκους. Εξάλλου, στο πλαίσιο της τριτενέργειας των ατομικών δικαιωμάτων και στις έννομες σχέσεις μεταξύ ιδιωτών, η προστασία της νεότητας και της παιδικής ηλικίας (άρθρο 21 παρ. 1 και 3 Σ) υπαγορεύει οι εθνικές αθλητικές ομοσπονδίες να αποφαίνονται επί αιτημάτων μεταγραφής ανηλίκων λαμβάνοντας υπ’ όψιν προεχόντως το συμφέρον τους (ΑΣΕΑΔ 27/2018, ΑΣΕΑΔ 50/2017, ΑΣΕΑΔ 31/2017, ΑΣΕΑΔ 2/2017). Στο πλαίσιο αυτό, προτείνεται να μη θεσμοθετηθεί διάκριση μεταξύ λόγων μεταγραφής ενηλίκων και λόγων μεταγραφής ανηλίκων.
4. Εν όψει της νομοτεχνικής συγκατάστρωσης των δύο εδαφίων στην ίδια παράγραφο του ίδιου άρθρου, θα πρέπει ενδεχομένως να εξεταστεί και η δικαιοπολιτική προσφορότητα θέσπισης υποχρέωσης αποζημίωσης του αθλητή προς το αθλητικό σωματείο στο οποίο ανήκει σε περίπτωση μεταγραφής του με (ρητή ή σιωπηρή) καταγγελία της σύμβασης που γίνεται από αυτόν άκαιρα (πρβλ. άρθρο 676 ΑΚ) ή χωρίς να υφίσταται σπουδαίος λόγος (πρβλ. άρθρο 673 ΑΚ).
Ως προς την παρ. 7:
Αντιστοίχως, η νομοθετική πρωτοβουλία είναι αναμφισβήτητα αξιέπαινη, καθώς βρίσκεται προς την σωστή κατεύθυνση της αξιοποίησης της πρόσφατης νομολογίας του ΔΕΕ (υπόθεση C-22/18 TopFit και Biffi).
Εν προκειμένω, επισημαίνονται ιδίως τα εξής:
1. Καλό θα ήταν να απλοποιηθεί και συντμηθεί, στο μέτρο του δυνατού, η διατύπωση του εδ. α΄, ώστε να καθίσταται εν τέλει σαφές ότι επιτρέπεται η συμμετοχή αλλοδαπών αθλητών σε «όλους τους αγώνες», όπως και αν ονομάζονται. Ο προτεινόμενος ειδικός κανονιστικός προσδιορισμός συγκεκριμένων ονομασιών αγώνων, στους οποίους επιτρέπεται η συμμετοχή αλλοδαπών αθλητών, μπορεί να οδηγήσει σε (προφανώς ανεπιθύμητες και απευκταίες) πιθανές ερμηνευτικές απόπειρες διοργανωτών να αποκλείσουν από τους αγώνες τους αλλοδαπούς αθλητές, επειδή π.χ. δεν πρόκειται για «διασυλλογικό πρωτάθλημα», αλλά για κάποιο άλλο τύπο αγώνων.
2. Η κατοχύρωση δικαιώματος συμμετοχής αλλοδαπών αθλητών σε αγώνες δεν είναι από μόνη της αρκετή. Με σκοπό την αρτιότητα της προωθούμενης μεταρρύθμισης θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα για πλήρη νομοθετική κατοχύρωση όλων των αγωνιστικών δικαιωμάτων αλλοδαπών αθλητών, π.χ. και των δικαιωμάτων τους να αποκτούν και μετάλλια και συναφή προνόμια διακριθέντων αθλητών (πρβλ. ΓνωμΝΣΚ 367/2013) ή, ενδεχομένως, ακόμα και την ιδιότητα του Πρωταθλητή. Σε διαφορετική περίπτωση, θα είναι δυνατόν να καταλήγουμε σε (προφανώς ανεπιθύμητα και απευκταία) πιθανά φαινόμενα καταστρατήγησης του σκοπού του νομοθέτη με αποδοχή συμμετοχής αλλοδαπών αθλητών σε αγώνες μόνο ως «εκτός συναγωνισμού» ή «εκτός κατάταξης» (βλ. προς την κατεύθυνση αυτή και υπόθεση C-22/18 TopFit και Biffi).
