Με τις διατάξεις του παρόντος Μέρους επιδιώκεται η αποδοτικότερη λειτουργία του Οργανισμού Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (Ο.Δ.Α.Π) ως προς τις δράσεις εκσυγχρονισμού της εμπορικής του πολιτικής, την υπηρεσιακή δομή και τη δικαστική του εκπροσώπηση.
|
Υπουργείο Πολιτισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Όλο το μέρος Γ του σχεδίου νόμου (άρθρα 49-60) επιφέρει αλλαγές στο Νόμο 4761/2020. Πρόκειται για έναν νόμο που ψηφίστηκε στο τέλος του 2020, με τον οποίο η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟΑ διακήρυττε ότι θα φέρει “εκσυγχρονισμό”, “ευελιξία” και “νέα έσοδα” στο πρώην ΤΑΠ νυν ΟΔΑΠ, που είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Και μόνο το γεγονός ότι η ίδια πολιτική ηγεσία φέρνει διατάξεις που αλλάζουν σχεδόν το μισό νόμο που τότε ψήφισε και διαφήμισε ως “πανάκεια” για τα έσοδα του ΟΔΑΠ, αποδεικνύει το πόσο ανυπόστατα είναι τα επιχειρήματα των συντακτών του τότε και του νυν σχεδίου νόμου.
Να επισημάνουμε ότι η ίδια πολιτική ηγεσία που με τον Ν. 4861/2020 διαφήμιζε ότι θα λυθεί το θέμα των πωλητηρίων και των αναψυκτηρίων μέσω του “νέου ΟΔΑΠ”, ενώ τώρα έρχεται εκ νέου να ρυθμίσει τα ίδια θέματα, αφού κανένα πρόβλημα δεν κατάφερε να λύσει, είναι η ίδια πολιτική ηγεσία που διαφημίζει τώρα την ανάγκη να γίνουν τα πέντε μεγάλα Μουσεία ΝΠΔΔ για να λυθούν τα ίδια ακριβώς προβλήματα!
Το ότι η πολιτική ηγεσία έρχεται με νέο νομοθέτημα να “διορθώσει” κάποια από τα λάθη αυτά (και μάλιστα επιλεκτικά, και όχι όλα) αποδεικνύουν την “νομοθετική αξιοπιστία” των συντακτών των προηγούμενων νομοθετημάτων και του παρόντος σχεδίου νόμου.
Ο ΟΔΑΠ πρώην ΤΑΠ είναι και αυτό ένα ΝΠΔΔ εποπτευόμενο από το ΥΠΠΟΑ. Παρά το γεγονός οτι έχει «εκσυγχρονιστεί» δηλ από ΤΑΠ μετονομάστηκε σε ΟΔΑΠ, ακόμα δεν μπορεί να μεταφέρει τα βιβλία του στα πωλητήρια (βλ πρόβλημα όλο τον Αυγουστο 2022), τα πωλητήρια κλείνουν όταν δεν υπάρχει προσωπικό, δεν μπορεί να πουλήσει τις εκδόσεις του σε πωλητήριο άλλου μουσείου ΝΠΔΔ αν δεν προηγηθεί προκήρυξη του άλλου μουσείου(το μουσείο της Ακρόπολης δεν έχει κάνει προκήρυξη από πριν την πανδημία)και τέλος δεν έχει ακόμα περάσει στην ψηφιακή εκμάγευση των αρχαιοτήτων με 3Δ σαρωτή και εκτυπωτή και παλεύει ακόμα με τους γύψους και τις τζίβες.
Εδώ φαίνεται οτι ο εκσυγχρονισμός και η μετατροπή σε ΝΠΔΔ δεν απαλλάσσει από τη γραφειοκρατία και δεν εκσυγχρονίζει επι της ουσίας.