Μετά από το άρθρο 39 του ν. 2121/1993 (Α’ 25), περί της ακυρότητας αντίθετων συμφωνιών, προστίθεται άρθρο 39Α, ως εξής:
«Άρθρο 39Α
Εναλλακτικές διαδικασίες επίλυσης διαφορών
1. Οι διαφορές που αφορούν στην υποχρέωση διαφάνειας του άρθρου 15Α και τον μηχανισμό αναπροσαρμογής συμβάσεων του άρθρου 32Α μπορούν να υποβάλλονται σε διαμεσολάβηση, εφόσον τα μέρη συμφωνούν, εφαρμοζομένης κατά τα λοιπά αναλόγως της παρ. 9 του άρθρου 35. Οι αντιπροσωπευτικές οργανώσεις των δημιουργών μπορούν να κινούν τις διαδικασίες αυτές κατόπιν συγκεκριμένου αιτήματος ενός ή περισσοτέρων δημιουργών.
2. Οποιαδήποτε συμβατική διάταξη που εμποδίζει τη συμμόρφωση προς την παρ. 1 είναι άκυρη. Την ακυρότητα μπορεί να επικαλεστεί μόνο ο δημιουργός.».
Άρθρο 22 σχεδίου νόμου (άρθρο 21 της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/790) – Προσθήκη άρθρου 39Α στον ν.2121/1993:
Το εν λόγω άρθρο αποτελεί μεταφορά του άρθρου 21 της Οδηγίας 2019/790 σχετικά με την δυνατότητα προσφυγής σε εκούσιες εναλλακτικές διαδικασίες επίλυσης διαφορών σε περίπτωση που ανακύψουν διαφορές ως προς την υποχρέωση διαφάνειας προς τους δημιουργούς (άρθρο 19 Οδηγίας 2019/790 – άρθρο 20 σχέδιο νόμου) ή ως προς τον μηχανισμό αναπροσαρμογής των συμβάσεων (άρθρο 20 Οδηγίας 2019/790 – άρθρο 21 σχέδιο νόμου). Για την επίλυση τέτοιων διαφορών θα πρέπει τα μέρη να έχουν πρόσβαση σε εξωδικαστικές μεθόδους επίλυσης που θα τους παράσχει γρήγορες, ευέλικτες και αποτελεσματικές λύσεις. Δεδομένου ότι το άρθρο 21 της Οδηγίας 2019/790 (το οποίο μεταφέρεται δια του άρθρου 22 του σχεδίου νόμου στην ελληνική έννομη τάξη) προβλέπει την δυνατότητα προσφυγής των μερών σε εκούσιες, εναλλακτικές διαδικασίες επίλυσης διαφορών χωρίς ειδικότερο προσδιορισμό του φορέα της εναλλακτικής επίλυσης διαφορών, θεωρούμε ότι πρέπει να δίνεται η δυνατότητα στα μέρη να επιλέγουν ελευθέρως οποιονδήποτε διαμεσολαβητή επιθυμούν είτε από τον πίνακα του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας είτε οποιονδήποτε τρίτο κατά τη διαδικασία της εκούσιας διαμεσολάβησης (Ν. 4640/2019). Η ευελιξία ως προς τον φορέα διαμεσολάβησης κρίνεται αναγκαία προκειμένου να επιτευχθεί η ταχεία και αποτελεσματική επίλυση διαφορών μεταξύ των εκμεταλλευόμενων τα έργα και των δημιουργών/ερμηνευτών.
Ως εκ τούτου, προτείνουμε την τροποποίηση της παρ. 1 του άρθρου 39Α του ν.2121/1993 αναφορικά με τους φορείς διαμεσολάβησης σχετικά με διαφορές που αφορούν την υποχρέωση διαφάνειας και τον μηχανισμό αναπροσαρμογής των συμβάσεων. Ως εναλλακτική διατύπωση προτείνουμε: «Οι διαφορές που αφορούν στην υποχρέωση διαφάνειας του άρθρου 15Α και τον μηχανισμό αναπροσαρμογής συμβάσεων του άρθρου 32Α μπορούν να υποβάλλονται σε διαμεσολάβηση, εφόσον τα μέρη συμφωνούν, σε έναν ή περισσότερους διαμεσολαβητές που θα επιλέξουν από κοινού τα μέρη κατά τα προβλεπόμενα στον Ν.4640/2019 ή εναλλακτικά σε έναν ή περισσότερους μεσολαβητές από πίνακα ανεξάρτητων και αμερόληπτων μεσολαβητών, τον οποίο καταρτίζει ο Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας (ΟΠΙ). Οι αντιπροσωπευτικές οργανώσεις των δημιουργών μπορούν να κινούν τις διαδικασίες αυτές κατόπιν συγκεκριμένου αιτήματος ενός ή περισσοτέρων δημιουργών.»