Στην περ. ε) της παρ. 1 του άρθρου 3 του ν. 2121/1993 (Α’ 25), περί των εξουσιών (δικαιωμάτων) των δημιουργών να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν την εκμίσθωση και τον δημόσιο δανεισμό, όσον αφορά το πρωτότυπο ή τα αντίτυπα των έργων τους, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) το πρώτο εδάφιο τροποποιείται με τη διαγραφή των λέξεων «και το δημόσιο δανεισμό», β) στο δεύτερο και τρίτο εδάφιο επέρχονται γλωσσικές μεταβολές προς τον σκοπό της εναρμόνισης με την τροποποίηση του πρώτου εδαφίου, γ) το τέταρτο εδάφιο αντικαθίσταται, και η περ. ε) διαμορφώνεται ως εξής:
«ε) Την εκμίσθωση, όσον αφορά το πρωτότυπο ή τα αντίτυπα των έργων τους. Το δικαίωμα αυτό δεν αναλώνεται από οποιαδήποτε πώληση ή άλλη πράξη διανομής του πρωτοτύπου ή των αντιτύπων. Το δικαίωμα αυτό δεν εφαρμόζεται σε σχέση με τα έργα αρχιτεκτονικής και τα έργα των εφαρμοσμένων τεχνών. Ως «εκμίσθωση» νοείται η διάθεση προς χρήση, για περιορισμένο χρονικό διάστημα και για άμεσο ή έμμεσο οικονομικό ή εμπορικό όφελος.».
Η προτεινόμενη ενσωμάτωση του άρθρου 18 της Οδηγίας 2019/790 συνίσταται σε απλή προσθήκη των εννοιών της «κατάλληλης» και «αναλογικής» αμοιβής, χωρίς καμία περαιτέρω αναδιαμόρφωση ή βελτίωση της ήδη προβληματικής στην πράξη ρύθμισης.
Ειδικότερα δε οι παράγραφοι 3 και 4 αυτού πρέπει να διαγραφούν, δεδομένου ότι με την παρ 3 θα καθίσταται σε πολλές περιπτώσεις ανέφικτος ο καθορισμός αμοιβής, εφόσον η κατάλληλη αμοιβή θα προσδιορίζεται μόνον από ισχύουσες συλλογικές συμφωνίες, αντιφάσκοντας με το άρθρο 65 ν 2121/93 σύμφωνα με το οποίο η αποζημίωση καθορίζεται αποκλειστικά βάσει της συνήθως καταβαλλόμενης αμοιβής. Επίσης οι δωρεάν παραχωρήσεις για οποιεσδήποτε χρήσεις της παρ 4 υπονομεύουν στο σύνολό τους τις αξιώσεις των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων. Εξ άλλου οι άδειες μη εμπορικής χρήσης προβλέπονται ήδη το ν 4481/2017.
Θα πρέπει το άρθρο 32 του ν. 2121/1993 να αναδιαμορφωθεί εκ βάθρων προκειμένου να αντανακλά και να εξασφαλίζει κατά τη ρητή πρόβλεψη της Οδηγίας το απόλυτο δικαίωμα των ερμηνευτών εκτελεστών για κατάλληλη και αναλογική αμοιβή, η οποία θα πρέπει να συναρτηθεί ευθέως με το επιγραμμικό περιβάλλον, και ιδίως τόσο με το άρθρο 18 αυτό καθαυτό όσο και με το άρθρο 17 της Οδηγίας.