3. Με την ευκαιρία της πολύ σωστής αυτής νομοθετικής πρωτοβουλίας, θα ήταν ευχής έργον να αναληφθεί πρωτοβουλία της χώρας μας για εναρμόνιση του σχετικού νομοθετικού καθεστώτος σε όλη την Ευρώπη ή και σε όλο τον κόσμο. Θα ήταν πράγματι ανεπιεικές, ιδίως στο πλαίσιο τυχόν αντίθετων διατάξεων διεθνών αθλητικών ομοσπονδιών ή εθνικών αθλητικών ομοσπονδιών άλλων χωρών, π.χ. να έχουν δικαίωμα συμμετοχής μόνο Γάλλοι ή Γερμανοί ή Ιταλοί αθλητές στην Ελλάδα και όχι αντιστοίχως και Έλληνες αθλητές στη Γαλλία ή στη Γερμανία ή στην Ιταλία.
Γεώργιος Λιανός
Δικηγόρος, Διδάκτωρ Νομικής Αθηνών
Νομικός Σύμβουλος πολλών αθλητικών φορέων
το Άρθρο 18 Δικαιώματα και υποχρεώσεις αθλητών – Μεταγραφές ερασιτεχνών αθλητών έτσι όπως διαμορφώνετε είναι η ταφόπλακα των ερασιτεχνικών σωματείων ιδιαίτερα των μικρών κατηγοριών και στην εξέλιξη των ταλαντούχων αθλητών .
Διότι όταν ένας αθλητής μετεγγραφεί από σωματείο τοπικής κατηγορίας σε ένα εθνικής κατηγορίας που δεν είναι Α.Α.Ε ή Τ.Α.Α. το αρχικό σωματείο δεν δικαιούται αποζημίωσης. Έτσι προκύπτει το ερώτημα για ποιο λόγο ένα μικρό σωματείο να ασχοληθεί με την ποιοτική εξέλιξη ενός ταλαντούχου αθλητή όταν ξέρει ότι θα τον χάσει στα 18 του πριν προλάβει ουσιαστικά να προσφέρει
Η πρότασή μου είναι τροποποίηση του δηλαδή να ισχύει μόνο Α.Α.Ε ή Τ.Α.Α., περιορισμό των μετεγγραφών για ηλικίες κάτω των 18.
To παραπάνω άρθρο είναι αρκετά ασαφές γιατί:
Δεν ορίζεται πότε αποκτά το δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης ο αθλητής. Δηλαδή, μια φορά,όταν συμπληρώσει το 18ο έτος, ή σε κάθε περίπτωση όταν είναι άνω των 18. Ένας αθλητής 26 ετών για παράδειγμα, αν είναι αθλητής κάποιου σωματείου, αυτόματα καθίσταται ελεύθερος να μεταγραφεί σε σωματείο της αρεσκείας του;
Παραθέτω την παράγραφο του υπόψη νόμου: Ο ερασιτέχνης αθλητής ηλικίας δεκαοκτώ (18) ετών και άνω μεταγράφεται ελεύθερα από το αθλητικό σωματείο, στη δύναμη του οποίου ανήκει, σε άλλο, αλλά μόνο κατά τη διάρκεια των επιτρεπομένων σύμφωνα με τους οικείους κανονισμούς μεταγραφικών περιόδων.
Η ερώτηση είναι , εάν ένα παιδί ενηλικιώνεται το φθινόπωρο τι κάνει?
Μήπως πρέπει να υπάρχει η διατύπωση : τον χρόνο κατά τον οποίο ενηλικιώνεται ένας αθλητής μπορεί να μεταγράφεται ελεύθερα από το αθλητικό σωματείο, στη δύναμη του οποίου ανήκει, σε άλλο, αλλά μόνο κατά τη διάρκεια των επιτρεπομένων σύμφωνα με τους οικείους κανονισμούς μεταγραφικών περιόδων.