Σκοπός του Δ’ Μέρους είναι:
(α) Η εναρμόνιση των άρθρων 22 και 71 του ν. 2121/1993 (Α’ 25) με ρυθμίσεις που εισάγονται με τον παρόντα νόμο και αποτελούν ενσωμάτωση των Οδηγιών (ΕΕ) 789/2019, (ΕΕ) 790/2019 και 2006/115/ΕΚ,
(β) Η πρόβλεψη της χωρίς την άδεια του δημιουργού και χωρίς αμοιβή αναπαραγωγής πρόσθετου αντιτύπου από μη κερδοσκοπικές βιβλιοθήκες ή αρχεία, ο δημόσιος δανεισμός από σχολικές και ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες και η κατάργηση της νομοθετικής εξουσιοδότησης της περ. β) της παρ. 2 του άρθρου 22 του ν. 2121/1993 για την έκδοση προεδρικού διατάγματος περί καθορισμού της αμοιβής που λαμβάνουν οι δικαιούχοι για τον δημόσιο δανεισμό, του τρόπου και του συστήματος είσπραξης και διανομής της, του συνόλου των βιβλιοθηκών και φορέων, που εμπίπτουν στη ρύθμιση καθώς και κάθε σχετικής λεπτομέρειας και της διάταξης σύμφωνα με την οποία μέχρι την έκδοση του προεδρικού διατάγματος, οι δημόσιες βιβλιοθήκες, οι βιβλιοθήκες που ανήκουν σε Ν.Π.Δ.Δ. και σε Ν.Π.Ι.Δ., που εποπτεύονται από το Κράτος, οι δημοτικές βιβλιοθήκες, οι βιβλιοθήκες κοινωφελών ιδρυμάτων και οργανισμών, μορφωτικών ιδρυμάτων και αποστολών στην Ελλάδα, καθώς και οι βιβλιοθήκες ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων δεν καταβάλλουν αμοιβή για τον δημόσιο δανεισμό, δεδομένου ότι ήδη το ζήτημα της αμοιβής για τον δημόσιο δανεισμό ρυθμίζεται στο άρθρο 33 του παρόντος,
(γ) Η κατάργηση της ρύθμισης που αφορά στην έκταση της μεταβίβασης του περιουσιακού δικαιώματος και των συμβάσεων και την παροχή αδειών στην περίπτωση που εκείνος που αποκτά το δικαίωμα ή την άδεια είναι υποχρεωμένος, μέσα σε εύλογο χρόνο, να καταστήσει το έργο προσιτό στο κοινό με τον κατάλληλο τρόπο εκμετάλλευσης, καθώς το ζήτημα ρυθμίζεται με το άρθρο 23 του παρόντος και
(δ) η τροποποίηση του άρθρου 18 του ν. 2121/1993 ώστε, αφενός να αποσαφηνιστεί για το μέλλον ότι οι φορητές ηλεκτρονικές συσκευές-ταμπλέτες (tablets) και τα έξυπνα κινητά τηλέφωνα (smartphones) περιλαμβάνονται στην έννοια των ηλεκτρονικών υπολογιστών και αφετέρου να αποσαφηνιστεί από την 1η.1.2023 και εφεξής το περιεχόμενο της υπεύθυνης δήλωσης του ν. 1599/1986 (Α’ 75) που υποβάλλεται από τους υπόχρεους αναφορικά με τεχνικά μέσα ή/και χαρτί κατάλληλο για φωτοτυπίες που δεν προορίζονται ή εν τέλει δεν χρησιμοποιήθηκαν για ιδιωτική αναπαραγωγή.
Το παρόν Νομοσχέδιο παρέχει μια μοναδική ευκαιρία προκειμένου να διορθωθεί από την Πολιτεία ένας προφανής ανορθολογισμός που επικρατεί εδώ και χρόνια στο χώρο της συλλογικής διαχείρισης των Πνευματικών Δικαιωμάτων από τους πολλούς και διάφορους Οργανισμούς Συλλογικής Διαχείρισης (κάποιοι εκ των οποίων εκπροσωπούν την ίδια κατηγορία δημιουργών), οι οποίοι εμφανίζουν διάφορα αμοιβολόγια που μόνοι τους χωρίς καμιά διαβούλευση με τους χρήστες έχουν καταρτίσει και να ζητάνε ποσοστά επί του ήδη αναιμικού τζίρου των επιχειρήσεων! Ο καθένας καταλαβαίνει ότι αν όλα αυτά τα αμοιβολόγια αθροιστούν τότε οι περιφερειακοί τηλεοπτικοί σταθμοί (αλλά και οι λοιπές κατηγορίες χρηστών) θα πρέπει να δουλεύουν μόνο για να πληρώνουν αυτές τις υποχρεώσεις!
Η λύση στο πρόβλημα αυτό υπάρχει και έχει προταθεί από πολλούς φορείς της αγοράς (επιμελητήρια κλπ) μεταξύ των οποίων και η ΈΕΤΕΠ. Και δεν είναι άλλη από τη δημιουργία με πρωτοβουλία του ΥΠΠΟ ενός Ενιαίου Φορέα Διαπραγμάτευσης των δικαιωμάτων χρήσης όλων των κατηγοριών δημιουργών με τα ΜΜΕ ή και με τις λοιπές κατηγορίες χρηστών και ακολούθως η διανομή των χρημάτων στους επιμέρους δημιουργούς με κριτήρια που θα συμφωνηθούν μεταξύ του Υπουργείου και των Οργανισμών. Όμως ακόμη κι αν δεν επιλεγεί η λύση του Ενιαίου Φορέα, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί με ανάλογη εφαρμογή η διαδικασία που προβλέπει το άρθρο 18 παρ.9 του Ν2121/93 για τη διανομή της εύλογης αμοιβής (του ιδίου άρθρου) που προβλέπει πως όταν υπάρχουν περισσότεροι ΟΣΔ για την ίδια κατηγορία δημιουργών και δεν συμφωνούν μεταξύ τους για την κατανομή του ποσοστού, αυτή γίνεται με παρέμβαση και απόφαση του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας –ΟΠΙ.
Εφόσον δημιουργηθεί αυτός ο Ενιαίος Φορέας ή θεσμοθετηθεί η ρυθμιστική παρέμβαση του ΟΠΙ, η ΕΕΤΕΠ έχει δεσμευτεί να καταβάλλει το ποσοστό που προβλέπουν σήμερα τα αμοιβολόγια των ΟΣΔ, δηλαδή 2,2% επί των εσόδων που προέρχονται αμιγώς από την τηλεοπτική προβολή των περιφερειακών τηλεοπτικών σταθμών, ή το ποσοστό που θα καθορίσει η απόφαση του ΟΠΙ, φυσικά άπαξ και ενιαία!
Για τους λόγους αυτούς θεωρούμε αναγκαία την συμπερίληψη στις τροποποιούμενες διατάξεις του Ν2121/93 και της προτεινόμενης, προκειμένου να λυθεί με τον ενδεδειγμένο τρόπο ένα μεγάλο πρόβλημα που ταλαιπωρεί σήμερα όχι μόνο τα ΜΜΕ αλλά και ολόκληρη την αγορά!